စစ္ေတြ ဆန္လုပြဲ - ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္

ႀသဂုတ္လ(၁၃) ဆန္ျပသနာေန႔ အေရးအခင္းျဖစ္ရပ္မွန္သမိုင္း

 ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုေသာစကားသည္ သူမ်ားႏွင္႔သာ သက္ဆိုင္သည္ဟု ထင္သည္။ ၀န္ခံရလ််င္ မျပည္႔စံုေသးလို႔ ေတြးမိသည္။ အႏၱရယ္မက်ေရာက္ျခင္းကို ကံေကာင္းျခင္းဟု ေျပာဆိုတတ္ႀကပါသည္။ လူတိုင္းလိုလိုလည္း ယင္းအခ်က္ကို လက္ခံႀကသည္လည္းျဖစ္သည္။  ဤစကားရပ္ကို က်ြန္ေတာ္လက္မခံနိုင္။ ဘ၀င္မက်။ မလုံေလာက္ေသာ စကားဟုထင္မွတ္သည္။ ေနာက္အရာရာတိုင္းကို မေက်နပ္ခ်င္ျဖစ္မိသည္။ 
( အျပည့္အစုံကိုဖတ္လိုလ်င္ေခါင္းစဥ္ကိုကလစ္လိုက္ပါ။ )

စင္စစ္အားျဖင္႔ လူ႔ဘ၀တသက္တာ တေလွ်ာက္၌ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ႀကံဳခဲ႔ရေသာ ဤအေႀကာင္းအရာမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ေျပာႀကားနိုင္ေအာင္ ေဘးမသီရန္မခ ရပ္တည္ရသည္႔ ဤအေျခအေနကိုပင္ ေယဘူယ်သာ လက္ခံႏွစ္သက္မိသည္။ အျခားမည္သည္႔အေႀကာင္းအရာမ်ားႏွင္႔မွ သေဘာမက်။ လက္မခံ။ မိမိကိုယ္ကိုပင္ မိမိခြင္႔မလွြတ္နိုင္ေသာ အျဖစ္မ်ိဳးဟု တခါတရံထင္မိသည္။ ဤသည္မွာ မိမိအျပစ္ေတြလားဟုလည္း မိမိစိတ္ထဲမွာေတြးမိသည္။ ဤသည္မွာမိမိ၏အမွန္တရားေတြလားဟုလည္း ေတြးမိသည္။ သမိုင္းကအေျဖေပးလာလိမ္႔မည္ထင္သည္။ အေျဖေပး၍လည္း ယခုအခ်ိန္မွာ ရမည္မဟုတ္။ တခုသာရွိသည္။ ယင္းကားလြန္ခဲ႔ေသာ( ၄၃ ) ႏွစ္တာကာလက မဆလအစိုးရသည္ ျငိမ္ခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပခဲ႔ႀကသည္႔ ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြျမိဳ ႔မွ ျမိဳ ႔သူျမိဳ ႔သူမ်ားအား ရက္ရက္စက္စက္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္ခဲ႔သည္။ဆႏၵျပသူေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ေသဆံုးခဲ႔သည္။ မေသဘဲေပ်ာက္ဆံုးသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဒဏ္ရာရသူမ်ားလည္း ၁၀၀ ေက်ာ္သည္။ ယင္းကဲ႔သို႔ ရက္ရက္စက္စက္အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံရေသာေန႔သည္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ႀသဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။   ယခုဆိုလွ်င္ ၄၃ ႏွစ္ျပည္႔ေျမာက္ခဲ႔ျပီ။ထိုေန႔ထိုရက္မွ ယခုအခ်ိန္ထိ ဤအေႀကာင္းအရာမ်ားကို ျပည္တြင္းမွာ စာတလံုးေပတလံုး မွတ္တမ္းမေရးသားရဘဲ ထားရျခင္းသည္ လြပ္လြပ္စြာေရးသားခြင္႔မရွိ၍ျဖစ္သည္။  ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီႏွင္႔ လူ႔အခြင္႔အေရးမရွိ။ သို႔အတြက္ေႀကာင္႔ ဤအေရးအခင္းႏွင္႔ ပါတ္သက္၍ ယင္းအခ်ိန္က ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားတြင္ ေရးသားေဖၚျပခဲ႔ေသာ အေႀကာင္းအရာတို႔သည္ အမွန္တရားကို ထုတ္ေဖၚေရးသားျခင္းမဟုတ္။ ၁၃ ႀသဂုတ္ ဆန္ျပသနာႏွင္႔ ပါတ္သက္၍ ေရးသားရာတြင္ အမွန္ဆံုးအေႀကာင္းအရာကို ထုတ္ေဖၚေရးသားေျပာဆိုနိုင္သည္႔သူမွာ တဦးတည္းသာရွိသည္။ ယင္းတဦးတည္းေသာသူမွာ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္အသတ္ခံရာတြင္ အသက္မေသဘဲက်န္ရစ္ခဲ႔သူျဖစ္သည္။ ယင္းသူကား က်ြန္ေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ဆႏၵျပလူအုပ္ ေရွ႔ဆံုးမွလူမ်ား၏ေနာက္တန္းမွ လူမ်ားသည္ ေသနတ္ျဖင္႔ပစ္သတ္ျခင္း ခံရသည္။ ယင္းလူအုပ္ထဲတြင္ အသက္မေသဘဲ လြပ္ေျမာက္ခဲ႔သူျဖစ္သည္။

လူအုပ္ႏွင္႔ေရာ၍ မေသဆံုးဘဲ လြပ္ေျမာက္ရျခင္းကို ကံေကာင္းသည္ဟုလည္း လက္မခံသူျဖစ္သည္။  ဤသည္မွာက်ြန္ေတာ္႔ခံယူခ်က္ျဖစ္သည္။ မည္သည္႔အတြက္ဆိုလ််င္ ဤအေႀကာင္းအရာမ်ားကို ဖတ္ရွုသိရွိလာျပီးသည္႔ေနာက္တြင္ ရွင္းလင္းစြာ သိရွိႀကပါလိမ္႔မည္။ နာမည္ႀကီးလို၍ မုသားစကားမ်ားျဖင္႔ လိမ္ညာေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို တန္ဆာဆင္ျပီး ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္။ ၄၃ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေရငံုနဳတ္ပိတ္ျပီးေနခဲ႔ေသာ အေႀကာင္းအရာမ်ားကို ဖြင္႔အံေျပာျပရာ၌ အမွန္တရားကိုသာ ေျပာျပမည္ျဖစ္သည္။ သမိုင္းဆိုသည္မွာလိမ္၍မရ။ ျပည္တြင္းမွာမူ ဤအေႀကာင္းအရာကို ေျပာလ််င္ အႏၱရယ္ရွိပါသည္။ ထို႔ေႀကာင္႔ မည္သို႔မွ်မေျပာျပခဲ႔ႀက။ မိမိ၏အေပါင္းအသင္းအခ်ိဳ ႔နိုင္ငံေရးအ၀ိုင္းအ၀န္းမ်ားမွလြဲ၍ မည္သို႔လွုပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ႔ႀသည္ကို သိရွိသူနည္းပါးပါသည္။ ယခုျပည္ပတြင္ ေရာက္ရွိေနျပီ။ မည္သို႔မွ် စဥ္းစားရန္မလိုေတာ႔။ အကယ္၍မေျပာမဆိုဘဲ ေနခဲ႔လ််င္ သမိုင္းအမွန္ကို ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ သိရွိႀကမည္မဟုတ္။ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးႏွစ္ႀကာျမင္႔သည္႔တိုင္ မေျပာျပနိုင္ခဲ႔။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ဳပ္တည္းျပီးေနျခင္းမွာ ေစာေစာကတင္ျပသကဲ႔သို႔ လြပ္လြပ္စြာထုတ္ေဖၚ ေရးသားခြင္႔မရ၍ျဖစ္သည္။ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုမည္ ေရးသားမည္ဆိုပါက မဆလအစိုးရသည္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ တသက္တက်ြန္းပို႔ထားမည္ျဖစ္သည္။ဤသို႔ေႀကာင္႔ မဆလအစိုးရကို ေႀကာက္ရြံ႔၍ မေျပာမဆိုခဲ႔။ န၀တအစိုးရလက္ထက္တြင္လည္း မေျပာမဆိုမေရးသား၀ံ႔ခဲ႔။ သို႔ေသာ္ အာအက္ေဖ ေရဒီယိုအသံလွြင္႔ဌါနက ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ အသံလွြင္႔လာသည္။ ထို႔ေႀကာင္႔ က်ြန္ေတာ္႔မွာ မေနနိုင္ေတာ႔ ။ ၁၃ ႀသဂုတ္ဆန္ျပသနာအေရးအခင္းကို အာအက္ေဖ ေရဒီယိုမွ ေဆာင္းပါးလွြင္႔ထုတ္ရန္ ေပးပို႔လိုက္သည္။ အာအတ္ေဖမွလည္း လြွင္႔ထုတ္ခဲ႔ပါသည္ ။ ယခုေတာ႔ျပည္ပမွာေရာက္ေနျပီ။သည္ေတာ႔ သမိုင္းေပးတာ၀န္ျဖစ္လာသည္။္ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာနိုင္ငံစစ္အစိုးရတို႔၏ လူ႔အခြင္႔အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရမွဴမ်ားကို စာအုပ္စာတမ္းမ်ား စာေစာင္မ်ား ေရဒီယိုအသံလွြင္႔ဌါနမ်ားမွ ေရးသားထုတ္လွြင္႔ေနႀကျပီ။ျမန္မာနိုင္ငံတ၀ွမ္းႏွင္႔
ကမၻာတ၀ွမ္းမွ သိရွိရေအာင္ ေရးသားရျပီ။ ထိုင္းနိုင္ငံထုတ္ ေခတ္ျပိဳင္ဂ်ာနယ္တြင္ ဆန္ျပသနာ ၁၃ ႀသဂုတ္အေရးအခင္းကို ေဆာင္းပါးေရးျပီး သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္အား တင္ျပခဲ႔သည္။ 

