ရဲ ထြတ္က ေရႊမန္းကိုု အေသေဆာ္ေနျခင္း ( သိုု ့မဟုုတ္) အစိုုးရ နဲ ့လြတ္ေတာ္ ေဆာ္ေနၾက ျခင္း

 

ဒီေဆာင္းပါးကိုုေရးတဲ့သူကေတာ့  ဦးရဲထြတ္ ( ျပန္ၾကားေရး ညြန္ၾကားေရးမႈး) ျဖစ္ပါတယ္။ သူေဆာင္းပါးရဲ  ့အာေဘာ္ကေတာ့

လြတ္ေတာ္ဟာ သိပ္အသံုုးမ၀င္လွပါဘူးေပါ့။ ဆိုုလိုုတာက ေရႊမန္းလဲ သိပ္အသံုုးမ၀င္တ့ဲပံုုေပါ့။ အစိုုးရကသာအေရးၾကီးသေယာင္သူက ေကာက္ခ်က္ဆြဲထားပါတယ္။ အစိုုးရ နဲ  ့လြတ္ေတာ္ ေဆာ္ေနတဲ့သေဘာေလးေတြေပါ့ ။  ဦးရဲထြတ္က သူေဆာင္းပါးကိုု အမည္မခံပဲ။ ပိေတာက္ေျမကေန က်ိတ္ေနတာပါ။ ပိေတာက္ေျမဘေလာက္ကေတာ့ 

ေက်ာ္ဆန္းဘေလာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါး က အမွတ္စဥ္ (၁ )လဲရိွပါေသးတယ္။ ေက်ာ္ဆန္းရဲ ့ရံုုးခန္းထဲမွာ ရဲထြတ္ဟာ
အခုုတေလာ အ၀င္အထြက္မ်ားေနတယ္။ တခါတရံမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အခန္းတခါးပိတ္ တက်ိတ္က်ိတ္ လုုပ္ေနၾကတယ္လိုု ့
၀န္ထမ္းေတြက ဆိုုပါတယ္။  အဆင့္ျမင့္အစိုုးရအရာရိွတဦးရဲ ့အဆိုုကေတာ့ ဒီေဆာင္းပါး ကိုု ေက်ာ္ဆန္းက ေအာက္လိုုင္းခ်ေပးျပီး တပည့္ေက်ာ္ရဲထြတ္က ေရးတာလိုု ့သိရတယ္။ 
- We Fight We Win

ဘတ္ဂ်က္အေရးေတြးမိသမွ် (၂)

 

က်င္းပေနဆဲ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမ်ားမွာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ့ ဘတ္ဂ်က္ ေရးရာ ေဆြးေႏြးမႈ မ်ားအေပၚ ဘ၀င္မက် ျဖစ္မိတာေလးကို ပို႕စ္ တင္လိုက္တဲ့ ေန႕မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ထဲက အံ့အားသင့္ဖြယ္ရာ လုပ္ရပ္ေတြကို ၾကားလိုက္ ရပါတယ္။

ပထမ လုပ္ရပ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ လ်ာထားတာကို ဥပေဒနဲ႕ မညီဘူး ဆိုၿပီး ေငြအားလံုးကို ပယ္ဖ်က္ လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အံ့အား သင့္ဖြယ္ရာ ဆိုတာထက္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ျဖစ္တယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအဆိုကို တင္သြင္းသူက က်ားျဖဴပါတီက ေဒၚနန္း၀ါႏု ျဖစ္ၿပီး ႀကံ့ဖြံ႕ အမတ္ေတြကပါ ေထာက္ခံလို႕ အဆို အတည္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရး ေကာင္စီဟာ ႏုိင္ငံတကာက ေတာင္းဆို ခ်က္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ ႏုိင္ငံတြင္းက အေျခအေနမ်ား အရ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာ္မရွင္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ အေျခအေနအရ ရိွဖို႕ လိုအပ္သလား၊ မလိုအပ္ဘူးလား ဆိုတာ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားေလးေတာင္ ေျဖႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို အျပည့္အစံု မသိရလို႕ မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဒီေကာ္မရွင္ အတြက္ ေငြေတာင္းတာဟာ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ အဖြဲ႕အစည္း မဟုတ္လို႕ ေငြမေပးသင့္ဘူးလို႕ ဆိုရင္ေတာင္ လႊတ္ေတာ္ အေနနဲ႕ ေအာက္ပါတိုင္း လုပ္သင့္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

