က်ေနာ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္၍ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
ႀကိဳးတိုက္ထဲသို႔ေရာက္၍ေနသည္ကို
ေတြ႔ရေလသည္”
(ကာနယ္ ခ်စ္ေကာင္း)
မိုးသီး
ေျပာၿပီးသား စကားပဲ
ျပန္ေျပာရေတာ့မယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာလည္း
ဓားလွံ လက္နက္လိုပဲ
အၿမဲ ထက္ေနေအာင္ ေသြးေနရတယ္။
မင္းဓား ထက္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။
အစ္ကို႔ဓား မတုံးဘူး ဆိုတာလည္း
မင္းသိတယ္။
ဒါေပမဲ့
အခုေတာ့ ဒို႔ဓားေတြ
တံေတြးဆြတ္ ခံလိုက္ရၿပီ။
မိုးသီးေရ
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
၀မ္းပန္းတသာ မႀကိဳႏိုင္ၾကမွေတာ့
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
၂၄ ႏွစ္ၾကာ အိမ္မျပန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
အေ၀းေရာက္ သားတေယာက္ရဲ႕
အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
အၿပံဳးပန္းေတြ ေ၀ခဲ့သင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့
အမုန္းပန္းေတြနဲ႔
ငရဲလမ္းကို ျပန္ရသလိုပါလားကြာ။
ရန္ကုန္မွာ
ယုံၾကည္ရာမဲ့ေနရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။
မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ဒူးေထာက္ အညံ့ခံဖို႔
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ေတာႀကီး မီး႐ွဳိ႕ဖို႔
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
ခုေတာ့
ရန္မကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
ေအးတိ ေအးစက္နဲ႔ပါလား။
ဒီမွာ မိုးသီး
ရီးပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ႕မဟာအမွား။
မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္းဟာ
ေတာရိုင္းႏွင္းဆီ ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ရန္/ငါ ျပတ္ရမယ္
မိတ္/ရန္ စည္းျခားရမယ္။
ငါတို႔ကိုယ္ေတြ႔
ရန္/ငါ မျပတ္လို႔
သံဃာ အသတ္ခံရတာ။
မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
မိတ္ေဆြလား၊ ရန္သူလား
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္လား။
အခုေတာ့…
ရီးပဲ မိုးသီး။
ဒီကေန ့
မင္း အေစာ္ကားခံရတယ္။
မနက္ျဖန္
ငါတို႔ကို ထပ္ေစာ္ကားၾကေတာ့မယ္။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကို
ကိုယ္ လွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ျခေသၤ့ဟာ
အေစာ္ကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေကာင္းဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
အေမ့သားဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
ငါတို႔ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္႔ခြာခဲ့တာ
တိုင္းျပည္ကို ျပန္လာဖို႔ပါ။
အခုေတာ့
ေနပူထဲက လာတဲ့သူကို
ေရေႏြးပူနဲ႔လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။
အခုေတာ့
“ရွစ္ဆယ့္ရွစ္” ဆီ ျပန္တဲ့သူကို
အက္စစ္နဲ႔လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးဘ၀င္ေၾကာင္ေတြရဲ႕
သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တာ
ခံဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
သတင္းေရာင္းစားတဲ့
သတင္းေထာက္မ တေယာက္ရဲ႕ေမးခြန္းကို
ေျဖဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
အတုအေယာင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ခုတုံး အလုပ္ခံဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ရန္ကုန္သက္သက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
မင္းသြားတာ
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုဆီကိုပဲ။
အခုေတာ့
လူကို ေခြးသတ္ေလျခင္း။
ေတာမီးမႏိုင္
ေတာင္ မီးနဲ႔႐ွဳိ႕ေလျခင္း။
