“ဒီေန႔ တေန႔လံုး အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငါစဥ္းစားေနခဲ့တယ္။ လူအမ်ားက ခႏၶာကိုယ္အေၾကာင္းကို အ ေျပာမ်ားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မယံုၾကည္ၾကဘူး”
ေဘာ္ဘီဆဲင္ဒ္ (၁၉၈၁ ခုႏွစ္)
၁၉၈၁ ခုႏွစ္က အိုင္ယာလန္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေထာင္ တြင္း အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲႀကီးဟာ အိုင္ယာလန္ ႏိုင္ငံ ေရးသမိုင္း မွာ မွတ္တိုင္ႀကီးတခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီဆႏၵျပပြဲမွာ ရီပတ္ပ လင္ကန္ အက်ဥ္းသား ေဘာ္ဘီဆဲင္ဒ္ အပါအ၀င္ အက်ဥ္းသား ဆယ္ဦး ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲနဲ႔ ေထာင္တြင္း တိုက္ပြဲေတြဟာ ျဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒ ေတြ ျပင္ဆင္မႈကို ဦးတည္ေစခဲ့ၿပီး၊ ေျမာက္ပိုင္းအိုင္ယာလန္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ကမၻာကို မီးေထာင္ထိုးျပခဲ့ပါတယ္။ အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲမွာ အဓိကသံုးခဲ့ၾကတဲ့ လက္နက္ကေတာ့ လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို လက္နက္အျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္း (The body as a weapon)ဆိုတဲ့ သေဘာတရားဟာ ႏိုင္ငံေရးအန္တုမႈ (political defiance) နဲ႔ လူမႈေဗဒ (sociology)၊ မႏုႆေဗဒ (anthropology) ဘာသာရပ္ စတာေတြမွာ အေရးႀကီးတဲ့ သေဘာ တရားတရပ္ျဖစ္ၿပီး၊ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းကေန အေသခံ ဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္ျခင္းအထိ အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။ အေသခံဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္မႈ မွာေတာ့ ျပည္သူလူထု အၾကားမွာ ဗံုးခြဲမႈေတြက အၾကမ္းဖက္မႈ (Terrorism) ျဖစ္ၿပီး၊ တဘက္ရန္သူရဲ႕ ပစ္မွတ္ကို ေခ်မႈန္းတာကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး (Armed Struggle) ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ထည့္ သြင္းေဆြးေႏြးျခင္း မျပဳပါဘူး။ အၾကမ္းမဖက္ တိုက္ပြဲနည္းနာ တခုျဖစ္ တဲ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းကိုပဲ သီးျခားေဆြးေႏြး တင္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား
အိုင္စီအာစီလို႔ လူသိမ်ားၾကတဲ့ International Committee of the Red Cross က Hern´an Reyes ဆိုသူက အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းမွာ အစာျဖတ္ေတာက္ျခင္း၊ မိမိသေဘာဆႏၵျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေဖာ္ျပျခင္းဆိုတဲ့ အပိုင္း (၃) ပိုင္း ပါ၀င္တယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အဆိုအရ အက်ဥ္းေထာင္မွာ အစားအစာ မစားသူမ်ားမွာ အစား အစာကို ျငင္းဆန္သူမ်ား (food refuser)မ်ား နဲ႔ အမွန္တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ား (real hunger strikers) ဆို ၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးကြဲျပားပါတယ္။
အစားအစာကို ျငင္းဆန္သူမ်ားမွာ အေျခအေန အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ ရုတ္ျခည္းျငင္းဆန္သူမ်ားနဲ႔ အစားအစာကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျငင္းဆန္သူမ်ားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိး ထပ္ကြဲပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ရဲ႕ အစားအစာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ေထာင္၀န္ ထမ္းဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ တစံုတရာ စိတ္႐ွဳပ္ေထြးမႈမ်ားနဲ႔ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အစားအစာကို ရုတ္ျခည္း ျငင္းဆန္ လိုက္သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလို အက်ဥ္းသားေတြဆီမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစံုတရာ မရွိတာေၾကာင့္ ဆာေလာင္ မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အေျခအေနတခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အလြယ္တကူ အစာျပန္စားသြားေလ့ ရွိပါတယ္။
ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ အျမန္ေသဆံုးသြားရင္လဲ ေသဆံုးသြားပါေစ သေဘာထားၿပီး၊ ဘ၀ကို အ႐ွံဳးေပးစိတ္ နဲ႔ အစားအစာကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျငင္းဆန္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါဘယ ခံစားရသူမ်ားနဲ႔ ဘ၀မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ ေနသူမ်ားမွာ ဒီလို ျငင္းဆန္မႈေတြ ရွိလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလို အစားအစာကို ျငင္းဆန္သူမ်ားမွာ တစံုတရာ ႏိုင္ငံေရး ဖိ အားကို အသံုးျပဳမႈ မရွိပါဘူး။ တခ်ိန္တည္းမွာ အမ်ားအျပားရွိႏိုင္ေပမယ့္ တဦးခ်င္းသီးျခား ျငင္းဆန္မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာပိုင္မ်ားနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈသဏၭာန္၊ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ မပါ၀င္ပါဘူး။ အုပ္စုဖြဲ႔မႈ မရွိပါဘူး။
