ရွမ္း အဖိုုး အိုု မတရား အမႈ ဆင္ ခံ ရျခင္း

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တရားရံုးမွ ထူးဆန္းေသာအမႈႀကီး (အပိုင္း-၂)
ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၅ ရက္၊ ၂၀၁၃ ခု http://www.taunggyitime.com/2013/02/blog-post.html
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က "ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တရားရံုးမွ ထူးဆန္းေသာအမႈႀကီး"
ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
အခု အဲဒီအမႈ (ျပစ္အမွတ္ ၄၆၆၈/၂၀၁၀) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တရားလိုေျမးလုပ္သူ
ခြန္သီဟန္က တစ္အိမ္တည္းေန ေက်းဇူးရွင္ အဖိုးအရင္းကို ေထာင္က်ေအာင္ ရဲ၊
ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ဘယ္လိုကလဖန္ထိုးသလဲဆိုတာကို သက္ႀကီးရြယ္အို မိဘ
ဘိုးဘြားေတြ၊ တစ္ေန႔ မိဘ ဘိုးဘြားျဖစ္လာမယ့္သူေတြကို သတိေပးခ်င္လို႔
ဒီစာတမ္းကို ေရးသားလိုက္ရတာပါ။
ယေန႔ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ေတြကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳတဲ့ စာတမ္းမဟုတ္ပါ။
အျပင္သြားေနလို႔ အိမ္ကို ေသာ့ခတ္ခဲ့တဲ့ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဖိုးအရင္းကို
အိမ္ျပန္လာတဲ့၊ အိမ္ထဲ၀င္မရတဲ့ ေျမးျဖစ္သူ ခြန္သီဟန္က ျပစ္မႈဆိုင္ရာ
ဥပေဒပုဒ္မ-၃၄၁ မတရားတားဆီးမႈနဲ႔ တရားစဲြတဲ့အမႈပါ။
ဒီအမႈႀကီးရဲ႕ဇာတ္လမ္း စကတည္းကိုက ရိုးသားမႈမရိွဘူးဆိုတာ
သိပ္ေပၚလြင္ပါတယ္။တစ္ေန႔လုပ္မွ

တစ္ေန႔စားရတဲ့၊ ပိုက္ဆံမရိွသူေျမးက
အဖိုးျဖစ္သူကိူ ဒီပံုစံမ်ိဴး တရားစဲြရင္ ရဲစခန္းကေရာ၊ တရားရံုးကပါ
အမႈလက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ (ေရမထြက္လို႔ေလ) အခုဟာက ေျမးလုပ္သူက
ပုဂၢလိကေဆးရံုပုိင္ရွင္ႀကီးေလ။ ရဲေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ ဥပေဒအရာရိွ၊
တရားသူႀကီးေတြအႀကိဳက္ စားေၾကာ၀ါးေၾကာႀကီးေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ဒီေဆးရံုႀကီး ျဖစ္ေျမာက္လာဖို႔အတြက္ အဖိုးႀကီးရဲ႕ ေငြေၾကးအကူအညီ
အေထာက္အပံ့ေတြ မကင္းခဲ့ပါဘူး။ ေက်းဇူးကန္းပံု ေျပာပါတယ္။
အခုခ်ိန္မွာ အဖိုးႀကီးက အသက္လည္းႀကီး၊ မရွာႏိုင္မေဖြႏုိင္၊ မသန္မစြမ္းနဲ႔
အိုမင္းလို႔ မစြမ္းေတာ့တဲ့ အေျခအေနမွာပါ။ အဖိုးႀကီးနဲ႔ကြ်န္ေတာ္