ျပည္ေတာ္၀င္ သီခ်င္းခမ်ာ
မီးခိုးေညႇာ္နံ႔စြဲခဲ့ၿပီ။
ညီေလးေရ
မင္း ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို သူတို႔
ႀကိဳးစင္ တင္ၾကေတာ့မယ္။
ဒို႔ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ေခြးေဟာင္လွခ်ည္လား။
ညီမေလးက
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကိုေၾကာက္သတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ေျပးေတြကို ရြံသတဲ့လား။
ခက္တာပဲ မိုးသီးရာ
မင္းကလည္း ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း လက္နက္မကိုင္ဖူး)
ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)
မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သူရဲေကာင္း
မင္းလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဥကၠ႒ေဟာင္း
ေဒါင္းတေကာင္ကိုေတာင္
ေစာ္ကားရဲမွေတာ့…။
ေဟ့ေကာင္ မိုးသီး
တကယ္လို႔ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ထိပ္တန္းကဗ်ာဆရာ (၅၀) စာရင္းမ၀င္တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
ဖိနပ္နဲ႔ေတာင္ခၽြတ္ၿပီးေပါက္ၾကေတာ့မယ္။
ငါ မျပန္ေတာ့ဘူး
မိုးသီးေရ။
အ႐ူးေတြရဲ႕ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလွဳံခ်င္ေတာ့ဘူး။
အ႐ူးေတြနဲ႔
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
မုဒိတာပန္းမပြင့္တာ
ငါ ရင္နာတယ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ရန္ကုန္ပစၥႏၲရစ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။
ဒို႔ရဲ႕ အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ႔
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း ရိုရိုေသေသ
အေလးျပဳခဲ့။
မင္းရဲ႕စရိုက္အတိုင္း
တိုက္ခိုက္စရာရွိရင္လည္း
တိုက္ခိုက္ေပါ့ကြာ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔
အဘဦးတင္ဦးတို႔
ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို႔ေတာင္သြားမခ်ဳိင္ေလနဲ႔။
မင္းရဲ႕တခ်ဳိ႕ေကာင္ေတြလို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ခဲ့ေပေတာ့။
“ငါလာတယ္၊ ငါျမင္တယ္၊ ငါေအာင္ပြဲခံတယ္”
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာ ကေတာ့
ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔အထိုးခံခဲ့ရတာပဲ။
ၾသ- ဘရုတပ္စ္
မင္းလည္းပါသကိုး။
ၾသ - မိုးဟိန္း
မင္းလည္းပါသကိုး။
ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး
အထဲမွာပဲရွိတယ္လို႔
ငါတို႔ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ငါ ့အျမင္
(ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းအျမင္)
ဗမာ့ရာဇ၀င္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။
တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ အထဲမွာမရွိေတာ့။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕အေျခခံျပႆနာဟာ
အာဏာျပႆနာပဲ။
ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
အာဏာျပႆနာပဲ။
ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ႔အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး။
အာဏာႏိုင္ငံေရးကို
ေဘးဖယ္ထားမွေတာ့
ငါတို႔ဓားေတြလည္း
ဘာ အသုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။
ညီေလး
အိမ္လြမ္းစိတ္ထက္
သူရဲေကာင္းစိတ္က
အဖိတ္အစင္ နည္းပါတယ္ကြာ။
အေခ်ာင္သမားေတြ လူရာ၀င္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
မိုးသီးေရ
ကိုယ့္ျမစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္စီးၾကရံု။
ကိုယ့္ စစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္တိုက္ၾကရံု။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
မင္းကို လက္မခံခ်င္တဲ့
