၁၉၈၈ မတ္လအေရးအခင္းအတြင္းမွ ဓားစာခံမ်ား

-သာေက်ာ္-

ထုိေန႔က ေထာင္တြင္းမွာပူျပင္းလွပါသည္။ မတ္လေႏြ၏ ၾကမ္းတမ္းမႈ႔ေၾကာင့္တမ်ိဳး၊ အေဆာင္အတြင္း မွာလူၾကပ္လြန္း၍လည္း တဖုံ ျဖစ္တန္ရာ၏။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အင္းစိန္ ေရာက္ေနသည္မွာ တညအိပ္ရွိေလျပီ။ အအိပ္ၾကပ္၊အစားၾကပ္ သည္မွာထား ေရေပးမခ်ိဳး၍ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ႏုံးခ်ိေနၾကသည္။ ၾကားထဲ ေဆးလိပ္မက္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ေဆးလိပ္ငတ္ေသာ ျပသနာ ကမေသးပါ။ ပါလာေသာမူးေစ႔မတ္ေစ့မ်ားလည္း ကုန္ရွာျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မတ္လသပိတ္ျပန္ၾကားေရးေကာ္မတီ မွ ကုိမုိးေမာင္ေမာင္ မွ ကြ်န္ေတာ္အား ဂက္စတာနဲ႔မွင္ႏွင့္စကၠဴမ်ား ၀ယ္ရန္ ေပးလုိက္ေသာ ေငြ ၃၀၀ မွာ ကြ်န္ေတာ္ မွတဆင့္(နံမည္မမွတ္မိေတာ့ပါ) ရွမ္းစပ္ပုံရေသာ အာအုိင္တီ ေက်ာင္းသား ညီအကုိ ၂ဦး အနက္ တဦးမွာ ေပးထားသျဖင့္ သူ႔ထံမွာ ရွိေနသည္ ကုိ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ္လည္း ေထာင္ထဲမွာ မုိ႔ နဲနဲေခ်းေပးပါလုိ႔မေတာင္းရဲပါ။ သူလည္းကြ်န္ေတာ္ကုိ မွတ္မိႏုိင္ စရာမရွိ၊ သြားေတာင္းလွ်င္လည္း သူ႔ကုိ ရုိက္စစ္ရင္း ကုိယ့္ပါ ေရာေဖာ္လုိက္ရင္ အခက္မုိ႔ ေဆးလိပ္သာ အငတ္ခံျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံးအေနအထားျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ကုိေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ တေယာက္ ေက်ာ္ေလာက္ျခားသည္။ သူ႔နေဘးမွာ ရွမ္းေက်ာင္းသား တဦး ေနသည္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ကုိေတာ့ မတ္လ ကင္ေပတုိင္ ဟု ကြ်န္ေတာ္နံမည္ ေပးထားသည္။ ရွမ္းေက်ာင္းသား လည္း တက္ၾကြေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သည္။ နံမည္ကုိေတာ့ မေဖာ္ျပခ်င္ေတာ့ သူျပည္ထဲမွာ ရွိေနပုံရသည္။ ကုိသက္ထြန္းကုိေတာ့ ေထာ့က်ိဳးေထာ့က်ိဳးႏွင့္ တခ်က္ေတြ႔ လုိက္ရ ေသးသည္။ သူကေတာ့ တံတားနီေန႔ ကတဲက ပင္ အေျပးမသန္၍ အင္းယားကန္ထဲ ေဗဒါပ်ံ အံကုိခဲ ဆင္းပုန္းေနရင္းလုံထိန္းမိသြားသည္ ဟု ဟာသတခု အေနျဖင့္ ယေန႔တုိင္ အမွတ္ရ ေသးသည္။

