Sunday, 14 December 2008

ေခါင္ တျခမ္းနဲ ့အိမ္


ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ
ဘယ္နစ္ရက္ၾကာမွာလဲ
ေမေမေမးခြင့္မရလိုက္ဘူး။

ေဖေဖမုန္႔၀ယ္ခဲ့ေနာ္
ယမ္းေသနပ္၀ယ္ခဲ့ေနာ္
က်ေနာ္တို ့့မွာခြင့္မရလိုက္ဘူး။

ေက်ာပိုးအိပ္ၾကီးထဲ
တမိသားစုလံုးရဲ႔
ရွိသမ်ွေပ်ာ္ရြွင္ျခင္းေတြကုိ ခြ်တ္ယူေခါက္ထည္႔ျပီး
တမိသားစုလံုးရဲ႔
သီးပြင့္သမ်ွ ရယ္သံေတြကို ရိတ္သိမ္းယူသြားခဲ။့

ကုန္းေပၚပစ္တင္ခံရတဲ့ငါးေတြလို
ပက္လက္လွန္ခံရတဲ့လိပ္ေတြလို
က်ေနာ္တို႔ လမ္းေကြ႔ကၾကမ္းလြန္းတယ္
ခ်ိဳင္းေထာက္တဖက္
ကပ်ာကယာ တပ္ဆင္လိုက္ရတဲ ့
ေျခတဖက္ျပတ္လူလို က်ေနာ္တို ့အျဖစ္။
ညေနခင္းေတြဆို
တေယာက္ဒဏ္ရာေတြ
တေယာက္ခင္းက်င္းျပၾကတဲ့

မိသားစုစကား၀ိုင္းေလးေတြလည္း
ၾကယ္မစံုေတာ့တဲ့ေကာင္းကင္လို

မိုးေက်ာ္ဇင္


အက်ဥ္းစံရဲေဘာ္ မိသားစုမ်ား ၏ခံစားခ်က္မ်ား.....

1 comment :

Anonymous said...

Ko Mo Thee, I don't know if it is your webiste and if you'll ever get this message. It is Frederic, the French guy from NYC. I made a documentary on you and James in 2004/05. I lost all my contact details and couldn't get in touch with you. If you get this message, please email me at cameleon46@hotmail.com
I hope to read you soon.
Fred