အရပ္က
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။
မိုးသီးဇြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေစာ္ကားခံဖို႔လား။
မိုးသီးဇြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံရဖို႔လား။
မိုးသီးဇြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္၀င္းေဆြတို႔၊ ဖဒိုမန္းရွာတို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို႔နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ႏွပ္ပစ္ခံရဖို႔လား။
ညီေလးေရ
မင္းစြန္႔လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
ရန္ကုန္က ေခြးအေတြ အူဖို႔မဟုတ္ဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း အိမ္နဲ႔ေ၀းခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက ငေၾကာင္ေတြ
ဖြဖို႔မဟုတ္ဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့သမွ်ဟာလည္း
ဂ်ာနယ္ထဲ လုပ္ႀကံခံရဖို႔မဟုတ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
တျခားတေနရာ လွဴလိုက္ပါလား - တဲ့။
အဲဒီလို မိန္းမမ်ဳိးက
ဂ်ာနယ္လစ္အမည္ခံေနမွေတာ့
ဒို႔ဗမာ့မီဒီယာေလာကႀကီးလည္း
ဘာ ေသာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလးရာ။
ဂ်ာနယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တခ်ဳိ႕နားလည္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ႀကိဳၾကရွာပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို႔။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို႔။
ခြပ္ေဒါင္းမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္အလံ ကိုယ္ျပန္မနင္းဘူး။
လူထုဘက္သားမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ညီညြတ္ေရးကို မၿဖိဳခြဲဘူး။
ဆရာဒဂုန္တာရာကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။
၀မ္းမနည္းနဲ႔
ညီေလး။
အရမ္းလည္း
သြားမဆဲနဲ႔ ညီေလး။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက
တျခမ္းပဲ ရွိရဲ႕။
ညီမေလးက
အေ၀းေရာက္အင္အားစုေတြကို မုန္းသတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ပက လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို မလိုဘူးတဲ့လား။
တိုက္ပြဲကေကာ
အထဲမွာရွိေသးတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။
မိုးသီးေရ
ရီးပဲ
မင္းေၾကာင့္ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။
အဲဒါ မင္းရဲ႕
ငမ္းငမ္းတက္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။
ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
အခုေတာ့
မင္းရဲ႕သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ရန္ကုန္ကို
တလိုင္းတို႔လက္ထဲမွာ
ေခြးေသ ၀က္ေသ ထားခဲ့ေတာ့။
ငါတို႔ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္႔နာမည္နဲ႔ ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တသက္လုံး အတူေနသြားၾကတာေပါ့ကြာ။
မင္းေသေတာ့လည္း
ေဒါင္းအလံအုပ္ၿပီး
ငါ ရိုရိုေသေသ သၿဂႋဳဟ္ေပးမွာေပါ့။
ငါေသရင္လည္း
ကဗ်ာတပုဒ္ရြတ္ၿပီး
မင္း သၿဂႋဳဟ္ေပးေပါ့။
တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္႔ ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
“ဆ႒မ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။
မိုးသီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို
မလိုသူတို႔
ႀကိဳးစင္တင္ၾကေတာ့မယ္။
မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သားေကာင္းတေယာက္ကို
ေကာင္းမြန္စြာ ႀကိဳဆိုပါေတာ့။။
ေအာင္ေ၀း
(စက္တင္ဘာ ၆ - ၂၀၁၂)
မိုးသီး
ေျပာၿပီးသား စကားပဲ
ျပန္ေျပာရေတာ့မယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာလည္း
ဓားလွံ လက္နက္လိုပဲ
