ဝမ္းနည္းမႈမ်ား နဲ႔ ညေနခင္း

Inauguration Day

မေန႔ မနက္လင္းအားႀကီးထဲက စၿပီး ဝါ႐ွင္တန္ဒီစီရဲ့လမ္းမေတြေပၚမွာ လူေတြဟာ႐ႈပ္႐ွက္ခပ္ေနၿပီး သမတ က်မ္းက်ိန္ပြဲ အတြက္စိတ္အားထက္သန္ေနၾကပါတယ္။ ေန႔လည္ခင္းမွာေတာ့ သမတ အုိဘားမားကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ အလွျပခ်ီတက္ပြဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ခ်ီတက္ပြဲကုိ ေန႔လည္ခင္း ၂း၃၀ ခြဲမွာ Capitol ႐ွိတဲ့ Constitution Avenue ကစတင္ၿပီး သမတ အိမ္ျဖဴေတာ္႐ွိတဲ့ Pennsylvania Avenue နဲ႔ 17 th လမ္းဆုံတဲ့ ေထာင့္မွာ အဆုံးသတ္ခဲ့ပါတယ္။

သမတက်မ္းက်ိန္ပြဲကုိသြားၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့ အိမ္မွာ သမီးေလးကုိထားခဲ့ဖုိ႔ လူခြဲမ႐ွိတာေရာ၊ အမ်ဳိးသားက အလုပ္ သြားရတာေရာနဲ႔မုိ႔ မသြားၾကည့္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အလွျပခ်ီတက္ပြဲကုိလည္း ေစာေစာသြား ေနရာေကာင္းယူၿပီး သမတနဲ႔ သမတကေတာ္ လူထုကုိ ႏႈတ္ဆက္တာကုိ ၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့လည္း အမ်ဳိးသားအလုပ္က သမတ က်မ္းက်ိန္ပြဲအထူးအစီအစဥ္ေတြအတြက္ အလုပ္မ်ားသြား တာမုိ႔ ႐ုံးကညေန ၃ နာရီထုိးမွျပန္ေရာက္လာခဲ့လုိ႔ သူျပန္ေရာက္မွ အိမ္ျဖဴေတာ္ဘက္ကုိ အေျပးအလႊားသြားရပါေတာ့တယ္။

အိမ္က ၁၇ လမ္း နဲ႔ Q လမ္းေထာင့္မွာ႐ွိေပမဲ့ သမတ အိမ္ျဖဴေတာ္႐ွိတဲ့ေနရာကုိေရာက္ဖုိ႔ အေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ ရဦးမွာမုိ႔ အဌားပဲစီးသြားေတာ့မယ္ဆုိတဲ့စိတ္ကူးဟာလမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ အိမ္နားကလမ္းေတြကုိ လုံၿခံဳေရး အေနနဲ႔ စစ္သားေတြက ပိတ္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဌားကားတစီးကုိတားျပန္ေတာ့လည္း ၿမိဳ့ထဲကလမ္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားပိတ္ထားလုိ႔ သူေတာင္အိမ္ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္မလုိက္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းက ဘူတာ႐ုံကုိ အေျပးတပုိင္းနဲ႔ ထြက္ခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန ၃း၃၀ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သမတ က ညေန ၄နာရီမွာ အိမ္ျဖဴေတာ္ကုိေရာက္ၿပီး လူထုကုိ ႏႈတ္ဆက္မွာဆုိေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူးေလ။

