We Fight We Win. -- " More than Media "

လူထုဆႏၵ နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး
သက္ထြန္း

၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ဗမာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံးလူထုအုံႂကြမႈႀကီး ျဖစ္ေပၚလာမႈကိုေသေသခ်ာခ်ာျပန္လွန္ သုံးသပ္မယ္ဆိုရင္ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့ အေႀကာင္းအရာ ဟာ မတ္ခ်္ ၁၃၊ ၈၈ မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ အေရးအခင္းျဖစ္သလို၊ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္တည္မူေတြကေတာ့ ၁၉၆၂ မတ္ခ်္ ၂ ရက္ မွာ တိုင္းျပည္အာဏာကို ဗိုလ္ ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က သိမ္းယူလိုက္ခ်ိန္ကပဲ စတင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္ကို ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သုံးတဲ့ အရပ္သားအစိုးရ အုပ္ ခ်ဳပ္မႈရွိေနေပမဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးအရတည္ၿငိမ္မႈ နည္းပါးေနေသးတယ္၊ တခ်ိန္တည္းမွာ တိုင္းရင္း သားေတြနဲ႔ (ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံဥပေဒကိစၥ အဓိကျဖစ္) ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းရမယ့္ ႏိုင္ငံ ေရးျပႆနာေတြ ရွိေနျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရးနဲ႔ အျခားနယ္ပယ္ေတြမွာေတာ့ ေျပာပ ေလာက္ေအာင္နိမ့္က်မူမရွိေသးဘူး။သို႔ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ ညီၫြတ္ေရးၿပိဳကြဲေနမႈနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအေရးကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာကတည္းက တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၀န္းက်င္အားနည္းမႈအေျခအေနနဲ႔ ျပႆနာေတြကို အတြင္းက်က် သိထားၿပီးျဖစ္ သလို အာဏာရဲ႕အရသာကို မက္မေျပျဖစ္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို လုံး၀အေလးထား လိုက္နာျခင္းမရွိၾကေတာ့ဘဲ (တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြ အေရးေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲမွာျဖစ္လို႔ဆိုၿပီး) တရားလက္လြတ္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို အသုံး ျပဳၿပီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့သလို၊ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးကို ဆင္းရဲ ဒုကၡတြင္းထဲကို တြန္းခ်ခဲ့ၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာတည္ၿမဲေစေရးအတြက္ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို မျပတ္ ေမႊးခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးရာဇ၀တ္မႈေပါင္းမ်ားစြာကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကရင္း၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ တစ္ပါတီတည္း အေျခခံတဲ့(ဘာမွန္းမသိတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္အမည္ခံ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို အက်ယ္ ေလာင္ဆုံး ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္ရင္း) အတုအေယာင္ ျပည္ေထာင္စုစံနစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒကို ေရးဆြဲအတည္ျပဳခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္အာဏာကို စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္ကို တရား၀င္သြပ္ သြင္းခဲ့တယ္။ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား ေတြဟာ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကေပမဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေအာင္ ျမင္ဖယ္ရွားျခင္း မျပဳႏိုင္ခဲ့ၾကေသးတဲ့အတြက္ ယေန႔အခ်ိန္ထိေအာင္ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ ျဖစ္ ေပၚေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔အတူ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ပညာေရး၊က်န္းမာေရးအစရွိတဲ့နယ္ပယ္ေပါင္းစုံမွာအဆိုးါးဆုံးအေနအထားကိုရင္ဆိုင္ေနႀကရၿပီးစစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေတာ့ကင္ဆာေရာဂါလိုအျမစ္ျဖာကုပ္တြယ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။သို႔ေပမဲ့လည္း ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးဟာ (အေျပာင္းအလဲဆိုတာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း တယ္ ဆိုေပမယ္လို႔) သန္းေခါင္ထက္ညဥ့္မနက္ဘူး ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ၾသဂတ္လမွာ သူတို႔ရဲ႕ အနာဂါတ္ကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ က်ိဳးစားခဲ့တာေၾကာင့္ တစ္ပါတီစနစ္နဲ႔ စစ္ အာဏာရွင္ေတြကို ေတာ္လွန္ဆန႔္က်င္တဲ့ လူထုအုံႂကြမႈႀကီး ျဖစ္ေပၚခဲ့တာဘဲျဖစ္တယ္။

ဒီေနရာမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကဘာလဲ၊ ႏိုင္ငံေရး အေကာက္အယူကဘာလဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္တယ္ ၈၈ ကာလမွာလူထုရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အရပ္သားအစိုးရ စစ္စစ္ ျဖစ္တယ္ ဒီအတြက္လည္း (တိုင္းျပည္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔) ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြ စုေပါင္းၿပီးၾကားျဖတ္အစိုးရတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚေရးကိုႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူထုကို ဦးေဆာင္မယ့္ သူေတြၾကားမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈ၊ အနာဂါတ္အတြက္စိတ္ကူး စိတ္ သန္းအားနည္းမူ၊ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ စိတ္မထားႏိုင္မႈေတြေၾကာင့္ လႈပ္ရွားပံုေဖာ္မႈေတြ ထု႔ံပိုင္း ထံ႔ုပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ (လူထုရဲ႕ ေတာ္လွန္အုံႂကြမႈဟာ တစ္ပါတီစနစ္နဲ႔ အတုအေယာင္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္) စစ္အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ လက္ ဦးမႈကို ခံလိုက္ၾကရျပန္တယ္။

ဒီအတြက္ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ဆႏၵျပသူျပည္သူလူထုႀကီးဟာစစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာအလူးအလိမ့္ခံစားေနရမႈဟာ ပိုမိုႀကီးက်ယ္လာခဲ့တယ္ ဘာေၾကာင့္ဆုိ မဆလ ေခတ္မွာေတာင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘအၾကပ္အတည္းေပါင္းစုံဟာ တေရြ႕ေရြ႕တအိအိသာ သြားေနခဲ့ ေပမယ့္ န၀တ၊ နအဖ စစ္အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာေတာ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးရဲ႕ နယ္ပယ္ ေပါင္းစုံၿပိဳက် ပ်က္ဆီးနိမ့္က်လာမႈဟာ လွ်ပ္လက္တာထက္ေတာင္ လ်င္လွျမန္လွတာမို႔ဘဲ ျဖစ္ တယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း တရားလက္လြတ္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္မႈေတြ ရွိေနသမွ် ဖိႏွိပ္ရက္စက္ အႏို္င္က်င့္မႈ ေတြရွိေနသမွ်ေတာ့ ေတာ္လွန္အုံႂကြမႈဆိုတာ ရွိေနမွာဘဲျဖစ္တယ္။ပစၥကၡမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး ျပည္တြင္းစစ္မီးေရာင္ေၾကာင့္ မႈိင္းေလို႔ေနတယ္၊ျမင္ကြင္းမွန္သမွ်ဟာလည္း (မ်ိဳးတုံး သတ္ျဖတ္ခံေနရမႈေတြ လူ႔ဘ၀ရဲ႕အနိမ့္ ဆုံး ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြ၊ ေရာဂါဘယထူေျပာမႈေတြ၊ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္ျပားမႈေတြ၊ နအဖ အမည္ခံ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ ဓါးျပေတြရဲ႕လုယက္မႈ၊ သတ္ျဖတ္မႈ၊ မုဒိမ္းက်င့္မႈေတြနဲ႔ ဥပေဒမဲ့ အႏိုင္က်င့္မႈ မ်ိဳးစုံေရာယွက္ေနတဲ့) မြဲေျခာက္ေျခာက္႐ႈခင္းေတြနဲ႔ေအာ္သံဟစ္သံ၊ ၿငီးညဴသံေတြနဲ႔ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ေနၿပီး၊ အျခားတစ္ဖက္မွာက စိမ္းစိုလန္းဆန္းေန၊လႈပ္ရွားတက္ႂကြေနၿပီး လြတ္လပ္မႈ အရသာနဲ႔ အဆုံးစြန္ေသာၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနတဲ့လူသားေတြ ဘယ္လိုဘဲေျပာေျပာ အျခား ကမၻာႀကီးနဲ႔ဗမာျပည္ရဲ႕ျမင္ကြင္းဟာတံတိုင္းႀကီးတစ္ခုျခားေနတာေတာ့ေသခ်ာလြန္းေနတယ္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ သမိုင္းလွည္းဘီးကို အတင္းဖက္တြယ္ရပ္တန္႔ထားတဲ့ စစ္အာ ဏာ႐ူးအုပ္စုဟာ လူထုရဲ႕စိတ္ဆႏၵ၊ လိုလားခ်က္နဲ႔ တကယ့္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကိုယ္စားျပဳဖို႔ ထက္ ဖ်က္ဆီးဖို႔ကိုပဲ ထာ၀စဥ္ႀကိဳးစားေနၾကတာ (ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မဲ့ ေဆြးေႏြး ညိႇႏႈိင္းေရးစားပြဲ၀ိုင္းကို ပစ္ပယ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တရား၀င္တည္တန္႔္ေရး အ တြက္လုပ္ေနတဲ့ အမည္ခံအမ်ိဳးသားညီလာခံနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပုံေရးဆြဲ အတည္ျပဳႏိုင္ေရး လုပ္ရပ္ေတြက) ထင္သာျမင္သာ ရွိလွပါတယ္။

