December 17, 2008
ေဇာ္မင္း
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ကာလအတြင္း စာရင္းဇယားမ်ားအရ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့တဲ့ လယ္သမား ေပါင္း ၁၆,၆၃၂ (တေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေျခာက္ရာသံုးဆယ့္ႏွစ္) ေယာက္ ရိွခဲ့သည္။ ထိုသတင္းကို အိႏိၵယႏုိင္ငံမွ နာမည္ ႀကီး The Hindu သတင္းစာက ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ရက္ေန႔တြင္ ေရးသားခဲ့၍ သိရိွရသည္။
ထိုကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့ေသာ လယ္သမား အမ်ားစုသည္ ျပည္နယ္ငါးခုက ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပထားသည္။ အဆိုပါ ျပည္နယ္ေတြကေတာ့ မဟာရပ္ရွ္ထရ၊ အန္ဒရာ ပရာဒက္ရွ္၊ ကာနာတာကား၊ မဒရာ ပရာဒက္ရွ္နဲ႔ ခ်က္တီးစ္ဂါး ျပည္ နယ္ေတြ ျဖစ္ၾကသည္။ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့သူမ်ားရဲ့ သံုးပံုႏွစ္ပံုေသာ လူဦးေရဟာ အဲသည့္ ျပည္နယ္မ်ားက ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။
မဟာရပ္ရွ္ထရ ျပည္နယ္ကေတာ့ ၂ဝဝ၆ႏွင့္ ၂ဝဝ၇ အတြင္း သတ္ေသသူဦးေရ ၄,ဝဝဝ (ေလးေထာင္) ေက်ာ္ ရိွတာမို႔ အမ်ား ဆံုးဟု ဆိုႏုိင္သည္။၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ အတြင္းက မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့တဲ့ လယ္သမားေပါင္းဟာ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ၁၇,ဝ၆ဝ (တေသာင္း ခြန္ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ေျခာက္ဆယ္) ရိွခဲ့တာမို႔ ၂ဝဝ၇ မွာနဲ႔စာရင္ သတ္ေသသူ လယ္သမားဦးေရ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့က်သြားသည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။
၁၉၉၇ ကေန ၂ဝဝ၇ ဆယ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့တဲ့ လယ္သမားဦးေရ စုစုေပါင္း ဟာ ၁၈၂,၉၃၆ (တသိန္းရွစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ကိုးရာ သံုးဆယ့္ေျခာက္) ေယာက္ ရိွခဲ့ေၾကာင္း သည္ ဟင္ဒူ သတင္းစာက ထပ္မံေဖၚျပထားခဲ့သည္။
အိႏိၵယအစိုးရဟာ လယ္သမားေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ တဖက္မွာ ကူညီေနေသာ္ျငားလည္း လံုေလာက္ေအာင္ မကူညီ ႏုိင္လို႔ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြကို ေတြ႔ေနရတယ္ဟု သံုးသပ္ၾကသည္။ ၂ဝဝ၆ တႏွစ္အတြင္း မွာ အစိုးရက လယ္သမား ေတြကို ကူညီဖို႔ ရူပီးေငြေပါင္း ကုေဋ ၅,ဝဝဝ သံုးစြဲခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသည္ က်ယ္ေျပာသေလာက္ ေျမယာကို မီွခို လုပ္ ကုိင္တဲ့ လယ္သမားမ်ားလြန္းတဲ့ အတြက္ အားလံုးကို ကာမိေစရန္ မတတ္ ႏုိင္ခဲ့။ ထို႔အျပင္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား၏ အျမတ္ကိုသာ ၾကည့္ၿပီး လက္လြတ္စပယ္လုပ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ လယ္သမားသတ္ေသႏႈန္း ဤမွ်မ်ားျပားရေၾကာင္း သိရိွရသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ဆိုရပါက ကုမၸဏီႀကီးမ်ားက သူတို႔အျမတ္ရႏုိင္မည့္ သီးႏွံကို လယ္သမားမ်ားအား စိုက္ခုိင္းသည္။ ထို႔အတြက္ လယ္သမားမ်ား လိုအပ္ေသာ ထြန္စက္၊ မ်ဳိးေစ့၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာႏွင့္ အျခားကုန္က်စရိတ္မ်ား အတြက္ ေငြထုတ္ေခ်းသည္။ သို႔ေသာ္ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိႏွင့္ ေပးသည္ေတာ့မဟုတ္။ တကယ္တန္း သီးႏွံထြက္ရိွလာေသာအခါ ထင္သလို ေစ်းကမရေသာ အခါမ်ား တြင္ လယ္သမားမ်ား အေႂကြးတင္ၾကေတာ့သည္။ ျမတ္သည့္ႏွစ္မ်ားလည္း ရိွသည္။ ျမတ္သူမ်ားလည္းရိွသည္။ အရင္းေလာက္ ပဲ ျပန္ရသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ အထြက္ေကာင္းေသာ္လည္း ႏုိင္ငံတကာ ေစ်းကြက္တြင္ သီးႏွံေစ်းေကာင္းမရသည့္ ႏွစ္မ်ား လည္း ရိွေသးသည္။ မိုးေခါင္၍ ေရႀကီး၍ အထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းတာမ်ဳိးလဲ ရိွေသးသည္။ ဒီၾကားထဲ ယူထားေသာ ေငြမ်ားအတြက္ အတိုးကလည္း တဖက္မွာ ပိလာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ တင္ရိွလာေသာ အေႂကြးမ်ားကို ျပန္ဆပ္ရန္ ခက္ခဲလာေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသူ လယ္သမားမ်ား ေပၚေပါက္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ အိႏိၵယလယ္သမားေတြ စိတ္ ဓာတ္ျပင္းထန္လို႔ သတ္ေသၾကသည္လား (သို႔) စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ၾကလို႔ သတ္ေသၾကတာလား ဆိုတာေတာ့ မေျပာတတ္။
ကုမၸဏီႀကီးမ်ား ဤလမ္းစဥ္ကိုသံုး၍ လယ္သမားမ်ားကို သူတို႔လိုသည့္ သီးႏွံကိုသာ စုိက္ခုိင္းျခင္းသည္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ လုပ္ျခင္တုိင္း လုပ္ခြင့္မရိွေပ။ သို႔ေသာ္ ျပည္နယ္အတြင္းရိွ အာဏာပုိင္ မ်ားကလည္း ကုမၸဏီႀကီးမ်ားထံမွ လာဘ္ေငြမ်ား ယူထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္မ်ားကို မ်က္ႏွာလႊဲထားသည္။ ဒီမိုကေရစီရိွေသာ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္ေသာ္ လည္း ေငြေၾကးျခစားမႈ ႀကီးမားလြန္းျခင္းသည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစသည္။ လူဆင္းရဲတို႔ကို ပိုလို႔ ဆင္းရဲ ေစ သည္။
ဒီမိုကေရစီလည္းမဲ့၊ လြတ္လပ္မႈလည္းမရိွ၊ အကူအညီလည္းမရ၊ လာဘ္စားတာကလည္း ေနရာတုိင္း၊ အုပ္စိုးသူ အဆင့္ဆင့္ ကိုလည္း ေၾကာက္ေနရေသာ ျမန္မာျပည္လိုမ်ဳိးမွာေတာ့ လယ္သမားမ်ား ေခြးေလွးၾကမ္းပိုး အဆင့္သို႔ ေရာက္ၾကရသည္မွာ မဆန္း။
အိႏိၵယဗဟုိအစိုးရက ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္အတြင္း လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ အတြက္ ရူပီးေငြ ကုေဋေပါင္း ၅,ဝဝဝ ကူညီခဲ့သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ျမန္မာ့လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရး႑အတြက္ ၂ဝဝ၆ ႏွင့္၂ဝဝ၇ အတြင္း ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ် ကူညီပံ့ပိုးေပးခဲ့ သည္ ကို မည္သူမ်ား ၾကားဖူးပါသနည္း။ ႏုိင္းယွဥ္ၾကည့္ႏုိင္ ေစရန္ျဖစ္သည္။
ေျပာပါဦးမည္။ တေန႔က ျမန္မာျပည္မွ လယ္သူမကေလး တဦးကို သတင္းကုန္ၾကမ္းအတြက္ အင္တာဗ်ဴးခဲ့သည္။ ထိုမိန္းကေလးသည္ အသက္ႏွစ္္ဆယ္သာ ရိွေသးသည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ကေလးထိန္းထမင္းခ်က္ အျဖစ္လာေရာက္၍ လုပ္ကုိင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူမမိဘမ်ားသည္ သထံုနယ္ထဲကျဖစ္၍ လယ္ပုိင္မ်ားျဖစ္သည္။ လယ္ေလးငါးဧက ပုိင္ေသာ အေသးစားလယ္သမားမ်ား ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပုိင္လယ္ ရိွသားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ လာလုပ္ေနတာ လည္းဟု ေမးျမန္း မိသည္။