က်ြန္ေတာ္အားမရနိုင္ေသးပါ။ လူတကာသိေအာင္ပို၍ေရးခ်င္ေသးသည္။ သည္ေတာ႔ စာအုပ္တအုပ္အျဖစ္ထုတ္ေ၀သည္႔အခါ ဤအေႀကာင္းကို ေရးသားတင္ျပခ်င္သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ရခိုင္ျပည္မွ လူ႔အခြင္႔အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရမွဴမ်ားစာအုပ္ကို အိႏၵိယနိုင္ငံ နယူးေဒလီျမိဳ ႔မွေနျပီး ေရသားထုတ္ေ၀ခဲ႔သည္။ အျခားေသာဘေလာ႔မ်ား၊ ၀ပ္ဆိုက္မ်ားတြင္လည္း တင္ျဖစ္သည္။ ယခုဤေဆာင္းပါးသည္ ရခိုင္ျပ္မွလူ႔အခြင္႔အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံမွဴအျဖစ္အပ်က္မ်ားစာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္ကို ေဖၚထုတ္ေရးသား တင္ျပေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဘယ္႔ေႀကာင္႔ဆိုေသာ္ သမိုင္းအမွန္ကို ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ သိေစခ်င္သည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔အတြက္ အင္မတန္မွအေရးႀကီးေသာ ဤသမိုင္းအေရးအခင္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္ ။ သည္ေတာ႔ သမိုင္းအမွန္ကို လူငယ္ေတြ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ မွားယြင္းစြာ မွတ္တမ္းတင္ေနႀကျပီဆိုလွ်င္ ျပသနာျဖစ္ျပီ။ ထို႔ေႀကာင္႔ ဤအျဖစ္မ်ိဳးကို က်ြန္ေတာ္မလိုလား။  ရခိုင္ျပည္မွ ယင္းကဲ႔သို႔ ႀသဂုတ္ ၁၃ ေန႔တြင္ ဆႏၵျပပြဲကို လိုက္ပါခဲ႔ေသာသူမ်ားမွာ ျပည္တြင္း၌ လြန္စြာရွိေနသည္။ တခ်ိဳ ႔မွာ သမိုင္းအခ်က္အလက္မ်ားျဖင္႔ ေရးမွတ္ထားႀက မွတ္တမ္းတင္ထားႀကသည္။ ေက်ာင္းဆရာဦးျမသိန္းဆိုလ််င္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ႀသဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ႏွင္႔ အျခားေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားကို တရိုတေသစုေဆာင္းထားသည္။ သမိုင္းအခ်က္အလက္ကို ေျပာခ်င္တိုင္း ေျပာလို႔မရ။ စစ္ေတြျမိဳ ႔တြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ အတုလမာရဇိန္ဘုရားႀကီးမွ စတင္ဆႏၵျပရန္ထြက္ခြါခဲ႔ႀကသည္ကို လူတိုင္းသိသည္။ ျပီးေတာ႔ က်ြန္ေတာ္က ရွိေနသည္။ က်ြန္ေတာ္မေသေသးပါ။ က်ြန္ေတာ္သည္ ၁၃ ႀသဂုတ္အေႀကာင္းကို တိက်ခိုင္မာစြာေျပာနိုိင္သူတေယာက္ျဖစ္သည္။ အဘယ္႔ေႀကာင္႔ဆိုေသာ္ ၁၃ ႀသဂုတ္ ဆန္ျပသနာေန႔ေခါင္းေဆာင္မွာ က်ြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။  တိက်စြာေျပာရလ််င္ ဆန္ျပသနာေျဖရွင္းပါ - ရခိုင္႔အေရးေတာ္ပံုေအာင္ရမည္ ဆိုေသာ တခုတည္းေသာ ဆိုင္းဘုတ္မွာ က်ြန္ေတာ္ေရးဆြဲယူလာေသာ ပိုစတာျဖစ္သည္။ ယင္းပိုစတာမွာ တခုတည္းေသာပိုစတာျဖစ္သည္။ ယင္းပိုစတာဆိုင္းဘုတ္ျဖင္႔ က်ြန္ေတာ္သည္ ဘုရားႀကီးမွ ဆန္ျပသနာအေရးအခင္းကို ျဖစ္ေပၚရန္အတြက္ ဆႏၵျပခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။  ဆႏၵျပပြဲတြင္ အျခားျမိဳ႔သူျမိဳသူမ်ားကဲ႔သို႔ ေနာက္မွလိုက္ပါခဲ႔သူမဟုတ္။  ဆႏၵျပပြဲကို ဦးစီးေဆာင္ရြက္ခဲ႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ သည္ေတာ႔က်ြန္ေတာ္ေျပာေသာ ေသြးစြန္းေသာႀသဂုတ္ ၁၃ ေန႔သည္ လံုး၀သမိုင္းအမွန္ျဖစ္ေႀကာင္း မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား။ သမိုင္းသုေတသီမ်ားႏွင္႔ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားတို႔က ခန္႔မွန္းနိုင္ႀကပါလိမ္႔မည္ ။  အေၾကာင္းမွာ ယခင္ေရးသားေဖၚျပေနခဲ ့စဥ္က သက္ဆိုင္သူမ်ားကို နာမည္မေဖၚျပခဲ ့ဘဲ ထိန္ခ်န္ထားခဲ ့ ျခင္းမွာ သူတို ့၏ လံုျခံဳေရးအတြက္ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ကို တိက်စြာ စံုစမ္းျပီး မွတ္တမ္းတင္နိုင္ရန္အတြက္ အမည္နာမမ်ားႏွင့္ အလုပ္အကိုင္မ်ားကိုပါ ပူးတြဲျပီး ေအာက္မွာေဖၚျပေပးထားလိုက္ပါသည္။ သမိုင္းသုေတသီမ်ား ၊ မီဒီယီမ်ား ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္သမိုင္းစာေရးဆရာမ်ား ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္နိုင္ငံေရးသမိုင္းမ်ားအား သိရွိေလ့လာ စံုစမ္းမွတ္တမ္းတင္နိုင္ၾကရန္ ေဖၚျပေပးထားလိုက္ပါသည္ ။
                          

************

      ကံေကာင္းသည္ဟုေျပာေသာစကားကို မိမိလက္မခံျခင္းမွာအေႀကာင္းတရားရွိသည္။ ယင္းစကားသည္ မိမိႏွင္႔မပါတ္သက္။ မသက္ဆိုင္။ မိမိမွာေျပာဆိုပိုင္ခြင္႔လည္းမရွိ။ ေျပာလ််င္လည္း တရားနည္းလမ္းက်မည္မဟုတ္။ တျခားသူမ်ားသာ ေျပာ၍ဆို၍ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ေႀကာင္႔မိမိမွာ ေယဘူယ်သာလက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။ စင္စစ္က်ြန္ေတာ္သည္ဤႀသဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ သာမန္ျပည္သူမ်ားကဲ႔သို႔ ဆန္ျပသနာဆႏၵျပပြဲ၌ ပါ၀င္လွဳပ္ရွားခဲ႔ရသူမဟုတ္ေခ်။ ပကတိလိုအပ္ေနေသာ ကာလတခုတြင္ ေက်ာင္းသား ၁၃ ဦးႏွင္႔ စတင္ဆႏၵျပခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆႏၵျပပြဲကို က်ြန္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္၍ လွဳပ္ရွားဆႏၵျပခဲ႔ရာ ယင္းေန႔၌ျဖစ္ပြါးခဲ႔ေသာ အေႀကာင္းမ်ားတြင္ တာ၀န္အရွိဆံုးမွာ က်ြန္ေတာ္သာလ််င္ ျဖစ္မည္။ ယင္းသို႔လည္း မိမိကိုယ္ကို ခံယူထားသည္။ ရခို္င္ျပည္သည္ ဆန္စပါး၊က်ြန္းသစ္၊သားငါးပုဇြန္၊ ေပါမ်ားႀကြယ္၀ေသာ ျပည္ျဖစ္သည္။ တႏွစ္လ််င္ မိုးေရခ်ိန္လကၼ ( ၂၀၀ ) ေက်ာ္ ရြာသြန္းေသာေႀကာင္႔ စိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံျဖစ္ထြန္းသည္။ ေျမႀသဇါေကာင္းသည္။ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရအတြက္ လယ္ယာေတာင္သူမ်ားသည္ ပိုလွ်ံစပါးကိုပင္ ေရာင္းခ်နိုင္ခဲ႔ႀကသည္။ ရခိုင္ျပည္တြင္းတြင္ ထြက္ရွိေသာစပါးမ်ားကို ျပည္မသို႔သေဘာၤာႀကီးမ်ားျဖင္႔ ႏွစ္စဥ္ပင္သယ္ယူႀကရသည္။ ေရွးယခင္ကပင္ ရခိုင္ျပည္သည္ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔၏ ဓည၀တီနိုင္ငံျဖစ္ခဲ႔သည္။ ဓည၀တီဆိုသည္မွာ ဆန္ေရစပါး ေပါႀကြယ္၀သည္ဆိုသည္႔ ပါဌိအားျဖင္႔ အဓိပၸါယ္ရသည္။  ဓည၀တီရခိုင္ျပည္သည္ မည္သည္႔အခ်ိန္တြင္မွ် ဆန္ေရစပါးရွားပါးမွဴမျဖစ္နိုင္။ မဆလလက္ထက္တြင္မူ လက္ေတြ႔ခံစားလာႀကရေသာအခါ ေရြွေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ၀မ္းေခါင္ေခါင္ ျဖစ္လာရသည္။ ဆန္ရွားပါးမွဴျဖစ္လာေသာေႀကာင္႔ ဆန္ေစ်းမ်ားႀကီးျမင္႔လာသည္။ ဆန္ေစ်းႀကီးျမင္႔လာသလို သားငါးေစ်းကလည္း လိုက္၍ႀကီးျမင္႔လာသည္။ ဆန္တျပည္ကို ၁၅ က်ပ္အထိ ေစ်းတက္လာသည္။ ထို႔ေႀကာင္႔ ျပည္သူတို႔သည္ ဆန္ေစ်းႀကီးျမင္႔ဒဏ္ကို ရင္ဆိုင္လာရသည္။ ဤျပသနာကို မဆလ၏လယ္သမားအစည္းအရံုးမွ ပါတိေကဒါမ်ားသည္ မည္သို႔မွ် ရွင္းလင္းနိုင္ျခင္းမရွိ။
                

ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မ၀ေရစာစားေသာက္၍ ေက်ာင္္းတက္လာရေတာ႔သည္။ မိမိတို႔စားေသာက္၍ ေက်ာင္းတက္လာရေသာ္လည္း အိ္မ္မွာက်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ မိသားစုတို႔မွာ စားေသာက္ခ်င္မ ွစားေသာက္ရပေပလိမ္႔မည္။ တေန႔တြင္ႏွစ္နပ္စားေသာက္ရေသာ ဘ၀မွ တနပ္စာသာ စားေသာက္လာရသည္ကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းအတြင္းတြင္ ေျပာျဖစ္လာႀကရသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀အတြင္းသို႔ ေရာက္လာႀကသည္႔ သတင္းအတိုင္းအတာအရ နိုင္ငံေရးကို ခန္႔မွန္းတြက္ဆလာႀကသည္။