အေရးထဲမွာ ဘူတာ႐ုံ မွားဆင္းမိလုိ႔ အိမ္ျဖဴေတာ္႐ွိတဲ့နားကုိလမ္းေလွ်ာက္လုိက္ရတာက ၁၀မိနစ္ေလာက္ၾကာ လုိက္ေသးတယ္။ လမ္းမွာလည္း အိမ္ျဖဴေတာ္ဘက္ကျပန္လာတဲ့လူအုပ္ သြားေနတဲ့လူအုပ္နဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေတြ ေပၚမွာ ေျခခ်စရာေတာင္မွမ႐ွိေလာက္ေအာင္ကုိ ႐ႈပ္႐ွက္ခပ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး အုိဘားမား တီ႐ွပ္၊ အုိဘားမား နံရံကပ္ပုိစတာ၊ အုိဘားမား အမွတ္တရ တံဆိပ္ဝုိင္းေလးေတြေရာင္းသူေတြ၊ အုိဘားမား နားကပ္၊ အုိဘားမား ဆြဲႀကိဳး၊ လက္ကုိင္အိတ္ ေရာင္းေနတဲ့ သူေတြကုိလည္း ေနရာအႏွ႔ံမွာေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ အုိဘားမားမ်က္ႏွာႀကီးကုိပဲေတြ႔ေနရေတာ့တာပါပဲ။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ပုိင္ခြင့္အေနနဲ႔။ အေမရိကန္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ က လူတစုကုိလည္း လမ္းေထာင့္တေနရာမွာ လူေတြကုိ ကြန္ျမဴနစ္သတင္းစဥ္ေတြ ေဝဌေန တာလည္းေတြ႔ခဲ့ပါေသးတယ္။ အရင္း႐ွင္စနစ္ရဲ့ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ေတာ္လွန္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆုိၿပီး အစၥေရးႏုိင္ငံ နဲ႔ ပါလက္စတုိင္းတုိ႔ရဲ့ ဂါဇာတုိက္ပြဲပုံ ပုိစတာႀကီး ကုိကုိင္ေျမွာက္ၿပီးေတာ့ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္႐ွင္းလင္းေျပာျပေနတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးကုိလည္း ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဓာတ္ပုံေတာင္ မ႐ုိက္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ သမတကုိမေတြ႔လုိက္ရမွာစုိးလုိ႔ သူတုိ႔ ေဝဌေနတဲ့သတင္းစာတေစာင္ကုိပဲ ကမမ္းကတမ္း ဆြဲယူခဲ့ပါတယ္။

အိမ္ျဖဴနဲ႔ အနီးဆုံးဘူတာ႐ုံျဖစ္တဲ့ Farragut West ဘူတာ႐ုံေ႐ွ႔မွာေတာ့ လူေတြဟာ ဘူတာ႐ုံထဲကုိဝင္ဖုိ႔အတြက္ လူတန္း႐ွည္ႀကီးနဲ႔ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကတာကုိေတြ႔လုိ႔ ဓာတ္ပုံရုိက္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။ လူေတြက ေအးလြန္းလွတဲ့ ရာသီဥတုထဲမွာ ဘူတာ႐ုံဝင္ဖုိ႔ကုိတန္းစီေစာင့္ေနတာေတာင္မွ အၿပဳံးမပ်က္ၾကပါဘူး။ တအုပ္စုနဲ႔ တအုပ္စု ေနာက္ ေျပာင္ရင္း အခ်ိန္ၿဖဳံးေနၾကပါတယ္။

အိမ္ျဖဴေတာ္နဲ႔ အနီးဆုံး ၁၇ လမ္းနဲ႔ Pennsylvania Ave လမ္းဆုံမွာ႐ွိတဲ့ လုံၿခဳံေရးဂိတ္ A & B ကုိေရာက္ေတာ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ဘက္ကုိ သြားလုိ႔မရေအာင္ဂိတ္ကုိပိတ္ထားလုိက္ၿပီလုိ႔ဆုိပါတယ္။ သမတမိန္႔ခြန္းေျပာမယ့္ ေနရာကုိ လွမ္းျမင္ေနရေပမဲ့ အနားေတာ့ေရာက္ေအာင္ဘယ္လုိမွသြားႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္လုိ႔ စိတ္အေတာ္ပ်က္သြားမိပါ တယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားမဟုတ္ေပမဲ့ ပထမဆုံးလူမည္းသမတအျဖစ္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ့ သမုိင္းဝင္ေန႔ရက္ ကုိ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ၾကည့္ခ်င္တာပါ။ ေနာက္ၿပီး သမတဆုိတာကလည္း အျပင္မွာ ေတြ႔ရခဲတယ္မဟုတ္လား။

