Like Father, Like Son: Kim Il Sung, Kim Jong Il-ေအာင္ခက္-
ထမင္းေကာင္း ဟင္းေကာင္းစားရတဲ့ အခါ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြကုိ သတိရသလုိ စာေကာင္းေပေကာင္း ေတြကုိ ဖတ္ရတဲ့ အခါ က်ေနာ္တုိ႔ စာဖတ္မိတ္ေဆြေတြကုိလည္း သတိရမိတာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ အဲဒီအတြက္ ဘဲ က်ေနာ္တုိ႔ WFWW( We Fight We Win) က က်ေနာ္တုိ႔ ဖတ္ရွဳ႕ ခဲ့ တဲ့ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ အေဆြခင္ပြန္းေတြအတြက္ မွ်ေ၀ ေပးေနပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေၿမာက္ကုိရီးယား အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီးလ္ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္လုိ လူစားမ်ိဳးလဲဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကုိ ေ၀မွ်သြားပါမယ္။
မူရင္းေဆာင္းပါးရွင္ က ေတာ့ ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီးလ္ ကုိ ငယ္စဥ္က ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ကင္(မ္)ယြန္ဆစ္ (Kim Hyun Sik) ဆုိသူၿဖစ္ၿပီး၊ သူဟာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ေဂ်ာ့ဂ်္ေမဆင္ တကၠသုိလ္ (George Mason University) မွာ သုေတသန ၿပဳလုပ္ေနတဲ့ ပါေမာကၡတစ္ဦး အ ၿဖစ္ ၃၈ ႏွစ္ ၾကာ အမႈထမ္းခဲ့တယ္။ ၿပံဳယမ္းပညာေရး တကၠသုိလ္က ရုရွားဘာသာသင္ ဆရာတစ္ဦး လည္းၿဖစ္ခဲ့တယ္။ အသက္ ၇၈ ႏွစ္ရွိၿပီ ၿဖစ္တဲ့ ကင္(မ္)ယြန္ဆစ္ဟာ သူ႔အနားယူခဲ့ၿပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ သူကုိယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ အာဏာရွင္ၾကီး ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီးလ္ အေၾကာင္း ႏွင့္ပက္သက္ၿပီး ဒီေဆာင္ပါးကုိ ေရးသားခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ မူရင္းေဆာင္ပါးကုိ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွ ဘာသာၿပန္ စာေရးဆရာမ ေဒၚ ခင္ေမသစ္ က “အသိခက္တဲ့ ကင္(မ္)” ဆုိၿပီး ေခါင္းစဥ္ေပးထားၿပီး ဘာသာၿပန္ဆုိေပးထားခဲ့တယ္။ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘာသာၿပန္ ေဆာင္ပါးမ်ား ကုိ ေရးသားရာမွာ စာေပစီစစ္ေရးရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့စည္းမ်ဥ္း ေတြေၾကာင့္ ဘာသာၿပန္ဆုိရာတြင္ အခက္အခဲ၊ အဟန္႔အတား ေတြရွိေသာ္လည္း၊ ဆရာမ ေဒၚ ခင္ေမသစ္ က လွပတဲ့စကားလုံးေလးေတြ ႏွင့္အတူ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာၿပန္ဆုိ ေပးထားပါ တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စာဖတ္မိတ္ေဆြမ်ားလည္း အဂၤလိပ္မူရင္း ေဆာင္းပါးကုိဖတ္ရွဳ႕ ႏုိင္ေအာင္ ၿမန္မာလုိဘာသာၿပန္ေဆာင္းပါး ႏွင့္အတူ ပူးတြဲေဖာ္ၿပေ၀မွ်သြားပါမယ္။ “အသိခက္ တဲ့ ကင္(မ္)” ေဆာင္းပါးကုိ အပုိင္း သုံးပုိင္းခြဲၿပီး စုစည္း တင္ၿပသြားမယ္ဆုိတာ ၾကိဳတင္အသိ ေပးပါရေစ။
ေဆာင္းပါးရဲ႕ ပထမပုိင္း အစမွာ ေဆာင္းပါးရွင္က တပည့္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီ ကုိ သူ ဘယ္လုိစတင္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ရသလဲ ဆုိတာ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းေအာင္ ေဖာ္ၿပထားခဲ့တယ္။ ေဆာင္းပါးရဲ႕ ပထမပုိင္း အဆုံးမွာေတာ့ သူတခ်ိန္က စာသင္ေပးခဲ့ရတဲ့ သူ႔တပည့္ေက်ာင္းသား တစ္ဦးၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီးလ္ ဟာ ဘယ္လုိလူစား လည္းဆုိတာ ၀မ္းနည္းစြာၿဖင့္ အဆုံးသတ္ေဖာ္ၿပသြားခဲ့တယ္။