ျမိဳ႔ထဲတြင္သတင္းမ်ား သဲ႔သဲ႔ႀကားလာရသည္။ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနႀကရသည္႔သတင္းမ်ား၊ ဆန္မ၀ယ္နိုင္၍ လုယက္ေသာသတင္းမ်ားႀကားရသည္။ အဆပ္ေသာက္ျပီး အသက္ကိုအဆံုး ေသေႀကာင္းႀကံသည္႔သတင္း်ားႀကားရသည္။ လုယက္မွူမ်ား၊ ဓါးျပမွူမ်ားသည္ စစ္ေတြျမိဳ႔ႏွင္႔ အနီးတ၀ိုက္ေက်းရြာမ်ားတြင္ျဖစ္ပြါးလားသည္။ စစ္ေတြျမိဳ႔သည္ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႔ျဖစ္သည္။ နိုင္ငံျခားမွ သေဘာၤာႀကီးမ်ား၀င္ထြက္သြားလာေသာျမိဳ႔ေတာ္ျဖစ္သည္။ ကုလားတန္ျမစ္လယ္တြင္ ေက်ာက္ခ်ရပ္နားေနသည္႔ ဆန္မ်ားကိုသယ္ယူရန္ မီးတထိန္ထိန္ျဖင္႔ျမင္ရေသာ နိုင္ငံျခားသေဘာၤာႀကီးမ်ားကို ငယ္ငယ္တံုးက ႀကည္႔၍ေပ်ာ္ျမဴးခဲ႔ရသည္။ ျမစ္လယ္တြင္ မီးေရာင္စံုျဖင္႔ သေဘာၤာႀကီးမ်ားသည္ အလြန္ပဏာတင္႔စြာ လွပလြန္းေနသည္။ ယခုေတာ႔ ဤသေဘာၤာႀကီးမ်ားကို ရင္နင္႔စြာစိုက္ႀကည္႔လာျဖစ္ျပီ။ ဤသေဘာၤာႀကီးမ်ားသည္ က်ြန္ေတာ္တို႔၏ျပည္နယ္မွ ဆန္မ်ားကို သယ္ယူျခင္းေႀကာင္႔ ဆန္စပါးရွားပါးရျခင္းျဖစ္သည္ဆိုေသာ အသိတရားသည္ က်ြန္တာ႔္ႏွလံုးသားတြင္ ဆူးစုးသကဲ႔သို႔ ခံစားလာခဲ႔တတ္သည္။ဤအေႀကာင္းအရာေတြကိုပင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုျပီးစကားေျပာျဖစ္ႀကသည္။ ျမစ္လယ္တြင္မီးတထိန္ထိန္ျဖင္႔ ျမင္ရေသာ ပင္လယ္ကူးနိုင္ငံျခားသေဘာၤႀကီးမ်ား။ထမင္းငတ္၍အသက္ကိုအဆံုးစီရင္သြားသူမ်ား။ဓါးျပတိုက္ျပီး ဆန္လုယက္သူမ်ား၊ မဆလပါတီစကားမ်ားေျပာျပီး ေလလံုးႀကြား၀ါေနႀကသူမ်ား၊ ထမင္းက်န္ေပးပါဆိုေသာ ေတာင္းရမ္းေနႀကသည္႔အသံမ်ား၊  ဤအနိဌါရံုအသံမ်ားသည္ က်ြန္ေတာ္ေန႔စဥ္ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ ဤသို႔ျမင္ေတြ႔ရေလေလ ရင္ခုန္မူသည္ျမန္ေလေလျဖစ္ေနသည္။ ရင္ထဲတြင္ နာက်င္ေနသည္။
                                    =============       ==========             ==============           ===============
၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ႀသဂုတ္လ ( ၁၁ ) ရက္ေန႔
          ဤေန႔သည္ဆန္ျပသနာက ိုေျဖရွင္းရန္အတြက္ တာစူေသာေန႔ျဖစ္သည္။ ေန႔တဓူ၀ျဖစ္ပ်က္ေနေသာအေျခအေနဆိုး၏ ေနာက္ဆံုးရက္မ်ား၌ စစ္ေတြျမိဳ ႔၏ ဆန္ျပသနာဒီေရသည္ အရွိန္အဟုန္ျမွင္႔တက္လာသည္။ ယင္းေန႔သည္ မိုးဖြဲဖြဲရြာေနေသာ ေန႔ျဖစ္ေႀကာင္း ေကာင္းစြာအမွတ္ရေနမိသည္။ အမွန္ကိုဆိုရလ််င္ မဆလတိုင္းခြဲ (၁၃ ) ရံုးရွိရာသို႔သာသြားေရာက္ႀကရမည္ျဖစ္သည္။ တိုင္းခြဲ(၁၃ )သည္ ဘဏ္ရံုးအေဆာက္အဦ၏အေပၚထပ္တြင္ရွွိသည္။ ယင္းရံုးတြင္ တိုင္းခြဲ (၁၃ ) ဥကၠဌအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သူရေစာျဖဴ(ေလ ) မွာ  ျပည္နယ္၏လူမွူေရး၊စီးပြါးေရး၊ နိုင္ငံေရးျပသနာအ၀၀ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ ဖြင္႔ထားေသာရံုးျဖစ္သည္။ သို႔ေပမင္႔ ျပည္သူတို႔သည္ ယင္းရံုးသို႔ေျခဦးးမလွည္႔ခဲ႔ႀက။ ခလကရံုးသို႔သာ စုေ၀းေရာက္ရွိခဲ႔ႀကျခင္းျဖစ္သည္။ အေႀကာင္းမွာ ခလကရံုးသည္ ဆန္ျပသနာအတြက္ တာ၀န္ရွိသည္ဟု သူတို႔နားလည္သေဘာေပါက္ထားႀကသည္။ ယင္းအခ်ိန္က ခလက ဥကၠဌမွာဗိုလ္မွဴးတင္႔လြင္ျဖစ္သည္။ 

         ခလကရံုးေရွ႔ရွိ လမ္းေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ မိုးေရတဖြဲဖြဲႀကားထဲ၌ တေယာက္တေပါက္ေျပာဆိုေနႀကသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားအနည္းငယ္မ်ားမွအပ တျခားေသာသူတို႔မွာ လူႀကီးသူမမ်ားျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာမိန္းမႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။ လူမမယ္ခေလးသူငယ္မ်ားကို ခ်ီပိုး၍ေနေသာ သားသည္မိခင္မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ညေနေစာင္းသည္အထိ က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆန္ကိစၥကို ခလကရံုးမွ ေျဖရွင္းေပးမည္လားဆိုျပီး အေနအထားကို ေစာင္႔ဆိုင္းေနခဲ႔ႀကသည္။ ညေန (၆ ) နာရီခန္႔တြင္ ခလကရံုးမွ တာ၀န္္ရွိသူမ်ားဟု ထင္ရသည္႔လူႏွစ္ေယာက္က လမ္းေပၚသို႔ထြက္လာျပီး အိမ္ျပန္ႀကရန္ေျပာလာသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔လူစုအား  အိမ္ျပန္ရန္ေျပာႀကေသာအခါ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ ္ျဖစ္ႀကပါေတာ႔သည္။ သို႔ေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္းတြင္ မည္သို႔မွ်အေႀကာင္းမထူးမွန္းသိႀသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔အေနႏွင္႔ ဤကိစၥကိုမည္သို႔ေျဖရွင္းရမည္ကို ခ်က္ခ်င္းဆံုးျဖတ္ႀကသည္။ ဆတ္ရိုးက်ဆိပ္ကမ္းရွိ ဆန္ဂိုေဒါင္မ်ားမွ ဆန္မ်ားးကို ေဖါက္ဖ်က္ယူႀကရန္ဆိုေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ `ဤသည္မွာလက္ငင္းဓိဌေျဖရွင္းနိုင္ေသာ ျပသနာျဖစ္သည္။ ဆန္ဂိုေဒါင္မွဆန္မ်ားကို နိုင္ငံျခားသို႔တင္ပို႔ရန္ ယင္းဆန္မ်ားကို ဂိုေဒါင္မ်ားတြင္သိုေလွာင္ထားသည္။ နိုင္ငံျခားပင္လယ္ကူးသေဘာၤသံုးစင္းသည္ ကုလားတန္ျဖစ္လယ္တြင္ ေက်ာက္ခ်ရပ္နားလွ်က္ရွိသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔က ၀မ္းေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနေသာအခါ နိုင္ငံျခားသို႔တင္ပို႔မည္႔ မဆလအစိုးရ၏၏လုပ္ရပ္ကို လက္မခံနိုင္။ ယခုမဆလအစိုးရသည္ ရခိုင္ျပည္တြင္ ထမင္းငတ္၍ေသေသာ္လည္း ဂရုမစိုက္။ နိုင္ငံျခားသို႔ဆန္စပါးမ်ားကို တင္ပို႔ေ၇ာင္းခ်ျပီး ျပည္သူမ်ားကို သတ္ျဖတ္မည္႔ လူသတ္လက္နက္ျဖစ္ေသာ ေသနတ္မ်ားကို၀ယ္မည္။ သည္႔ေနာက္သူတို႔သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ လက္နက္ျဖင္႔အုပ္ခ်ဳပ္မည္။ ဤသည္မွာယင္းအခ်ိန္က က်ြန္ေတာ္တို႔အျမင္ျဖစ္သည္။ ငတ္၍အေသခံမည္ မခံမည္ဆိုသည္မွာ က်ြန္ေတာ္တို႔အလုပ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေႀကာင္႔က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ လုပ္နိုင္သည္႔အလုပ္ကို လုပ္ႀကရန္တီးတိုးေျပာႀကျပီး လူစုခြဲလာႀကသည္။ လူစုမခြဲလာလွ်င္ မဆလအစိုးရသည္စစ္တပ္မ်ားျဖင္႔ ဂိုေဒါင္မ်ားတြင္ ေစာင္႔ဆိုင္းနိုင္ေပလိမ္႔မည္။ က်ြန္တာ္တို႔သည္ မင္းဘာႀကီးလမ္းအတိုင္း ေရွ႔ေနာက္လူခြဲ၍လာခဲ႔ႀကရာ ဆင္ကူးလမ္း၊အုန္းတပင္ရပ္ကြက္ရွိ ဆန္ဂိုေဒါင္မ်ားရွိရာသို႔ လာခဲ႔ႀကသည္။ ကုန္သြယ္ေရး( ၁ ) ရံုးသည္ဆတ္ရိုးက်ေခ်ာင္းနံေဘးတြင္ ရံုးဖြင္႔လွ်က္ရွိသည္။ ယင္းရံုးႏွင္႔မလွမ္းမကမ္းတြင္ ဆန္ဂိုေဒါင္မ်ားရွိသည္။။ ဆန္စက္မ်ားက ေခ်ာင္းနံေဘးတြင္ ရွိေနျခင္းေႀကာင္႔ ဆန္ဂိုေဒါင္မ်ားကို အနီးတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ဆန္ဂိုေဒါင္ရွိရာသို႔ေရာက္လာႀကေသာအခါ ဂိုေဒါင္ျခံေပါက္၀တြင္ ရဲအေစာင္႔တဦးကို ေတြ႔ရသည္။ လူအုပ္ကိုျမင္ေသာအခါ သူသည္နားလည္ဟန္တူပါသည္။
         " တံခါးကိုဖြင္႔ေပးပါ။ က်ြန္ေတာ္တို႔ဂိုေဒါင္ထဲက ဆန္ေတြကို ယူႀကရေတာ႔မယ္။ အငတ္မခံနိုင္ႀကေတာ႔ဘူးဗ်ိဳ ႔ "
