မိုးၾကိဳးပစ္၊ ထန္းလက္နဲ႕ကာ၊ မရဘူးကြယ္

ဓာတ္ပုံ- စူစန္မုန္တုိင္း ၂၀၀၈

-ခင္မမမ်ိဳး-

ႏွစ္ဆယ္ရာစု ေႏွာင္းပိုင္းမွစ၍ ကမၻာတခြင္တြင္ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ႏွင့္ လွ်ပ္စီးမ်ား လင္းလက္လာသည္။ တိုးတက္လာေသာ သတင္းႏွင့္နည္းပညာ လွ်ပ္စီးမ်ား။ မည္သို႔ဆိုေစ၊ ဤနည္းပညာ အသစ္အဆန္းမ်ားျဖင့္ ကမၻာၾကီးကား ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပင္ ရြာၾကီးအသြင္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ အလင္းေရာင္သည္ မွန္ကန္မွဳ၊ ခိုင္မာတည္ၾကည္မွဳ၊ တိုးတက္ေသာ အျမင္ရွိမွဳ တို႔အေပၚတြင္ အေျခခံသူမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစေသာ္လဲ မသမာမွဳ၊ လိ္မ္လည္မွဳ၊ အမွန္တရားမ်ားအား ဖုန္းကြယ္လိုမွဳ တို႔အေပၚတြင္ အေျခခံသူမ်ားအတြက္ကား ငယ္ထိပ္မိုးၾကိဳးပစ္သကဲ့သို႕ႏွယ္ ျဖစ္သြားသည္။ မိုးၾကိဳးပစ္တာကို ထန္းလက္ႏွင့္ကာ၍ မရႏိုင္မွန္းသိရက္ႏွင့္ကာဖို႔ ၾကိဳးစားၾကသူမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။


က်ြန္မတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ ျပဳလုပ္ေနရေသာ စီမံကိန္းတစ္ရပ္ရွိသည္။ ထိုစီမံကိန္းၾကီးကား သတင္းမွန္ျပည္သူဆီသို႔ မေရာက္ေစေရး စီမံကိန္း။ အဆိုပါ စီမံကိန္းေအာက္တြင္ရွိေနသည့္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ စီမံခ်က္မ်ားအတြက္ ခန္႔အပ္ထားရေသာ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား၊ အသံုးျပဳရေသာ နည္းပညာစနစ္မ်ားကား အမ်ားအျပား။ အဆိုပါ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား၊ နည္းပညာစနစ္မ်ားကိုသာ ျမန္မာျပည္ တိုးတက္ေရးအတြက္ မွန္ကန္စြာ သံုးစြဲခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္ၾကီး တိုးတက္ျပီးသား ျဖစ္ေနခဲ့လိမ့္မည္။


သို႔ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္တိုးတက္ေရးသည္ စစ္အုပ္စုတို႔အတြက္ အေရးၾကီးသည္မဟုတ္။ အေရးၾကီးသည္က အာဏာတည္ျမဲေရး။ အာဏာတည္ျမဲဖို႔ဆိုရာတြင္ ျပည္သူ႔ထံမွအာဏာကို မတရားရယူထားသည္မို႔ ပိုင္ရွင္မ်ားျပန္ေတာင္းမည္ကို ေၾကာက္တလန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနၾကရရွာသည္။ ထိုသို႔ျပန္မေတာင္းေစရန္ ျပည္သူမ်ားကို သတင္းအေမွာင္ ခ်ထားမွျဖစ္မည္၊ သတင္းမွန္မ်ားကို စိတ္မဝင္စားေအာင္ လုပ္ထားမွျဖစ္မည္ဟု စစ္အုပ္စုတို႕က ယူဆၾကသည္။


ဤ စေကာေလာက္မွ ေဇာက္မေနေသာ အယူအဆအေတြးတို႕ျဖင့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ား ေျပာင္းသည္။ နားမလည္သူ ကေလးငယ္မ်ားအား နအဖအာေဘာ္မ်ား ရိုက္သြင္းသည္။ ၈၈လူသတ္ပြဲျမင္ခဲ့သည့္ ျပည္သူမ်ား အာရံုုေျပာင္းေစေရးအတြက္ တေန႔တာလုပ္ငန္းမ်ား မရွဳပ္ရွဳပ္ေအာင္ ဖန္တီးထားသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးတြင္ ညမွေရေပးသည္။ ညဘက္တေရးႏိုး ေရထတင္ေနရသည္ႏွင့္ကို တိုက္ခန္းေန ျပည္သူမ်ား ဒုကၡေရာက္ ေနရေတာ့သည္။ အထက္တန္းလႊာမ်ား အတြက္ကား ဇိမ္ခံဟိုတယ္မ်ား၊ ကလပ္မ်ားကို စစ္အုပ္စုေဆြမ်ိဳးမ်ားက ဦးေဆာင္ကာ ဖြင့္ေပးသည္။ ညဘက္ကလပ္ တက္ေနရသည္ႏွင့္ပင္ မအားႏိုင္ၾကေတာ့။ လူငယ္မ်ားအတြက္လဲ စတိတ္ရွိဳးမ်ား မရိုးရေအာင္ပင္။ ရွိသူမ်ားေရာ၊ မရွိသူမ်ားပါ စတိတ္ရွိဳးထဲ အာရံုေရာက္ကုန္ၾကသည္။


