Emotional Bank Account

-ခင္မမမ်ိဳး-

က်ြန္မတို႕ လူသားေတြ အားလံုးဟာ ခႏၶာကိုယ္အေသြးအသား၊ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္၊ ခံစားတတ္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးသားေတြနဲ႕ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ က်င္လည္ေနၾကရပါတယ္။ နံနက္မိုးလင္းမွာ မ်က္စိႏွစ္လံုး စဖြင့္ခ်ိန္ကစလို႕ ခႏၶာကိုယ္သန္႕စင္ေရး၊ စားေရးေသာက္ေရး၊ အိမ္အလုပ္၊ ေက်ာင္းအလုပ္၊ ရံုးအလုပ္စျပီး ကိုယ့္တာ၀န္နဲ႕ကိုယ္ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနၾကရပါတယ္။ ေန႕စဥ္လူမွဳဘ၀မွာ အတူေနတဲ့ မိသားစု၊ အိမ္ေထာင္စု၀င္ေတြက အစျပဳလို႕ က်င္လည္ေနရတဲ့ နယ္ပယ္အလုိက္ လူအမ်ားနဲ႕ မျဖစ္မေန ဆက္ဆံၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အလုပ္၊ ေက်ာင္း၊ မိသားစု တာ၀န္၀တၱရားေတြရဲ႕ စိတ္ဖိစီးမွဳေတြေၾကာင့္ စိတ္ခံစားမွဳအလိုက္ စဥ္းစားေတြးေခၚ ေျပာဆိုတာေလးေတြ ရွိတတ္တယ္။

လူၾကီးသူမေတြကေတာ့ အိမ္က ျပႆနာ အလုပ္ထဲ မသယ္သြားနဲ႕။ အလုပ္က ျပႆနာ အိမ္မသယ္လာနဲ႕ လို႕ေတာင္ ဆိုစမွတ္ျပဳၾကပါရဲ႕။ ရံုးထဲမွာလဲ ဒီေန႕ေတာ့ ရာသီဥတု မသာယာဘူး ဆိုျပီး လူၾကီးေတြရဲ႕ စိတ္အေျခအေနကို အခ်င္းခ်င္း သတိေပး ေျပာတတ္ၾကတယ္။ မိသားစုတြင္းမွာလဲ မိဘနဲ႕ သားသမီး ဆက္ဆံေရးေတြမွာ ျပႆနာေတြ ခဏခဏ တက္တတ္ၾကတယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ ေတြအခ်င္းခ်င္း ရန္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္း ၾကည့္မရျဖစ္တယ္။ အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေန မေခၚႏိုင္၊ မေျပာႏိုင္ေတြ ျဖစ္တာေတြလဲ ရွိတယ္။ အစည္းအေ၀းေတြမွာ ေကာင္းမိေကာင္းရက္ ေဆြးေႏြးေနရင္းက ထျငင္းကုန္တာရွိတာ။ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္ ေတြျဖစ္ၾက၊ ထခ်ကုန္တာေတြလဲ ရွိတယ္။

ကိုယ့္စိတ္က အားငယ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ရွံဳးနိမ့္ေနတယ္လို႕ ထင္ခ်ိန္မွာ ေျပာရိုးေျပာစဥ္အတိုင္း လူတဘက္သားက ေျပာတာကိုလဲ ဆရာလုပ္တယ္ ထင္တတ္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္က ဘ၀ျမင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ တဘက္လူက ၾကည့္ရိုးၾကည့္စဥ္ ၾကည့္တာကိုလဲ ကိုယ့္ကို ေစာ္ကားေနတယ္လို႕ ထင္တတ္တယ္။ လူတေယာက္ကို အႏုတ္လကၡဏာကေန ၾကည့္မိျပီးရင္ အေပါင္းလကၡဏာျဖစ္လာဖို႕ကလဲ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းျပန္ေရာ။ အေပါင္းလကၡဏာနဲ႕ ၾကည့္မိရင္လဲ ဘာလုပ္လုပ္ေကာင္းေနျပန္ေရာ။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုေတြက ေလ့လာေလ၊ နက္နဲေလ။ မိမိကိုယ္ကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရင္ေတာင္ အေတာ္နက္နဲတဲ့ ကိစၥ။ တခါတေလ ေဒါသထြက္သြားမိတဲ့ ကိစၥတခုကို ေသြးေအးခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ ထြက္သြားရတာလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေသြးဆူခ်ိန္မွာေလာက္ ေဒါသျဖစ္စရာ မေကာင္းေတာ့တာေတြ လူတိုင္း ၾကံဳဖူးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ြန္မတို႕လူသားေတြဟာ တဦးတေယာက္တည္းပဲ အပူအပင္ကင္းႏိုင္သမွ် ကင္းကင္း ေနေတာ့မယ္လို႕ ယတိျပတ္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသးစဥ္ကာလတခုအထိမွာ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေနထိုင္ေနၾကရဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ြန္မဟာ ပင္ကိုယ္သဘာ၀အရ စိတ္အေတာ္ဆတ္တဲ့ လူပါ။ နီးစပ္တဲ့ လူအမ်ားက စိတ္ရွည္တယ္၊ သည္းခံတတ္တယ္ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ြန္မသည္းမခံႏိုင္တဲ့ ကိစၥေလးေတြ တခ်ိဳ႕ကလဲ ရွိတတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ေတာ့ သည္းခံလိုက္ရင္၊ ျငိမ္ေနရင္ ျပီးေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ေတာ့လဲ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းလိုက္မွ ျပီးႏိုင္တာေတြကလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ျပႆနာအမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္မယ္ထင္ပါတယ္။ စိတ္ခံစားမွဳနဲ႕ တုန္႕ျပန္မိတာေတြလဲ ရွိတတ္ပါရဲ႕။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသက္အရြယ္၊ အေျခအေနတခု ေရာက္လာခ်ိန္က်ေတာ့ လူမွဳပတ္၀န္းက်င္ဆက္ဆံေရးမွာ အေရးၾကီးတဲ့ Emotional Bank Accountကို ဖြင့္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာရပါေတာ့တယ္။ ဒီစကားလံုးေလးကို က်ြန္မ စေတြ႕တာက Stephen Covey ေရးတဲ့ The 7 Habits of Highly Effective People: Powerful lessons in Personal Change ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာပါ။ စာေရးဆရာကေတာ့ လူသားေတြဟာ ေငြေၾကးဓန ဘဏ္စာရင္းေတြ ဖြင့္ထားၾကသလို Emotional Bank Accountကိုလဲ ဖြင့္ဖို႕ လိုအပ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

