၉၂ျပည့္ေမြးမိခင္သို႔ ေပးစာတေစာင္
အဲဒီညကေလ၊ အေမ။
မိုးေလးေတြက တဖြဲဖြဲက်လို႔
မသဲလွေပမဲ့ အသဲကေတာ့ က်င္ေနတယ္
မခြဲခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါ
အရင္ဆံုးျဖတ္တာက တံခြန္တိုင္
ေနာက္-အရာေတာ္
ေတာင္ျမင့္
ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းထဲမွာ
တေနရာၿပီးတေနရာက်န္ရစ္ခဲ့တယ္
စားခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိ
အိပ္ခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိ
စဥ္းစားခ်င္တာပဲ႐ွိေပမဲ့
ဘာမွစဥ္းစားလို႔လည္းမေပၚ
ေၾသာ္၊ ျမစ္ငယ္ေတာင္ေက်ာ္သြားပါေပါ့လား။
အေဖနဲ႔အေမကို
ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္
ညီနဲ႔ အမ ႏွမ
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကေနာ္
တကိုယ္ေကာင္းဆန္တာမဟုတ္
သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္တာလည္းမဟုတ္
အေျခအေနက တြန္းပို႔ေတာ့
ဒို႔မွာ ေ႐ြးစရာမ႐ွိလို႔သာ။
နားလည္ၾကပါကြာ
အေဖနဲ႔အေမကို
ဂ႐ုစိုက္ၾကပါကြာ လို႔။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ အေမရယ္
ေတာင္ေတြ၊ ေတာေတြ
ေခ်ာင္းေတြ၊ အင္းေတြ
လႊားကနဲ လႊားကနဲ၊ တသြားထဲသြား၊
နယ္စြန္နယ္ဖ်ားထိ
ကဗ်ာတပုဒ္ေတာင္ေရးမိေသးတယ္
အေမမွတ္မိမယ္ထင္ပါတယ္-
“အေနာက္ကိုတခ်က္ငဲ့ၾကည့္လို႔
အေ႐ွ႔ကိုတဲ့ ထြက္ခဲ့တယ္”ဆိုတာေလ။
ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာေတြ
သက္႐ြက္ေျခာက္ေတြလို
တေ၀ေ၀လြင့္က်
နီသူေတြျဖဴ၊ ျဖဴသူေတြနီ
ဘ၀ေတြ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူေတြ
ေသြကြဲေရာ၊ ႐ွင္ကြဲေရာ
ခြဲခြာကုန္ၾက
အသစ္ေတြနဲ႔လည္း
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပဲ
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾက
ဘာသာစကားေတာင္
အေတာ္စံုေအာင္တတ္ခဲ့
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆိုတာ
နည္းသမို႔လားးအေမရယ္။
အပါးမွာအေဖလည္းမ႐ွိ
က်ေနာ္တို႔လည္းမ႐ွိ
အေမခ်ည့္တေယာက္ထဲ
မဟုတ္ဘူး၊ ေလွခြက္ခ်ည္းမဟုတ္ဘူး
ျပည္သူေတြနဲ႔လက္တြဲလို႔
သားေျမးသစ္ေတြနဲ႔လက္တြဲလို႔
အမယ္အို႔ေျခလွမ္းမို႔
သူတို႔ေလာက္မသြက္လည္း
၁၉၃၆တုန္းကလိုပဲ
ခ်ီဆဲတက္ဆဲ
အခုလည္းလက္တြန္းလွည္းနဲ႔
ရဲရဲႀကီးခ်ီတက္ေနတဲ့
အေမ့ရဲ႔သားမွာ ၁၃၀၀ရတီဂ
အေမဆိုတဲ့စိန္နားကပ္ေၾကာင့္
ပါးအေျပာင္ႀကီး ေျပာင္ခဲ့ရပါတယ္။
အေမလဲလွမ္း
က်ေနာ္လည္းလွမ္း
ဒီလမ္းႀကီးတေလ်ာက္မွာ
ေမာတယ္တခြန္းမေျပာပါဘူး
၉၀ေက်ာ္ႀကီးႏႈတ္က
တခြန္းပဲထြက္႐ွာတယ္
ဘာအဓိပၸာယ္လဲ
ကဗ်ာဖတ္သူေတြးၾကည့္ပါ
“ငါ့သားက်န္းမာေအာင္ေန
အေမလည္းက်န္းမာေအာင္ေနတယ္”တဲ့။
ဂ၁၃၀၀ျပည္႔မ်ိဳးဆက္ကို ၫႊန္းတာပါ။
ဖိုးသံ (လူထု)
၁၃၀၀ျပည္႔မ်ိဳးဆက္ကို ၫႊန္းတာပါ။
No comments :
Post a Comment