-ေအာင္ခက္-
*********************************************
အသိခက္တဲ့ ကင္(မ္) အပုိင္း (၁)
ဘာသာၿပန္ေဆာင္းပါး
-ခင္ေမသစ္-
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီဟာ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလထဲမွာ ပထမအၾကိမ္ ဆုံေတြ႔ခဲ့ၾကတာၿဖစ္တယ္။ ကင္(မ္)ဟာ နမ္(မ္)ဆန္(န္) အထက္တန္းေက်ာင္းရဲ႕ အေက်ာ္အေမာ္ တဦးပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ဟာ ၿပံဳယမ္းပညာေရး တကၠသုိလ္က အသက္ (၂၇) ႏွစ္ရွိၿပီၿဖစ္တဲ့ ရုရွားဘာသာသင္ ပါေမာကၡတစ္ဦး ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အၿပင္ ေၿမာက္ကုိရီးယား သမၼတၾကီး ကင္(မ္) အီဆြန္ရဲ႕ မိသားစုအားလုံး ကုိ ပညာသင္ၾကားေပးဖုိ႔ သီးသန္႔ေရြးခ်ယ္ဌားရမ္းၿခင္းခံရသူ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက သားအၾကီး ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီကုိ သူအားမရဘူး။ သူ႔ေက်ာင္းက ရုရွား စာသင္ ေက်ာင္းဆရာမ်ား အလြန္ညံ့ဖ်င္းၾကတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကုိေခၚၿပီးေၿပာတယ္။ သားၾကီးကမ္(မ္) ကုိ ရုရွားဘာသာ စကား ကြ်မ္းက်င္တက္ေၿမာက္ေစခ်င္တယ္။ သူ႔ အရည္အခ်င္းကုိစစ္ေဆးၿပီး ဘာသာစကားစြမ္းရည္ကုိ ၿမင့္တင္ေပးပါလုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လႊဲအပ္ေတာင္းဆုိပါတယ္။ဆုိဗီယက္ၿပည္ေထာင္စုမွာ ဂ်ိဳးဇတ္စတာလင္ အုပ္စုိးေနစဥ္ကာလမွာ၊ ကြန္ၿမဴနစ္ႏုိင္ငံ တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ ေၿမာက္ကုိရီးယားဟာ ရုရွားဘာသာစကားကုိ အလြန္အေရးထားခဲ့တယ္။
အရွိန္အဟုန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႔က်လာတဲ့ေရတံခြန္လုိဘဲ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ စစ္ေရး စတာတုိ႔မွာ မရွိမၿဖစ္ယူထားတဲ့ ဘာသာစကားမုိ႔ ဆုိဗီယက္ ၿပည္ေထာင္စုနဲ႔ သံခင္းတမန္ခင္း ကူးလူးဆက္ဆံရာမွာလည္း သိပ္အရာေရာက္တယ္လုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက ယူဆထားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္နမ္(မ္)ဆန္(န္) ေက်ာင္းကုိေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကင္(မ္) ကုိ ဆင့္ေခၚလုိက္တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးခန္းအတြင္း ၀င္ေရာက္လာတဲ့ ၁ရ ႏွစ္အရြယ္ေက်ာင္းသားေလးကုိ ၿမင္တာနဲ႔ “ကင္(မ္)ဂ်ဳံအီ” မွန္း သိလုိက္ပါၿပီ။
စာသင္သားေတြရဲ႕ အမူအက်င့္အတုိင္း စစ္ေဆးေမးၿမန္သူမ်ားရဲ႕ ေ႔ရွေမွာက္မွာ ရွက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ပါးကေလးမ်ားေတာင္ ေဖာင္းကားနီရဲလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေမးသမွ်ကုိေတာ့ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေၿဖၾကားမယ့္ ဟန္ပါပဲ။
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး စာအုပ္ဖြင့္ပါ။ “ Ri Su Bok, the north Korean Matrosov” ဒါကုိ ကုိရီးယားလုိ ဘာသာၿပန္ဆုိ ေပးပါ။ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေၿပာလုိက္ေတာ့ ကမ္(မ္)က ေ႔ရွကုိတုိးၿပီး ကုန္းဖတ္တယ္။ ၿဖည္းၿဖည္းေလးပါပဲ။ ၿပီးမွ ကုိရီးယား ဘာသာနဲ႔ၿပန္ဆုိေပးတယ္။ ကင္(မ္) ရဲ႕ ၿပန္ဆုိခ်က္က အမွားတစ္ခုမွ မပါေပမယ့္ ၿပီၿပင္ၿပတ္သားၿခင္းမရွိဘူး။
ခဏအၾကာ ကြ်န္ေတာ္ထပ္ၿပီး သူ႔ကုိေၿပာတယ္။
ေက်းဇူးၿပဳၿပီ စာပါအေၾကာင္းအရာအားလုံး ကုိယ့္စကားနဲ႔ ကုိယ္ အက်ဥ္းခ်ဳံးေၿပာၿပပါ။
