ေစာေက်ာင္းသို ့ အလည္တေခါက္

-မိုးသီး










ေဒၚေအးေအးမာနဲ ့သူရဲ ေဘာ္ေတြတည္ေထာင္ထားတဲ့ ေစာေက်ာင္း ( SAW – Social Action For Woman) ကို ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန ့က က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့တယ္။ေက်ာင္းသား ၂၈၀ ခန္ ့ကို ပညာေပးေနတာကိုေတြ ့ရတယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက
ထိုင္းနိင္ငံကိုလာျပီးအလုပ္လုပ္ေနတဲ ့ အလုပ္သမားေတြရဲ ့ သားသမီးေတြပါ။ မူလတန္းကေနအထက္တန္းအထိ ရိွတာကိုေတြ ့ရတယ္။ေက်ာင္းက မဲေဆာက္ျမိဳ ့မွာရိွတယ္။ ဆရာဆရာမ ၆၀ခန္ ့ရိွတယ္။ ေက်ာင္းက ရံပံုေငြခ်ိဳ ့တဲ့ပံုရတယ္။ ပညာသင္ၾကားေရးအေထာက္ကူပစၥည္းေတြ အျပည္ ့အစံုမရိွေသးဘူး။ ဆရာဆရာမေတြအတြက္လည္း လစခ လံုလံုေလာက္ေလာက္မေထာက္ပံနိင္ေသးဘူး။ဒါေပမဲ ့အခက္ခဲေတြၾကားထည္းက ေစာေက်ာင္းက ရပ္တည္လာတာ ၅နစ္နီးပါးရိွလာတာကိုေတြ ့ရတယ္။
တေလာကေစာရဲ ့ လႈပ္ရွားမႈေတြအတြက္ ကုလသမဂလက္ေအာက္ခံအဖြဲ ့စည္းတခုက
ဖဲၾကိဳနီ- Red Rabin ဆုခ်ီးျမင့္တာကိုသူတို ့ရခဲ့တယ္။ သူတို ့ရဲ ့ပညာေရးနဲ ့ လူမႈေရးၾကိဳးပန္းေဆာင္ရြက္မႈေတြေၾကာင့္လို ့သိရတယ္။ ဆရာဆရာမေတြကို NHEC ကစီစဥ္ေပးတဲ ့ လက္ဘရယ္ပညာေရး - Liberal Education - သင္တန္းေတြတက္ဖူးတယ္လို ့သိရတယ္။ လစ္ဘရယ္ပညာေရးရဲ ့အနစ္သာရျဖစ္တဲ ့ စဥ္းစားစဥ္ျခင္မႈ ကိုအားေပးတာ၊ အလြတ္က်က္မွတ္တာကို အားမေပးတာ။ ေက်ာင္းသားေတြ တီတြင္ၾကံဆမႈ ကိုအားေပးတာေတြေၾကာင့္ ဒီေက်ာင္းကကေလးေတြဟာ ျမန္မာျပည္ကကေလးေတြထက္စာရင္ ပိုျပီး ကိုယ္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈေတြ ပိုလာတယ္လို ့
ေက်ာင္ဆရာၾကီးတဦးျဖစ္တဲ ့ ဦးေဇာ္ျငိမ္းလတ္က က်ေနာ္ကိုရွင္းျပပါတယ္။ ဆရာၾကီးက ၁၉၇၄ခုနစ္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆင္တဦးျဖစ္ျပီး နိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းတဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အသားညိဳညိဳ ပူျပင္းတဲ့မဲေဆာက္ေႏြမွာ ေခ်ြးတလံုးလံုး သူက အျမဲတန္းတက္ၾကြေနပါတယ္။ မဲေဆာက္ျမိဳ ့မွာ အျမဲတန္းလို လို အံုမိႈင္းေနတဲ ့နိင္ငံေရးမိုးေလ၀သမွာ မတက္မၾကြျဖစ္မႈေတြၾကားမွာ ဦးေဇာ္ျငိမ္းလတ္
အနဂတ္ယံုၾကည္ခ်က္ေတြခိုင္မာေနတာေတြ ့ရေတာ့ က်ေနာ္အလြန္အားရမိတယ္။

ဒီေက်ာင္းမွာဘာေတြလိုလည္းလို ့ေမးေတာ့ - လိုတာေတာ့အစံုပဲ။ အဓိကကေတာ့ က်ြမ္းက်င္တဲ့ဆရာေတြထပ္လိုတယ္။ စာအုပ္စာတန္းေတြ၊ ကေလးအတြက္ သင္ၾကားေရးေထာက္ကူျပဳပစည္းေတြလုိတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ ဒုေက်ာင္းအုပ္က သူတို ့ တာ၀န္ယူေဆာင္ေရွာက္ထားတဲ ့ မိဘမဲ ့ကေလး စီမံခ်က္ကိုလိုက္ျပပါတယ္။ ေနရာက ေက်ာင္းနဲ မလွန္းမကန္းမွာပါ။ အိမ္ေလးတလံုးမွာ ကေလး ၅၀ ခန္ ့ေတြရတယ္။ သူတို ့က ၅ နစ္အထက္ကေလးေတြပါ။
( ၅နစ္ေအာက္ကေလးေတြကို အေဆာင္တခုမွာသတ္သတ္ထားတယ္လို ့သိရတယ္။ )

