ေအာက္အီးအီး သူမတြန္မွေတာ့ ေရနံရယ္တတိုင္းျခင္း လင္းႏိုင္ပါ့မလား ( ရဲေဘာ္ ေက်ာ္သန္း)

ေအာက္အီးအီး သူမတြန္မွေတာ့ ေရနံရယ္တတိုင္းျခင္း လင္းႏိုင္ပါ့မလား

ႏြားကြဲရင္ က်ားဆြဲတယ္ဆိုတဲ့ စကားက လူတိုင္းၾကားဖူးသလို အဓိပၸာယ္လည္း အထူးရွင္းျပစရာ မလိုပါဘူး။ အခု က်ေနာ္တို႔က က်ားဆြဲဖို႔ႏြားေတြ စကြဲေနတဲ့အေျခအေနလို႔ေျပာရမယ္။ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလက လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာသခင္ေအာင္ဆန္းကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရတဲ့အထိ အမ်ိဳးသားေရး ၿပိဳကြဲမႈနဲ႔ညီညြတ္ေရး ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကို ဆိုက္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါကလည္း က်ေနာ္တဦးထဲရဲ႕ အျမင္လို႔ဘဲ ဆိုျခင္ပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို ေနာင္မွာအလ်ဥ္းသင့္သလို တင္ျပပါအံုးမယ္)

အခုလို အေျခအေနေတြ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမင္ကြင္းရွင္းေအာင္၊ ဆံုးေအာင္ေစာင့္ၾကည့္သင့္တယ္ ဆိုတဲ့အျမင္နဲ႔ စာမေရးပဲ သတိမလပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ အေျခအေနေတြက ညီအကို မသိတသိထက္ မ ကေတာ့ပဲ “သူငါမကြဲ၊ သဲသဲရုတ္ရုတ္၊ ထိုးခုတ္ျမင္ရာ” ဆိုသလို သူလူကိုယ့္လူ မကြဲေလာက္ေအာင္ကို လံုးေထြးသြားၿပီ။ ေနရာတကာ အေသးဆံုးအ၀န္းအ၀ိုင္းေတြထဲထိ ကြဲလြဲတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ေတြ၊ အျပန္အလွန္ ေ၀ဘန္ကဲ့ရဲသံေတြ ဆူညံေနတယ္။ ေဒၚေနာ္အံုးလွတို႔ရဲ႕ ေရႊ၀ါေရာင္ေလးႏွစ္ေျမာက္ လုပ္ရွားမႈနဲ႔ မႏၱေလးဘုရားႀကီးက သံဃာေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈအေပၚ ေ၀ဘန္သူ၊ ေထာက္ခံသူ၊ ကဲရဲသူေတြနဲ႔ ကြဲလြဲေနတဲ့ အေျခအေနေတြကို စိတ္မေကာင္းစြာ ျမင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဒီစာကို ေရးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေဒၚေနာ္အံုးလွတို႔နဲ႔ မႏၱေလး သံဃာေတြဟာ က်ဴးေက်ာ္သူ အဂၤလိပ္ေတြကိုခံခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ့ သေျပတန္းခံတပ္က မ်ိဳးခ်စ္ ရဲမက္ေတြလို ကင္း၀န္မင္းႀကီးတို႔ရဲ႕ ခုခံတဲ့သူ သူပုန္ဆိုတဲ့ အမိန္႔ေတာ္ႀကီးေၾကာင့္ မခ်ိတင္ကဲ လက္နက္ခ်ခဲ့ရ တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ တူလွပါတယ္။ 

  ( ေခါင္းစဥ္ကိုကလစ္ပါ။ )

