မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြေျပးေအာင္ တီးလိုက္ၾကပါစို ့။

အလြန္ေကာင္းတဲ့ႏွဲၾကီးလက္သံပါ။ မႈတ္တတ္တဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္လို့သိရတယ္ ။ နတ္ကနား၀ိုင္းမွလို စိတ္လြ တ္ကိုယ္လြတ္တီးၾကရင္ပိုေကာင္းမယ္။ သူတို ့စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုေၾကာက္ရေတာ့  ဒီေလာက္လွတဲ့ေတး သားဟာ ခံစားခ်က္ကိုဖယ္ျပီ  တီးေနၾကရတယ္။ ဒီေလာက္မဂၤလာရွိတဲ့ေတးသားကိုတီးခတ္ေနသူေတြဟာ ျပံဳးေနရမယ္။ၾကည္ႏႈးေနရမယ္ေလ။
သူတို ့ညံႏု တဲ ့ ဒီခံစားခ်က္ ေတြဘယ္ကိုေပ်ာက္သြားျပီလဲ။ ဒါဟာ သာမန္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆိုေတာ့ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရခံစားခ်က္ျဖစ္ေနလို ့ပဲ။
ခင္ဗ်ာတို ့က်ေနာ္တို ့အားလံုးရဲ ့ မ်ိဳးရိုးဗီဇ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထဲအထိေတာင္ဒီ ေတးသားဟာ သေကၤတတခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းေမြးဖြားလာသူေတြ ပါ။ခုေတာ့ ဒီခံစားခ်က္ကို ျမန္မာ့ ရိုးရာပညာရွင္ေတြက ေဖၚထုတ္ခြင့္မရျဖစ္ေနၾကတယ္။ စိန္ ေကာင္း တပြင့္ကို ေရႊညံ နဲ ့ကြင္း၀က္ထားရသလိုေတာ့ျဖစ္ေနတာေပါ့။

နအဖ လက္ေအာက္မွာ ဂီတသမားအားလံုး ( ရိုးရာေရာ၊ ေခတ္ေပၚေရာ ) ဟာ ခံစာ း ခ်က္ (   Emotion )  ကိုေတာင္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ခံစားတီးမႈတ္လို ့မရတာၾကာျပီေလ။   အီမိုးရွင္းကို ဖ်က္ဆီးခံရတာ ေပါ့ဗ်ာ။  တခါတေလ ျမန္မာ ့အသံက ေခတ္ေပၚတီး၀ိုင္းမွာ တီးခတ္ေနတဲ့သူေတြက   ပိုင္ရွင္မရိွတဲ့အသုဘကို ေရခဲေရေလာင္းထားတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ ့ တီးေနၾကရရွာသဗ်။
စိုင္းထီးဆိုင္စထရင္ေဟာတယ္မွာ တီးခဲ့တီး၀ိုင္းရဲ ့လက္သံကိုွလည္း နားေထာင္မိပါတယ္။ တေယာသမားေတြထည့္ထားေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို ့ ခံစားခ်က္ (  Emotion)  မပါပဲတီးေနၾကရွာတယ္။
တေယာေလာက္ စူးတဲ့သံဟာ တေယာပဲရိွတယ္။  King of the music  လ ို ့ေတာင္ ပူေဆာ္ပသရတာကိုး။ ျမည္ပါေပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီတီး၀ိုင္းက တေယာသမားေတြရဲ ့လက္သံဟာ ။ တခ်က္မွ ထြက္မလာဘူး။
သရုပ္ပ်က္လုိ ့ နအဖ က ကင္ပြန္းတပ္မွာေၾကာက္ရ၊ ပါမစ္ပိတ္မွာေၾကာက္ရ၊ ဟိုေၾကာက္ရဒီေၾကာက္ရနဲ ့ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့တီးလိုက္ၾကေတာ့  ဘာရုပ္မွမထြက္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ၾကာေတာ့ဒါက ယဥ္ေက််းမႈလိုျ့ဖစ္ျပီ
ဂီတာဆိုတာ၊ ျမန္မာ့ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ အိေႏၵတခြဲသာ နဲ ့တီးရတယ္လို ့လူေတြကထင္လာၾကတယ္။ ဘယ္ႏွဲ့
ဂီတပါစိုမွ။ တီးၾကစမ္းပါဗ်ာ။