ဒီဘဏ္စာရင္းမွာ ထည့္သြင္းသင့္တဲ့ စာရင္းေျခာက္ခ်က္ကိုလဲ သူက ဆိုထားပါေသးတယ္။

(၁) တဘက္သားကို နားလည္မွဳ

စာေရးဆရာက တဘက္သားကို နားလည္မွဳရွိဖို႕ ဆိုထားပါတယ္။ က်ြန္မကိုယ္ေတြ႕နဲ႕ ယွဥ္ျပီး ေျပာရရင္ေတာ့ နားလည္တယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးက အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္အလြန္ခက္တဲ့ ကိစၥပါ။ မိဘနဲ႕ သားသမီးအၾကား၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအၾကား၊ ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းေတြအၾကားမွာေတာင္ နားလည္မွဳ လြဲမွားရာက ဆက္ဆံေရးအဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိတတ္တယ္ဆိုရင္ သူစိမ္းသူမနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ပိုဆိုးႏိုင္ပါတယ္။ နားလည္မွဳဆိုတာက ခ်က္ခ်င္းရႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အျပန္အလွန္ နားလည္မွဳရလာေအာင္ ၾကိဳးပမ္းယူရပါတယ္။ နားလည္မွဳမရခင္ ဆက္ဆံေရး ျပိဳလဲသြားတာလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အနည္းဆံုး နားလည္လာေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ေလးရွိဖို႕ကေတာ့ လိုအပ္လွပါတယ္။ တဘက္သားက ကိုယ့္စိတ္ကို အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူေလးေတြ ရွိလာရင္ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ သူျပဳမူရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း စတာေတြကို ေလ့လာၾကည့္ျပီးမွ တုန္႕ျပန္သင့္တာကို တုန္႕ျပန္တာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။ သူ႕ေနရာကေန တခ်က္ ျပန္၀င္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တာမ်ိဳးပါ။ မလြယ္ပါ။ အလြန္ခက္လွပါတယ္။ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါတိုင္းမွာ က်င့္သံုးလို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ က်င့္သံုးလို႕ ရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္နဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္လာမယ့္သူေတြ၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ျပီးသူေတြကို ဆံုးရွံဳးမွဳနည္းမွာ အမွန္ပါပဲ။

