ေက်ာင္းသခၤန္း

-ဇိုးဇက္ -

အခုရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ဖမ္းခံရသူေတြ စီရင္ခ်က္ခ်ခံရတယ္။ ၂ႏွစ္ကေန ၆၅ ႏွစ္အထိ - မၾကား၀ံ မနာသာပဲ။ စဲြခ်က္ပုဒ္မေတြက က်န္ေသးေတာ့ ဒီအတိုင္း ဆက္ေထာင္ခ်ေနရင္ ၈၈ေတြေတာ့ ႏွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္သြားႏိုင္တယ္ တဲ့။ ျပစ္မႈေတြကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပလမ္းေလွ်ာက္မိလို႕ - ေမတၱာသုတ္ရြတ္ရင္း စီတန္းဆႏၵျပလို႕ - ဘေလာဂ္ ေရးမိလို႕ - ကဗ်ာနဲ႕ သေရာ္လို႕… ။ သူတို႕ မိဘ ေဆြမ်ိဳးေတြမ်ားလည္း ဘယ္ေလာက္ ခံစားမိမလဲ။ ေအာ္ .. ကိုယ္ခ်င္းမစာ ရက္စက္လိုက္တာလို႕ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိတယ္။ ဒီၾကားထဲ တေယာက္က “ေရြးေကာက္ပဲြမလုပ္ခင္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာလာမွာပါ”လို႕ စစ္အစိုးရအေပၚ ရက္ရက္ေရာေရာ အေကာင္းျမင္တတ္လြန္းေတာ့ .. “ျမန္မာေထာင္ထဲမွာ တရက္တည္း ေနၾကည့္ပါလား” လို႕ ေမးစမ္းခ်င္တယ္။

ျမန္မာေထာင္ေတြကို “ဘ၀တကၠသိုလ္” တို႕ “သူရဲေကာင္းျပတိုက္” တို႕ အရင္က တင္စားေလ့ရိွၾကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ .. ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ျမင့္ျမတ္စိတ္ရိွသူေတြအတြက္ေတာ့ ကဗ်ာပုဒ္တခုနဲ႕ပဲ တင္စားခ်င္တယ္။ ၁၇ရာစုက အဂၤလန္ကဗ်ာဆရာ Richard Lovelace ရဲ႕ To Althea, from Prison ကဗ်ာထဲက တပိုဒ္ကို ဗီအိုေအက အန္ကယ္ ဦးေက်ာ္ဇံသာ လႊင့္သြားတာသေဘာက်လို႕ သူ႕မူရင္း ျပန္ထားတဲ့အတိုင္း အဲဒီကဗ်ာရဲ႕ အပုိဒ္ေလး ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစဗ်ား ..

Stone walls do not a prison make,
Nor iron bars a cage;
Minds innocent and quiet take
That for an hermitage;

ေက်ာက္နံရံမ်ား ကာရန္ထားလည္း
ေထာင္ ကား မျဖစ္လာႏိုင္ပါဘူး . .

သံတိုင္ သံေခ်ာင္းမ်ား စိုက္ထူထားတိုင္းလည္း
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး . .

အထဲမွာ ရိွေနတဲ့သူေတြဟာ
အျပစ္မဲ့သူေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ စိတ္ထားရိွသူေတြ သာ ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့
ဒါေတြဟာ ေက်ာင္းသခၤန္းေတြပါပဲ . . . . . .


Rest of your post