လူလတ္ပိုင္းမ်ားအတြက္လဲ အခ်ိန္ကုန္စရာမ်ား ဖန္တီးေပးသည္။ ေဘာလံုးပြဲႏွင့္ ခ်ဲထီေလာင္းကစားမ်ား။ ခ်ဲထီက (၁၅)ရက္ တစ္ခါဆိုေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ခါ ေလာင္း၍ရသည့္ ႏွစ္လံုးထီမ်ား ထပ္ေပၚလာျပန္သည္။ တေနကုန္တေနခန္း တကုပ္ကုပ္ႏွင့္ ဆိုက္ကားဂိတ္မွအစ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားအဆံုး တြက္ေနလိုက္ၾကသည္မွာ ကမၻာေပၚတြင္ ေန႔စဥ္သခ်ာၤ အတြက္ဆံုး တိုင္းျပည္ကိုသာ ဆုေပးပါက ျမန္မာျပည္ပင္ ဗိုလ္စြဲေပလိမ့္မည္။ အဆိုပါႏွစ္လံုးထီမ်ားေနာက္တြင္ မည္သူမ်ား ၾကိဳးကိုင္ေနသနည္း။ စစ္အုပ္စုအသိဆံုးပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမဝတီရုပ္ျမင္သံၾကား ေပၚလာျပီး၊ အခန္းဆက္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ တရုတ္ကားမ်ား၊ ကိုးရီးယားကားမ်ား ဆက္တိုက္ျပေတာ့သည္။မူလတန္းကေလးမွအစ အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္မ်ား အဆံုး၊ အခန္းဆက္ ကိုးရီးယား၊ တရုတ္ကားမ်ား ရူးလိုက္ၾကသည္မွာ ကေလးငယ္မ်ား က်န္စစ္သားကိုပင္ မသိေတာ့။ က်န္ေက်ာင္းကိုေတာ့ အားလံုးသိၾကသတဲ့။ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ ေလာက္ၾကာလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ျမန္မာစာေပ၊ ျမန္မာယဥ္ေက်းမွဳ ဆိုသည္ပင္ ကမၻာမွာ ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ့မည္လားမသိ။


ဤမွ်ႏွင့္ အမွန္ကို ဖံုးကြယ္မရ၍ မရႏိုင္ေသးမွန္းသိေတာ့ ဂ်ာနယ္မ်ား ထုတ္ၾကျပန္သည္။ နာမည္မ်ိဳးစံုႏွင့္ ျဖစ္ေသာ္လဲ အမ်ားစုကား ေထာက္လွမ္းေရး ၾကိဳးကိုင္ဂ်ာနယ္မ်ား။ မဆီမဆိုင္ ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ထဲလဲ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအား အပုပ္ခ်သတင္းပါလာသည္။ ဖက္ရွင္ဂ်ာနယ္ထဲလဲ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို အဖ်က္လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္သည္ဆိုျပီး သတင္းမွားမ်ား ထည့္ထားျပန္သည္။ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲဆိုသည္ႏွင့္ ျပည္သူအားလံုး တျပိဳင္နက္တည္း တီဗြီခလုတ္ပိတ္သည္ကို သိထားၾကေလေတာ့ လူအမ်ား စိတ္ဝင္စားသည့္ေနရာတြင္ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာထည့္သည့္ ကိစၥကို ဦးစားေပး လုပ္လာၾကသည္။


ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအ၊ အာအက္ဖ္ေအ၊ ဒီဗြီဘီ ေရဒီယို(၄)ခုမွ တစ္ေန႔ႏွစ္နာရီခန္႔စီ ထုတ္လႊင့္ေသာ သတင္းမွန္မ်ားကို
လူထုထဲ မျပန္႔ပြားေစရန္ကိုလည္း နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဟန္႕တားၾကသည္။ စြပ္စြဲေျပာဆိုၾကသည္။ အသံသတင္းကိုပင္ ‘သမီးလင္ေနာက္လိုက္’သလို ဤမွ် ပ်ာယာခတ္ခဲ့ရေသာ နအဖတို႔သည္ အသံတင္မက၊ ရုပ္ပံုမ်ားပင္ ေတြ႔ျမင္ရေသာ လွ်ပ္စီးမ်ားႏွင့္အတူ ကမၻာေျမေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ အင္တာနက္ဆိုတာၾကီးကိုကား ဒူးတုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကေလေတာ့သည္။