(၂) အေသးအမႊားေလးေတြကို ဂရုစိုက္တတ္မွဳ

ဒီအခ်က္ကို ဖတ္ရေတာ့ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေလးေတြနဲ႕ ယွဥ္ျပီး ေတြးမိတယ္။ က်ြန္မတို႕တေတြဟာ အလုပ္အလြန္မ်ားတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဒီကိစၥေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေန တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအခ်က္က အာရံုထားတာနဲ႕လဲ ပတ္သက္မယ္လို႕ က်ြန္မေတာ့ ယူဆမိပါတယ္။ ကေလးေတြနဲ႕ အသက္အရြယ္ၾကီးသူေတြက လူလတ္ပိုင္းေတြထက္ တျခားသူေတြကို ပိုဂရုစိုက္ တတ္ၾကပါတယ္။ လူလတ္ပိုင္းေတြက်ေတာ့ ၾကင္နာမွဳ၊ ေႏြးေထြးမွဳ မရွိတာလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ တျခား အာရံုထားစရာေတြ မ်ားလို႕ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဂရုမစိုက္မိၾကတာပါ။ အနီးကပ္ဆံုး အိမ္ေထာင္ဘက္ေတြမွာေတာင္ တတိယအရြယ္ေရာက္မွ တဦးနဲ႕တဦး ပိုျပီး ေဖးေဖးမမ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေတြ ရွိလာၾကတယ္လို႕ က်ြန္မမိတ္ေဆြ အဖိုးၾကီး၊ အဖြားၾကီးမ်ားက ေျပာၾကပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူငယ္ပိုင္း၊ လူလတ္ပိုင္းေတြမွာလဲ မိသားစုအတြင္းမွာ၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ အတြင္းမွာ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအတြင္းမွာ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ အၾကားမွာ၊ ဆရာတပည့္ေတြအၾကားမွာ အေသးအမႊားကိစၥေလးေတြကို ဂရုတစိုက္နဲ႕ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံမွဳေလးေတြ ရွိလာရင္ ဆက္ဆံေရးက ေတာ္ေတာ္ေျပလည္ႏိုင္ပါတယ္။ ေသးေကြးတဲ့ ၾကင္နာမွဳေလးတခုကေန ဘ၀တသက္တာ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာေတြ ရွိသလို၊ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြ ၾကားမွာ ထားရွိရမယ့္ အျပန္အလွန္ေလးစားမွဳကို ေဖာက္ဖ်က္တာေလးတခုကေန တသက္လံုး မေခၚႏိုင္မေျပာႏိုင္ ျဖစ္သြားတတ္တာေလးေတြလဲ ရွိတတ္လို႕ပါ။ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြမွာ ဘတ္စ္ကားေပၚအတက္ အိတ္ေလးမတင္ေပးမိတာကေန စားအိမ္ေသာက္အိမ္ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ ရွိသလို၊ အမွတ္တမဲ့နဲ႕ သူ႕ေရွ႕မွာ တျခား သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ပိုဦးစားေပးမိသလို ျဖစ္သြားတာကို ခံစားသြားျပီး သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္က ရပ္စဲခံခဲ့ရဖူးတာလဲ ရွိပါရဲ႕။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအခ်က္ေလးဟာ တစံုတရာေတာ့ လူ႕ဘ၀အတြက္ အက်ံဳး၀င္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အေသးအမႊားေလးေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ လူေတြကို ၾကင္နာပါ။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံပါ။

(၃) လူတဘက္သားအေပၚမွာ ေလးေလးနက္နက္ထားရွိမွဳ

စာေရးသူကေတာ့ ကတိေပးထားတဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေလးေတြကို မျဖစ္မေန လုပ္ေပးဖို႕ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ အနည္းဆံုး မလုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ပ်က္ကြက္မွဳအတြက္ ေလးေလးနက္နက္ ေတာင္းပန္သင့္တယ္၊ အစားထိုးအစီအစဥ္ လုပ္ေပးသင့္တယ္လို႕ က်ြန္မကေတာ့ ထပ္ဆင့္ ထည့္သြင္းခ်င္ပါတယ္။ အလုပ္သိပ္မ်ားတဲ့အခါမွာ အေရးၾကီးမွဳ၊ ဦးစားေပးမွဳေပၚ မူတည္ျပီး ပ်က္ကြက္တာေလးေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ က်ြန္မသားေပါက္စေလးကို ၾကားရက္ ညဦးပိုင္းေတြမွာ က်ြန္မစာဖတ္တာကို မေႏွာင့္ယွက္ပဲ သူ႕ဘာသာ ကစားမယ္ဆိုရင္ တနဂၤေႏြေန႕မွာ ပင္လယ္ကမ္းေျခက ကစားကြင္းကို ေခၚသြားမယ္လို႕ ကတိေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီတနဂၤေႏြေန႕တုန္းက သူ႕ကို အ၀တ္ေတြ အကုန္လဲေပးျပီးမွ တျခားပိုအေရးၾကီးတဲ့၊ ဦးစားေပးသင့္တဲ့ ကိစၥတခုေပၚလာပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚ ေရာက္ေနရတာေၾကာင့္ သူ႕ကို တီဗြီကာတြန္းေလးပဲ ဖြင့္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တပတ္ တနဂၤေႏြေန႕မွာ အျပင္သြားရေအာင္ဆိုျပီး အ၀တ္လဲေပးဖို႕ ေခၚပါတယ္။ သူက်ြန္မဆီ ခ်က္ခ်င္းမလာဘူး။ က်ြန္မကိုၾကည့္တဲ့ သူ႕မ်က္လံုးေလးထဲမွာ အရိပ္တခ်ိဳ႕ကို က်ြန္မခံစားလို႕ ရေနသလိုပဲ။ ဒါနဲ႕ က်ြန္မကိုယ္တိုင္ အ၀တ္အရင္လဲရပါတယ္။ ဖိနပ္စီးျပီး၊ အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးမွ သူ႕ကိုေခၚေတာ့ အေပၚအက်ီၤေလးကို သူ႕ဘာသာသူ ခ်ြတ္ျပီး က်ြန္မဆီ ေျပးလာေတာ့တာပါပဲ။ သံုးႏွစ္နီးပါး ကေလးငယ္ေလးမွာေတာင္ ယံုၾကည္မွဳနဲ႕ တဘက္သားအေပၚ အေလးအနက္ထားမွဳ ရွိမရွိအေပၚ ခံစားတတ္ပါလားဆိုတာ မ်က္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တဘက္သားအေပၚ အေလးအနက္ ထားပါ။ ကတိေပးျပီးရင္ ၾကိဳးစားလုပ္ေပးပါ။ အေျခအေနေၾကာင့္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရရင္ ရွင္းျပေတာင္းပန္ပါ။ တဘက္သားကို တျခားအစားထိုး အစီအစဥ္ေလးေတြ လုပ္ေပးပါလို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