က်ြန္ေတာ္တို႔က ျခံေပါက္၀မွေအာ္္ေျပာသည္။ ဂိုေဒါင္ေစာင္႔လံုျခံဳေရးရဲသားမွာ အံ႔ံ႔ႀသစြာႀကည္႔ေနျပီး ျပန္ေျပာသည္။
        " ျခံတံခါးကို ဖြင္႔မပးနိုင္ပါဘူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္က လံုျခံဳေရးအတြက္ ေစာင္႔ေနရသူပါ။ ဒီလိုေဖါက္ဖ်က္ယူလို႔ရမွာမဟုတ္ပါဘူး"
  လံုျခံဳေရးရဲသားက သူ႔မွာတာ၀န္ရွိသေလာက္ ေျပာမွန္းသိသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ေျပာဆိုျပီးသားစကားကို ေနာက္ထပ္ေျပာဆိုရန္ အခ်ိန္မေပးနိုင္ ထပ္မေျပာနိုင္။ ရဲသားလက္ထဲတြင္ ေသနတ္ကိုင္ေဆာင္ထားသည္ကိုျမင္ရသည္။ ခ်က္ခ်င္းျခံေပါက္၀ကို က်ြန္ေတာ္တို႔ရိုက္ခ်ိဳးေဖါက္ဖ်က္လိုက္သည္။ ရဲသားသည္ ဂိုေဒါင္ေနာက္ဖက္သို႔ ေျပးလွြားေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေႀကာက္လန္႔၍ထြက္ေျပးသြားျခင္းျဖစ္သည္။က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆန္ဂိုေဒါင္၏တံခါး၀ကိုႀကည္႔လိုက္သည္။ ဂိုေဒါင္ထဲ၌ ဆန္အိတ္မ်ားကို စုပံုထားသည္မွာ ဂိုေဒါင္အမိုး ထိလုနီးနီးျဖစ္သည္။ ဂိုေဒါင္တခုလံုးဆန္ေတြအျပည္႔ျမင္ရသည္။
        "  လာႀကပါဗ်ိဳ ႔ "
က်ြန္ေတာ္က ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ ဆန္ယူရန္လာႀကေသာလူအုပ္သည္ အမွန္တကယ္ဆန္ယူရမည္ဆိုေသာအခါ တုန္႔ဆိုင္းေနႀကသည္။ အသက္(၆၀ ) ေက်ာ္ အေမအိုႀကီးတဦးက တုန္တုန္ရီရီႏွင္႔ ေလွခါးကိုတက္လိုက္သည္။ ဂိုေဒါင္ေလွခါးသည္ ေလးထစ္သာရွိသည္။ ယင္းေလွခါးထစ္ေလးထစ္ကို ေက်ာ္တက္ျပီး အေမအိုႀကီးမွာ ဂိုေဒါင္ထဲသို႔ တဦးထဲ၀၀္သြားသည္။ မည္သူမ််ကပ္၍လိုက္မသြားႀက။ ခဏအႀကာတြင္ အေမအိုႀကီးမွာ ဂိုေဒါင္တံခါး၀သို႔ ျပန္လည္ထြက္လာသည္။ ေခါင္းေပၚတြင္ လံုျခံဳစုတ္ျဖင္႔ ထုတ္ထားေသာ ဆန္ထုပ္ကိုရြက္ျပီး ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အေမအိုႀကီးေလွခါးေပၚမွ ဆင္းျပီးေနာက္ ေအာက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ လူအုပ္မွာလက္ခုပ္လက္၀ါးတီးျပီး ႀသဘာေပးႀကသည္။ အေမအိုႀကီးမွာ အလြန္ဆံုးဆန္ေတြကို ေခါင္းေပၚတြင္ ရြက္ယူလာနိုင္သည္ဆိုေသာ္လည္း ၁၀ ျပည္ခန္႔ေတာင္ပါမည္ မထင္ရေခ်။ သို႔ေသာ္ ယေန႔အဖို႔တြင္ အေမအိုတို႔မိသားစုထမင္းးမငတ္ႀကေတာ႔ျပီ။
      " ေဖ်ာင္း   --- ေဖ်ာင္း ----ေဖ်ာင္း ---ေဖ်ာင္း -×- "
သည္႔ေနာက္တြင္ ဆန္ဂိုေဒါင္ထဲမွ ဆန္မ်ားကိုလူေတြသယ္ယူႀကေတာ႔သည္။ ဂိုေဒါင္သံုးလံုးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ကုန္စင္ေအာင္ ယူသြားခံရသည္ဟု ေနာက္ပိုင္းတြင္ သိရသည္။က်ြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ လက္ငင္းေျဖရွင္းရမည္႔ တာ၀န္တရပ္ကို ျပည္သူေတြအတြက္ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္ဟုသံုးသပ္မိသည္။
          =======        ==========         ===========          ==========           ========      =========
၁၉၆၇ ခုႏွစ္ -ႀသဂုတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔
      ယမန္ေန႔က ဆန္ဂိုေဒါင္ဖြင္႔ျပီး ဆန္ယူသြားေသာ သတင္းသည္ ျမိဳ ႔ထဲတြင္ ေနရာအႏွံ႔အျပား ေျပာဆိုသံမ်ားႀကားရသည္။ လူတိုင္း၏ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ယင္းအေႀကာင္းမ်ားကိုသာ ေျပာဆိုျဖစ္ေနႀကသည္။ ဆန္ဂိုေဒါင္ကိုေဖါက္ယူျခင္းႏွင္႔ ပါတ္သက္၍ ရဲမ်ားကလိုက္လံ ဖမ္းဆီးျခင္းလည္းမရွိ။ မဆလတိုင္းခြဲ(၁၃ )သည္ပင္ဤကိစၥကိုအေရးယူေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိ။ မဆလ၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားသည္ ျပည္နယ္တြင္းျဖစ္ပ်က္ေနမူမ်ားကို မည္သို႔မွ်မသိရွိလားမသိ။ ျဖစ္ေနႀကည္႔ လူထုမ်ား၏ အေျခအေနမ်ားကို ေအာက္ေျခအဆင္႔မွ မည္သို႔တင္ျပ အစီရင္ခံသည္မသိ။ ဆန္ဂိုေဒါင္ေဖါက္ထြင္းမူႏွင္႔ ပါတ္သက္၍ မည္သူမ်ွ တရားခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းမရွိ။ ေန႔လည္ဘက္တြင္မူ ဆန္ကိစၥႏွင္႔ပါတ္သက္၍ အစည္းအေ၀းလုပ္သည္ဟုႀကားရသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစုသည္ ဤအစည္းအေ၀းႏွင္႔ပါတ္သက္၍ သတင္းမ်ားကို စံုစမ္းေလ႔လာႀကသည္။ ယင္းအခ်ိန္က က်ြန္ေတာ္တို႔၏စုရပ္သည္ ျမရုပ္ရွင္ရံုေဘးနားမွ ကိုေရြွဘေခၚ ကိုသာနို႔ ကြမ္းယာဆိုင္ျဖစ္သည္။ ကြမ္းယာဆိုင္မွာတေနကုန္ထိုင္ျပီး လူငယ္မ်ားစြာ စုရံုးတတ္ႀကပါသည္။ ပါဒလိပ္ခ်ိတ္ရပ္ကြက္မွာ က်ြန္ေတာ္ေနေသာ္လည္း မိုးလင္းမွေန၀င္အထိ လမ္းမႀကီးမွာသာ အေနမ်ားသည္။ မည္သို႔ဆိုလ််င္ စစ္ေတြျမိဳ ႔ေတာင္ပိုင္းမွာ ေနထိုင္ေသာသူတို႔သည္သာ စစ္ေတြျမိဳ ႔တြင္း၌ ဖြင္႔လွစ္ထားေသာေက်ာင္းမ်ား၌ အေနမ်ားႀကပါသည္ တရားသီးစုရပ္ကြက္သည္ပင္ လမ္းမေတာ္ရပ္ကြက္၌ဖြင္႔လွစ္ထားေသာေက်ာင္းမ်ားမွာ အေနမ်ားႀကသည္မို႔ ျမိဳ ႔တြင္းမွ လူငယ္မ်ားႏွင္႔ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရန္ အေႀကာင္းမရွိႀက။ ျပီးေတာ႔ စစ္ေတြျမိဳ ႔ေတာင္ပိုင္းႏွင္႔လည္း အဆက္အသြယ္မရွိႀကေခ်။ တနည္းအားျဖင္႔ ေဘာလံုးအားကစားသမားမ်ားသာ ထူးခ်ြန္ႀကသူမ်ားျဖစ္ပါက ျမိဳ ႔တြင္းမွ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင္႔ မိတိေဆြရင္းခ်ာျဖစ္တတ္ႀကပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း နည္းပါးလွပါသည္။ ကိုေရြွဘ ဆိုင္အနီးတြင္ ကိုသာထြန္းေအာင္ တို႔အိမ္ရွိပါသည္ ။ ႏြားသာထြန္းေအာင္လို႔လည္း ေခၚပါသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ကိုသာထြန္းေအာင္ႏွင္႔ အတူ အျမဲတမ္းစကားစမည္ေျပာရငး္ မဆလအစိုးရ၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ေ၀ဖန္တတ္ေနႀကသည္။ ယခုလည္း ဆန္အေႀကာင္းႏွင္႔ပါတ္သက္၍ အစည္းအေ၀းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ သတင္းကို နားေထာင္ႀကပါသည္။ ထြက္လာေသာသတင္းသည္ က်ြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္ေသာ သတင္းမဟုတ္။ ဆန္အစည္းအေ၀းတြင္ တက္ေရာက္ခဲ႔ႀကေသာ လူသံုးဦးအမည္ကို ႀကားရသည္။ ၄င္းတို႔မွာ ဦးေမာင္ဦးေက်ာ္ ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္ဦးေက်ာ္၏အိမ္သည္ က်ြန္ေတာ္တို႔ထိုင္ေနေသာ ကိုေရြွဘ၏အိမ္ေဘးနားမွ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ေက်ာင္းဆရာဦးဘခင္ျဖစ္သည္။ သူကား က်ြန္ေတာ္တို႔၏အလယ္တန္းျပဆရာျဖစ္သည္။ အမွတ္(၂ ) အစိုးရအထက္တန္းတြင္ ၅ တန္းမွ ရ တန္းအထိ က်ြန္ေတာ္တို႔ကို စာျပခဲ႔ေသာဆရာတဦးျဖစ္သည္။ ျမရုပ္ရံုေနာက္ဘက္ အိုးတန္းရပ္ကြက္ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။ ေနာက္ကားပိုင္ရွင္ ဦးေက်ာ္ေမာင္ျဖစ္သည္။ သူကားေလာငး္ကစားမွာ နာမည္ႀကီးသူျဖစ္ျပီး ယင္းေငြေႀကာင္႔ ဟိႏၵဴတိုက္ကို၀ယ္ထားသလိုလို ကားပြဲစားေႀကာင္႔ ခ်မ္းသာ၍ ေက်းပင္ႀကီးရပ္ကြက္ရွိ တိုက္ႀကီးတလံုးကို ၀ယ္ျပီးေနသူျဖစ္သည္။ 

