ဒီပုိ႔စ္ေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အျမင္၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြးအျမင္ေလးတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အေျချပဳၿပီး ေရးထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပုိ႔စ္ေလးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးေရာယွက္ပါ၀င္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္၊ ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။
မတူညီေသာရွဳေဒါင့္မွၾကည့္မည္သူမ်ားကိုလည္း လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ကေလး ေပးပါလို႕ပဲ ေတာင္းဆိုလို ပါတယ္။မွားတာ မွန္တာကို စာဖတ္သူ သိပါလိမ့္မယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမလိုခ်င္ပါဘူး ..လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခြင့္ကေလး သာ . . .
"ပညာသင္ၾကားျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ရာထူးရဖုိ႔မဟုတ္၊ အမွားနဲ႔ အမွန္ကုိဆုံးျဖတ္တတ္ဖုိ႔၊ တရားမႈနဲ႔ မတရားမႈကုိ ခြဲျခားတတ္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။"
(ရပ္စကင္း)
ဒီစာသာေလးကုိ ျမသန္းတင့္ရဲ႕ လမင္းကုိ ထရံေပါက္မွ ၾကည့္ျခင္း ဆုိတဲ့စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။ ဒီအယူအဆေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အျမင္နဲ႔ထပ္တူထပ္မွ်ျဖစ္ေနလုိ႔လည္း စာအုပ္ထဲကေန ကူးယူးထား မိတာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက``ေမေမ အာဇာနည္ေန႔ဆုိတာ အဆုိေတာ္ Rဇာနည္ရဲ႕ ေမြးေန႔ကုိ ေျပာတာလား ဟင္၊ ၿပီးေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိတာ ရာဇ၀င္ထဲကမေဟာ္သဓာတုိ႔လုိမ်ဳိးလားဟင္´´ဒီေမးခြန္းေလးကုိ ကၽြန္ေတာ့္နားနဲ႔ ဆက္ဆက္ၾကားခဲ့ရတာပါ။ လွည္းတန္း TTCမွာ တက္ေနတဲ့ မူလတန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးက သူ႔မိခင္ကုိ အမွတ္မထင္ေမးလုိက္တဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုပါ။ မူလတန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးဟာ အဲဒီတုန္းက(၃) တန္းကုိ တက္ေရာက္ေနပါၿပီ။ မိခင္လုပ္တဲ့သူကေတာ့ သူ႔သမီးေလးကုိ
ေမးခြန္းေၾကာင့္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားခဲ့တာကုိ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိလုိက္ပါတယ္။
"ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေနလုိ႔ ငါတုိ႔ဘ၀ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ျမန္မာလူမ်ဳိး ျဖစ္ရတာ ရွက္ဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။ အခြင့္အေရးရရင္တျခားႏုိင္ငံသား ခံယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္၊ လုိအပ္ရင္ Refugge ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာ။ အဲဒီကတစ္ဆင့္ တတိယႏုိင္ငံတစ္ခု ေရာက္ေအာင္သြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္´´
အဲဒီစကားေလးက တစ္ည အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ CNN သတင္းၾကည့္ေနတုန္းကၽြန္ေတာ့္အနားမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေျပာေနၾကတဲ့ စကားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့မိတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ဆရာေသာ္တာေဆြ ေရးထားတဲ့ "ပုဂံသူရဲေကာင္းမ်ား" ဆုိတဲ့ စာအုပ္ပါ။ တကြဲတျပားစီျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တစ္ေပါင္းတစ္စည္း ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ပထမဦးဆုံးေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သူ အေနာ္ရထာမင္းအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့စာအုပ္ေလးပါ။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကုိအရမ္းႏွစ္သက္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းကစာအုပ္ဆုိင္ကေန ငွားဖတ္ခဲ့ရတာပါ။ ၀ယ္ၿပီး သိမ္းထားခ်င္လုိ႔ စာအုပ္ဆုိင္ေတြ၊ အေဟာင္းတန္းေတြမွာလုိက္ရွာေပမယ့္ အခုထိ မရေသးပါဘူး။အဲဒီစာအုပ္ေလးဖတ္ၿပီး မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ အရမ္းတက္ၾကြခဲ့မိပါတယ္။