(၄) ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာပါ

စာေရးသူကတဦးနဲ႕ တဦး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႕ ဆိုထားပါတယ္။ အနည္းငယ္ခက္တာ အမွန္ေပမယ့္ ခုရွဳတ္မွ ေနာင္ရွင္း ဆိုသလိုပဲ က်ြန္မဘ၀ကိုယ္ေတြ႕အရဆိုရင္ေတာ့ ကနဦးအစကတည္းက အားလံုးရွင္းထားတာ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္ခြင္ဆက္ဆံေရးမွာ၊ မိဘနဲ႕သားသမီး ဆက္ဆံေရးမွာ၊ အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ ျပႆနာ အျဖစ္ဆံုး အခ်က္က ဒီအခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္လို႕ ဆိုလိုက္ရင္ လူေတြက ေငြေတြ၊ စိန္ေတြ သြားျမင္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါ။ လူတဦးနဲ႕ တဦး မိတ္ေဆြျဖစ္တယ္ဆိုရင္ တဦးနဲ႕ တဦး မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ရွိလို႕ မိတ္ေဆြျဖစ္တာပါ။ အဲဒီမွာမွ ကိုယ္က ဘယ္လိုမိတ္ေဆြမ်ိဳးလိုခ်င္တာလဲ။ ေစ်းအတူသြားဖို႕ မိတ္ေဆြလား၊ ဖုန္းဆက္စကားေျပာဖို႕ မိတ္ေဆြလား၊ တဦးနဲ႕တဦး တိုင္တိုင္ပင္ပင္လုပ္ဖို႕ မိတ္ေဆြလား၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အေစာၾကီးကတည္းက ရွင္းလင္းေျပာျပထားတာ ေကာင္းပါတယ္။ မတူတာေတြညွိျပီး၊ လံုး၀မတူရင္လဲ ကနဦးကတည္းက အသိအက်ြမ္းေလာက္ အဆင့္မွာပဲ ထားလို႕ရပါတယ္။ ခင္မင္ရင္းႏွီးနီးစပ္မွဳ အတိုင္းအတာတခုရွိလာျပီးမွ ကိုယ္က ဖုန္းဆက္တာကို သူက မကိုင္လို႕၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႕ေျပာတာကို သူက မအားဘူးေျပာလို႕၊ သူက အြန္လိုင္းမွာ ခ်က္တင္ လုပ္ခ်င္တာကို ကိုယ္က မလုပ္ႏိုင္လို႕ေတြနဲ႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ စိတ္ေတြခုျပီး မေခၚႏိုင္၊ မေျပာႏိုင္ေတြျဖစ္ျပန္တာနဲ႕ စာရင္ ေစာေစာကတည္းက သိရံု၊ က်ြမ္းရံုေလာက္ပဲ ရွိေနတာက ပိုေကာင္းပါတယ္။