ၾကားထဲ ေစာင္ျခဳံထားေသာ အေမာင္ေခါင္းျမီးျခဳံေက်ာင္းသားတုိ႔ ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္၀င္၀င္ လာျပီး လူလာျပ၊ လူလာရွာ ၾကသည္ကုိ ေၾကာက္ရေသးသည္။ မည္သူမည္၀ွါ ျဖစ္မွန္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခန္႔မွန္းမရ၊ ေစာင္အတြင္းမွ မ်က္ရည္၀ုိင္းေသာ မ်က္လုံးတစုံသာ ျမင္ရသည္။ ကုိယ္ခ်င္းစာမိသည္။ ကုိယ္လဲ သူ႔လုိ အုပ္ခံရလွ်င္ ဆုိေသာ အေတြးျဖင့္ သနားလည္း သနားသည္။ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္သည္။ ထုိေခါင္းျမီးျခဳံ လာျပီဆုိလွ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ တင္ပလႅင္ခ်ိတ္၍ တန္းစီ ထုိင္ျပထားရ သည္။ ကြ်န္ေတာ္မွာ ေရွ႕အရမ္းတုိး ျပလွ်င္လည္း ကုိယ္အားသိေနသူျဖစ္က မွတ္မိသြားမွာေၾကာက္၊ ေနာက္နား ဆုတ္ေနျပန္လွ်င္လည္း ေခ်ာင္ထဲပုန္းေနတယ္ ဟု မသကၤာျဖစ္မွာေၾကာက္ႏွင့္ အေတာ္ေသာက ေရာက္ပါသည္။ ထုိေသာကမ်ားသည္ ထုိေန႔ ထုိအခ်ိန္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေရာက္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားတုိင္းစီမွာ ရွိေနမည္မွာ မလြဲေပ။ ညေန မေစာင္း တေစာင္း ၌ GQ ၀တ္ထားေသာ ေထာက္လွမ္းေရးသည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေအာက္အေဆာင္နား မွ ျဖတ္လာျပီး “ မင္းတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္တဲ့ေကာင္ေတြ၊ မင္းတုိ႔ စျပီး ျပႆနာ စရွာတာနဲ့ ခုျမိဳ႕ထဲမွာ ဘာျဖစ္ကုန္ျပီလည္း သိၾကလား၊ ကုလားေတြ သိမ္ၾကီးေစ်းကုိ တက္လု၊ မီးေတြရႈိ႕၊ ျမန္မာမေတြ ကုိ မုဒိန္းက်င့္ ႏွင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး ပ်က္ကုန္ျပီ။ မင္းတုိ႔ မီးပြား ေတြေၾကာင့္” ဟု ေဒါသတၾကီးႏွင့္ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အား ဆူပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္အျပင္ ေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း မဆလ ေန၀င္းအစုိးရ ကုိ အာအုိင္တီအေရးအခင္း၊ တံတားနီအေရးအခင္းမ်ား မွ စျပီး ခါးသီး မုန္းတီးေနေသာ စိတ္မ်ားသည္ ေထာက္လွမ္းေရး မွ ထုိသုိ႔ ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ အဲဒီကုလားေတြကုိ မိလာရင္ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အခန္းထဲ ထည့္လုိက္ ဟု တညီတညြတ္တည္း ကုလားမုန္းေသာစိတ္မ်ား ဘက္သုိ႔ေျပာင္းသြားၾကျပီး ျပန္ေျပာၾကသည္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ထုိသူ႔ထံမွ ကြ်န္ေတာ္ စီးကရက္တလိပ္ေတာ့ ရလုိက္သည္။