(စာေရးသူ) ေတြ႕ရတဲ့အခ်ိန္မွာ "ငါ့အေဖသာျဖစ္ရင္" ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔
ေတြးမိၿပီး ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္လည္မိပါတယ္။ တစ္ေခါင္းလံုးရိွ ဆံပင္ေတြက
ျဖဴေဖြးဆြတ္ေနၿပီ။
အထိုင္အထမွာ ေဘးကလူႏွစ္ေယာက္မွ မထူရင္ မထိုင္မထႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေန။
"ကြ်န္ေတာ္ အခု အသက္ ၈၂ ႏွစ္ရိွၿပီ။ တစ္ခါမွ တရားရံုးမေရာက္ဖူးဘူး။ အခု
ေျမးက တရားစဲြမွပဲ တရားရံုးကို ေရာက္ရေတာ့တယ္" ဟုေျပာရွာ၏။
"တရားရံုးမွာ ကြ်န္ေတာ့ သားေလာက္အရြယ္ရိွတဲ့ တရားသူႀကီး ဦးေစာလြင္
ေဟာက္တာကိုလဲ ခံရတယ္" ဟု ုမ်က္ႏွာသူငယ္ေလးႏွင့္ ေျပာရွာ၏။
"ကြ်န္ေတာ့အိမ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ပဲေလ။ ေျမးကို တံခါးဖြင့္မေပးႏိုင္တာ
ကြ်န္ေတာ့မွာအျပစ္ရိွသလား။ တရားသူႀကီး ကြ်န္ေတာ့ကို ဘာျဖစ္လို႔
ျပစ္ဒဏ္ခ်ရတာလဲ"
အက်င့္ပ်က္ျခစားေနၾကေသာ၊ ေငြမ်ားလွ်င္တရားႏိုင္ေသာ ေခတ္၏အေျခအေနကို
မသိရွာသျဖင့္ ထိုသို႔ ကြ်န္ေတာ့ကို ေမးလာ၏။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုေျဖရမွာလဲ။
ဒါေၾကာင့္ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒစာအုပ္ကို ရွာေဖြဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ပုဒ္မ-၃၃၉ မွာ မတရားတားဆီးကန္႔ကြက္မႈ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔
အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားတာက ---
"တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာသူ သြားလာပိုင္ခြင့္ရိွေသာအရပ္သို႔ မသြားမလာရေအာင္
တားဆီးရန္ မည္သူမဆို၊ ထိုသူအား မိမိအလိုအေလ်က္ ပိတ္ပင္လွ်င္၊
ထိုပိတ္ပင္သူသည္ မတရားတားဆီး ကန္႔ကြက္သည္ မည္၏"
ကင္းလြတ္ခ်က္ ။ ။ ကုန္းတြင္ျဖစ္ေစ၊ ေရတြင္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ပိုင္လမ္းကို
တရားသျဖင့္ ပိတ္ပင္ခြင့္ရိွသည္ဟု သေဘာရိုးႏွင့္ ယံုၾကည္၍ ပိတ္ပင္ျခင္းသည္
ဤပုဒ္မ၏ အဓိပၸါယ္တြင္ အက်ံဴး၀င္ေသာ ျပစ္မႈမဟုတ္။"
ပုဒ္မ-၃၄၁ မတရားတားဆီးကန္္႔ကြက္မႈအတြက္ ျပစ္ဒဏ္။
"မည္သူမဆို တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာသူကို မတရားတားဆီးကန္႔ကြက္လွ်င္၊ ထိုသူကို
တစ္လအထိ အလုပ္မဲ့ေထာင္ဒဏ္ျဖစ္ေစ၊ ၅၀၀ က်ပ္အထိ ေငြဒဏ္ျဖစ္ေစ၊
ဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုးျဖစ္ေစ ခ်မွတ္ရမည္။" လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
အဲဒီဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး ဒီအဖိုးႀကီးအမႈမွာ ေျမးလုပ္သူက ရဲ၊
ေရွ႕ေန၊ ဥပေဒအရာရိွ၊ တရားသူႀကီးေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အဖိုးႀကီးေထာင္က်ေအာင္
အကြက္ဆင္ခ်က္ကို မိဘ ဘိုးဘြားမ်ား သတိထားရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ တင္ျပပါ့မယ္။
ပထမအခ်က္က --
"တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာသူ သြားလာပိုင္ခြင့္ရိွေသာအရပ္" လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီအခ်က္ အက်ံဴး၀င္ေအာင္ ေျမးလုပ္သူက အဖိုးပိုင္တဲ့ အိမ္မွာေနထိုင္လာခဲ့တာ
ေမြးကတည္းက စၿပီး
အခု အသက္ ၂၁ ႏွစ္ ရိွတဲ့အထိျဖစ္ေၾကာင္း ထြက္ဆိုထားတယ္။ (ရဲနဲ႔ ေရွ႕ေနက
သင္ထားေပးတာေလ) ဒါေၾကာင့္ အဖိုးရဲ႕အိမ္ဟာ
သူအၿမဲသြားလာပိုင္ခြင့္ရိွတဲ့အရပ္ ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။
ကြ်န္ေတာ္ (စာေရးသူ) ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္မက်ေသးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့အေဖအိမ္မွာ
ေနလာတာအခု အသက္ ၂၈ ႏွစ္ရိွၿပီ။ အေဖနဲ႔ စိတ္အခန္႔မသင့္လို႔ အိမ္ေပၚက
ေမာင္းခ်ခံရဖူးပါတယ္။ ဆင္းရတာပဲ။
တစ္ခါက ညအိမ္ျပန္ညဥ္႔နက္လို႔ အေဖကအိမ္ထဲေပးမ၀င္ဘူး၊ တံခါးဖြင့္မေပးဘူး။
အဲဒီတံုးက သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာ သြားေနခဲ့ရဖူးတယ္။ ဒီလို
တရားစဲြလို႔ ရမွန္းမသိခဲ့ဘူး။
မိဘ ဘိုးဘြားမ်ား သတိထားၾကပါ။ တခ်ိဳ႕ ကိုယ့္သားသမီးကို စိတ္ဆိုးၿပီး
"သြား--- ငါ့အိမ္ေပၚက ဆင္း၊ ျပန္မလာနဲ႔၊ ငါ့အိမ္ရိပ္ကိုေတာင္ မနင္းနဲ႔"
လို႔ ႀကိမ္းေမာင္းတတ္တဲ့ မိဘေတြ ဦးေစာလြင္လို၊ ေဒၚေအးသန္းလို
တရားသူႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ရင္ ေထာင္ေတာင္က်ႏိုင္တယ္ေနာ။ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။
တစ္ကယ္တမ္း ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ စိစစ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကင္းလြတ္ခ်က္မွာ ပါတာက
"ကိုယ္ပိုင္လမ္းကို တရားသျဖင့္ ပိတ္ပင္ခြင့္ရိွသည္" ဆိုတာ ပါတယ္ေလ။
အခုအိမ္က အဖိုးႀကီးပိုင္တဲ့အိမ္ မဟုတ္လား။ ကင္းလြတ္ခြင့္ရသင့္တာေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္ သိတယ္မဟုတ္လား။ လာဘ္ေငြေလ။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒရဲ႕ကင္းလြတ္ခ်က္ဟာ