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ။ အလုပ္စမလုပ္ခင္ကတည္းက အလုပ္တာ၀န္ ခြဲေ၀မွဳ လုပ္ထားသင့္ပါတယ္။ က်ြမ္းက်င္မွဳ အေျခအေန၊ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေပၚမူတည္ျပီး တိတိက်က် အလုပ္အကိုင္ရွိထားသင့္ပါတယ္။ အဲလိုမဟုတ္ပဲ ေနာက္မွ သူက ဒါမလုပ္လို႕၊ ငါကခ်ည္းပဲ လုပ္ေနရလို႕၊ မင္းကဘာလုပ္လဲ၊ ငါက ဘာလုပ္လဲနဲ႕ ျဖစ္လာၾကရင္ လူၾကားလို႕လဲ မေကာင္း။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ယံုၾကည္မွဳေတြလဲပ်က္နဲ႕ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အစုအဖြဲ႕စိတ္ေလးေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္တတ္ပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ဖြဲ႕ၾက၊ ကြဲၾက၊ ျပန္ေပါင္းၾက၊ ျပန္ကြဲၾကေတြ ျဖစ္ေနတာ ဒီကိစၥေၾကာင့္ မ်ားပါတယ္။ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အျပန္အလွန္ ၾကိဳတင္အသိေပးျပီးမွ အလုပ္တခုကို လုပ္တာေကာင္းပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ေရးမွာလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ဒီအခ်က္ဟာ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ က်ြန္မက အိမ္ေထာင္ကြဲတေယာက္ဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္ကြဲတေယာက္က အိမ္ေထာင္ေရးအေၾကာင္း ေျပာတာ မဆီမေလ်ာ္ဖူးလို႕ တခ်ိဳ႕က ထင္ခ်င္ထင္ပါမယ္။ က်ြန္မေျပာခ်င္တာက က်ြန္မတို႕ အိမ္ေထာင္ေရး ျပိဳကြဲရျခင္းဟာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ရွင္းလင္းမွဳ မရွိတာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေျပာၾကားလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ြန္မဘက္မွာက က်ြန္မအိမ္ေထာင္ဘက္ေဟာင္းနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ ရွိခဲ့တာ မဟုတ္ပါ။ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူတေယာက္နဲ႕ ေမြးေန႕တူ၊ ေမြးဖြားႏွစ္တူသူ တေယာက္ကို ေတြ႕ရတာမို႕ စိတ္၀င္စားမိရံုေလး သက္သက္ပါ။ ေျပလည္တဲ့ ဆက္ဆံေရး၊ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မွဳ၊ နားလည္မွဳ တည္ေဆာက္ျပီးမွ အဆင္သိပ္ေျပသြားရင္ေတာင္ ေစ့စပ္တာေလာက္ပဲ လုပ္ျပီး၊ က်ြန္မမွန္းထားတဲ့ ပညာအဆင့္အတန္းနဲ႕ အလုပ္အကိုင္အဆင့္အတန္း တခုေရာက္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ ရည္ရြယ္သူပါ။ ဒီေတာ့ က်ြန္မမွာ သူနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ လံုး၀မရွိခဲ့ပါ။ သူ႕ကို အိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္ လက္ခံဖို႕ဆိုတာ စိတ္ကူးထဲမွာ ရွိေတာင္ မရွိေသးပါ။ သူ႕ဘက္က အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကိုေတာ့ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ပိုင္း၊ လမ္းခြဲမယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ သိလိုက္ရပါတယ္။

ဒီတုန္းက သူက ဒီလိုဆိုပါတယ္။ “မိန္းမပဲကြာ။ အတင္းအဓမၼျပဳက်င့္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားဘယ္လိုနည္းနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေယာက်္ားနဲ႕ ကေလးရသြားရင္ ယူကို ယူရမွာပဲ။ ေယာက်္ားယူျပီးရင္လဲ အဲဒီ ေယာက်္ားက ဘယ္လိုလူပဲျဖစ္ေနေန၊ ေနာက္ဆံုး ဇိမ္ေခါင္းပဲ ျဖစ္ေနေန ဆက္ေပါင္းရမွာပဲ။ ကြာမယ္ဆိုရေအာင္ မင္းက ဘယ္လိုမိန္းမမ်ိဳးမို႕လဲ။ ငါလိုခ်င္တာက ငါက လွမ္းၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ ပါးစပ္ပိတ္ေနမယ့္ မိန္းမမ်ိဳး“ လို႕ ဆိုပါတယ္။ ရီရခက္၊ ငိုရခက္လို႕ပဲ ဆိုရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီစကားကို က်ြန္မနားထဲ စြဲေနမိတယ္။ ျပန္ေတြးၾကည့္မိတိုင္းလဲ ျပံဳးမိတာ အခါခါ။ ဖူးစာမ်ား ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဆံုမွ ဆံုတတ္ပါရဲ႕။