ဒါေတြအားလံုးက ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းသစ္လို႔ အေခ်ာင္သမား တတိယအုပ္စုဆိုသူေတြနဲ႔ သတင္းသမားေတြ က တံဆိပ္ကပ္ ညာလိႈင္းေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သိန္းစိန္-ေအာင္ၾကည္ ေတြ႔ဆံုးပြဲေတြနဲ႔ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အေပၚယံဟန္ျပလုပ္ရပ္ေတြကို အေျခခံပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြအေပၚ ကြဲလြဲတဲ့ ရႈျမင္သံုးသပ္ခ်က္ေတြ၊ ေကာက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီလိုေသြးကြဲမႈေတြ စတင္ျဖစ္ေပၚလာတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ တခါ ဒီကြဲလြဲမႈေတြရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္ကလည္း ကိုးဆယ္ခုေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုပစ္ပယ္ၿပီး ေညာင္ႏွစ္ပင္ အတုအေယာင္အမ်ိဳးသားညီ လာခံ ကေဖာ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုျဖစ္တယ္။ ဒီအတုအေယာင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကိုေကာ၊ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္က အတုအေယာင္ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲကိုပါ အန္အယ္ဒီနဲ႔ ကိုးဆယ္ ခုအႏိုင္ရ ပါတီအမ်ားစုက ကန္႔ကြက္သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီပါတီေတြရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တတိယအုပ္စုဆို တဲ့ အေခ်ာင္သမားေတြကလြဲလို႔ လူမ်ိဳးစုေတြေကာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြကပါ တစုတရုံးထဲ ေထာက္ခံအား ေပးခဲ့ၾကတယ္။ 

အခုေတာ့ အေျပာင္းအလဲမရွိတဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ မူလလမ္းေၾကာင္းထဲကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အဓိကပါတီ အန္အယ္ဒီတို႔က ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေလွ်ာက္ ၀င္ၾကမဲ့အေျခအေနေတြ (သို႔မဟုတ္) ပါတီမွတ္ပံုတင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကမဲ့ အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာတယ္။ တဆစ္ခ်ိဳး ဂငယ္ေကြ႔မွာ ခရီးသယ္ေတြ ၀ရုန္းသုန္းကား ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္ကုန္တယ္။ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ကုန္တယ္။ အဆင္မသင့္ရင္ တိမ္းေမွာက္ ေခ်ာက္က်ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြပါပဲ။

ဒီမိုကေရစီကို ႏွစ္သက္လိုလားသူ တေယာက္အေနနဲ႔ က်ေနာ္သေဘာကေတာ့ အန္အယ္ဒီပါတီရဲ႕ မွတ္ပံုတင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေထာက္ခံႏိုင္ပါ။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအလိုက္ ေျပာင္းလဲသင့္ရင္ ေျပာင္းလဲရမွာမွန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ စံဆိုတာ စံပါပဲ။ ေစ်းကစားလို႔ မရပါဘူး။ အေၾကြးထားလို႔ လည္းမရပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အန္အယ္ဒီက တခ်ိန္ကျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့ အခင္းအက်င္းေတြထဲမွာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ ဖို႔ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ ဒီလို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေလွ်ာက္ဖို႔ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ တျခားအေျပာင္းအလဲေတြကို ေလ့လာၾကည့္မိတယ္။

ဘာတစ္ခုမွ မေတြ႔ပါ။ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတဲ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ကလည္း ေက်နပ္အားရတယ္လို႔ ဆိုၾကတာကလြဲလို႔ ဘာတခုမွ တရား၀င္ထုတ္မေျပာေတာ့လည္း ေနာက္ကြယ္က နားလည္မူေတြ (တိုးတက္မႈပဲဆိုဆို၊ ေျပာင္းလဲမႈပဲဆိုဆို)ကို မသိ၊ မျမင္မိပါ။ ဒီေတြ႔ဆံုမူေတြ၊ ျမစ္ဆံုကိစၥခဏ ရပ္ထားတာေတြ မဆိုစေလာက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေပးတာေလာက္ကိုေတာ့ အေျပာင္းအလဲလို႔ လက္ခံစရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လုပ္ခဲလွတဲ့ ဒီအလုပ္ေလးေတြက ထူးဆန္းတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔ရမွာပါ။ ဒီလို စစ္အုပ္စုဘက္က ဘာမွအေျပာင္းအလဲ မရွိတဲ့ၾကားက မွတ္ပံုတင္မယ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ ျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း တခါၾကည့္ဖူးရံုနဲ႔ ၾကက္ပြဲကိုစြဲသြားတဲ့ တရုတ္ႀကီးလို ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။ 