အၿမဲ ထက္ေနေအာင္ ေသြးေနရတယ္။
မင္းဓား ထက္တာလည္း
အစ္ကို သိတယ္။
အစ္ကို႔ဓား မတုံးဘူး ဆိုတာလည္း
မင္းသိတယ္။
ဒါေပမဲ့
အခုေတာ့ ဒို႔ဓားေတြ
တံေတြးဆြတ္ ခံလိုက္ရၿပီ။
မိုးသီးေရ
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
၀မ္းပန္းတသာ မႀကိဳႏိုင္ၾကမွေတာ့
မင္းျပန္ခဲ့ေတာ့။
၂၄ ႏွစ္ၾကာ အိမ္မျပန္ႏိုင္ခဲ့တဲ့
အေ၀းေရာက္ သားတေယာက္ရဲ႕
အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
အၿပံဳးပန္းေတြ ေ၀ခဲ့သင့္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့
အမုန္းပန္းေတြနဲ႔
ငရဲလမ္းကို ျပန္ရသလိုပါလားကြာ။
ရန္ကုန္မွာ
ယုံၾကည္ရာမဲ့ေနရင္ေတာ့လည္း
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေရ။
မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ဒူးေထာက္ အညံ့ခံဖို႔
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
မင္းအိမ္ျပန္လာတာ
ေတာႀကီး မီး႐ွဳိ႕ဖို႔
ျပန္လာတာမွ မဟုတ္တာ။
ခုေတာ့
ရန္မကုန္ေသးတဲ့ ရန္ကုန္က
ေအးတိ ေအးစက္နဲ႔ပါလား။
ဒီမွာ မိုးသီး
ရီးပဲ
မင္း အခုလို အေဆာတလ်င္ျပန္ခ်င္တာ
မင္းရဲ႕မဟာအမွား။
မင္းစဥ္းစားရမယ္
မင္းဟာ
ေတာရိုင္းႏွင္းဆီ ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ေတာ္လွန္ေရးမွန္ရင္
ရန္/ငါ ျပတ္ရမယ္
မိတ္/ရန္ စည္းျခားရမယ္။
ငါတို႔ကိုယ္ေတြ႔
ရန္/ငါ မျပတ္လို႔
သံဃာ အသတ္ခံရတာ။
မင္းျပန္စဥ္းစား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ
မိတ္ေဆြလား၊ ရန္သူလား
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္လား။
အခုေတာ့…
ရီးပဲ မိုးသီး။
ဒီကေန ့
မင္း အေစာ္ကားခံရတယ္။
မနက္ျဖန္
ငါတို႔ကို ထပ္ေစာ္ကားၾကေတာ့မယ္။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကို
ကိုယ္ လွ်ာနဲ႔လ်က္ၿပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ျခေသၤ့ဟာ
အေစာ္ကားခံခဲ့ရ။
သူရဲေကာင္းဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
အေမ့သားဟာ
အေစာ္ကား ခံခဲ့ရ။
ငါတို႔ေတြ
တိုင္းျပည္ကို စြန္႔ခြာခဲ့တာ
တိုင္းျပည္ကို ျပန္လာဖို႔ပါ။
အခုေတာ့
ေနပူထဲက လာတဲ့သူကို
ေရေႏြးပူနဲ႔လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။
အခုေတာ့
“ရွစ္ဆယ့္ရွစ္” ဆီ ျပန္တဲ့သူကို
အက္စစ္နဲ႔လွမ္းပက္ခဲ့ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးဘ၀င္ေၾကာင္ေတြရဲ႕
သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တာ
ခံဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
သတင္းေရာင္းစားတဲ့
သတင္းေထာက္မ တေယာက္ရဲ႕ေမးခြန္းကို
ေျဖဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
အတုအေယာင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ခုတုံး အလုပ္ခံဖို႔မဟုတ္။
မင္း ရန္ကုန္သြားတာဟာ
ရန္ကုန္သက္သက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
မင္းသြားတာ
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီကိုပဲ။
မင္းသြားတာ
စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုဆီကိုပဲ။
အခုေတာ့
လူကို ေခြးသတ္ေလျခင္း။
ေတာမီးမႏိုင္
ေတာင္ မီးနဲ႔႐ွဳိ႕ေလျခင္း။
ျပည္ေတာ္၀င္ သီခ်င္းခမ်ာ
မီးခိုးေညႇာ္နံ႔စြဲခဲ့ၿပီ။
ညီေလးေရ
မင္း ျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို သူတို႔
ႀကိဳးစင္ တင္ၾကေတာ့မယ္။
ဒို႔ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကလည္း
ေခြးေဟာင္လွခ်ည္လား။
ညီမေလးက
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကိုေၾကာက္သတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ေျပးေတြကို ရြံသတဲ့လား။
ခက္တာပဲ မိုးသီးရာ
မင္းကလည္း ေထာင္မက်ဖူး
(ငါကလည္း လက္နက္မကိုင္ဖူး)
ဒီေတာ့ကြာ
မင္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမျဖစ္ခဲ့