ဒါေၾကာင့္လဲ ကေလးေနာင္ေရးဆိုျပီး ၾကား၀င္ေစ့စပ္မယ္ဆိုသူတိုင္းကို က်ြန္မက အသည္းအသန္ တားရပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ က်ြန္မဆီမွာကလဲ သူ႕လို ေယာက်္ားမ်ိဳးကို အိမ္ေထာင္ဘက္အေနနဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေနေနသာသာ၊ မိတ္ေဆြအေနနဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတာင္ ရွိတာ မဟုတ္လို႕ပါပဲ။ ဒီလိုပဲ သူ႕ရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ အေနနဲ႕ဆိုရင္လဲ အိမ္ေထာင္ဘက္ေယာက်္ားဆိုတာကို အျပန္အလွန္ေလးစားမွဳ၊ တဦးနဲ႕ တဦး တန္ဖိုးထားမွဳ၊ တန္းတူညီမွ်မွဳရွိတဲ့ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္တေယာက္လို႕ပဲ ျမင္ျပီး၊ ေက်းက်ြန္တေယာက္လို မေနႏိုင္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို အိမ္ေထာင္ဘက္အေနနဲ႕ ဆက္ရွိေနရမွာ အေတာ္ခက္ခဲမွာ ျဖစ္လို႕ပါပဲ။ သူ႕အတြက္ သူေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးရွိမယ့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႕ ဘ၀သစ္တည္ေဆာက္တာက ေရရွည္မွာ ပိုေကာင္းမြန္မယ္ဆိုတာကို က်ြန္မသိေနျပီး ျဖစ္လို႕ပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာက္ခါငင္ခါ၊ ထင္ရာစိုင္းလိုက္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ အျပဳအမူတခုေၾကာင့္ က်ြန္မဘက္မွာလဲ အမ်ားၾကီး နစ္နာသြားခဲ့သလို၊ သူ႕ဘက္မွာလဲ တာ၀န္မေက်တဲ့ ဖခင္တေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္တေယာက္ ဓားစာခံ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို ၾကိဳတင္ျပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာထားခဲ့ၾကလို႕ပါပဲ။ ခ်စ္သူေတြ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္ ေတြဟာ ဒီအခ်က္ေတြကို အထူးတလည္ ဂရုျပဳသင့္ပါတယ္။ မိဘပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သားသမီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်စ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဇနီးခင္ပြန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ တဦးနဲ႕ တဦး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို ရွင္းရွင္းအသိေပးျပီးမွ ေရွ႕ဆက္သင့္ပါတယ္။

(၅) စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရမွဳကို ျပသျခင္း

ဒီအခ်က္က အေတာ္အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္လို႕ စာေရးသူက ဆိုထားပါတယ္။ က်ြန္မကိုယ္ေတြ႕အရလဲ ဒီအခ်က္က အေရးၾကီးတယ္ျမင္ပါတယ္။ က်ြန္မတို႕ လူသားေတြအားလံုးဆီမွာ အဆိုးျမင္၊ အေကာင္းျမင္စိတ္ေလးေတြ ရွိၾကပါတယ္။ လူတိုင္းမွာကလဲ အဆိုးလဲ ရွိပါတယ္။ အေကာင္းလဲ ရွိပါတယ္။ တူတာ တြဲလုပ္၊ မတူတာ ခြဲလုပ္၊ လံုး၀တြဲလို႕မရရင္လဲ ေရွာင္လုပ္ဖို႕ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအားလံုးမွာ အားနည္းခ်က္တခုကေတာ့ ကိုယ့္ရန္သူ၊ ကိုယ့္ျပိဳင္ဘက္ရဲ႕ ေကာင္းတာေလးေတြကို ျမင္တဲ့အခါ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး၊ ဆိုးတာမွ ေရြးေျပာခ်င္တဲ့ အက်င့္ပဲ။ လူတိုင္းမွာ ရွိတဲ့ အားနည္းခ်က္ပါ။ ေနာက္အားနည္းခ်က္တခုကေတာ့ သူတပါးေအာင္ျမင္တာ၊ ၾကီးပြားတာဆိုရင္ စိတ္ထဲမွာ ၀င္တတ္ၾကတဲ့ မနာလိုစိတ္ေလးေတြပါ။ လူေတြက တေယာက္နဲ႕ တေယာက္နဲ႕ မသိသူေတြဆို အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ သိသူေတြမွာ တေယာက္ေယာက္က တေနရာရာမွာ ကိုယ္နဲ႕ မတူပဲ အတိုင္းအတာတခုအထိ ေအာင္ျမင္သြားရင္ ျပႆနာျဖစ္လာတာေတြ ရွိပါတယ္။ မရွိတုန္းမွာ မွ်တစားေနတာပဲ။ အဲဒီထဲမွာ တေယာက္က နည္းနည္းမရွိလာလိုက္နဲ႕။ သူက ဘယ္လိုပါ။ အလကားပါ စျပီး ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ လူမွဳဆက္ဆံေရးမွာ ျဖစ္သင့္တာေတြက ကိုယ့္မိတ္ေဆြေအာင္ျမင္သြားရင္ သူနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ မိတ္ေဆြအေနနဲ႕ ဂုဏ္ယူေပးတာ၊ ေအာင္ျမင္ခ်ိန္နဲ႕ ဆံုးရွံဳးခ်ိန္အားလံုးမွာ အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ ရပ္တည္ေပးတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႕စိတ္ေတြက အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ခ်ိန္ေတြက်ရင္ ေရွာင္ခြာျပီး ငယ္က်ိဳးငယ္နာေဖာ္၊ ပုတ္ခတ္မွဳေတြ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သူေတြဘက္ကလဲ ဘ၀ျမင့္ျပီး ေရွာင္ခြာခြာ လုပ္တာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္ အျမဲရွိတတ္တယ္၊ ေၾကြတလွည့္၊ ၾကြက္တခုန္ဆိုတဲ့ သေဘာေလးကို ကိုင္စြဲျပီး ရွံဳးနိမ့္ခ်ိန္ေတြကို ျပင္ဆင္ထားဖို႕လဲ လိုအပ္လွပါတယ္။ တခါတရံမွာ လူေတြကို အရင္က လုပ္ခဲ့တာေတြနဲ႕ လက္ရွိအလုပ္ေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ေပးဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ အရင္က ဓားျပဗိုလ္၊ အခုလက္ရွိ လူအမ်ားၾကည္ညိဳေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလဲ ရွိတတ္တာပဲ။ အရင္က ေက်ာင္းဆရာ၊ အခု လက္မရြံအရက္သမားျဖစ္ေနတာလဲ ရွိတတ္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လဲ အရင္က သူေဌးျဖစ္ျပီး၊ ခုက်မွ လမ္းေဘးေရာက္ေနတဲ့ အိမ္ေျခယာမဲ့ရဲ႕ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကိုသာ စိတ္မ၀င္စားရင္ေနမယ္၊ နာမည္ၾကီး လူတေယာက္ရဲ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းခန္းထဲ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ဖူးတာကို ေျပာဆိုျပီး အထင္မၾကီးပါဘူးကြာ လုပ္ခ်င္သူေတြက အမ်ားသားကလား။

