ရြာထဲမွာ ေနသူမ်ား
အိမ္ခန္းထဲမွာ ဖံုးခ်ထား၍ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ ဘ၀င္က်မိေနသူမွာ ပန္းၾကာျဖဴျဖစ္ေနသည္ ။ မိမိကိုယ္ကို ပီတိ ျဖာေနတံုး ကြန္ျပဴတာေရွ့မွာ သြားထိုင္လိုက္မိသည္ ။ ဂ်ီေတာ့မွာ အြန္လိုင္းတက္ေနသူမ်ားက ေနေကာင္းလား ဆိုေသာ ေမးခြန္းေတြကို ေနေကာင္းေၾကာင္း ေျဖရျပန္သည္ ။ နိုင္ငံျခာမွ တေယာက္က အကူအညီ ေတာင္းလာသည္ ။ သူတို ့ မိသားးစုကို ဖံုးေခၚလို ့ ရမည္လားေပါ့ ။ သည္ေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးျပီးသား သူျဖစ္၍ ေခၚေပးမည္ဟု ေျပာေတာ့ ဆက္သြယ္ရမည့္ ဖံုးနံပါတ္ ကို ေပးသည္ ။
ပန္းၾကားျဖဴ ဖံုးေခၚျပီ ။ မရ ။ ရိန္းသံသြားသည္ ။ ကိုင္သူမရွိ ။
" ဟုတ္ကဲ့- သမီး ဖံုးေခၚတယ္ - ဘာမွ ဆက္သြယ္လုိ ့ မရဘူး "
" ၾကိဳးစားေပးပါအံုး - ရိန္းသံၾကားတယ္ ဆိုရင္ ဆက္သြယ္လို ့ ရတာေပါ့ေလ -"
၈်ီေတာ့မွာ စာေရးလာသည္ကို ျမင္သည္ ။ ပန္းၾကာျဖဴ ဆက္ျပီ ။ မထူး ။ ေနာက္ေတာ့ ဖံုးကိုင္ သည္ကို သိလာရျပီ ။ ဖံုးေျပာျပီ ။ မၾကား ။ သို ့ေသာ္ တဖက္က ေျပာေသာအသံေတြကို ၾကားသည္ ။ ဘယ္သူလဲ ဆိုေသာ ေမးသံေတြ - ၾကားရသည္ - နာမည္ေတြႏွင့္ ေမးေသးသည္ ။ ဘယ္လိုမွ ျပန္ေျပာ၍မရ ။ ၾကားေသာနာမည္ေတြကိုလည္း မသိ ။
" ျပန္ေျပာတာ ၾကားတယ္ - ဒီကေျပာတာ မၾကားရဘူး- ျပန္လို ့လဲဘဲ ဖံုးမဆက္ဘူး "
အြန္လိုင္းမွ တဖက္က ေတာင္းပန္စာေတြ ေရးေနသည္ ။ အားနာလိုက္သည္မ်ား မေျပာတတ္ေတာ့ ။
" ေက်းဇူးျပဳလုိ ့ ရေအာင္ ဆက္သြယ္ေပးပါေနာ္ - အင္မတန္အေရးၾကီးေနလို ့ပါ- အြန္လိုင္းကို လာေပးပါလို ့ "
" ေျပာပါတယ္ - ဒါေပမဲ ့ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လုိ ့ မရဘူး - ေနာက္တေခါက္ ဆက္ၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္ "
ပန္းၾကာျဖဴ စိတ္ရွည္ရွည္ ျဖင့္ ဆက္ျပီ ။ မထူး ။ ခဏခဏ ဆက္ၾကည့္သည္ ။ တခ်ိန္မွာ ဆက္လို ့ရသည္ ။ တဖက္မွ ေျပာသံေတြ ၾကားရသည္ ။ ၾကာေတာ့ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ ၊
" သိပ္ကို အားနာပါတယ္ - ဖံုးက ဘယ္လိုနည္းႏဲ ့မွ ဆက္လို ့မ ရဘူး - "
ပန္းၾကာျဖဴက အြန္လိုင္းမွ တဖက္လူက ေရးလာမည့္ စာကို ေစာင့္ၾကည္ ့ေနလိုက္သည္ ။ နိုင္ငံျခားမွ လူမ်ားက အြန္လိုင္းမွ အကူအညီ ေတာင္းခံသည္ကို မလုပ္ေပးဘူးဟု ထင္သြားမည္ကို စိုးရိ္မ္သည္ ။ တခါတခါ အလုပ္မ်ား၍ အကူအညီမ်ား မေပးလိုက္လ်ွင္ပင္ စိတ္ကမေျဖာင့္ခ်င္ ။ ကြန္ျပဴတာဆိုင္ ဖြင့္ထားေတာ့ နို္င္ငံျခားက လူေတြႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ အျမဲထိေတြ ့ဆက္စပ္ေနသည္ဘဲ ။