တခါက တရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ေတာဆင္း ကုန္၀ယ္ရင္း ၾကက္ပြဲတစ္ခုကို ၀င္ၾကည့္မိတယ္။ ၾကက္ႏွစ္ေကာင္ ဆုတ္လိုက္ ပုတ္လိုက္သိုင္းသမားေတြလို ခြပ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေပါက္ေဖာ္ႀကီး အႀကိဳက္ေတြ႔သြားတယ္။ တခါတည္း ကိုယ္တိုင္ၾကက္ေမြး ၾကက္တိုက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဆီက အေကာင္ႀကီးႀကီး ႏုတ္သီးေကာက္ေကာက္ ရွည္ရွည္ႀကီးနဲ႔ အေကာင္တစ္ေကာင္ ၀ယ္လာတယ္။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အစာေရစာ အျပည့္အစံုနဲ႔ အက်အနေမြးထားတယ္။ သူေကာင္ႀကီးက အစာလည္းမစား တြန္သံလည္းမေပးဘူး။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ရွိေတာ့ တရုတ္ႀကီးက သူအေကာင္ႀကီးနားကပ္ၿပီး ေျပာသတဲ့။ “ေအာက္အီးလည္း နင္မတြန္၊ အစာလည္းနင္မစား၊ ဇာတိေျမကိုလြမ္းသလား”။ ဘယ္မွာလာ သူေကၽြးတဲ့အစာေတြကိုစားလို႔ ဘယ္လိုလုပ္တြန္ႏိုင္မွာလည္း။ သူေကာင္ႀကီးက ဠင္းတႀကီးျဖစ္ေနတာကိုး။ ဠင္းတဆိုတာ ၾကက္ဖမ်ားလို သုတိသာယာ တြန္သံလည္း မျပဳတတ္ဘူး။ သူအစာဆိုတာကလည္း အေသေကာင္ေတြ အပုပ္အစပ္ အရိအရြဲေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ တရုတ္ႀကီးေကၽြးတဲ့ အစာေတြကို သူဘယ္စားတတ္မလဲ။

အခုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးသိန္းစိန္ဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အမွန္တကယ္လိုလားသူလို႔ ယံုၾကည္တာတစ္ခုထဲနဲ႔ ဒီအလဲအေျပာင္းကို လက္ခံပါ၀င္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အေတာ္စြန္႔စားရတဲ့ လုပ္ရပ္တခုပဲ။ ျပည္တြင္းမိတ္ေဆြ တဦးကေတာ့ “ေဒၚစုဟာ ဆပ္ကပ္ထဲက ျခေသၤ့ထိန္းတဲ့ လူလို ျခေသၤ့ႀကီး ယဥ္ပါးေၾကာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ေခါင္းထည့္ျပသလို လုပ္ေနတယ္။ အခ်ိန္မေရြး စိတ္ရိုင္း၀င္ၿပီး ကိုက္၀ါးအစားခံရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပဲ”လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳပါတယ္။

သူေျပာတာလည္း မမွားပါ။ ေတြ႔ဆံုမူေတြက ေလးငါးေျခာက္လ ရွိၿပီ ေက်နပ္အားရတယ္လို႔ ႏွစ္ဖက္စလံုးက ေျပာေနေပမဲ့ တိုးတက္မူကေတာ့ ဟုတ္ဟုတ္ညားညား ဘာမွမရွိပါ။ ဦးသိန္းစိန္ဆီက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေယာင္ေယာင္၊ ျမစ္ဆံုတရုတ္ဆည္ ခဏနားသလိုလို၊ အေတာင္ေလး ေယာင္ေယာင္ခပ္တာေတာ့ ျမင္ပါရဲ႕။ ေအာက္အီး တြန္သံကေတာ့ အခုထက္ထိမၾကားရေသးပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔လည္း နတ္လူသာဓုေခၚႏိုင္တဲ့ ဦးသိန္းစိန္ဆီက ေအာက္အီးတြန္သံေလးကို ပီပီသသ ၾကည္ၾကည္ျမျမ ၾကားလိုလွပါတယ္။ ေျပာင္းလဲေနၿပီ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေတာ့ ပြတ္ေလာရိုက္ဆူညံ ညာလိႈင္းေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္ျမင္မိတဲ့ အေျပာင္း အလဲဆိုတာကေတာ့ သိန္းစိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေန ဦးေျပာင္းသြားသလို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကေန သမၼတလို႔ ေျပာင္း သြားတယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ ပိုေနၿမဲ၊ က်ားေနၿမဲ၊ စားၿမဲ၊ ေသာက္ၿမဲ၊ ခိုးၿမဲ၊ ဗိုလ္က်ၿမဲ ပါပဲ။ အက်ဥ္းသား ေတြလည္း ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနဆဲ၊ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာလည္း ေသနတ္သံေတြ ဆူညံဆဲ၊ ျပည္သူေတြ လည္း အစိုးအတည္မရ ေျပးလႊား ပုန္းေရွာင္ေနရဆဲ၊ ငတ္ၿမဲ၊ ႏွိပ္စက္ ခံေနရၿမဲပါပဲ။ ေအာ္... ေမ့လို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြေတာ့ ဟိုေထာင္ကေန ဒီေထာင္ ေျပာင္းေပးေနတယ္။