         သို႔ျဖစ္၍ က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ညေန ၈ နာရီခန္႔တြင္ လူစုႀကကာ ပထမဆံုးကိုေရြွဘအိမ္နားက လမ္းေထာင္႔မွာရွိေသာ ျမဴနီစပၸါယ္လူႀကီးဦးေမာင္ဦးေ

က်ာ္အိမ္ကို ခဲမ်ားျဖင္႔ ၀ိုင္း၀န္းပစ္ေပါက္ႀကသည္။ တနာရီခန္႔မွ်ပစ္ေပါက္ႀကျခင္းျဖစ္သည္။ တအိမ္လံုးရစရာမရွိေအာင္ ျပိဳက်သြားေအာင္ထိ ပစ္ေပါက္ႀကျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္ေတြျမိဳ ႔အမွတ္ (၁ ) ရဲစခမ္းသည္ က်ြန္ောတ္တို႔ပစ္ေပါက္ေသာေနရာႏွင္႔ လမ္းခြဆံုႏွစ္ခြဆံုသာကြာေ၀းသည္။ လမ္းလ််ာက္လ််င္ ၅ မိနစ္ခန္႔သာ ေလ််ာက္ရေပလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည္႔ရဲမွ လာေရာက္ျခင္းမရွိေခ်။ သည္႔ေနာက္ ဆရာဦးဘခင္အိမ္သို႔သြားႀကပါသည္။ ဦးေမာင္ဦးေက်ာ္အိမ္ေနာက္မွ ေလ််ာက္သြားလို္က္လ််င္ ၅ မိနစ္ေတာင္မႀကာ။ ဦးဘခင္အိမ္ေရွ႔ေရာက္သည္နွင္႔ ဆက္လက္ပစ္ေပါက္ႀကပါသည္။ အနညး္ဆံုးတနာရီခန္႔ႀကာမည္ထင္သည္။ ယင္းမွျပီးလ််င္ ေက်းပင္ႀကီးရွိ ဦးေက်ာ္ေမာင္အိမ္သို႔ ညာသဲေပး၍ ေလွ်ာက္လာႀကသည္။ ဦးေက်ာ္ေမာင္အိ္မ္သို႔လာရာတြင္ စစ္ေတြျမိဳ ႔အမွတ္ (၁ ) ရဲစခမ္းေနာက္မွ သြားရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ရဲမ်ားထြက္လိုက္လာျခင္းမရွိ ။ သည္လိုႏွင္႔ ေက်းပင္ႀကီးသမ၀ါယမဆိုင္ေရွ႔ ကားပြဲစားဦးေက်ာ္ေမာင္ တိုက္ကို ခဲမ်ားပစ္ေပါက္ႀကပါသည္။ အျခားေသာသူတို႔မွာ ပ်ဥ္ကာဓနိမိုးအိမ္မ်ားျဖစ္၍ အပ်က္အစီးမ်ားနိုင္သည္။ ဦးေက်ာ္ေမာင္တို္က္ခကားအုဌ္ႏွင္႔ ေဆာက္လုပ္ထားသည္မို႔ က်ြန္ောတ္တို႔မွာ ထင္သေလာက္ ခဲႏွင္႔ပစ္ေပါက္ရသည္မွာ စိတ္မပါလွ။ ခဲမ်ားႏွင္႔ပစ္ေပါက္ေနသည္႔အခ်ိန္အတြင္း က်ြန္ေတာ္တို႔၏လုပ္ရပ္ကို မည္သူမွ် ဟန္႔တားမွူမရွိႀက။ အေႀကာင္းမွာက်ြန္ေတာ္တို႔၏လုပ္ရပ္သည္ တျမိဳ ႔လံုးသားလံုး အေရးျဖစ္ေနေသာေႀကာင္႔ျဖစ္သည္။ အျပန္လမ္းတြင္ လူစုခြဲခါနီးက်ြန္ေတာ္စကားေျပာလိုက္သည္။ က်ြန္ေတာ္႔စကားကို လူအုပ္ကလက္ခံႀကသည္။ က်ြန္ေတာ္ေျပာေသာစကားမွာ ရွင္းလြန္းမက ရွင္းလြန္းေနသည္။ ျပတ္သားလြန္းမက ျပတ္သားလြန္းေနသည္။
                     "  မနက္ဖန္ခါ ဆန္ျပသနာကို ေျပလည္ေအာင္ မလုပ္ေပးရင္ ဆႏၵျပမယ္။ ဘုရားႀကီးမွာ ေန႔လည္ ၁၂ နာ၇ီမွာ လူစုမယ္ "
                 =======      ================       =============      ==========    ========            ============
                    ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ႀသဂုတ္ ၁၃ ရက္ ဆန္ျပသနာေန႔
က်ြန္ေတာ္သည္တညလံုးမိမိအိမ္ထဲတြင္ ပိတ္ျဖဴေပၚတြင္ ပိုစတာေရးေနျဖစ္သည္။ ပိုစတာမွာ မနက္ဖန္ဆႏၵျပပြဲ၌ တခုတည္းေသာ ဆိုင္းဘုတ္ျဖစ္သည္။ လက္ေရးမလွေသာ္လည္း က်ြန္ေတာ္႔မွာႀကိဳးစားေရးရသည္။ ပန္းခ်ီဆရာလည္း မဟုတ္ေသာေႀကာင္႔ လွလွပပမေရးခ်ယ္နိုင္ေသာ္လည္း အဆင္ေတာ႔ေျပမည္ထင္သည္။ ျပီးေတာ႔  မည္သူ႔ကိုမွ်မသိေစခ်င္သည္႔
အေႀကာင္းကလည္းပါပါသည္။  ပိုစတာစာလံုးမ်ားကို ေရးျပီးေသာအခါ သန္ေခါင္ေက်ာ္ေနျပီ။ တညလံုးအိမ္မ်ားကို ခဲမ်ားႏွင္႔ ပစ္ေပါက္ေနခဲ႔ျပီးမွ ပိုစတာကိုေရးေနခ်ိန္၌ အခ်ိန္မည္မ််ရွိေနခဲ႔ျပီကို သတိမထားခဲ႔။ က်ြန္ေတာ္ေရးဆြဲထားေသာပိုစတာဆိုင္းဘုတ္ကို စိတ္တိုင္းက်မက် ႀကည္႔ျဖစ္ေနမိသည္။ အလွ်ားေပ (၁၀)ေပရွိျပီး အနံ (၆ ) ေပရွိေသာပိတ္ျဖူတြင္ ေရးထားသည္မွာ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္ေနသည္။
              "   ဆန္ျပသနာေျဖရွင္းပါ×++++ ရခိုင္႔အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္  '
        စာလံုးႀကီးႀကီးျဖင္႔ ေရးသားပါရွိေသာပိုစတာဆိုင္းဘုတ္ကို ေသေသ်ခာခ်ာလိပ္၍ အင္က်ီအတြင္းဖက္တြင္ ထည္႔၀ွက္ယူလာခဲ႔သည္။ က်ြန္ေတာ္အတုလမာရဇိန္ ျပည္လံုးခ်မ္းသာဘုရားႀကီးသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ တခ်ိဳ႔ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို ေတြ႔ရသည္။ အားလံုးမွာက်ြန္ေတာ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။ ၁၂ ေယာက္ခန္႔ရွိသည္။ က်ြန္ေတာ္၏ညီျဖစ္သူေမာင္သာထြန္းလည္း ပါသည္။ ဘုရားႀကီးရင္ျပင္တြင္ ပုတီးစိတ္ျပီး တရားထိုင္ေနေသာပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ၀ဲယာသို႔ႀကည္႔မိသည္။ ဤသို႔ႀကည္႔ရသည္မွာ အေႀကာင္းရွိသည္။ မဆလတြင္ သတင္းေပးသူမ်ားမွိဳလိုေပါက္ေနသည္။ သံုးက်ပ္ဆယ္႔ငါးျပားစားသတင္းေပးမ်ားျဖစ္သည္။ တႀကိမ္သတင္းေပးလ််င္ သံုးက်ပ္ဆယ္႔ငါးးျပားရသည္ဟု ေျပာသံကိုႀကားဖူးသည္။ ထို႔ေႀကာင္႔ဘုရားႀကီးရင္ျပင္တြင္ သတင္းေပးမ်ားေရာက္ရွိေနမူ ရွိမရွိကို ႀကည္႔ရွူရျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္ေသာအခါ က်ြန္ေတာ္တို႔စုေ၀းထိုင္လိုက္ႀကျပီး တိုတိုတုတ္တုတ္ႏွင္႔လိုရင္းျဖစ္သည္။က်ြန္ေတာ္က စတင္ေျပာလိုက္သည္။
      "    ဒီကေန႔ဆႏၵျပဖို႔အတြက္ ပိုစတာကို က်ြန္ေတာ္ေရးလို႔ယူလာခဲ႔ျပီ။ မဆခအစိုးရဟာ ဆန္ျပသနာကို လံုး၀မေျဖရွင္းဘူး။ က်ြန္ေတာ္တို႔ဟာ အငတ္ခံျပီး အေသမခံနိုင္ဘူး။ ေအင္ပြဲတခုခုကို ရရွိဖို႔အတြက္ တိုက္ပါဲတခုခုကို လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္။ ဒီပိုစတာကို ေသေသခ်ာခ်ာခ်ည္ေႏွာင္ျပီး ျမိဳ ႔တြင္းကိုပတ္ျပီး ဆႏၵျပမယ္။ "
          တေယာက္မွ်ကန္႔ကြက္သူမရွိ။ က်ြန္ေတာ္႔ကိုယ္တြင္းမွ ၀ွက္ယူလာေသာပိုစတာကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ေနာက္၀ါးလံုးႏွစ္လံုးကို ရွာေဖြယူျပီး ႀကိဳးမ်ားႏွင္႔ ခ်ည္ေႏွာင္ႀကရသည္ ပိုစတာဆိုင္းဘုတ္ႀကီးသည္ ခိုင္မာစြာျဖင္႔ ရွိေနျပီ။ ဘုရားႀကီးမွထြက္သည္႔အခါ က်ြန္ေတာ႔ညီျဖစ္သူ ေမာင္သာထြန္းက တဖက္က ဆိုင္းဘုတ္ကိုကိုင္ျပီး စထြက္သည္။ ဘုရားႀကီးရင္ျပင္မွ ဘယ္ဖက္သို႔ စထြက္လိုက္ႀကသည္။ အေႀကာင္းမွာ လမ္းမႀကီးသို႔သာ ေျခဦးလွည္႔လိုက္လွ်င္ စစ္ေတြတျမိဳ ႔လံုးက လူေတြပါနိုင္ႀကမည္မဟုတ္ ။ ျမိဳ႔ကိုပတ္၍ သြားရန္အေရးႀကီးသည္ ။ ထို႔ေႀကာင္႔ ဘယ္ဖက္လွည္႔ျပီး ဒိုး၀န္းရြာ ယခုရြာႀကီးေတာင္ရပ္ကြက္မွ စတင္ဆႏၵျပႀကရန္ ထြက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထြက္သည္ႏွင္႔ က်ြန္ေတာ္က အသံမာမာျဖင္႔ ေႀကြးေႀကာ္ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
        "  ဆန္ျပသနာ ေျဖရွင္းပါ - ရခိုင္႔အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္ "
        "   ဆန္ျပသနာ ေျဖရွင္းပါ- ရခိုင္႔အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္ "
    ေနာက္မွေႀကြးေႀကာ္သံမ်ားသည္ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။
         "      ဆန္ျပသနာ ေျဖရွင္းပါ--ရခိုင္႔အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္  "