ကဲ ဆက္ၿပီးသြားလုိ႔ မရဘူးဆုိေတာ့လည္း ေရာက္တဲ့ေနရာမွာသာ လက္မႈိင္ခ်ရပ္ၿပီးေတာ့ ၁၇ လမ္းေပၚကုိ ေမွ်ာ္သာၾကည့္ေနႏုိင္ပါေတာ့တယ္။ သမတက ၁၇ လမ္းေပၚကေနၿပီးေတာ့ ကားနဲ႔ အိမ္ျဖဴေတာ္ထဲကုိ ဝင္သြား မွာျဖစ္တယ္။ ၿပီးမွ အလွျပခ်ီတက္တဲ့သူေတြကုိ စင္ေပၚကေနႏႈတ္ဆက္မွာေပါ့။

ရာသီဥတုကလည္းေအးလုိက္တာမွ လက္အိတ္စြပ္ထားတာေတာင္ လက္ေတြကေအးခဲၿပီး နာေတာင္နာက်င္ လာ ပါတယ္။ ေဘးနားက လူမည္းအမ်ဳိးသမီးႀကီးဆုိရင္ သမတကုိေတြ႔ဖုိ႔အခြင့္အလမ္းမ႐ွိေတာ့လုိ႔ အိမ္က ထြက္တာ ေနာက္က်တယ္ဆုိၿပီးသူ႔သမီးကုိ ျမည္တြန္ေတာက္တီးေျပာဆုိေနသံကုိၾကားရေတာ့ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္ ရယ္ လည္းမရယ္ရက္ေအာင္ သနားစရာေကာင္းေနျပန္ပါတယ္။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ အေအးခံရင္း လူေတြရဲ့ စိတ္ပ်က္ၿငီးညဴသံေတြကုိ နားေထာင္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဆုိင္ကယ္စီးပုလိပ္ေတြ ဝုိင္းရံၿပီးေတာ့ သမတစီးလာတဲ့ ကားကုိလွမ္းေတြ႔ရပါတယ္။

အကြာအေဝးက အေတာ္ေဝးေပမဲ့ လူပုံသဏႅန္ကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းျမင္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားေပါ့ေလ။ သမတနဲ႔ သမတ ကေတာ္တုိ႔ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျမင္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ သမတ က ၁၇လမ္းနဲ႔ Pennsylvania လမ္းဆုံနားက်ေတာ့့ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ပါေတာ့တယ္။ ေဘးနားက႐ွိသမွ် လူေတြ ေအာ္လုိက္ဟစ္လုိက္ၾကတာ ကမာၻပ်က္သလားေအာင္းေမ့ရပါတယ္။ ခုနက လူမည္းအမ်ဳိးသမီးႀကီး ဆုိရင္ ခႏၶာကုိယ္ဝဝႀကီးနဲ႔ ခုန္ေပါက္ေနပါတယ္။ သမတတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကုိ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ဖုိ႔မေျပာနဲ႔ သူ ကုိယ့္ ေျခေထာက္ကုိ မနင္းမိေအာင္ေတာင္ မနည္းေ႐ွာင္ေနရပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးေသာ လူမည္းသမတကုိ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ အ႐ွင္လတ္လတ္ႀကီး ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားေတြရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာကုိ ပုိင္ဆုိင္သူ အေျပာင္းအလြဲေတြဖန္တီးေပးမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္အားကုိးျခင္းခံရသူ သာမာန္ျပည္သူထဲက ေပါက္ပြားခဲ့တဲ့ အေမရိကန္သမတ ဘားရက္ အုိဘားမား ဟာ သူ႔ရဲ့ ျပည္သူေတြကုိ ႏွစ္လုိဖြယ္ အၿပံဳးနဲ႔ လက္ေဝွ့ရမ္း ႏႈတ္ဆက္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ဇနီးျဖစ္တဲ့ မီ႐ွယ္ အုိဘားမား ကလည္း သူ႔ခင္ပြန္း သမတႀကီးလက္ကုိ နံေဘးမွာ ပါရမီျဖည့္ဖက္အေနနဲ႔ ဆုပ္ကုိင္ထားပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္သူေတြဟာ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေတာ္အလံေလးေတြကုိေဝွ့ရမ္းၿပီးေပ်ာ္႐ႊင္ေနပါတယ္။ သမတကလည္း ျပည္သူေတြကုိ အၿပဳံးနဲ႔ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ေနပါတယ္။ တာဝန္ေပးအပ္သူမ်ားနဲ႔ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရသူ သမတ တို႔ရဲ့ အၿပဳံးေတြထဲမွာေတာ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား နဲ႔ အျပန္အလွန္ေလးစားယုံၾကည္မႈေတြကုိ အထင္းသား ျမင္ေတြ႔ ေနရပါတယ္။