အမွန္တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားမွာလဲ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ေသဆံုးဖို႔အထိ ရည္ရြယ္သူမ်ား ရွိသလို၊ တိုက္ပြဲေရ ခ်ိန္ေပၚ မူတည္ၿပီး အတိုးအေလွ်ာ့ လုပ္သူမ်ားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးထပ္ ကြဲျပားပါတယ္။ ဘယ္လိုကြဲျပားမႈေတြ ရွိေပမယ့္ အမွန္ တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းသားအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ရရွိေရး၊ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္းမွုမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ အက်ဥ္းေထာင္ မတရားမွုမ်ား ေဖာ္ထုတ္ေရး စတာေတြကေန ႏိုင္ငံေရးေတာင္းဆို ခ်က္စသည္အထိ ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားဟာ တစံုတရာ ႏိုင္ငံ ေရး ဖိအားကို အုပ္စုလိုက္ အသံုးျပဳၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားဆိုင္ရာ ေၾကျငာစာတမ္း (Declaration on Hunger Strikers – Declaration of Malta) မွာ ေတာ့ World Medical Association က အစာငတ္ခံဆႏၵျပသူဆိုတာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမယ္လို႔ မိမိကုိယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး၊ အစားအစာကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအထိ ျငင္းဆန္တဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရ က်န္းမာသူမ်ားလို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္းစြမ္းရည္ (decision-making capacity) ကို ဒီဖြင့္ဆိုခ်က္က အဓိက မီးေမာင္းထိုးျပထားခဲ့ပါတယ္။
တုန္႔႔ျပန္မႈမ်ားႏွင့္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားေလ့ရွိေသာ အခ်က္အလက္မ်ား
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းေၾကာင္းေတြက ကမၻာမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိခဲ့ၿပီး၊ အစာငတ္ ခံ ဆႏၵျပမႈကို သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ အစိုးရေတြက တုန္႔ျပန္မႈေတြက ႐ွဳျမင္သံုးသပ္ပံုေပၚ မူတည္ၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အက်ဥ္းေထာင္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သံုးသပ္ေလ့ရွိတဲ့ ႐ွဳေထာင့္ေတြကေတာ့ အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားဆီမွာ political expression ကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ အခြင့္အေရးရွိသလား ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ေထာင္ေတြမွာေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ညိႇႏႈိင္းမႈေတြ ရွိေပမယ့္၊ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာ ေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကို အသိအမွတ္မျပဳပဲ အတင္းအၾကပ္ အစာေကၽြးတာ၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ တာေတြနဲ႔ တိုက္ပိတ္ျပစ္ ဒဏ္ေပးတာေတြ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အက်ဳိးျပဳ မူ၀ါဒေတြနဲ႔ ကိုက္ညီမႈ ရွိသလား၊ တရား၀င္မႈ ရွိေစသလား ဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တခါတရံမွာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူေတြဘက္က အဖ်က္မူ၀ါဒေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး၊ တခါတရံမွာေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ သူေတြက ႏိုင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အက်ဳိးျပဳေရးကို လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ အာဏာပိုင္ေတြက ႏိုင္ငံကို ဖ်က္ဆီးေန သူမ်ားလဲ ျဖစ္ေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ အမွန္အမွားကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ တရား၀င္မႈ (legitimacy)၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး စတာေတြေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူ မ်ားဟာ အေသခံဖို႔အထိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိမရွိနဲ႔ အေသခံလိုက္တဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးအရ အေျခအေန မည္၍ မည္မွ် ျဖစ္သြား ႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ ဆိုတာေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမႈေတြမွာ အေျခအေနျပ အခ်က္အလက္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းဟာ တဦးခ်င္းအေနနဲ႔လား၊ အုပ္စုအေနနဲ႔လားဆိုတာကို အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး တိုက္ပြဲသဏၭာန္ သတ္ မွတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔သဏၭာန္က ဆႏၵျပပြဲရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြကို ပိုၿပီး ထိထိမိမိ မီးေမာင္းထိုးျပ ႏိုင္ၿပီး၊ credibility ကို တိုးျမႇင့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္း (collective hunger strikes) ေတြကို အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္ ႏွစ္ဘက္စလံုးက ေလးေလးနက္နက္ အာရံုစိုက္ၾကပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ျခင္းမွာ ပါ၀င္သူေတြရဲ႕ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အက်ဥ္းခ်ျခင္းခံရေသာ အမႈ၊ အစာငတ္ခံဆႏၵျပျခင္းကို အေရးယူမႈ အေျခအေန စတာေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံဆႏၵျပျခင္းဟာ ဥပေဒေရးရာ မူ၀ါဒေတြကို သက္ေရာက္မႈ ရွိေစပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းဟာ စာနယ္ ဇင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ အာရံုစိုက္မႈကို ခံရတာေၾကာင့္ ဥပေဒေရးရာ မူ၀ါဒေတြရဲ႕ strategic turning point ကို ျဖစ္ ပြားေစပါတယ္။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ အိုင္ယာလန္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲမွာ ရီပတ္ပလီကန္ပါတီက ေဘာ္လီဆဲင္ဒ္ဟာ ေျခာက္ ဆယ့္ကိုးရက္တိတိ ဆႏၵျပခဲ့ၿပီး၊ အျခားရဲေဘာ္ ကိုးေယာက္နဲ႔အတူ က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေရးဟာ ျဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ အ က်ဥ္းေထာင္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒေတြ ျပင္ဆင္မႈကို ဦးတည္ေစခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျခားအခ်က္ ေတြကေတာ့ တဦးခ်င္းေရးရာ အခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြမွာ အသက္အရြယ္၊ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်း မႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ စတာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က တုန္႔ျပန္မႈေတြမွာလဲ ဒီတဦးခ်င္းေရးရာ အခ်က္ ေတြက လႊမ္းမိုးမႈ ရွိပါတယ္။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းမ်ား
ျမန္မာ့သမိုင္းမွ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈရဲ႕ ရဲရဲေတာက္ သံဃာ့အာဇာနည္ တပါးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရရဲ႕ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းဟာ သမိုင္းေမာ္ကြန္းတြင္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ ၀ါရီ (၁) ရက္ေန႔တုန္းက နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွ ရာဇသတ္ပုဒ္မ (၁၂၄) (က) အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ ေဟာေျပာမႈ နဲ႔ သာယာ၀တီေထာင္မွာ မတရား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားစဥ္မွာ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရက သိမ္တခုခုမွာ ဥပုဒ္ျပဳခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါ တယ္။ ျငင္းဆိုခံခဲ့ရတဲ့ အတြက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ရာမွာ ရန္ကုန္ေထာင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခံခဲ့ရၿပီး၊ ရက္ေပါင္း ေလးဆယ္ အထိ ရန္ကုန္ေထာင္မွာ ဆက္လက္ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြက ဥပုဒ္ျပဳခြင့္ ျပဳခဲ့ရပါတယ္။
အမႈစစ္ေဆးၿပီး ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ အင္းစိန္ရံုးကေန ေထာင္ဘူး၀ျပန္အေရာက္မွာ အာဏာပိုင္ေတြက ေထာင္ ၀တ္စံု နံငယ္ပိုင္းကို လဲလွယ္ေစခဲ့ရာမွာလဲ သကၤန္းမွ လြဲ၍ မည္သည့္အ၀တ္မွ မ၀တ္ႏိုင္လို႔ ဆိုခဲ့တာေၾကာင့္ သကၤန္းဆြဲ ခၽြတ္ၿပီး အ၀တ္ဗလာနဲ႔ တိုက္ပိတ္ခံရျပန္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပစဥ္ကာလေတြမွာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစေတြက ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ကန္ ေက်ာက္ျခင္း၊ စိတ္ေရာဂါသည္မ်ားထားရွိရာေထာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ျခင္း၊ စိတ္ေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ အတူထားရွိျခင္း စတာ ေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ လက္ေလွ်ာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ကို