ဒီအေဟာင္း အဆိုးေတြထဲက အသစ္ကေလးေတြကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ ႀကီးေတြပါပဲ။ သစ္ေပမဲ့ မဆန္းဘူး။ မထူးဘူး။ အေဟာင္း အဆိုးေတြလိုပဲ လက္ညိဳးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ့္ ၾကက္တူေရြး လႊတ္ေတာ္ေတြ။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေျခမန္းကြင္း တင္းတင္းခ်ည္ထားတဲ့ စစ္ကၽြန္လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုေဘာင္ထဲက ဘယ္မွေျပးမလြတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ စကားစပ္လို႔ ဒီလႊတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ၿပီး ရယ္ရင္းေမာရတဲ့ သတင္းေလးတစ္ခုကို မွ်ေ၀ခ်င္တယ္။ မြန္ျပည္နယ္ဘက္မွာ အာဖရိက က ခရုေတြ အဆမတန္မ်ိဳးပြားၿပီး စိုက္ခင္းေတြ လယ္ေတြပ်က္တယ္၊ လယ္သမားေတြ ေဘးဒုကၡရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ဒါဟာ သက္ဆိုင္တဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး ဌာနက ဌာနတြင္း အစည္းအေ၀းေလာက္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး အစီအစဥ္ဆြဲ၊ အစိုးရဆီမွာ ေငြေတာင္းၿပီး ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ရမဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ တင္ရေလာက္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ ပါဘူး။ ဒါကို ဘီၾကားအမတ္မင္းတပါးက ရူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ခရုခါးေတာင္းက်ိဳက္ဖမ္းေရး ဥပေဒျပဳဖို႔ တင္သြင္း သတဲ့။ ဒီလိုတင္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတာကိုလည္း လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌဆိုတဲ့ ၾကက္တူေရြး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးကတင္သြင္း ခြင့္မေပးပဲ ပယ္ခ်လိုက္သတဲ့။ ေကာင္းေရာ့သလား။ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ၿပီး ခရုဖမ္းတာေတာင္ မရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ ႀကီးေတြက လူထုအတြက္ ဒီမိုကေရစီ ယူေပးမယ္ဆိုတာဟာ မႏုႆတၱဒုလႅဘဆိုသလို ေျမျပင္မွာ ေထာင္ထား တဲ့အပ္နဲ႔ မိုးေပၚကက်လာတဲ့ အပ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းဆံုဖို႔ထက္ေတာင္ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ လႊတ္ ေတာ္၀င္ယံုနဲ႔ (၈၈)ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေပါက္ေျမာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါဘူး။ 