ျမန္မာလူမ်ဳိးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လည္း သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိဂုဏ္ယူပီတိျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ ထုိနည္းတူ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ``အေရွ႕မွေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ´´ စာအုပ္ေလး ဖတ္ရေတာ့လည္း စိတ္တက္ၾကြခဲ့မိတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးသမုိင္းေၾကာင္းမွာတုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူေတြအေၾကာင္းနဲ႔ သမုိင္းျဖစ္စဥ္ကုိ ေရးထားတာေတြကုိဖတ္ရတာကုိး။ စာအုပ္ေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္တာလားလုိ႔ေမးစရာရွိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္တယ္။ အေသြးအသားထဲကေနခ်စ္တယ္။ ျမတ္ႏုိးတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေနပါေစ၊ဘယ္ေလာက္ပဲ ခၽြတ္ၿခဳံက်ေနပါေစ ဘယ္ေတာ့မွ ျမန္မာႏုိင္ငံ စြန္႔ခြာၿပီးတျခားႏုိင္ငံသား ခံယူဖုိ႔ စိတ္ကူး လုံး၀မရွိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူမ်ဳိး တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာေတြ လုပ္ေပးၾကရမလဲဆုိတာကုိအၿမဲတမ္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ လုပ္ေပးႏုိင္သေလာက္ လည္း လုပ္ေပးၾကည့္တယ္။
သူမ်ားႏုိင္ငံေတြ ဘယ္ေလာက္ တုိးတက္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခတ္မီေနပါေစ၊ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထိန္ထိန္လင္းေနပါေစ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီႏုိင္ငံေတြကုိ မခင္တြယ္ပါဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိလုိ႔ဖေယာင္းတုိင္ေလးနဲ႔ မီးထြန္းေနခဲ့ရတဲ့ မိသားစုေလးဘ၀ေလးကုိ တမ္းတမိတယ္။ ဆက္သြယ္ေရး မေကာင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အျဖစ္ကုိ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္မိတယ္။ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေထာပတ္ကုိ မမက္ေမာပါဘူး။ ငပိရည္၊ တုိ႔စရာနဲ႔ထမင္း ဆန္ၾကမ္း စားရပါေစဦး ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္။ ျမတ္ႏုိးတယ္။ ႏုိင္ငံတကာအလယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရဲတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာလူမ်ဳိးပါ"
တစ္ေန႔က ဧရာ၀တီ၀က္ဘ္ဆုိဒ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ ေဒါက္တာဇာနည္ရဲ႕ "ဗမာေတြကုိယ္တြင္းက မေကာင္းဆုိး၀ါး" ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္း၊စိတ္ပ်က္မိတယ္။ သူ႔ေဆာင္းပါးက အျပဳသေဘာ ထက္ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွာ တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း သပ္လွ်ဳိေသြးခြဲေနသလုိ ျဖစ္ေနလုိ႔။ သူေျပာေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ ``ဗမာေတြ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စိတ္ႀကီး၀င္ၿပီး တျခားတုိင္းရင္းသား ေတြကုိက်ေတာ့ လူရာမသြင္းခ်င္ ဘူး၊ ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံတယ္။ ေမာက္မာတယ္´´လုိ႔ ေျပာခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနတယ္။ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း ဆုိတဲ့ တုိင္းရင္းသားအားလုံးဟာျမန္မာလူမ်ဳိး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒါကုိ မင္းကကခ်င္မုိ႔လုိ႔၊ မင္းက ကရင္မုိ႔လုိ၊ မင္းက ရွမ္းမုိ႔လုိ႔ဆုိတဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ဳိး