သကၤန္း၀တ္ခြင့္ ျပန္ေပးခဲ့ ရပါတယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ သကၤန္းျပန္ခၽြတ္ျပန္တာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က တတိယအၾကိမ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတဲ့အတြက္ ေထာင္ တြင္းတိုက္ပြဲ ျပင္းထန္လာတာေၾကာင့္ အိႏၵိယေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၂၉ မွာ ရန္ကုန္ေထာင္သို႔ ျပန္ လည္ေရာက္ရွိၿပီး၊ ေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရာမွာ ေထာင္မွလြတ္ေျမာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ သံုးခြနယ္၊ ဖရံုကန္ရြာ တရား ပြဲမွာ အစိုးရ အၾကည္အညိဳ ပ်က္ေစရန္ ေဟာေျပာမႈနဲ႔ ထပ္မံ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္တို႔ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆိုရာမွာ မရတဲ့အတြက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပၿပီး ထပ္မံ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္တ္ခံ ဆႏၵျပရာမွ ရက္ေပါင္း (၁၆၆) ရက္ေျမာက္တဲ့ ၁၉၂၉ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁၉) ရက္ေန႔မွာ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ ပ်ံလြန္ ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေနာက္ဆံုးမိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ လိမ္မာရစ္ၾကပါ ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳး ပမ္းမႈ အရွိန္ကို ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ားထဲက ကိုးကိုးကၽြန္းအစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတိုက္ပြဲမ်ားဟာလဲ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္း စိတ္ဓာတ္ေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြဆီမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာ ေအာင္ စိတ္ဓာတ္အေမြေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုးကိုးကၽြန္း တိုက္ပြဲမ်ားရဲ႕ ပထမဦး ပြဲဦးထြက္ ငါးပိတိုက္ပြဲမွာတုန္းက ေထာင္အာ ဏာပိုင္မ်ားက ငါးပိပုပ္ေတြကို ေပးၿပီး၊ ေပးတာယူ-ေကၽြးတာစား သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို အကဲစမ္း အညႊန္႔ခ်ဳိးခဲ့တာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို အစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲနဲ႔ တုန္႔ျပန္ခဲ့ရာမွာ အာဏာပိုင္တို႔ လက္ေလွ်ာ့ ေပးခဲ့ရပါတယ္။
ရဲနီဦးတင္ၿငိမ္း ကိုးကိုးကၽြန္းမွာ ဆံုးပါးသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ပြားလာခဲ့တဲ့ ကိုးကိုးကၽြန္း ရက္ေလး ဆယ္ တိုက္ပြဲႀကီးဟာလဲ ေတာင္းဆိုခ်က္ (၅) ရပ္နဲ႔အတူ အာဏာပိုင္ေတြကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ (၅) ရပ္ကေတာ့ ရဲနီတင္ျငိမ္း အေလာင္း ျပည္မျပန္ပို႔ေပးေရး၊ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ (သို႔မဟုတ္) ကၽြန္းမွာ ကုလို႔မရ ေသာ ေရာဂါသည္မ်ားကို ျပည္မျပန္ပို႔ေပးေရး၊ စည္သြတ္ဗူးအစား အသားစိုေပးေရး၊ တရား၀င္ထုတ္ေ၀ေသာ စာနယ္ ဇင္းမ်ား ဖတ္ခြင့္ရရွိေရးနဲ႔ အိမ္ႏွင့္ စာေရးဆက္သြယ္ခြင့္ရရွိေရး စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမေတာင္းဆိုခ်က္ျဖစ္တဲ့ အ ေလာင္းကိုေတာ့ အာဏာပိုင္မ်ားက အတင္းအဓမၼလုယူၿပီး ၿဂႋဳလ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာင္းဆိုခ်က္ (၄) ခ်က္ကို ေတာ့ ရက္ေပါင္း (၄၀) အၾကာမွာ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က လိုက္ေလ်ာခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ (၅၃) ရက္ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲႀကီးကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို ကိုးကိုးကၽြန္းကို ပို႔ ၿပီး၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ႏိွပ္စက္ျခင္း အေျခခံျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မူ၀ါဒႀကီးကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းမွတ္တိုင္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္ ဖ်က္သိမ္းေပးေရးနဲ႔ ျပည္မေထာင္အခြင့္အေရးမ်ား ကိုးကိုးကၽြန္းမွာလဲ ရရွိေရး ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကရာမွာ အသက္ေပးခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕ အေလာင္းစင္ေတြေရွ႕က ပိုစတာေတြ ေပၚ ေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ေတာ္လွန္ ေရးလမ္းညႊန္သဖြယ္ မီးေမာင္းထိုးျပေနခဲ့ပါတယ္။
ဆံျခည္တမွ်င္ေတာင္မွ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔။ ဆက္တိုက္။ (ရဲေဘာ္သိန္းၾကည္)