၁။ ေကာ္မရွင္အတြက္ သီးျခား ေခါင္းစဥ္နဲ႕ မေပးႏုိင္ဘူး ဆိုရင္ သမၼတရံုး အသံုးစရိတ္ထဲမွာ ထပ္ေဆာင္းေပးၿပီး ေကာ္မရွင္ အတြက္ သံုးသင့္တယ္။

၂။ ေနာင္မွာ ေကာ္မရွင္ အေနနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္နဲ႕ ကင္းကြာၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႕ အတြက္ လူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ကို ဥပေဒနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းၿပီး လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ေငြေၾကး သံုးစြဲခြင့္ေတြကို ေပးႏုိင္ဖို႕ အတြက္ ဥပေဒ ေရးဆြဲဖို႕ အစိုးရကို တိုက္တြန္းတဲ့ အဆိုကို တင္သြင္းသင့္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားက စတင္ ျပဳစု တင္သြင္းသင့္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အခု လႊတ္ေတာ္ရဲ့ လုပ္ရပ္ကေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ ထားတာကို မလိုလားတဲ့ သေဘာ သက္ေရာက္ ေနေတာ့ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို အေထာက္အကူ ျပဳရဲ့လားလို႕ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေကာ္မရွင္အတြက္ ေငြမေပးတဲ့ အတြက္ သမၼတရံုးက စီစဥ္ေပးတဲ့ ေငြနဲ႕သာ ဆက္လုပ္ရမယ္ ဆိုရင္ (အခုထိ ဘယ္ကေငြနဲ႕ ဆက္လုပ္မယ္ ဆိုတာ တိတိက်က် မသိရေသးပါဘူး။) ေကာ္မရွင္ရဲ့ လြတ္လပ္မႈကို မထိခုိက္ ေစဘူးလားလို႕လည္း ေမးခြန္း ထုတ္ဖို႕ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဒုတိယ လုပ္ရပ္ကေတာ့ စက္မႈဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ့ ဘတ္ဂ်က္ကို ၁၀၀% ျဖတ္ေတာက္လိုက္တဲ့ ကိစၥပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္ငံတကာ ေရးရာေတြကို ေလ့လာခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုရိွခဲ့ၿပီ။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ လႊတ္ေတာ္က ၀န္ႀကီးဌာန တစ္ခုရဲ့ အသံုးစရိတ္ကို ၁၀၀% ျဖတ္တယ္ ဆိုတာ မၾကားဖူးပါဘူး။ ၁၀၀% ျဖတ္တယ္ဆိုရင္ လစာေပးဖို႔ေတာင္ မရိွလို႔ ဒီ၀န္ႀကီးဌာနကို ဖ်က္ပစ္ဖို႔ပဲ ရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္က ဒီ၀န္ႀကီးဌာန ဖြဲ႕စည္းမႈနဲ႕ အဲဒီ ၀န္ႀကီးဌာနရဲ့ ၀န္ႀကီး ခန္႕ထားမႈကိုေတာ့ အတည္ျပဳခဲ့ၿပီး ၀န္ႀကီးဌာန အသံုးစရိတ္ကိုေတာ့ တစ္ျပားမွ မေပးဘူး ဆိုတာ ေရွ႕ေနာက္ ညီၫြတ္ ရဲ့လားလို႕ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဒီ၀န္ႀကီးဌာနရဲ့ လ်ာထားတဲ့ စီမံကိန္းေတြဟာ တစ္ခုမွ ႏုိင္ငံအတြက္ အသံုမတည့္ ေတာ့ဘူးလား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိေနတဲ့ စက္မႈဇုန္ ဆိုတာေတြ အတြက္ အကူအညီ ေပးတယ္ ဆိုတာေတြကေရာ လူထု အတြက္ အက်ိဳး မရိွႏုိင္ဘူးလားလုိ႕လည္း ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။

ဒါဟာ လစာတိုးေရးနဲ႔ ပတ္သက္တံုးက ျပည္သူ႕ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ သူရဦးေရႊမန္းက လစာေပးႏိုင္ဖို႕ အတြက္ ဒီ၀န္ႀကီးဌာနရဲ့ ေငြေတြကို ျဖတ္ေတာက္ၿပီး လစာ တိုးေပးတဲ့စီမွာ သံုးဖို႕အတြက္ အႀကံျပဳခဲ့ဖူးတယ္။ အခု လစာ တိုးေပးတဲ့ကိစၥ မေအာင္ျမင္တဲ့ အတြက္ အစိုးရကို လက္စားေခ်တဲ့ အေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့ေလ သလားလို႕ေတာင္ မေတြးစေကာင္း ေတြးမိပါတယ္။