(ငါကလည္း လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ခဲ့)
မင္းလို ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သူရဲေကာင္း
မင္းလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဥကၠ႒ေဟာင္း
ေဒါင္းတေကာင္ကိုေတာင္
ေစာ္ကားရဲမွေတာ့…။
ေဟ့ေကာင္ မိုးသီး
တကယ္လို႔ငါျပန္သြားရင္
ငါလို ထိပ္တန္းကဗ်ာဆရာ (၅၀) စာရင္းမ၀င္တဲ့
ပါမႊားေကာင္ဆို
ဖိနပ္နဲ႔ေတာင္ခၽြတ္ၿပီးေပါက္ၾကေတာ့မယ္။
ငါ မျပန္ေတာ့ဘူး
မိုးသီးေရ။
အ႐ူးေတြရဲ႕ရန္ကုန္မွာ
ငါ မခိုလွဳံခ်င္ေတာ့ဘူး။
အ႐ူးေတြနဲ႔
ရန္ကုန္မွာ
ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့ဘူး။
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းမွာ
မုဒိတာပန္းမပြင့္တာ
ငါ ရင္နာတယ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ရန္ကုန္ပစၥႏၲရစ္ကို
ထားခဲ့ေတာ့။
ဒို႔ရဲ႕ အမိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးနဲ႔
အစဥ္အလာေတြကိုေတာ့
မင္း ရိုရိုေသေသ
အေလးျပဳခဲ့။
မင္းရဲ႕စရိုက္အတိုင္း
တိုက္ခိုက္စရာရွိရင္လည္း
တိုက္ခိုက္ေပါ့ကြာ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔
အဘဦးတင္ဦးတို႔
ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔ကေတာ့
နတ္ေနကိုင္းေတြေနာ္ ညီေလး
ေယာင္လို႔ေတာင္သြားမခ်ဳိင္ေလနဲ႔။
မင္းရဲ႕တခ်ဳိ႕ေကာင္ေတြလို
ေညာင္အိုးကြဲေတြကိုေတာ့
အိမ္ေခါင္းရင္း ၿခံတိုင္မွာ စြပ္ခဲ့ေပေတာ့။
“ငါလာတယ္၊ ငါျမင္တယ္၊ ငါေအာင္ပြဲခံတယ္”
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာ ကေတာ့
ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူပဲ
ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔အထိုးခံခဲ့ရတာပဲ။
ၾသ- ဘရုတပ္စ္
မင္းလည္းပါသကိုး။
ၾသ - မိုးဟိန္း
မင္းလည္းပါသကိုး။
ဟိုတုန္းက
တိုက္ပြဲဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး
အထဲမွာပဲရွိတယ္လို႔
ငါတို႔ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ငါ ့အျမင္
(ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀းအျမင္)
ဗမာ့ရာဇ၀င္ဟာ ေျပာင္းလဲသြား။
တိုက္ပြဲဟာ
တကယ္ပဲ အထဲမွာမရွိေတာ့။
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕အေျခခံျပႆနာဟာ
အာဏာျပႆနာပဲ။
ဒီမိုကေရစီျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာ မဟုတ္ဘူး
အာဏာျပႆနာပဲ။
ဒီကေန ့
ဒီမိုကေရစီေလာက္
လူ႔အခြင့္အေရးေလာက္
ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ပဲ
ဟုတ္လွၿပီထင္ေနတဲ့
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး။
အာဏာႏိုင္ငံေရးကို
ေဘးဖယ္ထားမွေတာ့
ငါတို႔ဓားေတြလည္း
ဘာ အသုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလး။
ညီေလး
အိမ္လြမ္းစိတ္ထက္
သူရဲေကာင္းစိတ္က
အဖိတ္အစင္ နည္းပါတယ္ကြာ။
အေခ်ာင္သမားေတြ လူရာ၀င္ေနတဲ့
ဒီေန ့ေခတ္မွာ
မိုးသီးေရ
ကိုယ့္ျမစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္စီးၾကရံု။
ကိုယ့္ စစ္ကိုပဲ
ကိုယ္ ဆက္တိုက္ၾကရံု။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
မင္းကို လက္မခံခ်င္တဲ့
အရပ္က
ျပန္ခဲ့ေတာ့ ညီေလးေရ။
မိုးသီးဇြန္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေစာ္ကားခံဖို႔လား။
မိုးသီးဇြန္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံရဖို႔လား။
မိုးသီးဇြန္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ႏိုင္၀င္းေဆြတို႔၊ ဖဒိုမန္းရွာတို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတို႔နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာ
အခုလို ရန္ကုန္မွာ ႏွပ္ပစ္ခံရဖို႔လား။
ညီေလးေရ
မင္းစြန္႔လႊတ္ခဲ့သမွ်ဟာ