ေနာက္အားနည္းခ်က္တခုက အတင္းတုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ပါပဲ။ “သန္းရွာအတင္းတုပ္၊ မိန္းမအလုပ္“ဆိုလို႕ မိန္းမမ်ားၾကီးပဲ မယူဆပါနဲ႕။ ေယာက်္ားမ်ား အတင္းတုပ္ရင္လဲ မိန္းမမ်ားထက္ ပိုဆိုးျပီး ေပါက္ကရေလးဆယ္ အကုန္ေျပာတတ္ပါတယ္။ လူဟာ လူပဲမို႕ လူလိုပဲ က်င့္ၾကံၾကပါတယ္။ ေယာက်္ားရယ္၊ မိန္းမရယ္ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ထပ္အက်င့္တခုကေတာ့ တျခားသူကို ႏွိမ့္ခ်ျပီး မိမိကိုယ္ကို ကိုယ္ရည္ေသြးတတ္တဲ့ အက်င့္ပါ။ ဒါကလဲ လူတိုင္းလိုလိုမွာ ရွိတတ္တဲ့ အတြင္းစိတ္ေလးေတြပါ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမထဲမွာေတာင္ ျဖစ္တတ္တာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ မသိမသာလဲရွိသလို ထင္ထင္ရွားရွား လူသိရွင္ၾကားလဲ ရွိပါတယ္။ သူဘာလဲ၊ ငါဘာလဲ ျငင္းခုန္မွဳေတြ ျဖစ္တတ္တာက ဒီစိတ္အေျခခံ ေလးေတြေၾကာင့္ပါ။ မသိမသာေလးေတြက နားလည္ေပးႏိုင္ၾကေပမယ့္ ထင္ရွားလြန္း လာရင္က်ေတာ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္ေစပါေတာ့တယ္။ တျခားလူတေယာက္ကို ႏွိမ့္ခ်ျပီး၊ လာေျပာတာကို နားေထာင္ေနရသူတေယာက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ငါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေကာ သူအဲလိုပဲ ေျပာေနတာမ်ားလား ဆိုတဲ့ မယံုၾကည္မွုေတြ တိုးပြားလာေစလို႕ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရးမွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနသူေတြ ဒီအခ်က္ကို ဂရုစိုက္ဖို႕ လိုပါတယ္။