         "      ဆန္ျပသနာ ေျဖရွင္းပါ - ရခိုင္႔အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ရမည္  "
ဒိုး၀န္းရြာကို၀င္သည္႔ႏွင္႔ ေျမာက္ဘက္အတိုင္းဆက္ေလွ်ာက္ႀကသည္။ အားရပါးရ ေႀကြးေႀကာ္လာႀကသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔၏ ေႀကြးေႀကာ္သံမ်ားကို ႀကားႀကေသာဒိုး၀န္းရြာသားတို႔သည္ အိမ္ထဲမွ ထြက္လိုက္လာႀကသလို စာဘတ္အသင္းေရွ႔ စင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနသူမ်ားကလည္း လိုက္ပါလာႀကသည္။ တန္းစီျပီးသြားေနေသာလူေတြ၏ေနာက္ကို သူတို႔မွာ ေနာက္ကကပ္ျပီး လိုက္ပါလာႀကျခင္းျဖစ္သည္။တရပ္ကြက္ျပီးတရပ္ကြက္ျပီး လိုက္ပါလာႀကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒိုး၀န္းရြာ၊ ဆင္ကူးလမ္း ။ အုန္းတပင္။ သေဘာၤဆိပ္။ လမ္းမေတာ္ စသည္ျဖင္႔ယင္းရပ္ကြက္မွာေနထိုင္သူမ်ားမွာမိန္းမ ေယာက်္ား ခေလးသူငယ္ေတြ ပါလာႀကသည္။ လမ္းမေတာ္လမ္းဆံုေရာက္ေသာအခါ လူေတြေႀကြးေႀကာ္သံ မစဲေတာ႔။
            "   မဆလအစိုးရ အလိုမရွိ- ေန၀င္းအစိုးရအလိုမရွိ "
            "  ႏွာေခါင္းပိုင္း ေန၀င္းအစိုးရ အလိုမရွိ- ေန၀င္းအစိုးရအလိုမရွိ "
            "  ျပဳတ္ဆန္မစား ရခိုင္သား - ဆန္ျပဳတ္မစားရခိုင္သား "
က်ြန္ေတာ္တို႔၏ ေႀကြးေႀကာ္သံမ်ားမွာ မဆလအစိုးရကို ခ်က္ခ်င္းစိန္ေခၚလာသည္။ လူတန္းရွည္ႀကီးသည္ ႀကည္႔၍မဆံုးျဖစ္ေနျပီ။ လမ္းမေတာ္ေတာင္ပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ မဆလတိုင္းခြဲ(၁၃ ) ဥကၠဌျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴ (ေလ ) သည္ကားတစီးျဖင္႔ ေစာင္႔ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ေရွ႔ဆံုးမွ ဆႏၵျပလာႀကေသာ က်ြန္ေတာ္တို႔ႏွင္႔ဆံုလာေသာအခါ တန္႔ရပ္ေစျပီး စကားေျပာသည္။
         "  ခင္ဗ်ားတို႔ ဆႏၵမျပႀကပါနဲ႔ - အိမ္ကိုသာ ျပန္ႀကပါ "
   သူ႔စကားကို က်ြန္ေတာ္တို႔လက္မခံနိုင္ပါ။ လက္ခံနိုင္ေလာက္ေအာင္လည္း သူ႔စကားကဓိပၸါယ္မရွိ။
         "  က်ြန္ေတာ္တို႔ဆႏၵျပတာက ဆန္ကိုလံုေလာက္ေအာင္ ေရာင္းခ်ပးဖို႔အတြက္ ဆႏၵျပတာျဖစ္တယ္။ ပအခုမဆလအစိုးရက ဒီဆန္ျပသနာကို ဘာမွ်မေျဖရွင္းဘူး။ ဒီျပသနာကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ က်ြန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵျပတာျဖစ္တယ္။ အိမ္ကိုမျပန္နိုင္ႀကဘူး "
      က်ြန္ေတာ္တို႔လူအုပ္မွ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာစကားျဖစ္သည္။ သူမည္သို႔မ်် ဟန္႔တားနိုင္စြမ္းမရွိသည္ကိုသိရွိမည္ထင္သည္။ ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ လွြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ခဲ႔ေသာ ဦးလူျဖဴ၏အိမ္ေရွ႔လမ္းေပၚမွာ ေျပာဆိုေနႀကျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴ နားလည္သြားသည္။ ကားျဖင္႔ထြက္ခြါသြားသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ တရားသိစုလမ္းအတိုင္းဆက္ေလ််ာက္လာႀကသည္။ ျပီးေတာ႔ ပါဒလိပ္ခ်ိတ္။ လမ္းမႀကီး။ ေဆးရံုကြင္း ႏွင္႔ ေထာင္ႀကီးနားကိုေရာက္ေတာ႔ ေထာင္ဗူး၀ကို ေက်ာက္ခဲေတြျဖင္႔ပစ္ေပါက္ႀကသည္။ ဆရာေအးေက်ာ္ႏွင္႔ ေမာင္ေရြွ၀င္း တို႔ႏွစ္ဦးအား အျမန္ဆံုးလွြတ္ေပး၇န္ ခဲမ်ားျဖင္႔ ပစ္ေပါက္ုျပီး ဆႏၵျပႀကေသးသည္။ ဆရာေအးေက်ာ္ႏွင္႔ ေမာင္ေရြ်၀င္းမွာ ႏွစ္ဦးစလံုး ပညာေရးဌါနကျဖစ္ျပီး ကိုေမာင္ေရြွ၀င္းမွာ ေက်ာင္းစာေရးႀကီးျဖစ္သည္။ ဆရာေအးေက်ာ္မွာ ၈၈၈၈ အေထြေထြသပိတ္ျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ စစ္ေတြျမိဳ ႔သပိတ္ေကာ္မီတီဥကၠဌျဖစ္ျပီး န၀တမွ အာဏာသိမ္းေသာအခါ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္ကို က်ခံခဲ႔ရသူျဖစ္သည္။ ( ယခု ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတိုးတက္ေရးပါတီမွ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဦးလွေစာ -( ေမာင္ခိုင္ေအာင္-စစ္ေတြ ( ကဗ်ာဆရာ ) ၊ေနာက္ ကို( ႏြား) သာထြန္းေအာင္တို ့ႏွင့္ ေထာင္-၁၄-ႏွစ္ခံရသူျဖစ္သည္ ။ သည္လိုႏွင္႔ ေထာင္ေရွ႔မွ လူအုပ္စုကို ထိမ္းသိမ္းျပီး ေခၚေဆာင္လာခဲ႔ၾကျပီးေနာက္ ( ယခုရဲႏြယ္စုရပ္ကြက္ )ပုလုပ္ေတာင္လမ္းအတိုင္းလာခဲ႔သည္။ လူအုပ္ႀကီးမွာ စစ္ေတြတျမိဳ ႔လံုးလိုလိုျဖစ္ေန၍ မ်က္စိတဆံုးျဖစ္ေနသည္။  လူပင္လယ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ မီးစက္ခြဆံုေရာက္လာသည္။  ျမိဳ႔တြင္း၀င္သည္႔ နာဇီလမ္း ( ယခုတို႔ခ်ဲ႔ လမ္း) အတိုင္း၀င္လာျပီး ကုန္တန္္းလမ္းအတိုင္းလာခဲ႔ႀကသည္။ ကသဲရြာထဲရွိ ျမဆန္စက္အေရွ႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သံဆူးႀကိဳးကာထားျပီး အတားအဆီးခ်ထားသည္ကို ေတြ႔သည္။ ျမဆန္စက္၏အေရွ႔ဘက္ေျမကြက္တြင္ ဆန္စက္လုံျခံဳေရးမီးကင္းေမွ်ာ္စင္ရွိသည္။ ယင္းမီးကင္ေမွ်ာ္စင္တြင္ စစ္သားမ်ာက ေသနတ္ျဖင္႔ခ်ိန္ရြယ္ထားသည္ကို ျမင္ရသည္။ ျမဆန္စက္ျခံေဘးမွ လမ္းႀကားေလးတခုရွိရာ ယင္းလမ္းႀကားမွာ ကသဲရြာသို႔သြားေသာလမ္းႀကားျဖစ္သည္။ သံဆူးႀကိဳးကာထားေသာ ေနရာ၏အေနာက္ဘက္တြင္ ဟီးနိုးကားႀကီးမ်ားတန္းစီ၍ ရ႔ပ္ထားသည္။ ဟီးးနိုးကားႀကီးမ်ားသည္ ျမဆန္စက္၏ အေရွ႔ဘက္လမ္းေပၚတြင္ရွိသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ႏွင္႔ ဆိုလ််င္ ဘယ္ဖက္ျဖစ္သည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ဟီးနိုးကားႀကီးႏွင္႔ စစ္သားမ်ား၏ အႀကားတြင္ရွိေသာ လမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းမႀကီးကို မသြားနိုင္ေအာင္ သံဆူးႀကိဳးအကာအဆီးမ်ား ကာရံထားျပီ။ လူအုပ္မ်ားမွ ေႀကြးေႀကာ္သံမ်ားသည္ ဘ၀ဂ္ညံေနေလာက္ေအာင္ ႀကားရသည္။ မေရွးမေႏွာင္းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴမွာ ကားျဖင္႔ေရာက္လာသည္။ ေနာက္က်ြန္ေတာ္တို႔ေရွ႔သို႔ေလွ်ာက္လာသည္။ ယခုသည္မွာဘက္တြင္ က်ြန္ေတာ္တို႔က ရွိေနျပီး ဟိုဘက္မွ စစ္သားမ်ားက ေသနတ္မ်ားျဖင္႔ ခ်ိန္ရြယ္ထားေနသည္႔ စစ္သားမ်ား၏အလယ္၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴ ရွိေနျပီ။
          '  အိမ္ကိုျပန္ႀကပါဗ်ာ-- ဆႏၵျပဖို႔မလိုအပ္ပါဘူး- က်ြန္ေတာ္တို႔စီစဥ္ေနပါတယ္။ "
သူေျပာျပီးသည္ႏွင္႔ လူအုပ္ထဲမွ အသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္ကိုႀကားရသည္။
   " ဆန္ျပသနာကို ေျဖရွင္းေပးပါ- က်ြန္ေတာ္တို႔အိမ္ကိုမျပန္နိုင္ဘူးဗ်ိဳ ႔ "
သည္အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴမွ စကားဆက္ျပီးေျပာလာသည္။
    "  ဒါျဖင္႔ရင္ ေခါင္းေဆာင္တဦးဦးထြက္လာပါ။က်ေနာ္နဲ႔စကားေျပာရေအာင္ "
 က်ြန္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ျငင္းဆန္လိုက္ပါသည္။
   " ဒီအထဲမွာေခါင္းေဆာင္မပါဘူးဗ်။ လူတိုင္းလိုလို ထမင္းငတ္လို႔လာျပီး ဆႏၵျပဖို႔လာႀကတာျဖစ္တယ္။ ဒီ႔အျပင္တျခားဘာမွ ေဆြးေႏြးစရာ အေႀကာင္းမရွိဘူးဗ် -က်ြန္ေတာ္တို႔က ဘုရားႀကီးေရာက္ရင္ ဆႏၵျပပြဲျပီးျပီေလ။ ဒါေႀကာင္႔က်ြန္ေတာ္တို႔ကို ဘုရားႀကီးသြားခြင္႔ေပးပါ "