တုိင္းရင္းသားေတြၾကားထဲမွာ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိယ္တုိင္ကလည္း ေျပာခဲ့ၿပီးသားပဲ။ ``ေတာင္တန္းနဲ႔ျပည္မ တစ္ေပါင္းတစ္စည္းထဲ ရွိရမယ္´´ လုိ႔ဆုိတာေလ။ ႏုိင္ငံေရးသမားဟာ သူ႔ဘာသာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာကုိ ဘာမွမေျပာလုိေပမယ့္တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ေသြးခြဲတာကုိေတာ့ လက္မခံခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ရွိေနတာပဲ။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ညီအစ္ကုိလုိ ဆက္ဆံၾကတယ္။ ခြဲျခားဆက္ဆံတယ္ဆုိတာ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။
ကာလအခုိက္အတန္႔တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ပညာေရး၊စီးပြားေရး၊ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြ နိမ့္က်ေနတယ္။ ၾကည့္ျမင္တုိင္ကကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေျပာခဲ့ဖူးသလုိပဲ။ လူတစ္ေယာက္က ေရာဂါတစ္ခုရလာၿပီဆုိရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါေတြဟာလည္း ဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚလာတာပဲတဲ့။ ဥပမာလူတစ္ေယာက္မွာ ေသြးတုိးေရာဂါ ရွိလာရင္ ေနာက္ပုိင္းတျဖည္းျဖည္း နဲ႔ သူ႔မွာႏွလုံးေရာဂါလည္း ရွိလာတတ္တယ္။ တၿပိဳင္ထဲ မွာ ဆီးခ်ိဳေရာဂါလည္းျဖစ္လာတတ္တယ္တဲ့။ သူက ဥပမာထား ေျပာတာပါ။ အဲဒီတုန္းက သူက ဆက္စပ္ၿပီးေျပာသြားတာက အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္က ဂီတကုိ ႏွစ္သက္လာရင္ သူဟာဂီတတစ္ခုထဲနဲ႔တင္ ရပ္တန္႔မေနဘဲ စာေပကုိလည္း စိတ္၀င္စားလာတယ္။ တျခားအႏုပညာကုိလည္း စိတ္၀င္စားလာတတ္တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ဆက္စပ္ၿပီးထပ္ေတြးၾကည့္တယ္။ ထုိနည္းတူပဲ။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအေၾကာင္း သိခ်င္တယ္၊ေျပာမယ္ဆုိရင္ တစ္ခုထဲကုိ ကြက္ေျပာလုိ႔ မရသလုိ တစ္ခုထဲကုိပဲ ကြက္ၿပီးစဥ္းစားလုိ႔ မရျပန္ဘူး။ အဲဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈကုိပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆတယ္။
ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံဆုိတာက လည္း မိသားစုတစ္စုကေန အေျခခံလာတာပဲ။ မိသားစုတစ္စု သူတုိ႔ရဲ႕ လူေနမႈဘ၀ နိမ့္က်တယ္၊ ျမင့္မားတယ္ဆုိတာကလည္းသူတုိ႔ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ မိသားစုတြင္း ယဥ္ေက်းမႈအေပၚ အေျခခံၿပီးမွျဖစ္ေပၚလာတာပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရည္ေပၚလည္း အမ်ားႀကီးမူတည္ေနတာပဲ။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္း တစ္ယာက္ဟာ သူ႔မိသားစုအေပၚ ဘာေတြမ်ား ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္စြမ္း ရွိသလဲ။
ပညာသင္ၾကားသင့္တဲ့အရြယ္မွာ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းေနရတဲ့ကေလးငယ္ေတြေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေတြ႔ေနရတယ္။ မိဘမဲ့လုိ႔ ယူဆရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေတြ႔ေနရတယ္။ အထက္တန္းပညာသင္ၾကားရမယ့္ အခ်ိန္၊ တကၠသုိလ္ပညာ ဆည္းပူးရမယ့္အရြယ္ေတြမွာ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့လူငယ္ေတြ ျပည္ပကုိ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ထြက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္။ အခုလက္ရွိ ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တင္ အသက္ ၁၈ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ဳိ႕ ျပည္ပကုိ ထြက္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကၿပီ။ ထုိ႔နည္းတူပဲ မူလတန္းပညာကုိေတာင္ ဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္မသင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ဳိ႕ ျပည္ပမွာအလုပ္ထြက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အခ်ဳိ႕ေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္လူငယ္မ်ားဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပညာေရး ရပ္တန္႔ခဲ့ၾကရတယ္။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ တကၠသုိလ္ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြကုိ တစ္ေစာင္ၿပီး တစ္ေစာင္႐ုိက္ထုတ္ေနၾကတယ္။ ပညာမတတ္ ဘြဲ႔ရလူငယ္ေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာတာကုိလည္း ေတြ႔ေနရတယ္။ ဘာလင္တံတုိင္းႀကီးကုိ ၿဖိဳခ်ႏုိင္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ Pink Flyod ေတးဂီအဖြဲ႔ရဲ႕ ေတးစီးရီးထဲ ကလုိ ဘြဲ႔ရပညာမတတ္တဲ့သူေတြကုိ စက္နဲ႔ ႐ုိက္ထုတ္ေနသလုိပါပဲ။
ပညာေရးဆုိတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေရးႀကီးသလုိ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြက္လည္းအေရးႀကီးတာပါပဲ။ ပညာေရး နိမ့္က်လာတာနဲ႔အမွ် အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚေတြလည္းနိမ့္က်လာပါမွာပဲ။ အသိအျမင္ဗဟုသုတ အေတြးအေခၚေတြ နိမ့္က်လာတာနဲ႔အမွ်စီးပြားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နိမ့္က်လာတာပါပဲ။ ပညာတတ္ေတြ နည္းလာၿပီး ၀ိသမေလာဘ စီးပြားေရးသမားေတြ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ်အဲဒီႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ လည္း ဘယ္လုိမွ ေကာင္းလာႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး။
အစမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့သလုိပါပဲ။ အာဇာနည္ေန႔ဆုိတာ ဘာေန႔လဲဆုိတာ မသိတဲ့ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာပါၿပီ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိေတာ့အထုိက္အေလ်ာက္ေတာ့ သိၾကပါေသးတယ္လုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါတယ္။အမ်ဳိးသားေန႔ဆုိတာလည္း ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါးပါပဲ။လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆုိတာကုိေတာင္ အစုိးရ႐ုံးပိတ္ရက္ေန႔အျဖစ္ေလာက္သာသတ္မွတ္ေနၾကတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကတာဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ အ့ံၾသစရာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ႐ုတ္တရက္ ေမးၾကည့္ပါ။ ``ငါတုိ႔ႏုိင္ငံကုိ လြတ္လပ္ေရး ရယူေပးခဲ့တဲ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေမြးေန႔ကုိ ေျပာျပစမ္းကြာ´´ ဆုိရင္ ဟုိတုိး၀ါးတားလူ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကပါၿပီ။ ``ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ဟာဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ´´ ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိေတာင္ မသိၾကတဲ့သူေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိလာေနတာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္မေကာင္းတဲ့လကၡဏာေတြပါပဲ။
တစ္ခါက အြန္လုိင္းမွာရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က သူ နတ္ေမာက္ေရာက္တုန္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေနခဲ့တဲ့အိမ္ေရွ႕မွာဓာတ္ပုံ႐ုိက္ခ်င္ တာ ႐ုိက္လုိ႔မရလုိ႔ ခုိး႐ုိက္တာ ၅ ရက္ေလာက္ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္တဲ့။ အဲဒီဓာတ္ပုံကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ဆီ ပုိ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသလဲ။ အစုိးရ ေကာင္းတာ၊ မေကာင္းတာကုိကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာလုိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ကေရာ ဘာေတြလုပ္ေနၾကသလဲဆုိတာ အရင္ဆုံးစဥ္းစားၾက ရလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒဂုံမွာ တကၠသုိလ္တက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ တကၠသုိလ္မွာပညာလာသင္ၾကတာထက္ ေဟလား၀ါးလား လာလုပ္ေနၾကတဲ့သူ ေတြ အေတာ္မ်ားေနတာကုိေတြ႔ေနရတယ္။ ပညာသင္ၾကားရမယ့္အရြယ္မွာ ပညာေရးကုိ စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ဘဲတစ္ႏွစ္တစ္တန္းေအာင္ရင္ ငါ့တာ၀န္ေက်ၿပီလုိ႔ ယူဆသူေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာမနည္းေတာ့ဘူး။ ပညာေရး နိမ့္က်လာတယ္၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ မ်ားလာတယ္ဆုိၿပီး သူမ်ားေယာင္လုိ႔ လုိက္ေယာင္ေနၾကတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေက်ာင္းကသင္ၾကားေပးလုိက္တဲ့ တစ္ပုဒ္ကုိ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျဖန္႔က်က္ေတြးမိၾကသလဲ။ ကႀကီးခေခြးကုိ ၏သည္မေရြး က်က္ၿပီး ေျဖခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ဒါဟာ စာသင္ၾကားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုထဲမဟုတ္သလုိ သင္ၾကားေပး ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားဘက္က လည္းလုိအပ္ခ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔ ရွိေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ရပ္စကင္း ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ"ပညာသင္ၾကားျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ရာထူးရဖုိ႔မဟုတ္၊ အမွားနဲ႔ အမွန္ကုိဆုံးျဖတ္တတ္ဖုိ႔၊ တရားမႈနဲ႔ မတရားမႈကုိ ခြဲျခားတတ္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္"
ပညာတတ္ဆုိတာကလည္း အမွားအမွန္ ခြဲျခားတတ္ဖုိ႔၊ တရားမႈ မတရားမႈကုိခြဲျခားတတ္ဖုိ႔နဲ႔ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ တတ္တဲ့သူကုိပဲ ေခၚတာပါ။သင္ၾကားေပးတဲ့သူမ်ားဘက္ကလည္း ကုိယ္ သင္ၾကားေပး လုိက္တဲ့သူေတြကုိ နားလည္တတ္သိေအာင္၊ ေတြးေခၚတတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးရမွာ အဓိကတာ၀န္ပါပဲ။ ဟုိကကန္႔သတ္ ထားလုိ႔၊ ဒီက ကန္႔သတ္ထားလုိ႔ပါဆုိၿပီး သူမ်ားကုိသာလက္ၫွဳိးထားေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိ လက္ၫွဳိးထုိး မယ့္သူေတြ နည္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သမုိင္းဘာသာရပ္ကုိ သင္တဲ့ဆရာဟာ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ၀တၱရားေက် "ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ရာဇ၀င္ထဲက လူလားလုိ႔" ေမးခဲ့တဲ့မူလတန္းအရြယ္ ကေလးသူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္ေပၚ လာတာဟာ မဆန္းပါဘူး။
ေအးဂ်င့္တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းက ျပည္ပထြက္မယ့္သူေတြကုိႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္ဆုိတတ္ ေရးတတ္ေအာင္ သင္ေပးေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညည္းညဴမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသခဲ့ရတာလည္း ရွိတယ္။ မူလတန္း (၄) ေအာင္ၿပီးၿပီ။ ေအဘီစီဒီကုိအႀကီးအေသး ခြဲေရးရင္ မသိေတာ့ဘူး။ ေပါင္းႏႈတ္ေျမွာက္စား သေကၤတေတြကုိေသခ်ာမသိဘူးတဲ့။ ကဲ.. အဲဒီလုိမ်ဳိး လူေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာရင္ သူတုိ႔ သူတုိ႔ေတြကေန ေပါက္ဖြားလာမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ဘယ္သူက တာ၀န္ယူမွာလဲ။ တစ္ည ကုတင္ေပၚမွာ လွဲၿပီး စာဖတ္ေနတုန္း ဘြဲ႔ရ သူငယ္ခ်င္း အခန္းေဖာ္တစ္ေယာက္က ႏုိ၀င္ဘာလနဲ႔ ဒီဇင္ဘာလကုိ အဂၤလိပ္လုိဘယ္လုိစာလုံးေပါင္းသလဲလုိ႔ ေမးတာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးမိတယ္။ "မင္း ဘယ္လုိ ဘြဲ႔ရလာတာလဲ" လုိ႔။