လာဘ္ေငြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေက်ာ္လြားႏိုင္ပါဘူး။
ဒုတိယအခ်က္က --
ကင္းလြတ္ခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားတာက "သေဘာရိုးႏွင့္ ယံုၾကည္၍ ပိတ္ပင္ျခင္းသည္
ဤပုဒ္မ၏ အဓိပၸါယ္တြင္ အက်ံဴး၀င္ေသာျပစ္မႈမဟုတ္" ဆိုတာ ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အဖိုးျဖစ္သူ ျပစ္ဒဏ္က်ေအာင္ ေျမးဖက္က ရဲ၊ ေရွ႕ေနနဲ႔
ဥပေဒအရာရိွေတြက အဖိုးလုပ္သူ အျပင္သြားလို႔ အိမ္ကိုေသာ့ခတ္တာ ခတ္တဲ့ေသာ့က
ေသာ့အသစ္နဲ႔ ေျပာင္းခတ္တယ္ဆိုၿပီး ဥပေဒေဘာင္ ၀င္ေအာင္ အဖိုးႀကီးကို
ေဆာ္ေတာ့တာပဲ။
ဆိုလိုတာက သေဘာရိုးမဟုတ္ဘူးေပါ့။ (ပိုင္တယ္ေနာ္) တကယ့္ဇာတ္လမ္းအမွန္က
အဖိုးႀကီး ေသာ့အသစ္ လံုး၀မခတ္ရပါဘူး။ ကလဖန္ထိုးၾကပံုေျပာပါတယ္။
ေသာ့အသစ္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း တရားလို၊ တရားခံ၊ လိုျပ၊ ခံျပ သက္ေသေတြကို
စစ္ေဆးရာမွာလည္း ေသာ့အသစ္ခတ္ေၾကာင္း မေပၚေပါက္ပါဘူး။ ေသာ့အသစ္
အေဟာင္းမသိေၾကာင္း၊ တရားလိုက ေျပာ၍သာသိရေၾကာင္း လိုျပသက္ေသေတြက
ထြက္ဆိုၾကပါတယ္။
(မိဘ ဘိုးဘြားမ်ား သတိထားၾကပါ။ အျပင္သြားလို႔ အိမ္ကို ေသာ့ခတ္မယ္ဆိုရင္
ေယာင္မွားလို႔မ်ား ေသာ့အသစ္ မခတ္မိၾကပါေစနဲ႔။ အခန္႔မသင့္လွ်င္
ေထာင္က်ႏိုင္သည္။ "ငါပိုင္တဲ့ အိမ္ပဲ၊ ငါႀကိဳက္တဲ့ ေသာ့နဲ႔ ခတ္မွာေပါ့"
ဆိုသူမ်ား သတိထားၾကပါ။)
ဒီေသာ့ အသစ္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဖိုးျဖစ္သူ ျပစ္ဒဏ္က်ေအာင္ ခြန္သီဟန္က
ရံုးေတာ္သို႔ ဓာတ္ပံုမ်ားျဖင့္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ သက္ေသခံ တင္ျပထားတာေတြ႕ရတယ္။
အိမ္၀င္းထဲ ၀င္တဲ့ၿခံတံခါးေသာ့၊ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ ၀င္ေသာ သံဘာဂ်ာတံခါး ၂
ခုရဲ႕ေသာ့၊ အိမ္အေပၚထပ္သို႔ တက္ေသာ ေလွကားထိပ္ရိွ သံဘာဂ်ာတံခါးေသာ့၊
အေပၚထပ္ အိမ္မႀကီးအတြင္းသို႔ ၀င္ေသာတံခါးေသာ့၊ ခတ္ထားပံုမ်ား
ရိုက္ကူးတင္ျပထားတယ္။
ဒီမွာ ထူးဆန္းေနတာက အိမ္၀င္းထဲ ၀င္မရလို႔ အဖိုးျဖစ္သူကို တရားစဲြတဲ့
ေျမးက အိမ္ထဲ၀င္ၿပီး ဓာတ္ပံုကို ဘယ္လိုရိုက္သြားမွန္းမသိဘူး။
ဒီအခ်က္ကို တရားသူႀကီး ဘာလို႔ ထည့္မစဥ္းစားတာလဲ။ ေနာက္ ဓာတ္ပံုေတြမွာ
ရက္စဲြပါေနတယ္။ ၁၅-၉-၂၀၁၀ တဲ့။ အခင္း စျဖစ္တဲ့ေန႔က ၂၃-၉-၂၀၁၀။ ဒီအခ်က္က