ဒီလိုအထပ္ထပ္ ခ်ည္တုတ္ထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြထဲ အန္အယ္ဒီ၀င္မယ္ဆိုေတာ့ အံ့ၾသမိသလို ရင္လည္းေမာ မိတယ္။ ဒီလိုအထပ္ထပ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြထဲကေန အန္အယ္ဒီဟာ ျပည္သူေတြလိုလားေနတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ ေတြ ဒီမိုကေရစီဆိုတာေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ရေအာင္လုပ္ေလမလဲလို႔ ကေလးမ်ား မ်က္လွည့္ပြဲကို ႀကိဳတင္အံ့ၾသ ေမွ်ာ္ေမာသလို ေမွ်ာ္လင့္မိပါေသးတယ္။  ဒီလိုအံ့ၾသေမွ်ာ္ေမာရတယ္လို႔ ဆိုရတာကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးသိန္းစိန္ကို ယံုၾကည္တာ တစ္ခု ထဲကို မူတည္ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ လူတေယာက္ထဲေပၚ ယံုၾကည္တာနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ေလွ်ာက္သြားတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ လက္ရွိ ဗိုလ္သိန္းစိန္ရဲ႕ အေနအထားဟာ ဗိုလ္ေန၀င္း ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လို  အရာရာၿပီးေျမာက္ တဲ့ နံပတ္တစ္ ( Numero Uno) မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အုပ္စုဟာ ပံုသဏၭာန္ေျပာင္းေနပါၿပီ။ တကုိယ္ေတာ္ အာဏာရွင္စနစ္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ စုေပါင္းစစ္အာဏာရွင္စနစ္ ( Military Syndicate)  ကို ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ ဗိုလ္သိန္းစိန္ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လို တကိုယ္ေတာ္ အာဏာရွင္ ပံုစံနဲ႔ ျပဳေစ ၊ ျပင္ေစႏိုင္တ့ဲ အာဏာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ရွိေနတဲ့ စနစ္ကိုျပင္ေစေျပာင္းေစဖို႔ ပိုၿပီးခက္ခဲလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတေယာက္ထဲနဲ႔ ေျပလည္ယံုနဲ႔ ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ္ဆိုတာ အေတာ္ သံသယျဖစ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။ (၂၀၀၈)ဖြဲ႔စည္းပံုကို မဖ်က္မေျပာင္းပဲ လူထုအတြက္ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါက မင္း၏ပရိယာယ္ နားမ လည္တဲ့ ငတင့္တယ္လိုလူ က်ေနာ္ရဲ႕အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီအလွည့္အေျပာင္းမွာ အန္အယ္ဒီရဲ႕ လမ္းေရြးခ်ယ္မူက က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနဲ႔တကြ တျပည္လံုး က စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး အင္အားစုေတြ ၾကားမွာ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ အခုကိုပဲ အန္အယ္ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံသူ၊ မေထာက္ခံသူေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ေ၀ဘန္ေထာက္ျပရုံမဟုတ္ ေတာ့ပဲ ရန္ေတြ႔သံေတြ၊ စိန္ေခၚသံေတြ၊ အပုပ္ခ်သံေတြ ေပၚထြက္လာေနပါၿပီ။ ဒါဟာ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးအျမတ္ ျဖစ္ေစမဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။  မဆိုစေလာက္ လြတ္လိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြ ပါမလာတာဟာ ေသြးရိုးသားရိုးကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြကို စိုးရြံ႕ေနယံုသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္တဲ့ အန္အယ္ဒီအၾကား သပ္လွဴိၿဖိဳခြဲဖို႔ ရည္ရြယ္ တယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။ 

ေနာက္တစ္ခ်က္က ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥအတြက္ ရင္ေလးစရာပါ။ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ အထူးသျဖင့္ ကခ်င္ေဒသမွာ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ လူအခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ ဆက္က်ဴးလြန္ေန ၾကတယ္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ အစည္းေတြကို တစ္ဖြဲ႔ျခင္း ခြဲျခားဆက္သြယ္ၿပီး အပစ္ရပ္ဖို႔ ေသြးခြဲစည္းရုံးေန တယ္။ ဗဟိုအဆင့္မဟုတ္ ျပည္နယ္အဆင့္နဲ႔ လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ ဒီအေျခအေနေတြ အားလံုးက အတြင္းမွာ ဘာေတြပဲ သေဘာတူတူ ဒီစစ္ပြဲေတြကေတာ့ ဆက္ရွည္လိမ့္အံုးမည့္ နမိတ္လကၡဏာ ျဖစ္တယ္။ ဒီစစ္ပြဲေတြကို ေျပၿငိမ္းဖို႔ဆိုတာက အျပန္အလွန္ယံုၾကည့္မူနဲ႔သာ ရႏိုင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ တိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုပါ၀င္တ့ဲ ျပည္တြင္းဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြသာမက နယ္ျခားလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မူကို ရထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အခ်က္အခ်ာ အခက္အညွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု အန္အယ္ဒီက ပါတီမွတ္ပံုတင္ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ္လို႔  ဆံုးျဖတ္ေပမဲ့ ကိုးဆယ္ခု ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ လြတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳ ေကာ္မတီ အဖြဲ႔၀င္ပါတီအမ်ားစုက မွတ္ပံုမတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လံုးရွိေနခဲ့တဲ့ ေဒၚစုကိုမ႑ဳိင္ျပဳတဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမဲ့ လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဒီအေျပာင္းအလဲမွာ တဖက္အုပ္စုက လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ထဲအေပၚမွာ မူတည္ခဲ့တဲ့ အန္အယ္ဒီရဲ႕ ေရြးလမ္းဟာ ေရရွည္အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားရင္ ၾကားေစ့ေရးအတြက္ အက်ိဳးထက္အျပစ္က ပိုမ်ားလိမ့္မလားလို႔ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ အခုကိုပဲ ေျဗာင္စားေျဗာင္လိမ္ ဗိုလ္သိန္းစိန္က သူရဲ႕သရုပ္မွန္ ဘီလူးစြယ္ ကိုထုတ္ျပလိုက္ပါၿပီ။ ဘာလီ အာဆီယံအစည္းအေ၀းမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါၿပီ။ သူအတြက္ အန္အယ္ဒီက မွတ္ပံုတင္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့သလို အာဆီယံကလည္း ဥကၠဌရာထူး ေပးဖို႔ေသခ်ာၿပီ ဆိုေတာ့ အခုလို သရုပ္မွန္ဘီလူးစြယ္ ထုတ္ျပလိုက္တာပါပဲ။