လယ္သမားဟာ ထယ္ထိုးတဲ့အခါ အငုတ္အျမစ္ပါ မက်န္ေအာင္ထိုးရသလို၊ ရန္သူကိုတိုက္ရာမွာလည္း အငုတ္အျမစ္ မက်န္ေအာင္ တိုက္ရမယ္။ (ရဲေဘာ္အုန္းေမာ္)
ခိုင္မာတဲ့ သႏၷိ႒ာန္သာရွိရင္ မိုးေအာက္ေျမျပင္မွာ မလုပ္ႏိုင္တာ မရွိဘူး။ (ရဲေဘာ္ခ်စ္ေဆြ)
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္သမားလူတန္းစားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ညႇိဳးႏြမ္းေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး။(ရဲေဘာ္စိန္ခ်င္း)
ရန္သူ႔ႏွလံုးအိမ္တြင္း စိုက္သြင္းထားတဲ့ ဓားေျမႇာင္နီ (ရဲေဘာ္ေလးေမာင္)
ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္း ရဲေဘာ္ရွစ္ေယာက္ အသက္ေပးခဲ့ရတဲ့ ၅၃ ရက္ တိုက္ပြဲမွာလဲ အာဏာပိုင္ေတြက အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ရပါ တယ္။
နိဂံုး
မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖ၊ ဦးသိန္းစိန္ ရုပ္ေသးအစိုးရ စတဲ့ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္တို႔ရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာလဲ အ စာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး၊ အာဏာပိုင္ေတြကို ဆန္႔က်င္အန္တုခဲ့ၾကပါတယ္။ မတရားမႈဟာ ဥပေဒ ျဖစ္ေနသေရြ႕၊ အာဏာတည္ေနသေရြ႕၊ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္သူဆိုတာ ရွိေနစျမဲပါပဲ။ ဒီလို ေတာ္လွန္သူေတြကို အက်ဥ္း ေထာင္ေတြထဲမွာ၊ တိုက္ေတြထဲမွာ၊ကၽြန္းေတြမွာ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရင္လဲ ကိုယ္ခႏၶာကိုပဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ရေပမယ့္ ေတာ္လွန္စိတ္ကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္လွန္စိတ္ကို မီးေမာင္းထိုးျပတဲ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲေတြဟာ အခ်ဳပ္ခန္း၊ ေထာင္အေဆာင္မ်ား၊ တိုက္မ်ားနဲ႔ ကၽြန္းေတြကေန ေပၚထြက္ခဲ့၊ ေပၚထြက္ဆဲ ျဖစ္ၿပီး၊ အာဏာရွင္စနစ္ အဆံုးမသတ္သေရြ႕ ဆက္လက္ ေပၚထြက္ေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပအပ္ပါ တယ္။
ခင္မမမ်ဳိး (၁၆၊ ၆၊ ၂၀၁၁)
http://www.khinmamamyo.info
ေဘာ္ဘီဆဲင္ဒ္ (၁၉၈၁ ခုႏွစ္)
၁၉၈၁ ခုႏွစ္က အိုင္ယာလန္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေထာင္ တြင္း အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲႀကီးဟာ အိုင္ယာလန္ ႏိုင္ငံ ေရးသမိုင္း မွာ မွတ္တိုင္ႀကီးတခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီဆႏၵျပပြဲမွာ ရီပတ္ပ လင္ကန္ အက်ဥ္းသား ေဘာ္ဘီဆဲင္ဒ္ အပါအ၀င္ အက်ဥ္းသား ဆယ္ဦး ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲနဲ႔ ေထာင္တြင္း တိုက္ပြဲေတြဟာ ျဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒ ေတြ ျပင္ဆင္မႈကို ဦးတည္ေစခဲ့ၿပီး၊ ေျမာက္ပိုင္းအိုင္ယာလန္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ကမၻာကို မီးေထာင္ထိုးျပခဲ့ပါတယ္။ အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲမွာ အဓိကသံုးခဲ့ၾကတဲ့ လက္နက္ကေတာ့ လူ႔ခႏၶာ ကိုယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို လက္နက္အျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္း (The body as a weapon)ဆိုတဲ့ သေဘာတရားဟာ ႏိုင္ငံေရးအန္တုမႈ (political defiance) နဲ႔ လူမႈေဗဒ (sociology)၊ မႏုႆေဗဒ (anthropology) ဘာသာရပ္ စတာေတြမွာ အေရးႀကီးတဲ့ သေဘာ တရားတရပ္ျဖစ္ၿပီး၊ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းကေန အေသခံ ဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္ျခင္းအထိ အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။ အေသခံဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္မႈ မွာေတာ့ ျပည္သူလူထု အၾကားမွာ ဗံုးခြဲမႈေတြက အၾကမ္းဖက္မႈ (Terrorism) ျဖစ္ၿပီး၊ တဘက္ရန္သူရဲ႕ ပစ္မွတ္ကို ေခ်မႈန္းတာကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး (Armed Struggle) ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ထည့္ သြင္းေဆြးေႏြးျခင္း မျပဳပါဘူး။ အၾကမ္းမဖက္ တိုက္ပြဲနည္းနာ တခုျဖစ္ တဲ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းကိုပဲ သီးျခားေဆြးေႏြး တင္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား
အိုင္စီအာစီလို႔ လူသိမ်ားၾကတဲ့ International Committee of the Red Cross က Hern´an Reyes ဆိုသူက အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းမွာ အစာျဖတ္ေတာက္ျခင္း၊ မိမိသေဘာဆႏၵျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေဖာ္ျပျခင္းဆိုတဲ့ အပိုင္း (၃) ပိုင္း ပါ၀င္တယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အဆိုအရ အက်ဥ္းေထာင္မွာ အစားအစာ မစားသူမ်ားမွာ အစား အစာကို ျငင္းဆန္သူမ်ား (food refuser)မ်ား နဲ႔ အမွန္တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ား (real hunger strikers) ဆို ၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးကြဲျပားပါတယ္။
အစားအစာကို ျငင္းဆန္သူမ်ားမွာ အေျခအေန အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ ရုတ္ျခည္းျငင္းဆန္သူမ်ားနဲ႔ အစားအစာကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျငင္းဆန္သူမ်ားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိး ထပ္ကြဲပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ရဲ႕ အစားအစာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ေထာင္၀န္ ထမ္းဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ တစံုတရာ စိတ္႐ွဳပ္ေထြးမႈမ်ားနဲ႔ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အစားအစာကို ရုတ္ျခည္း ျငင္းဆန္ လိုက္သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလို အက်ဥ္းသားေတြဆီမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစံုတရာ မရွိတာေၾကာင့္ ဆာေလာင္ မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အေျခအေနတခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အလြယ္တကူ အစာျပန္စားသြားေလ့ ရွိပါတယ္။
ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ အျမန္ေသဆံုးသြားရင္လဲ ေသဆံုးသြားပါေစ သေဘာထားၿပီး၊ ဘ၀ကို အ႐ွံဳးေပးစိတ္ နဲ႔ အစားအစာကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျငင္းဆန္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါဘယ ခံစားရသူမ်ားနဲ႔ ဘ၀မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ ေနသူမ်ားမွာ ဒီလို ျငင္းဆန္မႈေတြ ရွိလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလို အစားအစာကို ျငင္းဆန္သူမ်ားမွာ တစံုတရာ ႏိုင္ငံေရး ဖိ အားကို အသံုးျပဳမႈ မရွိပါဘူး။ တခ်ိန္တည္းမွာ အမ်ားအျပားရွိႏိုင္ေပမယ့္ တဦးခ်င္းသီးျခား ျငင္းဆန္မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာပိုင္မ်ားနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈသဏၭာန္၊ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ မပါ၀င္ပါဘူး။ အုပ္စုဖြဲ႔မႈ မရွိပါဘူး။
အမွန္တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားမွာလဲ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ေသဆံုးဖို႔အထိ ရည္ရြယ္သူမ်ား ရွိသလို၊ တိုက္ပြဲေရ ခ်ိန္ေပၚ မူတည္ၿပီး အတိုးအေလွ်ာ့ လုပ္သူမ်ားဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးထပ္ ကြဲျပားပါတယ္။ ဘယ္လိုကြဲျပားမႈေတြ ရွိေပမယ့္ အမွန္ တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းသားအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ရရွိေရး၊ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္းမွုမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ အက်ဥ္းေထာင္ မတရားမွုမ်ား ေဖာ္ထုတ္ေရး စတာေတြကေန ႏိုင္ငံေရးေတာင္းဆို ခ်က္စသည္အထိ ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားဟာ တစံုတရာ ႏိုင္ငံ ေရး ဖိအားကို အုပ္စုလိုက္ အသံုးျပဳၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားဆိုင္ရာ ေၾကျငာစာတမ္း (Declaration on Hunger Strikers – Declaration of Malta) မွာ ေတာ့ World Medical Association က အစာငတ္ခံဆႏၵျပသူဆိုတာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမယ္လို႔ မိမိကုိယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး၊ အစားအစာကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအထိ ျငင္းဆန္တဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရ က်န္းမာသူမ်ားလို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္းစြမ္းရည္ (decision-making capacity) ကို ဒီဖြင့္ဆိုခ်က္က အဓိက မီးေမာင္းထိုးျပထားခဲ့ပါတယ္။
တုန္႔႔ျပန္မႈမ်ားႏွင့္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားေလ့ရွိေသာ အခ်က္အလက္မ်ား
