စာေရးဆရာ ဦးတင္ျမင့္ေအာင္ဟာအသက္၈၇ ခုုနစ္ရိွျပီ။ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး။ နားမၾကားဘူး။ ေသြးထိုုးေရာဂါကိုုလည္းခံစားေနရတယ္။ ရဲေဘာ္တဦးက ေျပာလာတာနဲ့
က်ေနာ္ဒီမနက္သူအိမ္ရိွရာေျမာက္ဒဂံုုကိုုသြားလည္ျဖစ္တယ္။
သူကတခ်ိန္တံုုးကေက်ာ္ၾကားတဲ့၀ထၱဳနဲ့ဘာသာျပန္စာေရးဆရာေကာင္းတဦးျဖစ္ပါတယ္။
သူဟာရွားရွားပါပါး ၀ထၱဳစာေရးဆရာေတြထဲကတဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။၀ထၱဳစာေရးဆရာဆိုုတာက နိင္ငံတိုုင္းမွာရွားၾကတယ္။ သူဟာ လံုုးခ်င္း၀ထၱဳ၅၀ ေက်ာ္နဲ့ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ကိုု ေရး ခဲ့တယ္။
သူရဲ ့ထင္ရွားတဲ့၀ထၱဳကေတာ့ေရနံသာဦး ျဖစ္တယ္။ ဒီ၀ထနဲ ့ ရႈ ့မ၀တေထာင္ဆုုကိုဆြတ္ခူးခဲ့တယ္။ ရႈမ၀မဂဇင္းကေပးတဲ့ဆုုကိုု ေတာ္ရံုုတန္ရံုုစာေရးဆရာေတြကိုုမေပးပါ။ (သူလိုုပဲဆုုရဘူးသူတဦးကေတာ့စာေရးဆရာမျမျမစိန္ျဖစ္ပါတယ္။ )
ဒီ၀ထၱဳကိုု ၆ ၾကိမ္ခန္ ့ျပန္လည္ပံုုႏွိပ္ခဲ့ရတဲ့အထိေအာင္ျမင္တယ္။
သူရဲ့ထင္ရွားတဲ့၀ထၱဳေတြကေတာ့ေရနံသာျမိဳ ့သူ၊ မန္၀င့္ခ်ိန္၊ ၀င္ေတာ္ဖြင့္လွမ္းအမီ၊ က်ိန္ေစခ်င္က်ိန္ပါမယ၊္ မိုုးခ်ယ္ရီ၊ေမျမိဳ့သူတိုု့ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိုု ့ ၀ထၱႈမ်ားကိုု ရုုပ္ရွင္ရိုုက္ကူးခဲ့ၾကတယ္။
သူဟာအသက္ၾကီးလာတဲ့အတြက္စာမေရးနိင္ေတာ့ဘူး။
သမီးအၾကီးနဲ့တူ ေျမာက္ဒဂံုုမွာေနတယ္။
No comments :
Post a Comment