ကုိရီးယားဘာသာနဲ႔လုိ႔ဆုိလုိပါသလား။ ကင္(မ္) က ေမးတယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။ရုရွားဘာသာစကားနဲ႔ပါလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ၿပန္ေၿဖလုိက္တယ္။ ကင္(မ္)ဟာ စိတ္ရွဳပ္ေထြးသြားဟန္နဲ႔ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း နားနားၿပီးေၿပာတယ္။ သိပ္ကုိစဥ္းစားေနရတဲ့အတြက္ ေႏွးေကြးလြန္းေနတယ္။
အုိေက ေကာင္းၿပီ၊ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါရေစ။ နာမ္နဲ႔ နာမ၀ိေသသန ကုိ အဓိပၸာယ္ခြဲၿခားရွင္းၿပေပးပါ။
ၾကိယာဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါသလဲ။ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ ကာလသုံးပါးကုိ ဘယ္လုိနားလည္သလဲေၿဖပါ။
ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေၿပာတာမွန္ပါတယ္။ သဒၵါဘက္မွာ ကြ်မ္းက်င္ႏွံ႔စပ္တယ္လုိ႔ အၿမဲခ်ီးမြမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ကင္(မ္)ဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ တုိက္ကြက္လုိေမးခြန္းမ်ိဳးကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ တုံ႔ဆုိင္းဖင့္ႏြဲဲ႔မႈမရွိဘဲ ေၿဖဆုိႏုိင္ခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းအေနနဲ႔ ရုရွားဘာသာစကား ဘယ္ေလာက္သြက္လက္ပုိင္ႏုိင္ မွန္ကန္စြာ ေၿပာႏုိင္ၿပီလဲဆုိတာေမးရေတာ့မယ္။
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ေမးခြန္းေတြကုိ ေသခ်ာနားေထာင္ပါ။ တိတိက်က်ေၿဖပါလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က အစခ်ီၿပီး ထုံးစံအတုိင္ နာမည္၊ အသက္၊ ေမြးေန႔၊ သီတင္းပတ္၊ လ၊ ႏွစ္ နဲ႔ ရာသီဥတုေတြ စေမးတယ္။
ကင္(မ္) နည္းနည္းအခက္ေတြ႔ၿပီ။ နဂုိမ်က္ႏွာက နီရဲရတဲ့အထဲ ရဲတက္လာတယ္။ ဆြယ္တာအက်ၤ ီေလးကုိ ဆုပ္ကုိင္ဆြဲယူၿပီး နဖူးဆီကြယ္လုိက္တယ္။ ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးသားပါလုိ႔ ကင္(မ္) မၾကြားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကင္(မ္)ဟာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးသားပီပီ ၾကံ႔ခုိင္မႈရွိတယ္။ သည္းခံႏုိင္စြမ္း ရွိတယ္လုိ႔ ေၿပာရမွာ ၿဖစ္တယ္။
ကင္(မ္) ကုိ ကြ်န္ေတာ္ စစ္ေမးၿပီး အေၿခအေနမွန္နဲ႔ ကင္(မ္)ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကုိ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးထံ ၿပန္လည္တင္ၿပ ရပါတယ္။ ေခါင္ေဆာင္ၾကီးက ေက်နပ္မႈမရွိပါဘူး။ အမ်က္ေဒါသ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ကုိ ထြက္ခဲ့တယ္။ နမ္(မ္)ဆန္(န္) က ရုရွားဘာသာသင္ေက်ာင္းဆရာေတြအားလုံး အလုပ္ကရပ္စဲထုတ္ပစ္ လုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အံ့ၾသခဲ့ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ အၾကံေပးႏုိင္တာက ႏုိင္ငံအ၀န္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတဲ့ ရုရွားေက်ာင္းဆရာမ်ားကုိ ႏွစ္စဥ္ဖိတ္ၾကားစုရုံးေစၿပီး အေတြ႔အၾကဳံဖလွယ္ၿခင္း၊ သင္ရုိးညႊန္တမ္းမ်ား အသစ္စုစည္းေပါင္းထည့္ၿခင္း ၿပဳၿပင္ၿခင္းမ်ားၿပဳလုပ္သြားဖုိ႔ပါပဲ။ ကင္(မ္) ကေတာ့ အဲဒီကြန္ဖရင့္ေတြက ဆရာေတြ ေ႔ရွေမွာက္ သူဘယ္ေလာက္ကြ်မ္းက်င္လာၿပီလဲ၊ အရည္အခ်င္းဘယ္ေလာက္ၿပည့္မီသလဲ အစြမ္းၿပခ်င္ေနတယ္။ ၿပိဳင္ဖုိ႔လည္း ကင္(မ္)က ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားထားပုံပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္း ကင္(မ္)ရဲ႕ တုိးတက္ၿဖစ္ထြန္းမႈကုိ ခ်ီးက်ဴးရမွာပါ။
ႏွစ္ငါးဆယ္နီးပါး ၿဖတ္သန္းလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ကင္(မ္) ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေမးခဲ့တဲ့ေမးခြန္းေတြ၊ ၿပီးေတာ့သူရဲ႕ေၿပာဆုိပုံ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ မရွိတဲ့ဟန္ပန္ေတြ ကြ်န္ေတာ္ၿမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။
ကင္(မ္) ကေၿပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေဖကုိ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္၊ ေလးစားတယ္၊ ဘယ္သူမွ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ မသာႏုိင္ဘူး။ အေဖၿဖစ္ေစခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ္ၿဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားမွာပါ၊ နမ္(မ္)ဆန္(န္) အထက္တန္းေက်ာင္းကေန ကင္(မ္)အီဆြန္ တကၠသုိလ္ဘြဲ႔ရ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ဖုိ႔ ရည္မွန္းထားပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္လည္း အားကစားမလုပ္ခ်င္ဘူး၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္တယ္ဗ် လုိ႔ ထပ္ဆင့္ေၿပာေသးတာပါ။ ဒါကဟုတ္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲၿဖစ္ရမွာေပါ့။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ဟာ ၿပဳမႈက်င့္ၾကံပုံခ်င္း ဘယ္မွာ တူညီႏုိင္ပါ့မလဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း ဒီအခ်ိန္ ဒီအရြယ္မွာ ဒီလုိပဲရုိးရွင္းတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို ပုိင္ဆုိင္ထားၿမဲ မဟုတ္လား။
လူ႔ဘ၀ဆုိတာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းက်ယ္မႈေတြ ၿခံဳလႊမ္းသိပ္သည္းေနတဲ့ဌာနဆုိရင္မမွားပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကုိရီးယား စစ္ပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္က်ဆုံးခဲ့ရင္ ဒီလုိအၿဖစ္မ်ိဳးေတြ မၾကံဳႏုိင္ဘူး။ ခု ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ ေကာလိပ္ တကၠသုိလ္ အႏွံ႔ေရာက္တယ္။ ရုရွားစာသင္တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ႏုိင္ငံၿခားဘာသာသင္ဌာနရဲ႕ အၾကီးအမွဴးၿဖစ္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းစာကုိခ်စ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ခ်စ္တယ္။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ဒီေက်ာင္းသားေတြကပဲ ႏုိင္ငံအၾကီးအကဲေတြၿဖစ္မယ္။ ႏုိင္င့ံတာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ၾကမယ္မဟုတ္လား။ ႏုိင္ငံ့အေရးအရာေတြမွာ ေနရာယူလာၾကလိမ့္မယ္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အထူးအခြင့္အေရးေတြရွိတယ္ဆုိေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕ မိသားစုမ်ိဳးဆက္တစ္ခုလုံး အတြက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္တာ၀န္ တစ္ခု ကြ်န္ေတာ္လက္ခံရခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားအတြက္ ဘာမွလုပ္ေပးခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီတာ၀န္ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ကင္(မ္)အီဆြန္မ်ိဳးဆက္မ်ားကုိ ပညာသင္ၾကားေပးရမယ့္ တာ၀န္ၾကီးပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သီးသန္႔ဌားရမ္းခဲ့တာပါ။ ႏွစ္ ၂၀ ၾကာ သုိသုိသိပ္သိပ္ေနထုိင္ ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီ တံခါးေပါက္တစ္ခုကေန ၿဖတ္ေက်ာ္၀င္ေရာက္မိတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ပိတ္မိ ေနခဲ့ၿပီ။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ေအာက္တုိဘာလရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ အမွတ္မထင္ဆုံေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္ကေလး၊ အလြန္ရွက္ရြံ႕သိမ္ငယ္ၿပီး မရဲတရဲနဲ႔ သူငယ္ေလး၊ ဒီကေန႔ ကင္(မ္)ဂ်ံဳအီလုိ ၿဖစ္လာမယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္မွာ ထင္ခဲ့မလဲ။