(၆) အမွားလုပ္မိပါက ရိုးသားစြာနဲ႕ ေတာင္းပန္ျခင္း

စာေရးသူကေတာ့ ေတာင္းပန္ပါဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနနဲ႕ ထည့္ထားပါတယ္။ က်ြန္မကိုယ္ေတြ႕အရဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာကလဲ အလြန္ကို ခက္ခဲတတ္တာကလား။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ “ငါ“ ဆိုတဲ့ မာနေတြက ခံေနၾကလို႕ပါ။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းက်ေတာ့လဲ ေတာင္းပန္ရေအာင္ “သူက ဘာမို႕လဲ“၊ မိဘက်ေတာ့လဲ “ငါေမြးထားတဲ့သားသမီးကို ငါက ျပန္ေတာင္းပန္စရာလား“၊ သားသမီးက်ေတာ့လဲ “မိဘပဲဥစၥာ။ နားလည္ေပးရမွာေပါ့“၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမက်ေတာ့လဲ “အရင္းၾကီးေတြပဲ၊ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ မလိုပါဘူး“၊ အထက္လူၾကီးက်ေတာ့လဲ “ငါေတာင္းပန္လိုက္ရင္ အရိုအေသ တန္သြားမွာေပါ့”၊ လက္ေအာက္ငယ္သားက်ေတာ့လဲ “အေျခအေနအရသာ ေတာင္းပန္ရတာ၊ စိတ္ထဲက ေတာင္းပန္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ျပဳတ္မွာစိုးလို႕။ ဒီလူၾကီး ပင္စင္ယူျပီးမွ သိမယ္“ စတဲ့ မာန္မာနေလးေတြက ခံေနတတ္ၾကပါတယ္။ ခက္တာက ေတာင္းပန္လိုက္ရင္ ေတာင္းပန္သူဘက္ကလဲ ေအာက္က်ေနာက္က် ေတာင္းပန္ရတယ္လို႕ အထင္ရွိေနသလို၊ ေတာင္းပန္ခံရသူဘက္ကလဲ ဟုတ္လွျပီထင္ျပီး ဘ၀င္ျမင့္သြားတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြပဲ။ တကယ္က မွားသြားတာ တခုျဖစ္တယ္၊ ေတာင္းပန္သူက ေတာင္းပန္လိုက္တယ္၊ ေက်ေအးသူက ေက်ေအးလိုက္တာ။ အဲဒီမွာတင္ ဒီကိစၥက ျပီးသြားျပီျဖစ္တယ္။ ေရွ႕ဆက္ဆံေရးကို သယ္ေဆာင္သြားဖို႕ မလိုအပ္သလို၊ အမွတ္ထားျပီး အစေဖာ္ဖို႕လဲ မလိုအပ္ဘူး။ တခ်ိန္မွာ တေယာက္က မွားျပီး၊ ေနာက္တခ်ိန္က်ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတတ္တာလဲ ရွိတတ္တယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြက မိဘနဲ႕ သားသမီးမွာလဲ ရွိတတ္တယ္။ ပထမကိစၥရပ္မွာ သားသမီးကမွားတယ္၊ မိဘက မွန္တယ္။ ေနာက္ကိစၥတခုက်ေတာ့ “သားဟိုတခါကလဲ ျဖစ္ျပီးျပီေလ။ သားေတာင္းပန္လို႕ ေဖေဖက ခြင့္လႊတ္ထားရတာ။ ခုတေခါက္လဲ ေဖေဖပဲမွန္တယ္။ ေဖေဖေျပာသလို သားလုပ္ရမယ္“ လို႕ ေျပာတတ္တဲ့ မိဘေတြ မရွိဘူးမဟုတ္ဘူး။ ရွိကိုရွိတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သားနဲ႕ အေဖၾကားက ဆက္ဆံေရး တံတိုင္းတခုျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ မိဘနဲ႕ သားသမီးမွာေတာင္ ျဖစ္တတ္ေသးရင္ တျခားလူေတြကေတာ့ ပိုဆိုးေရာဆိုပါေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ အမွားလုပ္မိရင္ ရိုးသားစြာနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါ။ သူတပါး ေတာင္းပန္မွုကိုလဲ အခြင့္အေရး မယူပါနဲ႕လို႕ က်ြန္မက ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ခ်င္ပါတယ္။

နိဂံုး

နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရရင္ က်ြန္မဟာ စိတ္ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္တေယာက္မဟုတ္ပါ။ လူသားေတြရဲ႕ ျပဳမူေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို ေလ့လာတဲ့ ပညာရွင္တေယာက္လဲ မဟုတ္ပါ။ က်ြန္မမွတ္သားထားမိဖူးတဲ့ အခ်က္ေျခာက္ခ်က္ကို က်ြန္မရဲ႕ ဘ၀ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေတြေပၚမွာ အေျခခံျပီးမွ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးသားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ပါတဲ့ လူေတြရဲ႕ အက်င့္ေတြဆိုတာကလဲ လူုသားတိုင္းရဲ႕ ေယဘူယ်အက်င့္ေတြကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ အက်င့္ဆိုးေတြ ရွိၾကပါတယ္။ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ အတိမ္အနက္ပဲ ကြာၾကပါတယ္။ က်ြန္မလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ဆန္းစစ္ျပီး၊ Emotional Bank Account မွာ ပမာဏမ်ားလာေအာင္ ၾကိဳးစားျပဳျပင္ေနဆဲပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေဆာင္းပါးေလးထဲကေန စာဖတ္သူအတြက္ တစံုတရာ ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း----။