က်ဴပ္ဒို ့က ဂီတာကိုနားေထာင္တယ္။ ပန္းခ်ီကားတခ်က္ကိုၾကည့္တယ္။ ပန္းပုတခုကိုပြတ္သပ္ၾကည့္တယ္ဆိုတာ တီးေနတဲ့သူ ဆြဲေနတဲ့သူ တီးေနတဲ့သူ ရဲ ့ခံစားခ်က္ကို သိျခင္တာ။ ၾကည့္ျခင္တာ။ သူ ့ရဲ ့ မာန ကို ဦး ညြတ္ျခင္တာ။လြင္တီးေခါင္လို ျ့ဖစ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားကို မဟာျမိဳင္ေတာၾကီးကိုပို ့ေပးလို ့ေက်းဇူတင္ရသလိုတင္ျခင္တာ။

ဘာေၾကာင့္ျမ၀တီမင္းၾကီး ရဲ ဆိုလိုေတြကသိပ္ေကာင္းေနတာလဲ ။
ဘာေၾကာင့္ စိန္စတင္းလက္သံ၊ စိန္ဗိုလ္တင့္ရဲ ့လက္သံ ကို ထပ္ခါထပ္ခါနားေထာင္ျခင္တာလဲ ။
ဘာေၾကာင့္ စႏၵယား ခ်စ္ေဆြရဲ ့လက္သံကို လူေတြ တန္ဖိုးထား ေနၾကသလဲ။
ဘာေၾကာင့္ကိုတင္ရီရဲ ့ ေက်းလက္ ဂီတ (   Folk Songs )   ေတြကို ႏွစ္သက္ေနတာလဲ။
ဘာေၾကာင့္ မိုးေက်ာ္ရဲ ့ဂစ္တာ ဆိုလိုေတြကို နိင္ငံျခားသာေတြ နိင္ငံျခားသားေတြကိုဂုဏ္ယူျပီျပနိင္တာလဲ။
ဘာေၾကာင့္ ပတ္ကနီနီ (   Paganini ) ရဲ ့  Craprice ေတြကို ဘယ္သူတီးတီးနားစြင့္မိတာလဲ
ဘာေၾကာင့္    vivialid ရဲ ့ ေလးရာသီ ေတးသား ေတြကိုလူေတြထပ္ခါတလည္တီးေနၾကသလဲ
ဘာေၾကာင့္   Bach ရဲ ့   Chaconne  ကို မရိုး နိင္ေအာင္တီးေနၾကသလဲ

ဘာေၾကာင့္ Mozart , Beethoven ေတးသားေတြကို ၁၀နစ္သားေလးတေယာက္ကတီးရင္လည္းနားေထာင္မိတာလဲ ။


အေျဖက တခုတည္းပါပဲ။  ခံစားခ်က္ကို ေတြ ့ရလို ့ပါ။ ျမင္ရလို ့ပါ။ ကူးလူးခံစားမိလို ့ပါ။
ခံစားခ်က္ -   Emotion  ဟာ ဘာလဲလို ့သိျခင္ၾက၊ခံစားျခင္ၾကတာပါ။
ဂီတဆိုတာခံစားခ်က္ကို အျမင့္ဆံုးေဖၚထုတ္ၾကတာ။ ခံစားခ်က္ကို
ဖယ္ထုတ္လိုက္မွေတာ့ ဂီတ ေသျပီေပါ့။

ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ဆိုးသြမ္းယုတ္မာတဲ့အာဏာရွင္ကို လူေတြမေတာ္လွန္ရဲေလာက္ေအာင္  တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနၾကသလဲ။  ဘာေၾကာင္ ့ ဒီေန ့ျမန္မာျပည္က  အသက္ ၁၈ နစ္ကေန ၄၀ ေအာက္လူငယ္ေတြဟာ တံုနိဘာေတြျဖစ္ေနၾကသလဲ။

အေျဖကရွင္းပါတယ္။  ခံစားခ်က္ကို  မထုတ္ေဖၚရဲဘူးျဖစ္ေနၾကတာပါ။
  ရုရွားကဗ်ာဆရာၾကီး မယာေကာ့ဖ္စကီး ေျပာသလို လူယ်ဥ္ေက်းေတြက ေမတၱာကို တေယာေပၚတင္ၾက၊ က်ဴပ္ဒို ့လို အရိုင္းအစိုင္းေတြက ဗံုေပၚကိုတင္ျပီးႏွက္ၾကတယ္။

ယ်ဥ္ေက်းတဲ့သူရိုင္းတဲ့သူဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္။ ခံစားခ်က္ေတြကို အရိုင္းအစိုင္းေတြလို ထုတ္ၾကပါစို ့။
မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြေျပးေအာင္ တီးလိုက္ၾကပါစို ့။


မိုးသီး