ဒါဟာ က်ေနာ္နဲ႔ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ အမ်ားစုရဲ႕အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။ အန္အယ္ဒီရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကန္႔ကြက္တာမ ဟုတ္ပါဘူး မေထာက္ခံတာပါ။ မေထာက္ခံႏိုင္ရျခင္း အေၾကာင္းေတြကို တင္ျပေနတာပါ။ ေထာက္ခံတယ္ဆို တာက သက္ဆိုင္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ဖို႔၊ အဲဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေရွာင္ရွားဖို႔ ၀တၱရားရွိ တယ္။ အခုလို မေထာက္ခံတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီ၀တၱရားေတြကို ေစာင့္စည္းစရာမလိုပဲ ကိုယ္ယံုၾကည္ ရာကို လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ 

က်ေနာ္တို႔ဟာ ပါတီ၀င္မဟုတ္ပဲ အန္အယ္ဒီကို တေလ်ာက္လံုး ေထာက္ခံခဲ့တယ္။ အားေပးကူညီခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ျပည္သူအေပၚ ရိုးသားတည္ၾကည္မူ၊ ဦးေမာင္ကို ဆရာေမာင္ေသာ္ကနဲ႔ ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔လို ရန္သူစစ္အုပ္စုႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္ ယႏၱယားကို က်ားစီးဖားစီး အေသခံတိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကိုးဆယ္ခု ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အပ္ႏွင္းလိုက္တဲ့ လူထုဆႏၵေတြေၾကာင့္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ ၾကတာျဖစ္တယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဒီမိုကေရစီေရးအပါအ၀င္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္မူေၾကာင့္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ျပည္ပကို ေရာက္လာတဲ့ ေဒၚစုရဲ႕ ခ်ာတူးလန္ထမီၿခံဳ အမတ္ေတြရဲ႕ စရိုက္ပ်က္ေတြကို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိ စိတ္ပ်က္မိတဲ့ ၾကားကေန မမွိတ္မသုန္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။  ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အန္အယ္ဒီရဲ႕ ေရြးလမ္းဟာ က်ေနာ္တို႔ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ဖြတ္မရ ဓားမဆံုးရမဲ့ ကိန္းပါ။  

သို႔ေသာ္လည္း အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ့္ေက်ာ္ စစ္အာဏာရွင္ ယႏၱယားကို တိုက္ပြဲဆင္ခဲ့တဲ့ အန္အယ္ဒီဟာ မူလရည္မွန္းခ်က္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိတ္ဖက္အင္အား စုအျဖစ္ တူညီတဲ့အလုပ္ေတြကို လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ လိုပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစု ေတြၾကားမွာ ပ႗ိပကၡအသြင္ေဆာင္တဲ့ အားၿပိဳင္မူေတြကို ေရွာင္ရွားၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလိုကြဲလြဲတဲ့ အားၿပိဳင္မူ ေတြဟာ မိတ္ဖက္၀ိေရာဓိအသြင္နဲ႔ ယွဥ္တြဲသြားႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ မတူတဲ့အျမင္ေတြ ၾကားမွာပဲ တူညီတဲ့ပန္းတိုင္ကို ပ႗ိပကၡကင္းကင္းနဲ႔ အတူေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ 