အခုက်င္းပေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ေလ့လာရင္းနဲ႕ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌမ်ားရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေမးခြန္း ထုတ္ခ်င္လာ ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဟာ အေမရိကန္ပံုစံ အာဏာ သံုးရပ္ကို ခြဲျခားထားၿပီး အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းတဲ့ စနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ၀က္မင္နစ္စတာ ပံုစံလို လႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ားစုရတဲ့ ပါတီက အစိုးရဖြဲ႕၊ လႊတ္ေတာ္ အမတ္က လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေရာ ၀န္ႀကီးေရာ လုပ္လို႔ရတဲ့ စနစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ မ႑ိဳင္ တစ္ခုျခင္းဟာ သီးျခား ရပ္တည္ေနတာ ျဖစ္တယ္။

ဒီေနရာမွာ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းျခင္း ဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ဖို႕ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ အျပန္ အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းတာဟာ စင္ၿပိဳင္အာဏာ တည္ေဆာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈဟာ ညီၫြတ္ေရးကို ခုိင္ၿမဲေစၿပီး စင္ၿပိဳင္ အာဏာ တည္ေဆာက္ျခင္းဟာ အားလံုးကို ၿပိဳကြဲေစပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌမ်ားဟာ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားရဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ ေမးခြန္းမ်ားကို ထိန္းေက်ာင္း ေပးရသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ မေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းကို မေမးရေအာင္၊ အဆိုမ်ား စနစ္တက် ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးရသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိ္န္ အထိေတာ့ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌမ်ား ကိုယ္တုိင္က Free for All လႊတ္ေပးထားတဲ့ သေဘာမွာ ရိွေနတယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ့ ဥပေဒျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို အသက္ ၀င္ေစခ်င္လို႕ လုပ္ေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႕ရဲ့ ႏုိင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ အတြက္ ကေမာက္ကမ အေျခအေနေတြကို ဖန္တီး ေနတာလား ဆိုတာ ျပန္စိစစ္ရမယ့္ အေျခအေနကို ေရာက္ေနၿပီလို႕ ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လည္း ဆိုေတာ့ အေနာက္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာင္ အာဏာရ ပါတီက အမတ္မ်ားဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္မွာ တာ၀န္ ယူေနရတဲ့ မိမိတို႕ပါတီက လူမ်ားကို ေနရာတကာ ေထာ္ေလာ္ ကန္႕လန္႕ လုပ္တာ မေတြ႕ဘူးလို႕ပါပဲ။ အေမရိကန္လို လြတ္လပ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံမွာေတာင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဒီမိုကရက္ အမတ္မ်ားဟာ ဒီမိုကရက္ သမၼတရဲ့ မူ၀ါဒ ေအာင္ျမင္ေရးကို ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သေဘာ မတူတာ ရိွရင္ေတာင္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႕ သမၼတ ေတြ႕ဆံုညိွႏိႈင္းၿပီး ဥပေဒျပဳေရး ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ ၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆီမွာေတာ့ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္ႏွစ္ခုဟာ တစ္ပါတီတည္းမွ ဟုတ္ရဲ့လားလို႕ ေတြးစရာ ျဖစ္ရမယ့္ အေျခေတာင္ ဆိုက္ေနပါၿပီ။ ဒါဟာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒက ရည္ရြယ္တဲ့ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းျခင္း အဆင့္ကို ေက်ာ္လႊန္ၿပီး Power Politic အဆင့္ကိုမ်ား သြားေနၿပီလားလို႕ သံသယ ျဖစ္စရာပါပဲ။

အခုလို အေျပာင္းအလဲ ကာလမွာ ဒီလို သံသယေတြ မရိွသင့္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အေနနဲ႕လည္း အေျခခံဥပေဒ အတည္ ျဖစ္လာတဲက အေျခခံဥပေဒ ေဘာင္ထဲကေန အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ဖို႕အတြက္ အဆူခံ၊ အဆဲခံၿပီး ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ရဲ့ လုပ္ရပ္အခ်ိဳ႕ဟာ အေျပာင္း အလဲကို အားေပးတာထက္ ထိခုိက္ေအာင္ လုပ္သလိုမ်ား ျဖစ္လာေနၿပီလားလို႔ စိုးရိမ္မိပါတယ္။