ရန္ကုန္က ေခြးအေတြ အူဖို႔မဟုတ္ဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း အိမ္နဲ႔ေ၀းခဲ့သမွ်ဟာ
ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚက ငေၾကာင္ေတြ
ဖြဖို႔မဟုတ္ဘူး။
ညီေလးေရ
မင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့သမွ်ဟာလည္း
ဂ်ာနယ္ထဲ လုပ္ႀကံခံရဖို႔မဟုတ္။
ျပန္ခဲ့ေတာ့
ညီေလးေရ။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ေအာက္ေမ့ဖြယ္
ႏွစ္ငါးဆယ္အခမ္းအနား
မလုပ္ရလည္း ဘာျဖစ္လဲ
ကုန္က်မယ့္ေငြေတြ
တျခားတေနရာ လွဴလိုက္ပါလား - တဲ့။
အဲဒီလို မိန္းမမ်ဳိးက
ဂ်ာနယ္လစ္အမည္ခံေနမွေတာ့
ဒို႔ဗမာ့မီဒီယာေလာကႀကီးလည္း
ဘာ ေသာက္သုံးက်ေတာ့မွာလဲ ညီေလးရာ။
ဂ်ာနယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္
တခ်ဳိ႕နားလည္တဲ့ဂ်ာနယ္ေတြ
မင္းရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းကို
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ႀကိဳၾကရွာပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္တယ္
ရဲေဘာ္တို႔။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
မိတ္ေဆြတို႔။
ခြပ္ေဒါင္းမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္အလံ ကိုယ္ျပန္မနင္းဘူး။
လူထုဘက္သားမွန္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ညီညြတ္ေရးကို မၿဖိဳခြဲဘူး။
ဆရာဒဂုန္တာရာကိုေတာ့
အားနာတယ္။
ရန္ကုန္က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ
ရန္သူကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
မိတ္ေဆြကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ။
၀မ္းမနည္းနဲ႔
ညီေလး။
အရမ္းလည္း
သြားမဆဲနဲ႔ ညီေလး။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားက
တျခမ္းပဲ ရွိရဲ႕။
ညီမေလးက
အေ၀းေရာက္အင္အားစုေတြကို မုန္းသတဲ့လား။
ညီမေလးက
ျပည္ပက လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို မလိုဘူးတဲ့လား။
တိုက္ပြဲကေကာ
အထဲမွာရွိေသးတာ ဟုတ္ရဲ႕လား။
မိုးသီးေရ
ရီးပဲ
မင္းေၾကာင့္ အခုလို ေစာ္ကားခံရတာ။
အဲဒါ မင္းရဲ႕
ငမ္းငမ္းတက္ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ။
ခဏတစ္ျဖဳတ္ေတာ့
ေစာင့္ပါဦးလားကြာ
အခုေတာ့
မင္းရဲ႕သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ၾကၿပီ။
ညီေလးေရ
ျပန္ခဲ့ေတာ့။
ရန္ကုန္ကို
တလိုင္းတို႔လက္ထဲမွာ
ေခြးေသ ၀က္ေသ ထားခဲ့ေတာ့။
ငါတို႔ညီအစ္ကိုေတြ
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕
မင္ဟတ္တန္ျမစ္ထဲက
ဦးသန္႔နာမည္နဲ႔ ကၽြန္းကေလးေပၚမွာပဲ
တသက္လုံး အတူေနသြားၾကတာေပါ့ကြာ။
မင္းေသေတာ့လည္း
ေဒါင္းအလံအုပ္ၿပီး
ငါ ရိုရိုေသေသ သၿဂႋဳဟ္ေပးမွာေပါ့။
ငါေသရင္လည္း
ကဗ်ာတပုဒ္ရြတ္ၿပီး
မင္း သၿဂႋဳဟ္ေပးေပါ့။
တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔
ဆာေလာင္လာရင္
အဲဒီ ဦးသန္႔ ကၽြန္းေလးေပၚမွာ
“ဆ႒မ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ ေနၾကမယ္ေလ။
မိုးသီးေရ
ညီေလးေရ
အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ေတာ့
မင္းကို
မလိုသူတို႔
ႀကိဳးစင္တင္ၾကေတာ့မယ္။
မင္ဟတ္တန္ေရ
တိုင္းျပည္မဲ့သြားတဲ့
သားေကာင္းတေယာက္ကို
ေကာင္းမြန္စြာ ႀကိဳဆိုပါေတာ့။။
ေအာင္ေ၀း
(စက္တင္ဘာ ၆ - ၂၀၁၂)
12 comments :