လူထုအေပၚ ၾသဇာႀကီးတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ အျမင္နဲ႔ ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့ အင္အားစုေတြၾကားမွာ မိတ္ဖက္၀ိေရာဓိအသြင္ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီ ပ႗ိပကၡအသြင္ အားၿပိဳင္မူေတြဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ အႏၱရယ္ က်ေရာက္ေစပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံ ကိုယ္က်ိဳးရွာသမားေတြ ၾကား၀င္အျမတ္ထုတ္ရာကေန လူထုဘ၀ ႏွစ္မြန္းတတ္တာ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ဗမာျပည္က သက္ေသျပဳေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဆာင္ပါးအစမွာ ႏြားကြဲရင္ က်ားဆြဲမယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုနဲ႔အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအတြင္း စည္းလံုး မူအေျခအေနဟာ(၁၉၄၆-၄၇)ကာလအမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ေပါင္းစုဖဆပလတြင္းကအားၿပိဳင္မူ အေျခ အေနေတြနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူေနၿပီလို သုံးသပ္မိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဖဆပလအတြင္း အားၿပိဳင္မူေတြကို မိတ္ဖက္၀ိရာဓိအေနအထားမွာ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းမရွိပဲ။ ပ႗ိပကၡအသြင္ကို ကူးေျပာင္းသြားတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ျပည္တြင္းစစ္ကိုပါ တပါးထဲေမြးဖြားေစခဲ့တယ္။ ဒီအမ်ိဳးသားအင္အားစုေတြၾကားက ပ႗ိပကၡအသြင္ အားၿပိဳင္မူရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ဒီေန႔အထိ ဗမာလူထုဟ ခါးစည္းခံစားေနၾကရဆဲျဖစ္ တယ္။ 

ဒီႏွစ္အတြင္းမွာ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္တိုင္း သံတမန္ေတြ ဗမာျပည္ကို ခပ္စိတ္စိတ္၀င္လာေနတာကိုသတိျပဳ မိတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ေကာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ပါ ေတြ႔ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိဗမာျပည္တြင္းမွာ ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ အေျခ အေနမ်ားဟာ ေဒသတြင္းမွာ အရွိန္ျမင့္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအားၿပိဳင္မူရဲ႕ အက်ိဳးဆက္တစ္ခုလိုလည္းသံုးသပ္မိ ပါတယ္။ တဆက္ထဲပဲ ဒီအေျခအေနေတြဟာ ဗမာျပည္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး အေရးႀကီးတဲ့အ ခ်ိန္ကာလတခုျဖစ္လာတယ္။ တေန႔တျခားႀကီးထြားလာေနတဲ့ တရုတ္ရဲ႕ၾသဇာကိုထိန္းခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ၊ အိႏၵိယနဲ႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြအၾကား တဦးနဲ႔တဦး ပိုၿပီးနီးနီးကပ္ကပ္ ေဆာင္ရြက္လာ ေနၾကတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဗမာစစ္အုပ္စုဟာ ျမစ္ဆံုဆည္ကိစၥ၊ ေရႊဂက္စ္ပိုက္လိုင္းကိစၥလို အေရးကိစၥေတြမွာ တရုတ္နဲ႔သူတို႔အၾကား ေျခလြန္လက္လြန္သေဘာတူခဲ့တာေတြဟာ ေရရွည္အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို ထင္တာ ထက္ထိခိုက္ေနတာကို သတိျပဳမိလာတယ္။ ေလာဘေဇာတိုက္ေနတဲ့တရုတ္ကို ခြာႏိုင္ဖို႔ မိတ္ေဆြသစ္ ရွာေန တယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ တရုတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အားထုတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအင္အားစုေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားတဲ့ လကၡဏာျဖစ္တယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံတကာအားၿပိဳင္မူေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အန္အယ္ဒီကို မွတ္ပံုတင္ လႊတ္ေတာ္၀င္မဲ့ ေရြးလမ္းကို တြန္းပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေန ေတြဟာ သမိုင္းဘီးတပတ္ျပန္လည္သလို (၄၆-၄၇) ကလို အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ကာလတခုလို႔ ျမင္ပါတယ္။ အႏၱရယ္ႀကီးမားတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္အတြက္ စိန္ေခၚမူေတြက ဘက္ေပါင္းစံုမွာ ရွိေနတယ္။ ေျမေခြးေတြလို စစ္အုပ္စုလက္က မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူမမာ ဗမာျပည္အေပၚမွာ ဠင္းတလိုႏိုင္ငံတကာ အင္အားစုေတြကလည္း တရစ္ဝဲဝဲရွိေနတယ္။ 