ဒီျမင္ကြင္းကုိ ၾကည့္ေနရင္းမွာ ႐ုတ္ျခင္းဆုိသလုိပဲ ဝမ္းနည္းမိသြားပါတယ္။ က်မတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ဒီလုိျမင္ကြင္းမ်ဳိး ဒီလုိ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳးေတြကုိ တအားေတြ႔ျမင္ခ်င္မိလာပါတယ္။ ဝမ္းေျမာက္ေပွ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြအစား ညွိဳးငယ္ေနေသာ၊ ဆာေလာင္ေသာ၊ အားမတန္မာန္ေလ်ာ့ေနရေသာ မ်က္ႏွာမ်ား။ နာဂစ္ အတြင္း ေသဆုံးခဲ့ေသာကေလးငယ္မ်ား၊ အပ်က္စီးမ်ားရဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ားသာ မ်က္လုံးထဲမွာ တဆင့္ျခင္းျမင္ေယာင္ လာပါတယ္။

ကမာၻတဖက္ျခမ္း႐ွိ တုိင္းျပည္တခုတြင္ ျပည္သူေတြခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲ ေအာင္ပြဲခံေပ်ာ္႐ႊင္ေနခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ့ ျပည္သူမ်ားကေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မရႏုိင္ပဲ လူသားတုိ႔ရဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံး႐ႈံးေနရပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိ၊ ယုံၾကည္ခြင့္မ်ားလည္း ဆုံး႐ႈံးေန႐ွာပါတယ္။ က်မ ရင္ထဲမွာ အတုိင္းမသိ ဝမ္းနည္းနာက်င္ လာပါတယ္။ သမတ အုိဘားမား နဲ႔ သူရဲ့ ျပည္သူမ်ားရဲ့ မ်က္ႏွာေတြကုိ ၾကည့္ရင္းေပ်ာ္႐ႊင္ရမယ့္ အစား ပုိ၍ ပုိ၍ ဝမ္းနည္းမႈသာ ရင္ထဲမွာျပည့္လာပါတယ္။ အလွျပခ်ီတက္တာေတာင္ ဆုံးေအာင္ၾကည့္႐ႈႏုိင္စြမ္းမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။

လူေတြကုိ တုိးေဝွ႔ၿပီးေတာ့ လူအုပ္ထဲကထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ အလာတုန္းကလုိပဲ လူေတြရဲ့ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာမ်ားကုိေတြ႔ခဲ့ရေပမဲ့ သူတို႔ရဲ့ အေပ်ာ္မ်ားက က်မရင္ထဲကုိ လုံးဝမကူးစက္ႏုိင္စြမ္းမ႐ွိ ေတာ့ပါဘူး။ က်မရင္မွာ ခံစားရခက္ေအာင္ ဝမ္းနည္းျခင္းမ်ားနဲ႔သာ အျပန္လမ္းတေလ်ာက္မွာျပည့္ႏွက္လုိ႔သာ လာပါေတာ့တယ္။

စုိးသင့္ေဆြ
ဇန္နဝါရီလ ၂၁ ရက္၊ ၂၀၀၉
ေန႔လည္ ၁း၀၀ နာရီ





Rest of your post