လယ္လုပ္ငန္းက အျမတ္မရိွတာ ၾကာပါၿပီဟုဆိုသည္။ အေႂကြးမတင္ဘဲ စားေလာက္ရံု အေျခအေန ရိွသည္ဆိုလွ်င္ပင္ သူတို႔ အေနႏွင့္ ထုိင္းႏိုင္ငံလာ၍ အလုပ္လုပ္စရာ မလိုပါဟု ေျဖသည္။ လယ္က လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း ရံႈးေနသည္ဟု ဆိုသည္။ ဘယ္ ကမွလည္း အကူအညီမရရိွပါတဲ့။ တင္လာသည့္ အေႂကြးမ်ားကို ျပန္လည္ဆပ္ႏုိင္ရန္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္း ကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံကို လာ၍အလုပ္လုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ မိဘ ႏွစ္ပါးႏွင့္ လူမမယ္ ေမာင္ေလးမ်ားကို ရြာတြင္ ထားရစ္ခဲ့၍ သူတပါးႏိုင္ငံတြင္ ကၽြန္လာခံေနရျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ လယ္လုပ္တံုးက ေန႔စဥ္ဝင္ေငြသည္ က်ပ္ႏွစ္ေထာင္ခန္႔သာရိွသည္ဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ဆို၍ တလကို လယ္ သူမတဦး အေနျဖင့္ က်ပ္ေျခာက္ေသာင္း ဝင္သည္ဟု တြက္၍မရဟုလည္း ရွင္းျပသည္။ အခ်ဳိ႔လမ်ားတြင္ တလလံုးဝင္ေငြသည္ ငါးေသာင္းေအာက္မွာ ျဖစ္ေနတတ္သည္ကိုလည္း ရင္ဆုိင္ၾကရသည္။ အခုထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္၍ ရေသာ ဝင္ေငြသည္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ႏိႈင္းစာပါက ပို၍မ်ားသလို လစဥ္ဘယ္ေလာက္ ဝင္သည္ဆိုသည္ကို ဘုိင္ေသထား၍ တြက္လို႔ရသည္ဟု ဆို သည္။ ကေလးထိန္း ထမင္းခ်က္အလုပ္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ထိုမိန္းကေလး၏ တလဝင္ေငြသည္ ျမန္မာက်ပ္ေငြျဖင့္ တြက္မည္္ ဆိုပါက တလတြင္ က်ပ္ႏွစ္သိန္းခန္႔ ရိွေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ လယ္လုပ္ျခင္းထက္ ပို၍အဆင္ေျပသည္ဟု ရွင္းျပေလသည္။
အဆိုပါ လယ္သူမကေလး၏ မိဘမ်ားသည္ လယ္ပိုင္မ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ေတာင္မွ အက်ပ္အတည္း ႀကီးေသာေၾကာင့္ ထုိင္း ႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လာလုပ္ေနရသည္။ လယ္တကြက္မွ မပုိင္ေသာ စာရင္းငွားမ်ား အတြက္ကေတာ့ စဥ္းစားစရာ ေတာင္ မလိုေတာ့။
ဤတြင္ တခ်က္စဥ္းစား မိသည္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာေကာ လယ္သမားမ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတာမ်ဳိး ရိွႏုိင္သလား ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ရိွႏုိင္သည္။ အိႏိၵယေလာက္ မမ်ားလွ်င္သာေနမည္။ သို႔ေသာ္ သတင္း ေမွာင္ခ်ထားေသာ ႏုိင္ငံ တြင္ ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ေနသည္ကို ဘယ္လုိလုပ္၍ အတိအက် သိႏုိင္မည္နည္း။ အိႏိၵယ မွာက ဒီမိုကေရစီရိွ၍ သတင္းလြတ္ လပ္ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္၍ သတင္းစာမ်ားက အခုလို အတိအက် ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးသားတင္ျပ ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုးထဲက အေကာင္းရိွေနေသးသည္။
ျမန္မာျပည္ ဆိုတာကလည္း အခုအထိ လယ္ယာေျမကို အမီွျပဳ၍ အသက္ေမြးေနရသည့္ လူဦးေရက အမ်ားစု ျဖစ္ေန ေသး သည္။ လယ္သမား လူတန္းစားတို႔ ပိုလို႔ဆင္းရဲ လာၾကသည္ ဆိုတာကေတာ့ မၾကားျခင္မွအဆံုး။ သို႔ေသာ္ ပြင့္လင္းေသာ စနစ္မရိွေသာေၾကာင့္ ဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲသည္။ ေစ်းကြက္အတြင္း ဘယ္လို ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ သူတို႔ကို ဘယ္လိုအကူ အညီ မ်ဳိးေပးေနသည္ စသျဖင့္ ဘာတခုမွ မၾကားရပါ။
ပြင့္လင္းမႈမရိွေသာ စနစ္ေအာက္တြင္ ပိတ္ဆို႔ေနေသာ ထုထည္သည္ ႀကီးလွေသာေၾကာင့္ အလင္းတစကိုပင္ ျမင္ရန္ ခက္ခဲ လွသည္။
ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁၇ ရက္ ဒီဇင္ဘာလ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္
No comments :
Post a Comment