ဒီအႏၱရယ္မကင္းတဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္ဒီတို႔ ၀င္ေရာက္အားထုတ္မဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြဆိုတာ ကလည္း ခရုခါးေတာင္းကိ်ဳက္ဖမ္းဖို႔ေတာင္ မစြမ္းမသန္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြ။ စစ္အုပ္စု ေျခမန္းကြင္းတန္းလန္း နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေတြ။ ေဒၚစုအတြက္ေတာ့ ဘဲအုပ္က တရာႏွစ္ရာ မေဗဒါက တပင္ထဲအေျခအေနေတြပါပဲ။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္းကာလက ဒီေန႔ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ (stake holder) ဆိုဆို ေမဂ်ာပေလရာ(major player) လို႔ပဲေျပာေျပာနန္းတြင္းကအုပ္စိုးသူလူတန္းစား မူးၾကီးမတ္ရာေတြၾကားမွာ ၀ရုန္းသုန္းကား ေသြးကြဲ ေနၾကတယ္။ အနီးကပ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ျပင္ပအႏၱရယ္ကို အေလးအနက္ ဂရုမျပဳၾကဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားက အသက္ငယ္ငယ္ အမ်က္ထန္ထန္ အေတြ႔အႀကံဳမရွိဘူး။ အေတြ႔အႀကံဳရွိၾကတဲ့ မူးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားကလည္း ကေလးဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားကို အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ၿပီး ကိုယ္ေနရာရဖို႔အၿပိဳင္ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ေျခထိုးရန္ေစာင္ေနၾကတယ္။ တိုးျပည္အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ဥာဏ္ပညာက်ယ္က်ယ္နဲ႔ မွန္ရာကို ေျပာရဲဆိုရဲ လုပ္ရဲတဲ့ ေယာအတြင္း၀န္ဦးဖိုးလိႈင္က အရာက် ေဘးေရာက္ေနတယ္။ နန္းတြင္းမွာ ဓါးထက္ ေနတာက ကင္း၀န္ဦးေကာင္းနဲ႔ တိုင္းတား၀န္ ဦးဖို္းတို႔ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ခ်င္းကလည္း မတည့္ဘူး။ အျပန္အလွန္ အားၿပိဳင္ေျခထိုးေနၾကတယ္။ ကင္း၀န္က နားေလးတယ္။ တိုင္းတား၀န္က ေလနာေရာဂါသယ္။ မစြမ္းမသန္ အသက္ႀကီးၾကၿပီ။ စြမ္းသန္တာက ေရနံေခ်ာင္း၀န္ ဦးစိုတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။   

ဒီအေျခအေနေတြကို ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက သတိေပးၾကတယ္။ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ျပည့္စံုၿပီး ရဲရင့္တည္ၾကည္တဲ့ ေယာအတြင္း၀န္ကို ျပန္ေခၚဖို႔ အႀကံျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးက (သဂၤဇာ ဆရာေတာ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါ တယ္)....ပခန္းကေလ၊ ေလာင္းရွည္ကနား ေရနံရယ္ တတိုင္းျခင္း လင္းႏိုင္ပါ့မလား၊ လို႔စာခ်ိဳး သတိေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မနာခံခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဗမာတျပည္လံုး သူကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အမ်က္ထန္ ေမာက္မာတဲ့ ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားလည္း ဖမ္းဆီးၿပီး ကုလားျပည္ကိုအပို႔ခံခဲ့ရတယ္။ အထက္က ၀န္ႀကီးတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျပည္သိမ္းနယ္ခ်ဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပရင္ဒါဂါတ္ဆီမွာ ဒူးေထာက္ခစားအလုပ္အေကၽြးျပဳသြားခဲ့ၾကတယ္။ နစ္နာခဲ့တာ ကေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးပဲျဖစ္တယ္။ 

နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ဒီလိုရႈပ္ေထြးၿပီး အႏၱရယ္ ထူေျပာတဲ့အေျခအေနေတြမွာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစု ေတြၾကားက ကဲြလြဲတဲ့သေဘာထား အျမင္ေတြကို ပ႗ိပကၡအသြင္ အားၿပိဳင္မူအဆင့္ကို ေရာက္ရွိမသြားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းသြားၾကဖို႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ မိတ္ဖက္ ၀ိေရာဓိအသြင္နဲ႔ ကြဲလြဲတဲ့အျမင္ေတြ ၾကားမွာ တူညီတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို အတူလက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။ 

ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ ေအာက္အီးအီးတြန္သံ ေပးႏိုင္ၿပီး ေရနံဆီမီးတိုင္မ်ားလည္း ထြန္းလင္းကာ

လြတ္ေၾကာင္း အမွန္ေရာက္လို႔ ျပည္သူအေပါင္း ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ပါေစေသာ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း