This is the stupidest and funniest poem what I ever heard. The craziest poet has no brain. You all are staying outside Myanmar for so long and what I understand is you all don't want to criticise what is happening correctly. Every event has good thing and bad thing. Should be fair. What I notice is you all are always shouting to protect and save Myanmar people , but no result yet. You all are always writing all event happening in Myanmar are created by government,but you should know all of the people are not kid and not like as your bugger. We have to work hardly for our life.You all are always trying to get supports and money for yourselve and your family from the west social organizations.That's why, you all every close eye on good thing happening in Myanmar .Your all are cheating yourselve and myanmar people also.You all never think about Myanmar people.You all are fuck buggers. What I believe is if you dare you must come back to Myanmar in whatever condition and do good thing for Myanmar people instead of shouting out loud nonsense things there. I am sure you all don't want to struggle in difficult life in Myanmar and you all don't want to survive in your life by doing simple job as normal Myanmar people. OK , stay there . But critise correctly.
Dear Blogger:
I believe you will allow to publish my comment on your blog if you are fair and doing correct thing for Myanmar people.
-->
This is the stupidest and funniest poem what I ever heard. The craziest poet has no brain. You all are staying outside Myanmar for so long and what I understand is you all don't want to criticise what is happening correctly. Every event has good thing and bad thing. Should be fair. What I notice is you all are always shouting to protect and save Myanmar people ac, but no result yet. You all are always writing all event happening in Myanmar are created by government,but you should know all of the people are not kid and not like as your bugger. We have to work hardly for our life.You all are always trying to get supports and money for yourselve and your family from the west social organizations.That's why, you all every close eye on good thing happening in Myanmar .You all are cheating yourselve and to Myanmar people also. You all never think about Myanmar people.You all are fuck buggers. What I believe is if you dare you must come back to Myanmar in whatever condition and do good thing for Myanmar people instead of shouting loud nonsense things. I am sure you all don't want to struggle in difficult life in Myanmar and you all don't want to survivr your life by doing simple job as normal Myanmar people. Ok , stay there. But critise correctly.
Moe Thee..we fight we win..also remember..you don't fight you won't win..so disappointed in you
Moe Thee..we fight we win..also remember..you don't fight you won't win..so disappointed in you..
ေအာင္ေ၀းဆုိတဲ႔ လဒ..ေခြးလုိအူၿပီး ဘာေတြေရးထားမွန္းကုိမသိဘူး..ေအး မင္းကုိေတာ႔ ရီးပဲမေၿပာဘူး...တည္႔တည္႔ေၿပာမယ္..လီးပဲ ေအာင္ေ၀းေခြးမသား
Good, really good. This is exactly what is happening in Rangoon. Ko Moe The, I hope you stand firm and come back like a lion. Ko Aung Way - this is the best poem I read it from you and know that it is coming from your heart. Just great and keep up the good work.
@Zo Khup မင္းလဲလီးပဲ...မုိးသီးလဲလီးပဲ..ေအာင္ေ၀းလဲလီးပဲ..မင္းတုိ႔အားလုံး ဒီမုိသေတာင္းစားကလိန္ခ်ံဳလီးပဲကြာ...