အေဆာက္ဦးကေသးပါတယ္။ သူတို ့၀င္ေငြနဲ ့ဒါပဲငွားလို ့ရတယ္လို ့ဆရာကေျပာပါတယ္။
ကေလးငယ္ေတြဆူညံေနေအာင္ကစားေနပါတယ္။က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ကေလးငယ္ေတြစုျပံဳျပီးက်ေနာ္နားကိုေရာက္လာတယ္။
ကေလးငယ္ေတြ ရဲ ့မ်က္နာက ျပံဳးရြင္ေနၾကတယ္။ ကေလးငယ္ေတြ ကက်ေနာ္ ့အလုအယက္စကားလာေျပာၾကပါတယ္။ သူတို ့အိမ္စာေတြ၊ ကစားစရာေတြ ၊သူတို ့အိပ္ခန္းေတြကို ေခၚသြားပါတယ္။ ကေလးငယ္တခ်ို ့က မိဘက ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါနဲ ့ကြယ္လြန္သြားသူေတြ၊ ထိုင္းေထာင္မွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈ၊ ျပည္တန္ဆာမႈ၊ တရားမ၀င္ခိုး၀င္မႈေတြနဲ ့ေထာင္က်ေနသူေတြ၊ တခ်ို ့မိဘေတြက ကေလးေတြကို စြန္ ့ျပစ္သြားသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေက်ာင္းက ကေလးေတြအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အစားေသာက္၊ ေနစရာ၊က်မေရးနဲ ့ ကစားစရာေတြကိုတတ္နိင္သမ်ွစီစဥ္ထားတာကိုေတြ ့ရတယ္။ ကေလးငယ္ေတြကို အဓမျပဳက်င့္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြက အျပည့္အ၀ကာကြယ္ေပးထားနိင္တာကိုေတြ ့ရေတာ့
ရင္ေအးမိတယ္။ သူတို ့အတြက္လို အပ္ခ်က္ေတြကို က်ေနာ္ျမင္မိတာကေတာ့ - ေစာင္၊ေခါင္းအုန္း ေတြလိုေနတယ္။- ကေလးကစားစရာ ေတြ၊- - ကေလးရုပ္ရွင္ေတြ- အလွျပင္ပစၥည္းေတြ လိုေနတယ္။
- ျဖစ္နိင္ရင္ေပါ့ ကေလးငယ္ေတြကို ေနတိုင္း ႏြားႏို ့ တိုက္သင့္တယ္။
ထူးျခားတာကေတာ့ ကေလးငယ္ေတြမ်ားေပမဲ ့ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားတာ၊ အျပိဳင္အဆိုင္လုပ္ေနတာကိုလံုး၀မေတြ ့ရပဲ ၊ တေယာက္နဲ ့တေယာက္ယိုင္းပင္းၾကတာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကတာေတြ ့ရတာေတာ့ ေစာေက်ာင္းကဆရာေတြဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္မဟုတ္ဘူး။ အလြန္သိမ္ေမြ ့လွတဲ ့ ေမတၱာ နဲ ့ဂရုဏာ တရားကို ပါ ကေလးငယ္ေတြထဲမွာ ရွင္သန္ေနေအာင္ ေစာ ေက်ာ္ေတာ္ က ျပဳလုပ္ထားနိင္မႈ




ဒါေၾကာင့္ကေလးငယ္ေတြဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ျဖစ္ေနတာေတြ ့ရတယ္။သူတို ့မိဘေတြက မနက္ဖန္ ့ကိုပဲ သူတို့ကိုလာေခၚေတာ့မဲ့အတိုင္းက်ေနာ္ကိုတေယာက္ျပီးတေယာက္ကလာေျပာေနေတာ့
က်ေနာ္ ေၾကာင္လာတယ္။ ဒါနဲ ့ ဒုေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို ေမးမိတယ္။ မိဘမဲ ့ကေလး ေတြ ဆို ၊ သူတို ေျပာေတာ့သူတို ့မိဘေတြက လာေခၚေတာ့မယ္လို ့က်ေနာ္ကိုေျပာေနတယ္လို ့က်ေနာ္ ေမးမိတယ္။

သူက ခပ္တို းတိုးျပန္ျပီးေတာ့ " ကိုမိုးသီး၊ သူတို ့မိဘေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတို ့ကိုဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာေခၚနိင္မွမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တခ်ို ့ဆံုးသြားျပီ၊ တခ်ိဳ ့အရမ္းဆင္းရဲလြန္းလို ့ ကိုစြန္ ့ျပစ္သြားၾကပါျပီ။ သူတို ့က ျပန္လာေခၚမယ္လို ့ပဲ လာတဲ့သူတိုင္းကို ေျပာေနတာဗ်။" " အလို ဗ်ာ '' က်ေနာ္ ေရရြတ္မိတယ္။

သူတို ့ဟာ မိသားစုျပန္လည္စံုဆည္းမဲ ့ အနာဂတ္ကို ေမ်ာ္လင့္ေနတယ္မဟုတ္လား။ သူစကားဆံုးေတာ့ က်ေနာ္နားကို ၀ိုင္းေနတဲ ့ကေလးေတြကို ၾကည့္မိတယ္။ သူတို ့ရဲ ့ရီရီေမာ္ေမာ္ျဖစ္ေနတဲ ့မ်က္နာေလးေတြဟာ က်ေနာ္မ်က္လံုးထဲမွာ ေ၀၀ါးသြားပါတယ္။