ေနာက္အျမင္တစ္ခုေပါ့။ မိဘေတြကလည္း ဆုံးမၾကပါတယ္။ သား၊ သမီးတုိ႔တစ္ႏွစ္တစ္တန္း မွန္မွန္ေအာင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေနာ္။ အခုေခတ္မွာေက်ာင္းထားရတာ မလြယ္ဘူး၊ ေက်ာင္းစရိတ္၊ က်ဴရွင္စရိတ္ စတဲ့အေထြေထြစရိတ္ေတြက အရမ္းအကုန္အက် မ်ားတယ္။ တစ္ႏွစ္က်သြားလုိ႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္ထပ္တက္ရင္ ပုိက္ဆံထပ္ကုန္တယ္ ဆုိတာမ်ဳိးေလးေတြ မၾကာခဏၾကားၾကား ေနရတတ္ ပါတယ္။ ပုိက္ဆံတတ္ႏုိင္တဲ့၊ ပုိက္ဆံ ခ်မ္းသာတဲ့အသုိင္းအ၀န္းအေနနဲ႔ ကုိယ့္သားသမီး စာေမးပြဲတစ္ႏွစ္ က်လုိ႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္ထပ္ထားရတာ သူတုိ႔အတြက္ ဘာမွ မသိသာေပမယ့္ လူလတ္တန္းစား အေျခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ထိခုိက္မႈ ရွိလာပါတယ္။ မိဘေတြဟာ ကုိယ့္သားသမီးေလး ေတြကုိ ပညာတတ္ေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ စီးပြားေရးအဆင္ေျပသည္ ျဖစ္ေစ၊ အဆင္မေျပသည္ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းထားေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေထြေထြကုန္က်စရိတ္ ႀကီးျမင့္လာတာနဲ႔အမွ် အခ်ဳိ႕ေသာ မိဘေတြရဲ႕ ပညာေရးအေပၚ အျမင္ကလည္း ေျပာင္းလဲလာပါတယ္။ ေရးတတ္ဖတ္တတ္႐ုံ ေလာက္ပဲ ပညာသင္ၾကားေစလုိၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ ပညာေရးကုိရပ္တန္႔ပစ္လုိက္ၾကတဲ့သူ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိလာပါၿပီ။ နယ္ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာမေျပာနဲ႔၊ ရန္ကုန္လုိ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာေတာင္ အဲဒီလုိမိသားစုေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိလာေနတာ အနာဂတ္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ မေကာင္းတဲ့အလားအလာေတြပါပဲ။
တစ္ေန႔အတြက္ ထမင္းတစ္လုပ္ စားရဖုိ႔ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားေနၾကရတဲ့မိသားစုအဖုိ႔ သူတုိ႔အတြက္ ပညာေရးထက္ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္စားရဖုိ႔က ပုိအေရးႀကီးလာတာကုိး။ လက္မႈပညာေရးတစ္ခုေလာက္ တတ္ထားရင္ေတာ္ၿပီဆုိတဲ့ လူေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေတြမစဥ္းစားခဲ့မိတဲ့အခ်က္တစ္ခုက ငါတုိ႔ေတြ ပညာမတတ္ ခဲ့လုိ႔ အခုလုိ႐ုန္းကန္ေနရတာပါလား ဆုိတာပါပဲ။ ပညာတတ္နည္းတဲ့ႏုိင္ငံဟာ ဘယ္ေတာ့မွတုိးတက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းျပည္ပစီးပြားေရးသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း သူတုိ႔လုပ္ငန္းအတြက္ ပညာတတ္ေတြအမ်ားႀကီးကုိ အလုိမရွိၾကတာဟာ အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္။
အေျခခံပညာနိမ့္တဲ့သူေတြကုိ သူတုိ႔လုပ္ငန္းမွာ ေခၚသုံးတာဟာ သူတုိ႔အတြက္သာမန္အားျဖင့္ အဆင္ေျပေနလုိ႔ပါပဲ။ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ လူနည္းစုလုပ္ငန္းရွင္ေတြကပဲ ပညာတတ္ လူငယ္ေတြကုိ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးတာမ်ဳိးပဲရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္႔ အင္မတန္ နည္းလြန္းလွပါတယ္။ အခု လက္ရွိရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာရွိတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္အေတာ္မ်ားမ်ား ဟာျမန္မာႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသားေတြ အလြန္နည္းၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားတ႐ုတ္နဲ႔ တျခားလူမ်ဳိးေတြကသာ ႀကီးစုိးေနၾကတာဟာ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ရဲ႕စီးပြားေရးကုိ ၀ါးမ်ဳိးခံေနရသလုိပါပဲ။ သူတုိ႔ကုိ ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႔လူမ်ဳိးစု ႀကီးပြားတုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ သူတုိ႔ႀကိဳးစားၾကေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသားမ်ားဟာ အသုံးခံ ျဖစ္ေနရတာဟာ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီ ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။
ႏုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ မိသားစုတစ္စုရဲ႕ စီးပြားေရး ထပ္တူက်ပါတယ္။မိသားစုတစ္စုမွာ ဦးေဆာင္သူ မေကာင္းရင္ အဲဒီမိသားစုရဲ႕ စီးပြားေရးဟာလည္းပ်က္ယြင္းဆုတ္ယုတ္သလုိ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာလည္း ထုိနည္း တူပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္း တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔မိသားစု တုိးတက္ႀကီးပြားဖုိ႔အတြက္သူ႔ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈအေပၚ မ်ားစြာမူတည္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အေတြးအေခၚ အေမွ်ာ္အျမင္ဟာလည္း မ်ားစြာအေရးႀကီး ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈေကာင္းရင္၊ အေတြးအေခၚ အေမွ်ာ္အျမင္ေကာင္းရင္ မိသားစုရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ တုိးတက္လာႏုိင္သလုိ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းခဲ့ရင္ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္မႈမရွိခဲ့ရင္လည္း မိသားစုရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ
ဆုတ္ယုတ္သြားမွာပဲ။
ႏုိင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ဆုိ ဒီထက္မက က်ယ္ျပန္႔လာပါတယ္။မိသားစုရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဟာ သူ႔လက္ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ သားသမီးမ်ားရဲ႕ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ တာ၀န္ယူရသလုိ သူ႔မိသားစုရဲ႕စီးပြားေရး ကုိလည္း တာ၀န္ယူရတာပါပဲ။ ဒါေတြဟာ သူ တစ္ဦးထဲမွာ တာ၀န္ယူရွိတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႔မိသားစုရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ အေပၚမွာလည္းအမ်ားႀကီး မူတည္ေနတတ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ သားသမီးမ်ားကုိ အသိပညာ ပြင့္လင္းတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိဖုိ႔အတြက္ သူကုိယ္တုိင္ကလည္းအသိပညာ ဗဟုသုတ အေတြးအေခၚ ရွိေနရမွာပါ။ သူ႔ မိသားစုကုိ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္ေအာင္ သင္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ခုဟာ မိသားစုေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားတာပါ။ မိသားစုပုံစံမ်ဳိးစုံကုိ ေတြ႔ႏုိင္သလုိ အနာဂတ္အတြက္အလားအလာရွိတဲ့ မိသားစုေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ လုိအပ္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံအတြက္ တကယ္တတ္တဲ့ ပညာတတ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုိအပ္ေနပါတယ္။ ပညာတတ္ေတြ ထြက္ေပၚလာဖုိ႔အတြက္ မိသားစုမ်ားစြာဟာလည္းစီးပြားေရး အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္း ေတြကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေတြ ေျပလည္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားမ်ားရဲ႕ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈမ်ား ဟာလည္းလုိအပ္ေနပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားဟာလည္း အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ေတ ြျဖစ္ေနဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္ပါေသးတယ္။ ငါ့အတြက္ဆုိတာထက္ အမ်ားအတြက္ကုိၾကည့္ၿပီး လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ အနာဂတ္ဟာလည္း သာယာစုိေျပ လာႏုိင္မွာပါ။
ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္ေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား မ်ားမ်ားေပၚထြက္လာပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးသမား မဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕အေရးကိစၥမ်ားကုိေတာ့စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏုိင္ငံ တုိးတက္လာဖို႔အတြက္လည္း အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
--
ျဖစ္ခ်င္တဲ႕ဆႏၵနဲ႕ျဖစ္ေနတဲ႕ဘ၀ထပ္တူက်ပါေစ....