မုိးကားခ်ဳပ္ေလျပီ။ နာရီအတိအက် မမွတ္မိေတာ့ေသာ္ျငား သန္းေခါင္မေရာက္တေရာက္ပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေထာင္အျပင္မွ အသံမ်ား၊ေထာင္တြင္းမွ အမႈထမ္းမ်ားတုိ႔၏ ေျပးလႊား ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားအားလုံးၾကြစိ ၾကြစိႏွင့္ “ေထာင္လာ၀ုိင္းတာ လား၊ ေထာင္လာေဖာက္ေပးတာေနမွာ အစရွိသျဖင့္ မိမိစိတ္သန္ရာသန္ရာ ေတြး၍ ေျပာ၍ ေထာင္ဗူး၀ ကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာ အျခမ္းဖက္သုိ႔ စုရုံးေရာက္ရွိေနၾကသည္။ မတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔ ေသာၾကာည ျဖစ္ပါသည္။ အသံမ်ားလူမ်ား သည္ ရႈတ္ေထြးေနၾကေသာ္လည္း မေရွးမေႏွာင္းပင္ ေထာင္ အမႈထမ္းမ်ားအား ေထာင္တခါး၀ တျခမ္း၌ ေနရာယူခုိင္းလုိက္ျပီး အဆင္သင့္သည္ ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ေထာင္အတြင္းသုိ႔ လူအုပ္ၾကီး စီ၍ ၀င္လာပါေတာ့သည္။ယေန႔ထိ ဤ အသံကုိ နားထဲမွာ သံမႈိစြဲထား သလုိ မွတ္မိေနေသးသည္။ “ကုလားေတြ ဒီဘက္က သြား၊ ျမန္မာေတြ ဟုိဘက္ ကသြား” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာသာျခား ၍ ေထာင္ထမင္းမ်ား ၀က္သားဟင္းပါလုိ႔ ခြဲေၾကြးေနသည္မ်ား မမွတ္မထင္လုိက္ ပါႏွင့္။ ဒီဘက္ ကသြားဟု ကန္၍ တြန္းထုတ္ေနေသာ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား ျမန္မာျပည္သား ကုလားမ်ား အား တန္းစီေစာင့္ေနေသာ ေထာင္အမႈထမ္းမ်ားမွ စစ္ခါးပတ္မ်ား၊ နံပါတ္တုတ္မ်ား ျဖင့္ ၎တုိ႔ ခႏၶာအႏွံ႔ မိမိ လက္လွမ္းမွီရာတုိ႔ကုိ ထုရုိက္ၾကပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ အာလူး ေထာက္လွမ္းေရး လာညာ၀ါး ထားသျဖင့္ရုိက္ရန္ လက္ယားေနေသာ ပုထုဇဥ္ ပင္ ထုိျမင္ကြင္း ကုိ မရႈရက္ပါ။

နာၾကည္းဟစ္ေၾကြးသံမ်ား၊ရုိက္ပုတ္ေမာင္းႏွင္ သံမ်ားသည္ အင္းစိန္တြင္း မတ္လသမုိင္း၏ မေဟာင္းႏုိင္ ဖြယ္ေသာ ပုံရိပ္မ်ားပင္။ စိတ္ထဲမွာ အဲသလုိ လူခ်င္းတူ အခြင့္အေရးခြဲ၍ ဆက္ဆံျခင္းကုိ မတရားလြန္းသျဖင့္ လုံး၀ မႏွစ္သက္ပါ။ တခ်ိန္တည္း အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ က ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ တခုခု ျဖစ္လာတုိင္း အဂၤလိပ္ တုိ႔ၾကပ္မတ္ ဖန္တီးေသာ ကုလား-ျမန္မာရုိက္ပြဲမ်ား ကုိ သြားသတိရလုိ္က္မိပါသည္။ ေဘးနားမွ ေထာင္က် ေဖာ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အား ငတိေတြေတာ့ ကုလား-ျမန္မာရုိက္ပြဲ စဖုိ႔ ကုလားဖန္ထုိးေနျပီနဲ႔တူ တယ္ဟု မွတ္မွတ္ရရ ေျပာလုိက္မိပါေသးသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ထုိျမန္မာမူဆလင္မ်ား ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တဘက္ခန္းသုိ႔လာထားပါသည္။ သံတုိင္သာျခားထားသျဖင့္ စကားေျပာ၍ ဆုိ၍ ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လူတတ္လုပ္၍ မင္းတုိ႔က လုတယ္။ယက္တယ္။မီးရႈိ႕တယ္ဆုိကြ ဘာညာႏွင့္ သြားေကာလုိက္ပါေသးသည္။ သူတုိ႔မွ “ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဖာသာ ဗလီဆင္းလုိ႔ျပန္လာတာ။အဲဒါ ေထာင္ကားေတြ ေပၚအတင္းရုိက္ျပီး ဆြဲတင္လာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဘာမွကုိ မသိတာ” ဟု ေျပာပါသည္။ ေသာၾကာေန႔ျဖစ္ေနသည္ ကုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိပါသည္။ အေတာ္မ်ားမ်ား ေမးေစ့ ေအာက္မွာေသြးေစးမ်ား ကပ္ေနသျဖင့္ မင္းတုိ႔ေမးေစ႔ေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ... ရုိက္ခံထိလုိ႔လား ဟု ကြ်န္ေတာ္စပ္စုျပန္ေသာ အခါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကားေပၚက ဆင္းတုန္း လူေရတာ ေမးေစ့က မုတ္ဆိတ္ကုိ ဘက္နက္နဲ႔ လွ်ပ္ကနဲ၊ လွ်ပ္ကနဲ သပ္သပ္ခ် ျပီးေရသြားလုိ႔ အရည္ျပား ျပတ္ျပီးေသြးထြက္ေနတာပါဟု ေျပာရွာသည္။ ေက်ာကုန္းမ်ား၊မ်က္ႏွာမ်ား မွာလည္း အညိဳ အမဲစြဲ...ေအာ္..ဒီျပည္ဒီသားအခ်င္းခ်င္း လုပ္ရက္ၾကတယ္ဟု သာကြ်န္ေတာ္မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္ ေတာ့သည္။

ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ သူတုိ႔အားလုံးအား ၂ေယာက္လ်င္ ေဒါက္တေခ်ာင္း ႏႈံး သံတူၾကီး ျဖင့္ ေထာင္တြင္း မွာရုိက္၍ သာယာ၀တီ ေထာင္သု႔ိ ပုိ႔လုိက္ၾကေလသည္။ ေျခေထာက္တဖက္တည္း ပါသူ ကုိ ပင္ ေဒါက္ရုိက္ျဖစ္ ေအာင္ ရုိက္ထည္႔လုိက္သည္ကုိ ျမင္လုိက္ရဘူးပါသည္။ ခန္႔မွန္းေျခ ျမန္မာမူဆလင္မ်ား ၁ေထာင္နီးပါး ၁၉၈၈ မတ္လ အတြင္း အဖမ္းခံထိမည္ ဟု ထင္ပါသည္။ ၎တုိ႔အတြင္းမွာ ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔သာ အိမ္ျပန္ေရာက္ၾက ပါသည္ဟု ေနာင္တြင္ၾကား သိရ၍ စိတ္မေကာင္းမိပါ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾသဂုတ္လ အေရးအခင္းအတြင္းတြင္လည္း စေကာ့ေစ်း၊ လဟာျပင္ေစ်း မ်ားအစရွိသည္တုိ႔ မွ သကၤန္းမ်ား၊ ေကာ္လံကတုံး၊ ကခ်င္ပုဆုိးမ်ားကုိ မဆလ ဖက္မွ အုပ္လုိက္၊ အုပ္လုိက္ လာ၀ယ္ေနသည္ ဟု ေစ်းသူေစ်းသားမ်ား က လာေရာက္ သတင္းေပးၾကပါသည္။ ကုလား-ျမန္မာ ရုိက္ပြဲ တခု ျဖစ္ေပၚေအာင္ ေစ့ေဆာ္ေနသည့္ သတင္း မ်ားလည္းရရွိထားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔မ်ား ကလည္း စည္းေ၀းစုရုံးျပီး အလားတူ သတင္းတခု တရားမ၀င္ ထုတ္ထားေပးလုိက္ပါသည္။ ကုလား-ျမန္မာရုိက္ပြဲ ျဖစ္ရင္ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ေက်ာင္းသားလည္းပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုလားဖက္ ကုိမရုိက္ဘူး။ သကၤန္းအသစ္ ခြ်တ္ခြ်တ္၊ ေကာ္လံဂတုံးနဲ႔ ကခ်င္ပုဆုိးအသစ္၀တ္ထားတဲ့ ဂတုံးေတြ၊လူေတြ ကိုေရြးရုိက္မယ္ဟု။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မဆလ သည္ တန္ျပန္သပိတ္အစီအစဥ္မ်ား အတြင္း ထုိအစီအစဥ္ တခု ကုိလက္ေလွ်ာ့လုိက္ဟန္ေပါက္သည္။