သူ႔မွာဘုရားႀကီးထိသြားခြင္႔ေပးရန္ အမိန္အာဏာမပါပါ။ ဘုရားႀကီးမွာအလြန္ဆံုးသြားရလွ်င္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔သာေလွ်ာက္ရမည္ထင္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴအေနႏွင္႔ မည္သို႔မ်် ေျဖရွင္းရန္ အလားအလာမတတ္နိုင္ေတာ႔ေႀကာင္း သူသေဘာေပါက္သြားပါသည္။
   "  က်ြန္ေတာ္႔မွာ အမိန္႔စာပါလာပါတယ္။ လူထုကိုဖတ္ျပဖို႔ တေယာက္ေယာက္ကိုကို လွြတ္ေပးစမး္ပါ "
ယင္းေႀကာင္႔ က်ြန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ခ်င္းေဆြးေႏြးလိုက္ႀကပါသည္။ မဆလအစိုးရ၏ ေကာက္က်စ္မွူကိုလည္း သိရွိထားျပီးျဖစ္ရာ မည္သူမ်် အဖမ္းအဆီးမခံရေအာင္လည္း က်ြန္ေတာ္တို႔မွာ သိုသိပ္စြာျပဳလုပ္ေနရသည္။ ျမဆန္စက္အနီးရွိ တံထားေပါင္တြင္ တခ်ိဳ ႔မွာ မတ္တပ္ရပ္၍ ေနႀကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေနာက္ကကပ္ျပီးေနႀကေသာ က်ြန္ေတာ္တို႔၏လူအုပ္သည္ ေရွ႔မွ ေသနတ္ျဖင္႔ ခ်ိန္ရြယ္ထားသည္ကို ဂရုမစိုက္အားေခ်။ သူတို႔မွာေႀကြးေႀကာ္သံမ်ားကို ေအာ္ေကာင္းတံုး ဆိုႀကတံုး ။
    က်ြန္ေတာ္္တို႔အနားမွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေမာင္ေရြွသိန္းကို လွြတ္လိုက္ရသည္။ သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴစီးလာေသာကားေပၚမွ စာဖတ္ျပေသာအခါ ပုဒ္မ (၁၄၄) ျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔ႏွင္႔ ကားေပၚမွ သူ႔ကိုဆင္းးခိုင္းေစျပီး က်ြန္ေတာ္တို႔ရွိရာသို႔ ျပန္လာေစသည္။ ခုေတာ႔ က်ြန္ေတာ္တို႔ကို ပုဒ္မ ( ၁၄၄ ) ထုတ္ျပန္လိုက္ျပီ။ ေရွ႔ဆက္သြား၍ မရေတာ႔။ ဆႏၵျပ၍မရေတာ႔။ လူငါးဦးထက္ပို၍ စုေ၀းေန၍မရေတာ႔။ ေရွ႔ဆက္သြားျပီး လမ္းမဖြင္႔မေပးလွ်င္ သည္အတိုင္းရပ္ျပီး ဆက္လက္ဆႏၵျပမည္ဟုဆိုေသာ အသံေတြထြက္လာသည္။ ေႀကြးေႀကာ္သံမ်ားကလည္း ထြက္ေနသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔မွာ လူအုပ္ကို မည္သို႔နည္းႏွင္႔မ်် ေနာက္ေႀကာင္းျပန္လွည္႔ရန္ ေျပာ၍မရ ။ ေျပာလို႔လည္းမျဖစ္။ နာရီ၀က္ခန္႔ႀကာေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴသည္ သံဆူးႀကိဳးကို ဖြင္႔ခိုင္းျပီးက်ြန္ေတာ္တို႔လူအုပ္အားသြားခြင္႔ျပဳခဲ႔သည္။ ဤေနရာမွာ ေစာေစာက က်ြန္ေတာ္တို႔ေျပာေသာစကားေတြရွိခဲ႔သည္။ ယင္းမွာဘုရားႀကီးေရာက္လ််င္ လူစုခြဲပါမည္ ဆိုေသာ စကားေျပာျဖစ္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းေႀကာင္႔လည္း သူကဖြင္႔ခိုင္းျခင္းလားမေျပာတတ္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ကမူ အတင္းဖြင္႔ျပီးသြားျခင္းမဟုတ္။ သံဆူးႀကိဳးကို ဖယ္ရွားျပီး သြားျခင္းမဟုတ္။ ျပီးေတာ႕႔ စစ္သားေတြကလည္း ေသနတ္လုျပီး အတင္းသြားျခင္းမဟုတ္။ စစ္သားမ်ားကို ခဲႏွင္႔ တုတ္ႏွင္႔ ပစ္ျပီး သံဆူးႀကိဳးကိုလည္း မည္သူမ််ဖယ္ရွားျပီး မသြားခဲ႔ႀက။ ေရွ႔ကေသနတ္ႏွင္႔ခ်ိန္ထားေသာစစ္သားေတြမွာ သံဆူးႀကိဳး၏တဖက္တြင္ ၈ ေယာက္ေလာက္တန္းစီ ေစာင္႔ဆိုင္းျပီး တည္႔တည္႔ခ်ိန္ေနျခင္းေႀကာင္႔လည္း မည္သူမွ် သံဆူးႀကိဳးကို ဖဖဖယ္ရွး၍ မသြားနိုင္ႀကေခ်။ သည္ေတာ႔ ပုဒ္မ (၁၄၄ ) အမိန္႔ကိုလည္း ဖီဆန္ေဖါက္ဖ်က္ျခင္းမရွိခဲ႔။
      ေနာက္တခုမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာျဖဴေျပာဆိုခဲ႔ေသာ စကားတခြန္းသတိရလာသည္။ ေစာေစာကေခါင္းေဆာင္တဦးဦးထြက္လာပါ ဆိုေသာစကးကို စိုးရိမ္လာသည္။ သူတို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္ဟုထင္မွတ္ယံုႀကည္သူမ်ားကို ဖမ္းဆီးလိမ္႔မည္ဟုက်ြန္ေတာ္ထင္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို လွည္႔ျပီးသတိထားဖို႔ ေျပာႀကားရန္ ေနာက္သို႔ျပန္လွည္႔လိုက္သည္။ ေနာက္သို႔လွည္႔လိုက္သည္ႏွင္႔ လူအုပ္မွာ အတင္းတိုးေ၀ွ႔လာသည္။ သံဆူးႀကိဳးမွာ ဖြင္႔ျပီးျဖစ္ေနေသာေႀကာင္႔ လူအုပ္မွာ၀မ္းသာအားရ ေႀကြးေႀကာျ္ပီးသြားႀကသည္။ အတားအဆီးဖြင္႔လိုက္၍ လူအုပ္သည္ ေရွ႔သို႔ငါ ေျပးသြားႀကသည္။ အလုအယက္တိုးေ၀ွ႔သြားႀကျခင္းျဖစ္သည္။ က်ြန္ေတာ္သည္ေရွ႔သို႔တိုးေ၀ွ႔လာေသာေသာလူအုပ္ႀကားထဲသို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ႀကည္႔ယင္း လူအုပ္အတြင္းေမ်ာပါသြားသည္။ ငါးမိနစ္ခန္္႔ႀကာမည္ထင္သည္။
      " ဒိုင္း  ဒိုင္း  ဒိုင္း   ဒိုင္း   ဒိုင္း   "
      "  ဒိုင္း  ဒိုင္း    ဒိုင္း     ဒိုင္း   "
အဆက္္မျပတ္ေသနတ္သံမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းႀကားရသည္။ေသနတ္္သံႀကား၍ လွဲခ်သြားျခင္းလား၊လူအုပ္မ်ားမွ တိုးေ၀ွ႔တြန္းတိုက္၍ ေမွာက္လ််က္က်သြားျခင္းလားမေျပာတတ္။ က်ြန္ေတာ္သည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေမွာက္ရက္သားျဖစ္ေနသည္။
   " ဒိုင္း   ဒိုင္း   ဒိုင္း   ဒိုင္း   "
   " ဒိုင္း   ဒိုင္း   ဒိုင္း   ဒိုင္း  "
ေသနတ္သံတို႔သည္ ညံမစဲျဖစ္ေနသည္။ ညီးညဴသံမ်ား၊ နာက်င္စြာေအာ္ေနသံမ်ား၊ ငိုယိုေနသံမ်ား၊သည္ ကမၻာပ်က္သည္႔အလားႀကားေနရသည္။ လက္တကမ္းအကြာတြင္းဟီးနိုးကားႀကီး ရပ္ထားလ််က္ရွိေနသည္။ ခ်က္ခ်င္းကားေအာက္ကို လွိမ္႔၀င္လိုက္သည္။
    "  ဒိုင္း   ဒိုင္း   ဒိုင္း    ဒိုင္း   "
     "  ဒိုင္း   ဒိုင္း  ဒိုင္း   ဒိုင္း   "
ေသနတ္သံမွာ က်ြန္ေတာ္တို႔ကားအနီးမွ မဟုတ္။ လမ္းတေလ််ာက္ရွိေသာ လူတန္းရွည္ႀကီးကို ပစ္ခတ္ေနရာမွ ႀကားရျခင္းျဖစ္သည္။ ကားေအာက္တြင္ လူေတြ တပံုႀကီးရွိေနရာ ကားေအာက္သို႔ ပစ္ထည္႔လိုက္မည္ဆိုပါက တန္းးစီထပ္၍ ေသသြားမည္ျဖစ္သည္။ ဟီးနိဳးကားႀကီး၏ ညာဖက္တြင္ ေခ်ာင္းရွိသည္ ။ ယင္းေခ်ာင္းကို ကုန္တန္းေခ်ာင္းသို႔မဟုတ္ ေဂၚဒူဘင္းဂါ ေခ်ာင္းဟုလည္းေခၚသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႔သည္ ယင္းေခ်ာင္းသို႔ခုန္ဆင္းလို္က္ႀကသည္။ ေခ်ာင္းကို ဆင္းသည္႔အခါ ရဲမ်ားႏွင္႔ ႀကံဳေနရျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ရဲမ်ားက ေသနတ္ကိုယ္စီျဖင္႔ ရွိေနေသာ္လည္း မပစ္ခတ္ေခ်။ ရဲသားမ်ားေရွ႔မွပင္ ေခ်ာင္းထဲသို႔ ခုန္ဆင္းႀကရျခင္းျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္းမွာမီတာ( ၅၀ )ခန္႔ရွိမည္ထင္သည္။ ေရကူးေနစဥ္ က်ြန္ေတာ္႔အနီးမွ ကူးလာသူတဦးက ေအာ္ေျပာသည္။
   "  က်ြန္ေတာ္႔ေပါင္တဖက္ျခမ္းမွာ က်ဥ္ထိေနျပီဗ်ာ ။ က်ြန္ေတာ္႔ကို တြဲကူေပးပါအံုး "
  "  ေကာင္းျပီေလ - ဒီလိုဆိုရင္ က်ြန္ေတာ္႔လက္ကိုကိုင္ျပီး ေရကူးျပီးလိုက္ေပေတာ႔ "