" နားလည္ေပးပါတယ္ ၊ ဖံုးလိုင္းေတြ မေကာင္းေသးေတာ့ ဒီလိုဘဲ ျဖစ္ေနမွာပါဘဲ ၊ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို ဆက္သြယ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ပန္းၾကာျဖဴ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသမိသြားသည္ ။ နိုင္ငံျခားက ပုဂၢိဳလ္သေကာင့္သားက နားလည္ေပးသည္တဲ ့ ၊ ပန္းၾကားျဖဴက ဖံုးဆက္သြယ္ေပးသည္မွာ နာရီခြဲ ၾကာသည္ ။ ယင္းနာရီခြဲ ကို သူ ့ချမာ ေစာင့္ေနရွာေပးသည္ ။ တယ္လီဖံုးဆိုသည္က ဒီလိုသာ နာရီခြဲမွ် ဆက္သြယ္ရ၍ ၾကာျမ့င္ေနျပီ ဆိုလ်ွင္ ကမၻာၾကီးက ရြာျဖစ္လာျပီဆိုေသာ စကားကို လက္ခံဖို ့ သင့္ျပီလားလို ့ ေတြးမိသည္ ။ ပန္းၾကာျဖဴက ရယ္ျပီး စဥ္းစားမိလိုက္ေသးသည္ ။ နိုင္ငံျခားက ပုဂၢိဳလ္က ဖံုးဆက္ျပီး ေျပာခိုင္းေသာ အိမ္မွာ ငါးအိမ္ေက်ာ္ခန္ ့သာ ေ၀းေသာ အိမ္ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖံုးကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါကေလးနွင့္ လူမျမင္ေအာင္ ဖံုးထားမိလိုက္ရေတာ့သည္ ။ ကမၻာၾကီးက ရြာျဖစ္လာသည္- မျဖစ္လာသည္ လား မေျပာတတ္ ။ ရြာထဲက ငါးအိမ္ေက်ာ္ အိမ္က ဖံုးကို ေခၚလို ့ မရသည္ကေတာ့ လက္ေတြ ့ ။
ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္ ( နယူးေယာက္ )
အိမ္ခန္းထဲမွာ ဖံုးခ်ထား၍ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ ဘ၀င္က်မိေနသူမွာ ပန္းၾကာျဖဴျဖစ္ေနသည္ ။ မိမိကိုယ္ကို ပီတိ ျဖာေနတံုး ကြန္ျပဴတာေရွ့မွာ သြားထိုင္လိုက္မိသည္ ။ ဂ်ီေတာ့မွာ အြန္လိုင္းတက္ေနသူမ်ားက ေနေကာင္းလား ဆိုေသာ ေမးခြန္းေတြကို ေနေကာင္းေၾကာင္း ေျဖရျပန္သည္ ။ နိုင္ငံျခာမွ တေယာက္က အကူအညီ ေတာင္းလာသည္ ။ သူတို ့ မိသားးစုကို ဖံုးေခၚလို ့ ရမည္လားေပါ့ ။ သည္ေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးျပီးသား သူျဖစ္၍ ေခၚေပးမည္ဟု ေျပာေတာ့ ဆက္သြယ္ရမည့္ ဖံုးနံပါတ္ ကို ေပးသည္ ။
ပန္းၾကားျဖဴ ဖံုးေခၚျပီ ။ မရ ။ ရိန္းသံသြားသည္ ။ ကိုင္သူမရွိ ။
" ဟုတ္ကဲ့- သမီး ဖံုးေခၚတယ္ - ဘာမွ ဆက္သြယ္လုိ ့ မရဘူး "
" ၾကိဳးစားေပးပါအံုး - ရိန္းသံၾကားတယ္ ဆိုရင္ ဆက္သြယ္လို ့ ရတာေပါ့ေလ -"
၈်ီေတာ့မွာ စာေရးလာသည္ကို ျမင္သည္ ။ ပန္းၾကာျဖဴ ဆက္ျပီ ။ မထူး ။ ေနာက္ေတာ့ ဖံုးကိုင္ သည္ကို သိလာရျပီ ။ ဖံုးေျပာျပီ ။ မၾကား ။ သို ့ေသာ္ တဖက္က ေျပာေသာအသံေတြကို ၾကားသည္ ။ ဘယ္သူလဲ ဆိုေသာ ေမးသံေတြ - ၾကားရသည္ - နာမည္ေတြႏွင့္ ေမးေသးသည္ ။ ဘယ္လိုမွ ျပန္ေျပာ၍မရ ။ ၾကားေသာနာမည္ေတြကိုလည္း မသိ ။
" ျပန္ေျပာတာ ၾကားတယ္ - ဒီကေျပာတာ မၾကားရဘူး- ျပန္လို ့လဲဘဲ ဖံုးမဆက္ဘူး "