ဘာကို ေဖာ္ျပသလဲဆိုရင္ ေျမးက အဖိုးကို တရားစဲြဖို႔
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပံုရတယ္။
ေနာက္ အခင္းျဖစ္တဲ့ေန႔က ေျမးလုပ္သူ အိမ္ကိုျပန္္လာလို႔ ၀င္မရတဲ့အခ်ိန္က
၂၃-၉-၂၀၁၀ ေန႔လည္ခင္း ၁ နာရီခဲြတဲ့။ ၀င္မရလို႔ ရ-ယ-က ကို တိုင္တဲ့
အခ်ိန္က ၂၃-၉-၂၀၁၀ နံနက္ ၁၀ နာရီခဲြတဲ့့။ တရားလိုရဲ႕ ထြက္ခ်က္မွာ ဖတ္ရတာ။
ဒါကိုလည္း တရားခံေရွ႕ေနက ေထာက္ျပပါတယ္။ တရားသူႀကီး ေဒၚေအးသန္း
ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ အဖိုးႀကီးကို ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ေတာ့တာပဲ။
ဒီတရားသူႀကီးကို တရားခံနဲ႔ ခံျပသက္ေသေတြကို မစစ္ခင္ကတည္းက ေျမးလုပ္သူက
သူတို႔ရဲ႕ ပတၱျမားေဆးရံုမွာ ေခၚၿပီး က်န္းမာေရး စစ္ေဆးေပးျခင္း၊
ေဆး၀ါးမ်ား အခမဲ့ေပးကမ္းျခင္း အစရိွတာေတြ အကုန္လုပ္ေပးထားတာ၊
အမိန္႔ခ်ခါနီးမွာလဲ သူတို႔ရဲ႕ေရွ႕ေနေဒၚေမသန္႔ဇင္ ကေနတဆင့္ လာဘ္ေငြ ၁၀
သိန္း ရက္ရက္ေရာေရာပဲ ေပးထားတာ။
အမိန္႔ မခ်ခင္မွာ ကတည္းက တရားသူႀကီး ေဒၚေအးသန္းရဲ႕ မိတ္ေဆြကေနတဆင့္
အဖိုးႀကီးကို ျပစ္ဒဏ္ခ်မယ့္ အေၾကာင္း ႀကိဳသိထားၿပီးၿပီလို႔ တရားခံေတြဘက္က
ေျပာတယ္။
တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးေကာ္မတီနဲ႔ လာဘ္ေပး
လာဘ္ယူမႈ အေရးယူေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီက၊ ဒီအမႈကို စစ္ေဆးသင့္တယ္လို႔
ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ေဘးကၾကည့္တဲ့ ပရိသတ္ကေတာင္မွ မတရားမွန္း သိသာထင္ရွားလြန္းလို႔ပါ။
ဆက္ၿပီးေတာ့ ဒီေျမးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အေမ (အဖိုးႀကီးရဲ႕ေခြ်းမ) တို႔
သက္ရိွထင္ရွားရိွေနတဲ့ အဖိုးႀကီးပိုင္တဲ့ အိမ္ကို ဘာပိုင္ဆိုင္မႈ
အေထာက္အထား တစ္စံုတစ္ရာမွ် မျပႏိုင္ပဲနဲ႔ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ျပည္နယ္
တရားသူႀကီး ဦးစိုးသိန္း (ယခု မႏၱေလးတိုင္းတရားသူႀကီးခ်ဴပ္) ႏွင့္
ခရိုင္တရားသူႀကီး ေဒၚလင္းလင္း တို႔နဲ႔ ေပါင္းၿပီး
"အိမ္ေျမလက္ေရာက္ရလိုမႈႏွင့္ ထာ၀ရတား၀ရမ္းရလိုမႈ" ဘယ္လိုရေအာင္
လုပ္သြားသလဲဆိုတာကို မိဘ ဘိုးဘြားမ်ား ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္ အပိုင္း (၃) မွာ
ဆက္လက္တင္ျပပါအံုးမယ္။
--------
သိသာေစရန္ - ဤေစာင္းပါးအား ေဒသခံတစ္ဦး၏ ေရးသားေပးပုိ႔ခ်က္သာျဖစ္ၿပီး
ေတာင္ႀကီးတုိင္းမ္၏ သေဘာထားအျမင္မဟုတ္ပါ။