ခမရ ၅၁၅ မွ ဗုိလ္ႀကီးေကာင္းဇံ၏ ခ်စ္ဇနီးထံေပးစာ

ဇူလုိင္ ၂၁။

ခင္ေလး

ေနေကာင္းက်န္းမာမယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ကုိယ့္အေျခအေန သိဖုိ႔ စာေရးလုိက္တာပါ။ ကုိယ္အခု ေနာက္တန္း ေဆး႐ုံကုိ ေရာက္ေနတယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔ လက္နက္ႀကီးအစ ရွပ္ထိ႐ုံပါ။ မၾကာခင္ပဲ ေဆး႐ုံကဆင္းၿပီး ခင္ေလးဆီ တေခါက္ေလာက္ ျပန္လာေတြ႔ဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါမယ္။ ခြင့္ရဖုိ႔ေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူး။ ထုံးစံ အတုိင္းေပါ့ ၁ရက္ ၂ရက္ေလာက္ အဆင္ေျပသလုိ လစ္လာရမွာပဲ။

ကုိယ္တုိ႔ စကခ ၂၊ ခမရ ၅၁၅က မုိးတြင္းမွာလည္ မနားရဘူး၊ ကုိယ္က ခဲြမွဴးျဖစ္ေနေတာ့ ပုိဆုိး တာေပါ့။ အေပၚကိစၥလည္း ကုိယ္ပဲ။ ေအာက္ကိစၥလည္း ကုိယ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဇူလုိင္လထဲမွာ မုိးကလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္ႏွာမွာ ဘယ္လုိ ျဖစ္ေနမလဲဆုိတာ ခင္ေလး မွန္းဆမိမွာပါ။ ကုိယ္တုိ႔ ေရာက္ေနတဲ့ ဂြင္ထဲမွာ ႐ြက္ဆစ္အဖဲြ႔ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ ဒီဂြင္ထဲမွာ ကုိယ္တုိ႔ တပ္ရင္းက လႈပ္ရွား တခဲြနဲ႔ ခလရ ၆၄ က ဗုိလ္မွဴး ေနထြတ္ဦးစီးတဲ့ တေၾကာင္းနဲ႔ ခဲြတခဲြ လႈပ္ရွားေနရတယ္။

ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ဗုိလ္မွဴးေနထြတ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္း ႐ြက္ဆစ္တုိ႔ အဖဲြ႔နဲ႔ စၿပီး ထိေတြ႔မႈ ျဖစ္ၾကတယ္။ ျဖစ္တာက ညႀကီးမုိးခ်ဳပ္ သူတုိ႔က ႐ြာအ၀င္မွာ ျဖစ္တာလုိ႔ သိရတယ္။ ရဲေဘာ္တေယာက္ ဒူးမွာ လက္နက္ငယ္ထိၿပီး ဒဏ္ရာရသြားေတာ့ သူတုိ႔စစ္ေၾကာင္းက အဲဒီည အဲဒီ႐ြာမွာပဲ အေျချပဳ ေနလုိက္ၾကတယ္။ ေနာက္ရက္မွာ သူတုိ႔စစ္ေၾကာင္းက ဟုိေကာင္ေတြ ဆုတ္သြားတဲ့ ဖက္ကုိ လုိက္ရွင္းၾကတယ္။

ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ကြာ အထက္ကလည္း ကုိယ္တုိ႔ကုိ လုိက္ရွင္းခုိင္း ပိတ္ခုိင္းေတာ့ ကုိယ္တုိ႔ တပ္ခဲြက ေနာက္ေန႔ ညေန ၃နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွာ ဟုိေကာင္ေတြနဲ႔ စထိေတြ႔ ပစ္ခတ္ၾကတယ္။ ဒီေကာင္ ေတြ ၂၀ ေလာက္ရွိမယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းတယ္။ ကုိယ္တုိ႔လည္း ပစ္အားနဲ႔ ဖိၿပီး တြယ္လုိက္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ေျပးသြားတယ္။ ကုိယ္တုိ႔ တပ္ခဲြက ျဖန္႔ၿပီး လုိက္ရွင္းတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ညေန ၆ နာရီ ေလာက္မွာ တျခားအဖဲြ႔နဲ႔ ထပ္ၿပီး ထိေတြ႔ ၾကတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဘက္က အေတာ္ မ်ားတယ္။ ခန္႔မွန္းေျခ ၈၀ ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္။ ဘူဇူကာလည္း အေတာ္ သုံးနုိင္ၾကတယ္။ ကုိယ္လည္း မထင္မွတ္ဘဲ ခ်ဳံခုိမိေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔ဘက္က လက္နက္ ႀကီးေတြ ပုံေအာပစ္တာ ခံလုိက္ရတယ္။ ဒီပဲြမွာ ကုိယ္လည္း လက္နက္ႀကီး အစ ထိခဲ့တယ္။

ကုိယ္စိတ္မေကာင္းတာက ကုိယ့္ခဲြက အားအကုိးရဆုံး တပ္ၾကပ္ ယဥ္ေထြး၊ တပ္ၾကပ္ ျမင့္လြင္နဲ႔ တပ္ၾကပ္ နႏၵာေထြးတုိ႔ က်သြားၾကတယ္။ တပ္သား စုိးျမင့္ေအာင္လည္း က်သြားတယ္။ အားလုံး ၄ေယာက္ က်သြားတာေပါ့။ ဟုိတေလာကမွ ကုိယ္တုိ႔ခဲြကုိ ေျပာင္းလာတဲ့ ဗုိလ္မ်ဳိးသူဟိန္းလည္ ဒဏ္ရာရတယ္။ တပ္ၾကပ္ႀကီး သက္ဦး၊ တပ္ၾကပ္ ေအာင္ေက်ာ္ဦး။ တပ္သား ေအးမင္းတုိ႔လည္း ဒဏ္ရာရတယ္။ အားလုံးက လနက ဒဏ္ရာေတြပဲ။ ဆုိးတာက ေသနတ္ ၄လက္ ပါသြားတာပဲ။ MA1 ၁လက္၊ MA2 ၂လက္ ၊ နဲ႔MA4 ၁လက္။ ကုိယ္ေတာ့ စစ္ခုံ႐ုံး ၀င္ရမွာ ေသခ်ာ သေလာက္ပဲ။

ခင္ေလးဘာမွ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကုိယ္တုိ႔စုေဆာင္းရွာထားသမွ် ေလးေတြနဲ႔ ေပးကမ္းၿပီး အမႈေပါ့ေအာင္ ၾကည့္လုပ္ရမွာေပါ့။ ခင္ေလး ပစၥည္းေတြ ခဏ ထုတ္သုံးရမွာကုိေတာ့ ေမာင္ႏွေမ်ာမိ ေပမဲ့ မတတ္ႏုိင္ဘူး ခင္ေလးေရ။ ေနာက္မွ ေမာင္ ျပန္ရွာ ေပးပါမယ္ကြာ။ ေလာေလာ ဆည္ဆည္ေတာ့ ထုခဲြၿပီး ေငြရွာထားပါအုန္း။ ဒါမွ ဒီတပါတ္အတြင္း ကုိယ္ျပန္လာရင္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေအာင္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းလုိ႔ပဲ မွတ္ပါတယ္။ သားလည္း ေနေကာင္းတယ္မုိ႔လား။

ခင္ေလးနဲ႔သားေမာင္သီဟ က်န္းမာဖုိ႔ ေမာင္ ဆုေတာင္းပါတယ္။

သတိရစြာနဲ႔
ေမာင္

(၀ိမုတၱိဘေလာ့ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္။)