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းေၾကာင္းေတြက ကမၻာမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိခဲ့ၿပီး၊ အစာငတ္ ခံ ဆႏၵျပမႈကို သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ အစိုးရေတြက တုန္႔ျပန္မႈေတြက ႐ွဳျမင္သံုးသပ္ပံုေပၚ မူတည္ၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အက်ဥ္းေထာင္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သံုးသပ္ေလ့ရွိတဲ့ ႐ွဳေထာင့္ေတြကေတာ့ အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပသူမ်ားဆီမွာ political expression ကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ အခြင့္အေရးရွိသလား ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ေထာင္ေတြမွာေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ညိႇႏႈိင္းမႈေတြ ရွိေပမယ့္၊ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာ ေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကို အသိအမွတ္မျပဳပဲ အတင္းအၾကပ္ အစာေကၽြးတာ၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ တာေတြနဲ႔ တိုက္ပိတ္ျပစ္ ဒဏ္ေပးတာေတြ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အက်ဳိးျပဳ မူ၀ါဒေတြနဲ႔ ကိုက္ညီမႈ ရွိသလား၊ တရား၀င္မႈ ရွိေစသလား ဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တခါတရံမွာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူေတြဘက္က အဖ်က္မူ၀ါဒေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး၊ တခါတရံမွာေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ သူေတြက ႏိုင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အက်ဳိးျပဳေရးကို လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ အာဏာပိုင္ေတြက ႏိုင္ငံကို ဖ်က္ဆီးေန သူမ်ားလဲ ျဖစ္ေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ အမွန္အမွားကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ တရား၀င္မႈ (legitimacy)၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး စတာေတြေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူ မ်ားဟာ အေသခံဖို႔အထိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိမရွိနဲ႔ အေသခံလိုက္တဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးအရ အေျခအေန မည္၍ မည္မွ် ျဖစ္သြား ႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ ဆိုတာေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပမႈေတြမွာ အေျခအေနျပ အခ်က္အလက္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းဟာ တဦးခ်င္းအေနနဲ႔လား၊ အုပ္စုအေနနဲ႔လားဆိုတာကို အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး တိုက္ပြဲသဏၭာန္ သတ္ မွတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔သဏၭာန္က ဆႏၵျပပြဲရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြကို ပိုၿပီး ထိထိမိမိ မီးေမာင္းထိုးျပ ႏိုင္ၿပီး၊ credibility ကို တိုးျမႇင့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္း (collective hunger strikes) ေတြကို အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္ ႏွစ္ဘက္စလံုးက ေလးေလးနက္နက္ အာရံုစိုက္ၾကပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ျခင္းမွာ ပါ၀င္သူေတြရဲ႕ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အက်ဥ္းခ်ျခင္းခံရေသာ အမႈ၊ အစာငတ္ခံဆႏၵျပျခင္းကို အေရးယူမႈ အေျခအေန စတာေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
အစာငတ္ခံဆႏၵျပျခင္းဟာ ဥပေဒေရးရာ မူ၀ါဒေတြကို သက္ေရာက္မႈ ရွိေစပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းဟာ စာနယ္ ဇင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ အာရံုစိုက္မႈကို ခံရတာေၾကာင့္ ဥပေဒေရးရာ မူ၀ါဒေတြရဲ႕ strategic turning point ကို ျဖစ္ ပြားေစပါတယ္။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ အိုင္ယာလန္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲမွာ ရီပတ္ပလီကန္ပါတီက ေဘာ္လီဆဲင္ဒ္ဟာ ေျခာက္ ဆယ့္ကိုးရက္တိတိ ဆႏၵျပခဲ့ၿပီး၊ အျခားရဲေဘာ္ ကိုးေယာက္နဲ႔အတူ က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေရးဟာ ျဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ အ က်ဥ္းေထာင္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒေတြ ျပင္ဆင္မႈကို ဦးတည္ေစခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံဆႏၵျပျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျခားအခ်က္ ေတြကေတာ့ တဦးခ်င္းေရးရာ အခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြမွာ အသက္အရြယ္၊ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်း မႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ စတာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က တုန္႔ျပန္မႈေတြမွာလဲ ဒီတဦးခ်င္းေရးရာ အခ်က္ ေတြက လႊမ္းမိုးမႈ ရွိပါတယ္။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းမ်ား