ဒီလုိေစာက္သုံးမက်တဲ႔ ကဗ်ာေတြေပးတင္ထားတဲ႔ ဘေလာဂ္႔ပုိင္ရွင္က ၿမန္မာၿပည္အတြက္ၿပန္လုပ္ေပးမွာတဲ႔..၀ါးဟားဟားဟား...ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လုံး သူေတာင္းစားအခ်င္းခ်င္းခြက္လုၿပီး ရန္ၿဖစ္လာတာ..အခုသိန္းစိန္လဲတက္ေကာ..ေဟာ တုိင္းၿပည္အတြက္ဆုိၿပီး ၿပည္ပက အင္အားစု ဖင္အားစုေတြ တစ္စုၿပီးတစ္စု ေပၚလာလုိက္ၾကတာ..ၿပန္သြားလုိက္ၾကတာ...သူ႔အေမေနာက္လင္ယူသလုိပဲကြာ...အရင္ကႏွစ္ၿပားမတန္ေအာင္ဆဲခဲ႔တဲ႔သူ ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္ခဲ႔တဲ႔သူကုိ အခုက်ေတာ႔ ေဘာေၿပးငုံရင္ငံုရ..ဖင္ေၿပးရက္ရင္ရက္ရ ပုံစံေတြၿဖစ္ေနပါေရာလား..ဟင္..မေအလုိးေလေတြရဲ႔..ေခြးမသားမ်ိဳးမစစ္ ႏြားတစ္ပုိင္း လင္းဒတစ္ပုိင္းေတြရဲ႔...
ကဗ်ာအေၾကာင္း နားမလည္တဲ့ အ႐ူးေတြ ။ မင္းတို႕က ကိုေအာင္ေဝးဆဲတာ ေျပာတယ္။ သမိုင္းမွာ ဒီလို အဆဲကဗ်ာမ်ိဳး မဖတ္ဘူးပဲ ဗဟုသုတ ခ်ိဳ႕တဲ့ၾကသကိုး။ ကိုေအာင္ေဝးဟာ ဒုတိယ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖပဲ။ဆရာေဖလဲ ကဗ်ာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္က်တယ္။ ကိုေအာင္ေဝးလဲ ကဗ်ာေၾကာင့္ အေျပာခံထိတယ္။ ေနာင္တေခတ္မွာ သမိုင္းတြင္မယ့္ ကဗ်ာအတြက္ ေလးစားပါတယ္ ကိုေအာင္ေဝး။
ကဗ်ာအေၾကာင္း နားမလည္တဲ့ အ႐ူးေတြ ။ မင္းတို႕က ကိုေအာင္ေဝးဆဲတာ ေျပာတယ္။ သမိုင္းမွာ ဒီလို အဆဲကဗ်ာမ်ိဳး မဖတ္ဘူးပဲ ဗဟုသုတ ခ်ိဳ႕တဲ့ၾကသကိုး။ ကိုေအာင္ေဝးဟာ ဒုတိယ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖပဲ။ဆရာေဖလဲ ကဗ်ာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္က်တယ္။ ကိုေအာင္ေဝးလဲ ကဗ်ာေၾကာင့္ အေျပာခံထိတယ္။ ေနာင္တေခတ္မွာ သမိုင္းတြင္မယ့္ ကဗ်ာအတြက္ ေလးစားပါတယ္ ကိုေအာင္ေဝး။
ေစာက္ေရးမပါတာေတြ..ေအာင္ေ၀းကုိ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖနဲ႔ သြားႏႈိင္းလုိ႔..မင္းရဲ႔ ေအာင္ေ၀းက တုိင္းၿပည္အတြက္စြန္႔လႊတ္အႏွစ္နာခံလုိ႔ ေထာင္ဘယ္ႏွစ္ခါၾကဖူးသလဲ.. ဆရာမကုိ ပါတိတ္ေပးၿပီး သမုိင္းေအာင္လာတဲ႔ေကာင္က သူမ်ားကုိသမုိင္းအေၾကာင္းလုိက္ေၿပာေနတယ္..ဟားဟား..ေစာက္ေပါေတြပဲကြာ
ေအာင္ေ၀းက အဖမ္းအခံရမွန္းသိလုိ႔ေရးရဲတာကြ
Let me ask "The Poet"
Are u Myanmar?
Overall the poem means insulting Myanmar people because of not greeting to Ko Moe Thee.
U have rights to write that poet
Myanmar people have rights to ... too
I appriciate all of u guys from outside to help out Myanmar people but totally not agree ur insulting Myanmar people. U have one sided mind, narrow minded...
Post a Comment