(အေတြးအၿမင္ခံစားခ်က္ေဆာင္းပါးေလးပါ။ ကုိေအာင္ေဇယ် က အီးေမးကေနတဆင့္ေပးပုိ႔ထားတာ ကုိ စာဖတ္သူမ်ားအား ထပ္ဆင့္ေ၀မွ်ေပးလုိက္ပါသည္။)
9 comments :
Fair say and totally agree with you!
Fair say and totally agree with you!
We are Myanmars wherever we are!
And I asked for unity!
Very much thanks to author for this article. It is very thoughtful and love it very much. Thank you Ko Moe Thee for posting this article.
regards,
ေလာကမွာ ပညာနဲ႔ သင္ညာကို ေကာင္းေကာင္းမခြဲျခား
တတ္ဘဲ လူတတ္ႀကီးလုပ္ေနတဲ႔သူေတြ မ်ားေလေလ
ေလာကႀကီးကနိမ္႔က်ေလေလပါဘဲ။ခင္ဗ်ားေရးထားတဲ႔
ေဆာင္းပါးေလးက ရုိးရိုးေလးနဲ႔ တကယ္ကိုဘဲေကာင္းပါ
တယ္ဗ်ာ။လူေတြအမွန္တရားကို နားလည္ေပးနိုင္ႀကပါ
ေစလို႔ဘဲ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
ခင္ဗ်ားေရးတာေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမဲေဒါက္တာဇာနည္းေျပာသလိုကိုယ္ကိုဗမာလူမ်ိဳးဆို ျပီးဘ၀င္ျမင္႕ကာတစ္ျခားတိုင္းရင္သားေတြအေပၚမွာ အထင္ေသးတဲ႕ဗမာလူမ်ိဳးေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုတာ ကို တိုင္းရင္းသားေတြအသိဆံုးပါ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ျခားတိုင္းရင္းသားေတြဗမာလူမ်ိဳးနဲလက္မတြဲျခင္းၾကဘူး ျမန္မာလူမ်ိဳးအျဖစ္ဂုဏ္ယူခ်င္တဲေဆာင္ပါးရွင္ကို ေလးစားပါတယ္ ဒါေပမဲ႕ အၾကြင္းမဲ႕မယံုပါဘူး ၊ေနာက္တစ္ခုကဗမာလူမ်ိဳးေတြဟာဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ဆရာၾကီးလုပ္ခ်င္ၾကတယ္ ၊ ခင္ဗ်ားအေနနဲေဒါက္တာဇာနည္ရဲ႕အယူအဆကိုလက္မခံႏိုင္ေသးရင္ ခင္ဗ်ားျမင္ခ်င္တဲ႕တိုးတက္တဲ႕ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႕ေ၀းေသးတယ္ဆိုတာဘာဘဲ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဒီလိုစုပ္ျပတ္သတ္ေနတာဗမာေတြကလိမ္ကက်စ္က်ေနလို႕ဆိုတာကို တိုင္းရင္းသားေတြကို ေမးၾကည္႕ပါ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ႕လူေတြကေလးဒီအတိုင္းဘဲ ။ ဒါေပမဲအားလံုးကိုေတာမဆိုလိုပါဘူး
သေဘာကၽႏွစ္သက္ပါသည္။ :)
လက္ေတြ႕နဲ႔ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြနဲ႕တထပ္တည္းမက်ဘူးဗ်။ လူေတြကခင္ဗ်ားလို စိတ္ကူးမယဥ္တတ္ၾကဘူး။ လူေတြက သားသမီးေတြအတြက္ ဒီမိစာၦၾကီးစိုးတဲ႔ေျမကိုစြန္႔ခြာဖို႔လိုအပ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ကုန္ၾကျပီ။
မင္းဘာသာ ဆက္ေနျပီး မင္းသမိုင္းမင္းေရး။ ျမန္မာဆိုတာ ရာစုအနည္းငယ္အတြင္းမ်ိဳးတုန္းေတာ့မွာကြ။ မင္းသားသမီးေတြကိုဆက္ေနခိုင္းျပီး နုိင္ငံျခားမွာ ကြ်န္ခံ၊ဖာခံခိုင္းေပါ့ကြာ။ ဒီေန့ ျမန္မာအမ်ားစုလုပ္ေနသလုိ။
ေသာက္ရူး၊ ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္ေရးေနတယ္။
Post a Comment