ေရွာင္၍ရမည္ထင္ျပီး ေရွာင္ၾကည့္ၾကေသးသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ တကမၻာလံုးတြင္ အင္တာနက္ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးျဖစ္ပြားျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွသာ အင္တာနက္ဆိုေသာ စကားလံုးကို စတင္ၾကားဖူး ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ အသံုးျပဳခြင့္ေပးျပန္ေတာ့လဲ အဆမတန္ ၾကီးမားေသာ စရိတ္မ်ားျဖင့္ ျပည္သူအမ်ား အလြယ္တကူ မသံုးႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားၾကသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အခ်ိဳ႔ကို စေပးသည္။ ျပီးမွတစတစ တိုးတက္၍ အင္တာနက္ကဖီးေလးမ်ား ေပၚလာသည္။ သံုးစြဲခ်င္သူမ်ားမွာ ေမြးစာရင္း၊ ေသစာရင္းလုပ္သလို ဘာလုပ္ဖို႔သံုးမည္ကအစ မွတ္တမ္းေပးရသည္။ မည္သည့္ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မ်ားအား မည္သူကဝင္သည္ထြက္သည္ လိုက္စစ္ေနၾကသည္မွာလဲ အေမာတေကာ။ ပိတ္လိုက္ရသည့္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာလဲ အမ်ားအျပား။ နအဖကိုယ္စား ရင္ေမာလိုက္ပါဘိျခင္း။ လူသတ္သမား အေလာင္းမည္သို႕ ေဖ်ာက္ရမွန္းမသိပဲ ဗ်ာမ်ားေနသည့္ပံုႏွင့္ တူလွသည္။


ယခင္က သူတို႔ခ်ေပးသည့္ အီးေမးလ္ကိုသံုးၾကရရာမွ အျခားအီးေမးလ္တခ်ိဳ႕ ဖြင့္ေပးသည္။ စကားေျပာခြင့္ကို ပိတ္လိုက္ဖြင့္လိုက္။ အခ်င္းခ်င္းေပးသည့္ ရည္စားစာကအစ လိုက္ဖတ္ေနၾကရရွာသည္႔ စစ္ဘက္၊ အရပ္ဘက္ ဝန္ထမ္းမ်ားဘဝမွာလဲ လူ႔သိကၡာႏွင့္ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လွ်င္ အလြန္ပင္ရြံစရာ ေကာင္းသည့္အလုပ္ႏွင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳေနသူမ်ားဘ၀သို႕ ေရာက္ေနၾကေလျပီ။ ထမင္းတလုပ္အတြက္ႏွင့္ လူ႔စည္းကမ္း၊ လူ႔သိကၡာမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကရရွာသည့္ ဘဝမ်ားပါတကား။


ျပည္ပမွလႊင့္တင္ထားေသာ အက္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားအား ဖြင့္ေပးသင့္ မဖြင့္ေပးသင့္၊ စစ္ေဆးေန ၾကရသည္မွာလဲ ေတာ္ေတာ္ပင္ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းမည့္အလုပ္။ သို႕ေပမယ့္ မည္မွ်ဖံုးဖံုး၊ မလံုႏိုင္ပဲျဖစ္ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်ိဳ႔၏ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ အသိဥာဏ္ထက္ျမက္မွဳကို မည္သို႔သင္းကြပ္၍ ရပါမည္နည္း။ မတရားမွဳကို ျငိမ္မခံပဲ အမွန္ဘက္ကရပ္တည္ကာ ကူညီေပးတတ္ေသာ ႏိုင္ငံတကာမွ နည္းပညာရွင္မ်ား၏ က်ြမ္းက်င္ေသာ ဦးေႏွာက္မ်ားကိုလဲ မည္သို႔ယွဥ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ က်ြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ားက ပိတ္ထားေသာတံခါးကို မည္သို႔ဖြင့္လွစ္ရမည္ကို နည္းစနစ္မ်ားေပးေလ့ ရွိၾကပါသည္။


နအဖတို႔ကဲ့သို႔မတရားအစိုးရမ်ား၏ Internet Censorships မ်ားကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္သည့္ Psiphon Software ကား ထြက္ေပၚလာေလသည္။ အေသးစိတ္သိလိုသူမ်ား www.psiphon.ca တြင္ ေလ့လာ၍အခမဲ့ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ႏိုင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးရင္းျဖင့္----။

(မွတ္ခ်က္။ နိဂံုးခ်ဳပ္ရန္ စဥ္းစားရင္း ကက္ဆက္ခလုတ္ကို အမွတ္တမဲ့ ဖြင့္မိေတာ့ ကိုင္ဇာ၏ သီခ်င္းသံက လြင့္ပ်ံလာသည္။‘မိုးၾကိဳးပစ္ ထန္းလက္နဲ႔ကာ၊ မရဘူးကြယ္’တဲ့။ ဤသည္ကပင္ နိဂံုးျဖစ္သြားျပီထင္ပါသည္)

ခင္မမမ်ိဳး
(၉၊ ၁၂၊ ၂၀၀၆)