ယခုလည္း ျပည္တြင္းသတင္းကြန္ယက္မ်ား အတြင္းမွ ထုိအသံမ်ားျပန္ထြက္လာသည္ ကုိၾကားေနရပါသည္။ အတြင္းမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား။ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား၊ျပည္သူျပည္သား မ်ားသုိ႔ အသိေပး ပန္ၾကားလုိသည္ မွာ ၂၀၀၉-၂၀၁၀ သည္ နအဖ ၏ ကပ္ေခတ္ျဖစ္ ေနပါသည္။ တကမာၻ လုံး ထိခုိက္ခံစားေနရေသာ စီးပြားကပ္ဆုိး ကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ စတင္ေနသည္မွာ ၾကာလွပါျပီ။ ယခုလုိ အႏွီ နအဖ မွ အၾကပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေျဖရွင္းရန္ (သုိ႔မဟုတ္) ပစ္မွတ္ေျပာင္းရန္ ဗ်ဴဟာ တခု ထဲတြင္ ေဟာင္းေပမဲ့လည္း၊ေကာင္းေနဆဲ နည္းတခု ျဖစ္ေနေသာ လူမ်ိဳးေရးကုိ အေျခခံေသာ၊ ဘာသာေရးကုိ အေျခခံေသာ ျပည္သူျပည္သားအခ်င္းခ်င္း အဓိကရုဏ္းပြဲမ်ား၊ လူရုိက္သတ္ပြဲမ်ား ကုိ ဖန္တီးျပီး ကမာၻ႔ အလယ္၌ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတုိ႔ မယဥ္ေက်းေလဟန္ ျဖစ္ေနသေယာင္ ေဖာ္ျပျပီး ထုိလူမ်ိဳးသိမ္ဖ်င္းမႈ႔ေၾကာင့္ ၎တုိ႔ လက္နက္ စြဲကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနရေလဟန္ လုပ္ဇာတ္ခင္း ၾကပါေလဦးမည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွတ္ထားရမည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ကုိ အဖ်က္ဆီးဆုံး၊ အမ်ိဳးဘာသာ၊ သာသနာ ကုိ အေစာ္ကားဆုံး၊ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား အမ်ိဳးသမီးတုိ႔ ကုိေငြျဖင့္တဖုံ၊ အာဏာျဖင့္ တမ်ိဳး၊ လက္နက္ျပ၍ တလီ ဖ်က္ဆီးေနၾကသူမ်ားမွာ အျခားမရွိ..နအဖ သန္းေရႊ၊ ၎၏လက္မရြံ႕လူသတ္သမား တုိ႔ ႏွင့္ ၎တုိ႔၏ မိသားစု ၀င္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ မည္သုိ႔ေသာ ျပႆနာအေသးအဖြဲကုိမွ် ပုံၾကီးခ်ဲ႕ကာ လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရးကိုအေျခခံ ေသာ အဓိကရုဏ္း အဆင့္သုိ႔ မတက္လွမ္းရန္ သတိရွိၾကပါဟု တုိက္တြန္း ႏူိးေဆာ္လုိက္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

(သာေက်ာ္ သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းတြင္ အင္းစိန္ေထာင္ တြင္ အက်ဥ္းက်ခံ ခဲ့ရၿပီး၊ ၁၉၈၈ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၏ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္း တဦးလည္းၿဖစ္ပါသည္။)


Rest of your post