ေျပာရင္း က်ြန္ေတာ္က သူ႔ကို လက္ကမ္းျပီး ေရကူးလာသည္။ကမ္းေပၚသို႔ေရာက္ေတာ႔ ေတာ႔ သူ႔ဒဏ္ရာကို ႀကည္႔ရသည္။ ညာဖက္ေပါင္ျခမ္းမွာ ေသြးသံရဲရဲႏွင္႔ အသားစမ်ားမွာ အကြင္းလိုက္ ထြက္က်ေနသည္။ တဖက္ကကမ္းမွေနျပီး ဆႏၵျပေနခဲ႔ေသာေနရာကို ႀကည္႔လိုက္သည္။ ေသနတ္သံမ်ားမွာစဲသြားျပီ။ဟီးနိဳးကားႀကီးေပၚတြင္ လူမ်ားကို စစ္သားမ်ားက ဆြဲငင္ယူေဆာင္တင္သည္ကိုျမင္ရသည္။ ေသဆံုးသူေရာ ဒဏ္ရာရသူမ်ားကိုေရာ စုပံုေရာေႏွာကာ ဆြဲယူတင္ေဆာင္ေနႀကျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ေသြးသဲရဲရဲျဖင္႔ ေမွာက္ရက္လွဲေနသူ။ ပက္လက္လန္ျပီး ေသဆံုးေနသူေတြ ၊ ျမင္ေနရသည္။ ဒဏ္ရာရ၍ လူးလွိမ္႔ေနသူမ်ားကို ျမင္ရသည္။
     ေနာက္ႏွစ္ရက္တြင္ ရင္ခြဲရံု၌ အေလာင္း( ရ ) ေလာင္းသာ မ႑ပ္ထိုးျပီးတန္းစီခ်ထားသည္။ ယင္းအခ်ိန္ကရင္ခြဲရံုမွာ ေႀကးနန္းရံုးေရွ႔မွာျဖစ္သည္။  သေဘာက ဆနၵျပပြဲ၌ လူေပါင္း   
( ရ ) ေယာက္သာေသဆံုးႀကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေႀကညာျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေသဆံုးသူ (ရ ) ဦးသာရွိျပီး ဒဏ္ရာရသူမွာ (၂၃ ) ေယာက္သာရွိသည္ဟု ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးတြင္ အတြင္းလူနာအျဖစ္ တက္ေရာက္ကုသေနေႀကာင္း သတင္းစာမ်ားမွာေဖၚျပသည္။ ရင္ခြဲရံုတြင္ အေလာင္း ( ရ ) ေလာင္းကို ထားရာ က်ြန္ေတာ္တို႔သြားေရာက္ရသည္ ။ အေႀကာင္းမွာ က်ြန္ေတာ္၏တူေတာ္သူ ေမာင္စံသိန္း ေသဆံုးသြား၍ျဖစ္သည္။ ေမာင္စံသိန္း၏ဖခင္မွာ အျငိမ္းစားရဲစခမ္းမွဴးဦးလွထြန္းျဖဴျဖစ္သည္။ ေမာင္စံသိန္းအတြက္ ေသတမ္းစာကို ကိုယ္ခႏၵာေပၚတြင္တင္ထားသည္။ ယင္းစာမွာ ဤကဲ႕သို႔ေသဆံုးရျခင္းမွာ တိုင္းျပည္ႏွင္႔ လူမ်ိဳူးအတြက္ အသက္ေပးဆပ္ရေသာေႀကာင္႔ ဖခင္တေယာက္အေနနွင္႔ ဂုဏ္ယူေႀကာင္း ေရးသားေဖၚျပထားသည္။ ၄င္းေသဆံုးသူ ( ရ ) ဦး၏ အေလာင္းကို ရင္ခြဲရံုတြင္ျပသထားရာ လမ္းသစ္ရပ္ကြက္မွ ေဒၚေအးေမ ။ ေမာင္စံသိန္း ( ပါဒလိပ္ခ်ိတ္ ) ေမာင္သိန္းနု ( ေရႊျပား၊) ။ ကိုသာေအး ( ေျမာက္ဦး ) ။ ကိုထြန္း၀င္း ၊( တရားသိစု ၊ ေမာင္နု ( ေမာလိပ္) ႏွင္႔ အျခားတေယာက္ကိုမမွတ္မိေတာ႔။စစ္ေတြျမိဳ ႔ တရာသိစုရပ္ကြက္ ဗုဒၵျပတိုက္ေရွ႔အိမ္မွ ဦးျမသိန္းထံတြင္ ယင္းေန႔က ထုတ္ေ၀ခဲ႔ေသာသတင္းစာမ်ားကို ယခုအခ်ိန္ထိ သိမ္းဆည္းထား၍ ႀသဂုတ္(၁၃ ) အေရးေတာ္ပံုကို  သမိုင္းသုေတသီမ်ားက ေလ႔လာနိုင္ႀကပါေသးသည္။ သမိုင္းဆိုသည္မွာ လိမ္၍မရ။ညာ၍မရ။ ဘုရားႀကီးအနီးရွိ ဒိုး၀န္းရြာမွ တရပ္ကြက္လံုးရွိ အသက္ ( ၆၀ ) ၀န္းက်င္ရွိေသာလူတိုင္းသည္ ႀသဂုတ္လ (၁၃ ) ရက္ေန႔က ဆႏၵျပပြဲကို ဘုရားႀကီးမွ စတင္ထြက္ခြါခဲ႔ခ်ိန္၌ လိုက္ပါသူမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔အတူစစ္ေတြျမိဳ႔သားတိုင္းမွာ ယင္းအေႀကာင္းကို အားလံုးေသေသခ်ာခ်ာ သိရွိထားႀကသူမ်ားျဖစ္သည္။
      က်ြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ဆံုးသိရွိထားရေသာ၀မ္းနည္းဘြယ္ရာ သတင္းမ်ားမွာ အိမ္ကိုျပန္၍ မေရာက္လာႀကေသာသူမ်ား၏သတင္းျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလ််င္ ၄င္းသူတို႔မည္သည္႔ေနရာတြင္ရွိသည္ကို စံုစမ္းႀကည္႔ႀကသည္။ မေသဆံုးဘဲ ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို ဟီးနိဳးကားႀကီးေပၚတြင္ တင္ေဆာင္၍ ေသဆံုးသူမ်ားႏွင္႔ ပင္လယ္ကမ္းနားရွိ အုန္းေတာတြင္ ျမဳပ္ႏွံေႀကာင္းသိရွိရသည္။ ေသဆံုးသူမ်ားသည္ ( ၂၀၀ ) ေက်ာ္ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ဒဏ္ရာရသူ(၁၀၀ ) ေက်ာ္သည္ဟု ႀကားရသည္။ နာဇီရပ္ကြက္တြင္ေနသူ ႏွင္႔ ကုန္တန္းရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္ႀကသူမူဆလင္ကုလားအမ်ားစုမွာ တေယာက္မ်ွ ဆႏၵျပရာ၌လည္းမပါသလို ေသဆံုးသူမ်ားစာရင္း ၊ဒဏ္ရာရသူမ်ားစာရင္းတြင္လည္း မပါေႀကာင္း သိရွိရသည္။ ဒဏ္ရာရသူမ်ားစာရင္းတြင္ ပါ၀င္ျပီး စစ္ေတြေဆးရံုတြင္ ၀မ္းဗိုက္ကိုေသနတ္က်ည္ဆံထိမွန္ကာ တက္ေရာက္ကုသခဲ႔သူ သန္းေမာင္မွာ က်ြန္ေတာ္၏အိမ္ေရွ႔မွျဖစ္သည္။ သူလည္းဆႏၵျပရာတြင္ ဘုရားႀကီးေရွ႔မွ စတင္ထြက္ခြါစဥ္ က်ြန္ေတာ္၏ညီအရင္းျဖစ္သူေမာင္သာထြန္းႏွင္႔အတူ ဦးေဆာင္ပါခဲ႔သူျဖစ္သည္။ သန္းေမာင္မွာ၀မ္းဗိုိက္မွ ဒဏ္ရာေကာင္းသည္ႏွင္႔ မဆလအစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး မွတပါးအျခားမရွိဆိုကာ ေဆးရံုးကဆင္းဆငး္ခ်င္း ေတာခိုသြားသည္ ။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အႀကာ ေတာခိုျပီးေနာက္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ ဗကပပါတီမွ ဘဂၤလားေဒရွ႔္နိုင္ငံနယ္စပ္တြင္ ဆက္လက္မရပ္တည္ေတာ႔ေသာေႀကာင္႔ လက္နက္ခ်အလင္း၀င္ခဲ႔သည္။ က်ြန္ေတာ္၏ညီျဖစ္သူမွာ  ယခုအခ်ိန္တြင္ နိုင္ငံေရးသမားအက်ဥ္းသားဘ၀ျဖင္႔ ဘူးသီးေတာင္ေထာင္၌ ေထာင္ဒဏ္( ၅ ) ႏွစ္က်ခံေနရသည္။ က်ြန္ေတာ္ႏွင္႔အတူ ႀသဂုတ္(၁၃ ) ရက္ေန႔မ်ားမွ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္လေလာက္က ကြယ္လြန္ခဲ႔ေသာ မ်ိဳးခ်စ္ရခိုင္႔နိုင္ငံေရးသမားႀကီးဦးညြန္႔ေမာင္မွာ ဘုရားႀကီးမွ စတင္ထြက္လာေေသာ ၁၃ႀသဂုတ္ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သည္။ စစ္ေတြျမိဳ ့ တရားသိစု ရပ္ကြက္မွ ဦးထြန္းဦးသာ ( ယခု က်မ္းမာေရးမွဴး ေျမာက္ဦးျမိဳ ့နယ္ - ) တာ၀န္ထမ္းေဆာင္းသူမွာ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျပီး သူ ့မွာ ျခီသလုံးတြင္ က်ည္ဆံထိမွန္၍ ေဆးရံုးတက္ျပီး အတြင္းလူနာအျဖစ္ ကုသရသူျဖစ္သည္ ။ ဦးေအာင္ထြန္းဦး ( အခြန္ ဦးစီးဌါမွဴး-) မွဴး ပါဒလိပ္ခ်ိတ္ရပ္ကြက္နင့္ လမ္းသစ္လမ္းၾကားမွ ျဖစ္ျပီး က်ြန္ေတာ္နင့္ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္ ။ သူ ့မွာေပါင္တြင္ က်ည္ဆံထိမွန္၍ ေဆးရံုတက္ကုသခဲ ့ ့ရသူျဖစ္သည္။ စစ္ေတြအက်ဥ္းေထာင္မွ စာေရးၾကီး ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေခၚခ်က္ဖါး၏ အကိုၾကီးျဖစ္သည္ ။ ရခိုင္ျပည္နယ္ျပကၡဒိန္ကို ပင္တိုင္းေရးဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးဗိုလ္၀င္းမွာ ညာဖက္လက္ကို က်ည္ဆံမွန္၍ မသန္မစြမ္းျဖစ္သြားရသည္ ။ သို ့ေသာ္လည္း ယင္းညာဖက္လက္နင့္ပင္ ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ေရးဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီဆရာမဟုတ္။ ရခို္င္ရိုးးရာယဥ္ေက်းမူ ေရးရာမ်ားႏွင့္ဆိုလွ်င္ အေပ်ာ္ထမ္းေရးဆြဲေပးေနသူျဖစ္သည္။ ဦးဗိုလ္၀င္းမွာ စစ္ေတြျမဳိ ့့ အမွတ္(၁) အထကေက်ာင္းမွ အ၈ၤလိပ္စာျပ ဆရာတဦးျဖစ္သည္။  ေျမာက္ဦးမွ ကိုသာေအးမွာ ယင္းအခ်ိန္က ရွူပေတာင္ရပ္ကြက္တင္ ေက်ာင္းလာတက္ေနသူျဖစ္သည္ ။ ဂ်ပန္နိုင္ငံတြင္ ယခုေနထိုင္ေသာ ကိုဘေအး၏ အကိုရင္းျဖစ္သည္ ။ ေနာက္ေသဆံုးသြားေသာ ေမာင္စံသိန္းေခၚ ကုလားေခ် အကိုမွာ ဦးထြန္းေရႊျဖစ္သည္ ။ စစ္ေတြျမိဳ ့ အမွတ္(၁ ) ရဲမွ တပ္ၾကပ္ၾကီးျဖစ္သည္ ။ ေခ်ာင္းကိုခုန္ဆင္းျပီး က်ြန္ေတာ္နင့္ ေရကူးျပီး လိုက္ပါလာခဲ ့ေသာ သူမွာ ကိုစံသိန္းျဖစ္ျပီး ယခု ရဲအမွဴထမ္းလ််က္ ရွိေနသည္ ။ လမ္းမေတာ္ေျမာက္ခြဆံုမွ ဦးေစာေရႊမွာ ယခုထိုင္းနိုင္ငံ နို ့ဖိုးဒုကၡသည္ စခမ္းတြင္ ေရာက္ရွိေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္။

...