ဒီေနာက္ပုိင္း အၿဖစ္ေတြက အလြမ္းဇတ္တစ္ခု ကၿပခဲ့ရသလုိ ကုိယ္တုိင္ခံစားရေတာ့တယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ အတြင္းမွာ ဆုိပါေတာ့။
ဧည့္ပါေမာကၡတစ္ဦးအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေမာ္စကုိမွာ ရွိေနစဥ္အတြင္း ေတာင္ကုိရီးယား ေအဂ်င့္တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ့္ကုိဆက္သြယ္ လာၿပီး ယုံၾကည္ႏုိင္စရာမရွိတဲ့ သတင္းတစ္ခုယူေဆာင္လာတယ္။ ကုိရီးယား စစ္ပြဲအတြင္းက ဆုိးလ္ကေန ခ်ီကာဂုိ ထိ ထြက္ေၿပးလြန္ေၿမာက္ခဲ့တဲ့ အစ္မၿဖစ္သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၿပန္လည္ေတြ႔ဆုံၾကဖုိ႔ပါ။ ေတာင္ကုိ္ရီးယား အမ်ိဳးသားေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီက အစီအစဥ္ၿပဳလုပ္ေပးမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ ၄၀ ကြဲကြာေနတဲ့ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ၊ ကံဆုံလုိ႔ၾကံဳရၿခင္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ေသၿပီလုိ႔ အထင္ရွိခဲ့ၾကတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္အမ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ၿမင္ေတြ႔ရေတာ့ သိပ္ကုိစိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခ်ီကာဂုိ လုိက္ဖုိ႔ေခၚတယ္။ အေမ မေသမီက ဆႏၵတစ္ခုပါတဲ့။ ေပါင္းစည္းေနထုိင္ၾကဖုိ႔ အစ္မက ေမွ်ာ္လင့္ေနတာပါ။ အေမ့ဆႏၵေလး ၿဖည့္ဆည္းေပးပါတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ မၿငင္းရက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုကုိ ဘယ္မွာ ထားရစ္ႏုိင္မွာလဲ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြ႔ဆုံခ်ိန္ မၾကာလွေပမယ့္ အေပ်ာ္ရြင္ဆုံးေန႔ရက္ ကေလးမ်ား ၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္ ၄၀ ကြဲကြာခ်ိန္ ေတြ ရွည္ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ေတြ႔ဆုံရတဲ့ အခ်ိန္က တုိေတာင္းၿပီး အခ်ိန္နာရီက ၿမန္လြန္းေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြ႔ဆုံၾကရတဲ့ အိမ္မွာပဲ ေၿမာက္ကုိရီးယားဘက္က အၿခားလွ်ိဳ႕၀ွက္ေအဂ်င္စီတစ္ခု အလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆုိတာ သိရၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အၿမန္ဆုံးထြက္ခြာၾကဖုိ႔အေၾကာင္းဖန္လာၿပီေပါ့။ ေတာင္ကုိရီးယားအစုိးရကလည္း အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ ခ်က္ခ်င္းဆုတ္ခြာ ၾကဖုိ႔ ညႊန္ၾကားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း၊ ကြ်န္ေတာ္ ဒီကုိ ဘာေၾကာင့္လာတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း သူတုိ႔သိသြား ခဲ့ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သစၥာေဖာက္အဆင့္ သတ္မွတ္လုိက္ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ အစ္မၿဖစ္သူက ခ်ီကာဂုိ ကုိ ေအးေအးေဆးေဆးၿပန္လုိ႔ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ၿပံဳယမ္းၿပန္ရင္ ေသရဖုိ႔က က်ိန္းေသ။ ကြ်န္ေတာ္ ၿပံဳယမ္းကုိ မၿပန္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ၿမင္ေတြ႔ခြင့္မရခဲ့ေတာ့ဘူး။
ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာမွ ေတာင္ကုိရီးယား သတင္းဌာနက ေပးပုိ႔ခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစု၀င္အားလုံး ဂူလက္ဂ္ကုိ ေခၚသြားၿပီး သုတ္သင္ရွင္းလင္းခံခဲ့ရတယ္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မဆင္မၿခင္ မုိက္မွားမႈေၾကာင့္ မိသားစု အားလုံး ဓားစားခံၿဖစ္ခဲ့ရတာ ရင္နာဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစု ဘယ္လုိဘယ္ပုံ အသတ္ခံရတယ္ဆုိတာ အေသးစိတ္ ဘာမွ မသိရပါဘူး။
ဤ ကမၻာေၿမေပၚမွာ သူတုိ႔မရွိေတာ့ဘူး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီဆုိတာက အေသအခ်ာပါပဲ။ အၿပစ္ဆုိစရာရွိရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိပဲ ဆုိရမွာၿဖစ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အရွဳးတစ္ပုိင္း ၿဖစ္ေနတာကုိ ကင္(မ္) ၿမင္ေစ့ခ်င္တယ္။ သူ ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဒီလုိလုပ္ရသလဲ။
ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာ စူးထုိးသလုိနာေနတယ္။ ေန႔ေတြ ေန႔ေတြ မနည္းလွဘူး။ ညေတြညေတြ မေရႏုိင္ဘူး။ ေန႔စဥ္ ညစဥ္ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ ကုိယ္ပဲ ထုရုိက္ေနမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ကုိယ္ ကြ်န္ေတာ္ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ကင္(မ္) ကုိ ေလွ်ာ့တြက္မိတယ္ေလ။ ဒီလုိၿဖစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိ ယုံရမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ဟာ သူေသနဲ႔ဘာၿခားသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး လက္တြဲခဲ့တဲ့ဇနီး၊ သမီး၊ သားေတြ သူတုိ႔ရဲ႕ ခင္ပြန္းေတြ၊ ရည္းစားေတြ၊ ေၿမးေတြ ကြ်န္ေတာ့္မွာ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ နစ္နာမႈေတြကုိ ကင္(မ္)ထံ တင္ၿပမယ္ဆုိရင္ သူဘယ္လုိ တုန္႔ၿပန္မလဲ။ ကင္(မ္) ဘယ္လုိ လူစားလဲ။ ကင္(မ္)ဟာ လူမဆန္တဲ့သူလား။ စာနာစိတ္ရွိတဲ့သူလား၊ ဆုိးသြမ္းတဲ့သူလား၊ ယဥ္ေက်းသူလား၊ အသိခက္တဲ့ ကင္(မ္)။
ကြ်န္ေတာ့္ဆႏၵကုိ ေၿပာၿပရရင္ ေၿမာက္ကုိရီးယားက ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ့သူေတြ၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနသူေတြ၊ က်မ္းမာမႈကင္း ဒုကၡခံၿပည္သူေတြ၊ သူတုိ႔အားလုံးလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရြင္ေစဖုိ႔ ၀၀လင္လင္စားေသာက္ႏုိင္ဖုိ႔ ေၿမာက္ကုိရီးယားမွာရွိတဲ့ တံခါးေပါက္ေတြ အားလုံဖြင့္ဖုိ႔၊ ေတာင္ကုိရီးယား၊ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အကူအညီယူဖုိ႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ၿမင္သလုိ ကမၻာကလည္းၿမင္မွာပါ။
ရွက္ရြံ႕သိမ္ငယ္တက္တဲ့ လူငယ္ေလး မသိနားမလည္ အၿပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ (၁၇) ႏွစ္ အရြယ္ ကြ်န္ေတာ့္ ေက်ာင္းသားေလး ကင္(မ္)။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ေမွ်ာ္....
1 comment :
ဆက္ျပီး ေရးျပပါအံုးဗ်ာ။ ဖတ္ခ်င္ပါေသးတယ္ ။
က်ေနာ္က ဘုိလိုေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းမေျပးလုိ႕ပါ ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။
မင္ဒင္
Post a Comment