အစစ္အမွန္ အေျခအေနကေတာ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးအတြင္းမွာ ရွိေနခဲ့တဲ့ လူထုရဲ႕ ဆႏၵဟာ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲကာလမွာ ႀကည္လင္ျပတ္သားစြာနဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္ ကာလေရြ႕လ်ားလာေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အစစ္အမွန္ အေႀကာင္းတရားေတြကို ဖ်က္ဆီး ျမႇဳပ္ႏွံခ်င္ၾကသူေတြျဖစ္တဲ့ စစ္အာဏာ႐ူးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ေဒါက္တိုင္ေတြ၊ လက္ပါးေစေတြနဲ႔ ေနာက္ ၿမီးဆြဲေတြဟာ ဒီကေန႔လူထုရဲ႕ဆႏၵဟာ ၉၀ ခုႏွစ္ကဆႏၵနဲ႔ မတူညီေတာ့သေယာင္ေယာင္၊ လုံး၀ဆန္႔ က်င္ဘက္ ျဖစ္သြားသလိုလို ေျပာဆို၀ါဒ ျဖန္႔လာၾကၿပီး၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵအစစ္အမွန္ေတြ ဘ၀ အေျခအေနမွန္ေတြကို ဆက္လက္မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး၊ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးကို မီးေလာင္တိုက္ သြင္းေန ၾကေလရဲ႕၊ မ်ိဳးဆက္ေတြ၊ ႏွစ္ေတြအနည္းငယ္ ေျပာင္းလာတာနဲ႔အမွ်၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အေျခခံ က်တဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ စိတ္ဆႏၵေတြဟာ အားလုံးေျပာင္းလဲသြားၿပီလို႔ဆိုတာဟာ အင္မတန္႐ူးသြပ္ မိုက္မဲတဲ့ အေျပာ အဆိုမ်ိဳး၊ စဥ္းစားေတြးေခၚခ်က္မ်ိဳးဘဲ ျဖစ္တယ္။

ဘယ္ေခတ္ကာလမွာမဆို ျပည္သူလူထုဟာ လြတ္လပ္မႈကိုလိုခ်င္တယ္၊ ေႏြးေထြး လုံျခဳံ ၿပီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခြင့္မ်ိဳးကို လိုခ်င္တယ္၊ ဖိႏွိပ္မႈ၊ အႏိုင္က်င့္မႈကင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးကို ေတာင့္တတယ္၊ ညီမွ်ၿပီး ဘက္လိုက္မႈကင္းတဲ့ တရားဥပေဒမ်ိဳး၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ိဳး ကို လက္ခံခ်င္တယ္၊ ဒါဟာဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို႔မရတဲ့ အမွန္တရားျဖစ္ တယ္။ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးဟာ စစ္အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ အာဏာကို အလြဲ သုံးစားလုပ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္အႏိုင္က်င့္မႈေတြကို ခံေနၾကရၿပီး၊ တခ်ိန္တည္းမွာ ဘက္ေပါင္းစုံက ပိတ္ဆို႔ဒုကၡေပးထားလို႔ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ဘ၀ေတြျဖစ္ေအာင္ ဆင္းရဲမြဲေတႏုံခ်ာ လြန္းတ့ဲ အေျခအေနကို ဆုပ္ကိုင္ထားရတယ္၊ စစ္အာဏာ႐ူးေတြဟာ လူထုတစ္ရပ္လုံးအတြက္ စီးပြားေရး၀န္းက်င္ေကာင္းေတြ ဖန္တီးေပးေရးကို ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ပယ္ထားၿပီး၊ ႏိုင္ငံတကာက စီးပြား ေရးပိတ္ဆို႔တာကို အျပစ္ဖို႔ဆင္ေျခေပးရင္း လြတ္လပ္ေသာ စစ္တပ္အရင္းရွင္ေစ်းကြက္စနစ္ကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ တည္ေဆာက္ေနတယ္။

ဒီအခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ဖို႔ အေျခခံက်က်နဲ႔ က်င့္သုံးေနတဲ့-- ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ စီးပြားေရးယႏၱရားအားလုံးကို စစ္အာဏာ႐ူးနဲ႔ ေဒါက္တိုင္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္အပိုင္ သိမ္းထားတာ၊- ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဌာနဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းအားလုံးမွာ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈနဲ႔ ႀကိဳးနီစနစ္ အလြန္ အမင္း ႀကီးထြားေနတာ၊- ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ အဆမတန္ျမန္ဆန္ျမင့္တက္ေနတာ၊- ေငြေၾကးစနစ္ ခိုင္မာမႈမရွိတာ၊- မွန္ကန္ေလွ်ာ္ညီေသာ စီးပြားေရးစနစ္ခ် မွန္က်င့္သုံးမႈမရွိတာ၊- တိုင္းျပည္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္အားလုံးဟာ စစ္တပ္နဲ႔ စစ္လက္နက္ခ်ဲ႕ထြင္ေရး၊ စစ္အာဏာရူး ေတြရဲ႕ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အက်ိဳးစီးပြားတည္ေဆာက္ေရး သက္သက္ျဖစ္ေနတာ၊အစရွိတဲ့ အဓိကအခ်က္တခ်ိဳ႕ကို အလွည့္အေျပာင္းမရွိ ေတြ႔ေနရတယ္။

ကမၻာႀကီးနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြဟာ အနာဂါတ္ မ်ိဳးဆက္ပ်ိဳးေထာင္မႈနဲ႔ စီးပြားေရးပါ၀ါ ကို ပညာေခတ္ဦးေႏွာက္ေတြနဲ႔ အသုံးျပဳေနခ်ိန္၊ နအဖ စစ္အာဏာရူးေတြကေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္သင္းသတ္ရင္း၊ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္မူေတြကို အမိုက္တိုက္ထဲ ထိုး သိပ္ထည့္ေနေလရဲ႕၊ တကယ္ေတာ့- ထက္သန္တက္ႂကြၿပီး စြမ္းေဆာင္ရည္ျပည့္၀တဲ့ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ မရွိဘဲ၊- စနစ္က် ခိုင္ခန္႔တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိပဲ၊- ျပည္သူေတြအတြက္ စီးပြားေရး၀န္းက်င္ေကာင္းမရွိပဲ ၊- လူထုရဲ႕ဆႏၵကို ထင္ဟပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ နိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ရပ္မရွိပဲ၊ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ စံခ်ိန္မီၿပိဳင္ဆိုင္ႏုိင္ဖို႔၊ ပညာေခတ္ရဲ႕ စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို မွိန္မွိန္ယွက္ယွက္ခံစား စံစားႏိုင္ဖို႔ လြတ္လပ္သန္စြမ္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ဖို႔ရာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ဗမာႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြဟာဘာနဲ႔ အသားက်ေနၿပီလဲ၊ သူတို႔မွာ လန္းဆတ္ေအးျမတဲ့ အနာဂတ္ေန႔ရက္ေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ဒုကၡနဲ႔ယဥ္ပါးလြန္းလို႔ သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကိုမလိုခ်င္၊ မတပ္မက္တတ္ေတာ့ဘူးလား၊ လူထုဟာ ေမာင္းႏွင္အားရွိၿပီးသား ျဖစ္သ လို၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လည္း ထိုက္တန္တဲ့လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဘယ္ကိုဦးတည္ ေရြ႕လွ်ား ေနတယ္၊ သြားေနတယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း အကဲခတ္ႏိုင္ဖို႔၊ နားလည္ႏိုင္ဖို႔လို္တယ္၊ ခုခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုဟာ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို ကိုယ့္ဘာသာေရးဖို႔ရာအတြက္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ၾကဖို႔ဟာ အေရးအႀကီးဆုံး လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ဘာေႀကာင့္ဆို ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့လူထုရဲ႕ ေပးဆပ္စိုက္ထုတ္မႈ ေတြဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားမွာမဟုတ္လို႔ဘဲ ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံးကို ပ်က္စီးယိုယြင္းေစတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္ျပတ္ဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႔ရာ ပိတ္ဆို႔တားဆီးထားတဲ့ စစ္အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ မိစၧာတံတိုင္းကို ႐ိုက္ခ်ိဳးဖြင့္လွစ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ စစ္အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ တဖက္ပိတ္ တည္ေဆာက္မႈေတြကို ပူးေပါင္းလက္ခံေရး ဆို တဲ့ ခ်ဥ္းကပ္နည္းဟာလက္ေတြ႔မွာ အလုပ္ျဖစ္မလား၊ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးျပႆနာအားလုံးနဲ႔ တိုင္း ျပည္ရဲ႕ အၾကပ္အတည္းအားလုံးဟာ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ ပူးေပါင္းလိုက္႐ံု၊ သူတို႔လုပ္ေနတာကို လိုက္ေလွ်ာ လုိက္႐ံုနဲ႔ ကိစၥၿပီးေျဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ျပတ္သားၾကည္လင္မႈ ရွိရွိနဲ႔ျမင္ဖို႔၊ လူထုကို သစၥာေဖာက္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကို မလုပ္မိၾကဖို႔ရာ အေရးႀကီးတယ္။

တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးကို ကင္ဆာေရာဂါအနာဆိုးႀကီးလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမစ္တြယ္ဒုကၡ ေပးေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖတ္ေတာက္္ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ပါမွ ဗမာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အလယ္မွာ က်န္းမာရႊင္လန္းစြာနဲ႔ ဦးေမာ့လာႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာဟာ သမိုင္းရဲ႕အမွန္တရား တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

သက္ထြန္း( ဗ က သ ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ )၁၈ ၊ ၇ ၊ ၂၀၀၇
မူရင္း - သစၥာ မွာ ယူပါတယ္။