အြန္လိုင္းမွ တဖက္က ေတာင္းပန္စာေတြ ေရးေနသည္ ။ အားနာလိုက္သည္မ်ား မေျပာတတ္ေတာ့ ။
" ေက်းဇူးျပဳလုိ ့ ရေအာင္ ဆက္သြယ္ေပးပါေနာ္ - အင္မတန္အေရးၾကီးေနလို ့ပါ- အြန္လိုင္းကို လာေပးပါလို ့ "
" ေျပာပါတယ္ - ဒါေပမဲ ့ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လုိ ့ မရဘူး - ေနာက္တေခါက္ ဆက္ၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္ "
ပန္းၾကာျဖဴ စိတ္ရွည္ရွည္ ျဖင့္ ဆက္ျပီ ။ မထူး ။ ခဏခဏ ဆက္ၾကည့္သည္ ။ တခ်ိန္မွာ ဆက္လို ့ရသည္ ။ တဖက္မွ ေျပာသံေတြ ၾကားရသည္ ။ ၾကာေတာ့ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ ၊
" သိပ္ကို အားနာပါတယ္ - ဖံုးက ဘယ္လိုနည္းႏဲ ့မွ ဆက္လို ့မ ရဘူး - "
ပန္းၾကာျဖဴက အြန္လိုင္းမွ တဖက္လူက ေရးလာမည့္ စာကို ေစာင့္ၾကည္ ့ေနလိုက္သည္ ။ နိုင္ငံျခားမွ လူမ်ားက အြန္လိုင္းမွ အကူအညီ ေတာင္းခံသည္ကို မလုပ္ေပးဘူးဟု ထင္သြားမည္ကို စိုးရိ္မ္သည္ ။ တခါတခါ အလုပ္မ်ား၍ အကူအညီမ်ား မေပးလိုက္လ်ွင္ပင္ စိတ္ကမေျဖာင့္ခ်င္ ။ ကြန္ျပဴတာဆိုင္ ဖြင့္ထားေတာ့ နို္င္ငံျခားက လူေတြႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ အျမဲထိေတြ ့ဆက္စပ္ေနသည္ဘဲ ။
" နားလည္ေပးပါတယ္ ၊ ဖံုးလိုင္းေတြ မေကာင္းေသးေတာ့ ဒီလိုဘဲ ျဖစ္ေနမွာပါဘဲ ၊ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို ဆက္သြယ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ပန္းၾကာျဖဴ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသမိသြားသည္ ။ နိုင္ငံျခားက ပုဂၢိဳလ္သေကာင့္သားက နားလည္ေပးသည္တဲ ့ ၊ ပန္းၾကားျဖဴက ဖံုးဆက္သြယ္ေပးသည္မွာ နာရီခြဲ ၾကာသည္ ။ ယင္းနာရီခြဲ ကို သူ ့ချမာ ေစာင့္ေနရွာေပးသည္ ။ တယ္လီဖံုးဆိုသည္က ဒီလိုသာ နာရီခြဲမွ် ဆက္သြယ္ရ၍ ၾကာျမ့င္ေနျပီ ဆိုလ်ွင္ ကမၻာၾကီးက ရြာျဖစ္လာျပီဆိုေသာ စကားကို လက္ခံဖို ့ သင့္ျပီလားလို ့ ေတြးမိသည္ ။ ပန္းၾကာျဖဴက ရယ္ျပီး စဥ္းစားမိလိုက္ေသးသည္ ။ နိုင္ငံျခားက ပုဂၢိဳလ္က ဖံုးဆက္ျပီး ေျပာခိုင္းေသာ အိမ္မွာ ငါးအိမ္ေက်ာ္ခန္ ့သာ ေ၀းေသာ အိမ္ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖံုးကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါကေလးနွင့္ လူမျမင္ေအာင္ ဖံုးထားမိလိုက္ရေတာ့သည္ ။ ကမၻာၾကီးက ရြာျဖစ္လာသည္- မျဖစ္လာသည္ လား မေျပာတတ္ ။ ရြာထဲက ငါးအိမ္ေက်ာ္ အိမ္က ဖံုးကို ေခၚလို ့ မရသည္ကေတာ့ လက္ေတြ ့ ။
ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္ ( နယူးေယာက္ )
No comments :
Post a Comment