ျမန္မာ့သမိုင္းမွ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈရဲ႕ ရဲရဲေတာက္ သံဃာ့အာဇာနည္ တပါးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရရဲ႕ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္းဟာ သမိုင္းေမာ္ကြန္းတြင္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ ၀ါရီ (၁) ရက္ေန႔တုန္းက နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွ ရာဇသတ္ပုဒ္မ (၁၂၄) (က) အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ ေဟာေျပာမႈ နဲ႔ သာယာ၀တီေထာင္မွာ မတရား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားစဥ္မွာ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရက သိမ္တခုခုမွာ ဥပုဒ္ျပဳခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါ တယ္။ ျငင္းဆိုခံခဲ့ရတဲ့ အတြက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ရာမွာ ရန္ကုန္ေထာင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခံခဲ့ရၿပီး၊ ရက္ေပါင္း ေလးဆယ္ အထိ ရန္ကုန္ေထာင္မွာ ဆက္လက္ဆႏၵျပမႈေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြက ဥပုဒ္ျပဳခြင့္ ျပဳခဲ့ရပါတယ္။
အမႈစစ္ေဆးၿပီး ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ အင္းစိန္ရံုးကေန ေထာင္ဘူး၀ျပန္အေရာက္မွာ အာဏာပိုင္ေတြက ေထာင္ ၀တ္စံု နံငယ္ပိုင္းကို လဲလွယ္ေစခဲ့ရာမွာလဲ သကၤန္းမွ လြဲ၍ မည္သည့္အ၀တ္မွ မ၀တ္ႏိုင္လို႔ ဆိုခဲ့တာေၾကာင့္ သကၤန္းဆြဲ ခၽြတ္ၿပီး အ၀တ္ဗလာနဲ႔ တိုက္ပိတ္ခံရျပန္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပစဥ္ကာလေတြမွာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစေတြက ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ကန္ ေက်ာက္ျခင္း၊ စိတ္ေရာဂါသည္မ်ားထားရွိရာေထာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ျခင္း၊ စိတ္ေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ အတူထားရွိျခင္း စတာ ေတြကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ လက္ေလွ်ာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ကို သကၤန္း၀တ္ခြင့္ ျပန္ေပးခဲ့ ရပါတယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ သကၤန္းျပန္ခၽြတ္ျပန္တာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က တတိယအၾကိမ္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတဲ့အတြက္ ေထာင္ တြင္းတိုက္ပြဲ ျပင္းထန္လာတာေၾကာင့္ အိႏၵိယေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၂၉ မွာ ရန္ကုန္ေထာင္သို႔ ျပန္ လည္ေရာက္ရွိၿပီး၊ ေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရာမွာ ေထာင္မွလြတ္ေျမာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ သံုးခြနယ္၊ ဖရံုကန္ရြာ တရား ပြဲမွာ အစိုးရ အၾကည္အညိဳ ပ်က္ေစရန္ ေဟာေျပာမႈနဲ႔ ထပ္မံ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္တို႔ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆိုရာမွာ မရတဲ့အတြက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပၿပီး ထပ္မံ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္တ္ခံ ဆႏၵျပရာမွ ရက္ေပါင္း (၁၆၆) ရက္ေျမာက္တဲ့ ၁၉၂၉ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁၉) ရက္ေန႔မွာ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရ ပ်ံလြန္ ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေနာက္ဆံုးမိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ လိမ္မာရစ္ၾကပါ ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳး ပမ္းမႈ အရွိန္ကို ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ားထဲက ကိုးကိုးကၽြန္းအစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတိုက္ပြဲမ်ားဟာလဲ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္း စိတ္ဓာတ္ေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြဆီမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာ ေအာင္ စိတ္ဓာတ္အေမြေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုးကိုးကၽြန္း တိုက္ပြဲမ်ားရဲ႕ ပထမဦး ပြဲဦးထြက္ ငါးပိတိုက္ပြဲမွာတုန္းက ေထာင္အာ ဏာပိုင္မ်ားက ငါးပိပုပ္ေတြကို ေပးၿပီး၊ ေပးတာယူ-ေကၽြးတာစား သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို အကဲစမ္း အညႊန္႔ခ်ဳိးခဲ့တာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို အစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲနဲ႔ တုန္႔ျပန္ခဲ့ရာမွာ အာဏာပိုင္တို႔ လက္ေလွ်ာ့ ေပးခဲ့ရပါတယ္။
ရဲနီဦးတင္ၿငိမ္း ကိုးကိုးကၽြန္းမွာ ဆံုးပါးသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ပြားလာခဲ့တဲ့ ကိုးကိုးကၽြန္း ရက္ေလး ဆယ္ တိုက္ပြဲႀကီးဟာလဲ ေတာင္းဆိုခ်က္ (၅) ရပ္နဲ႔အတူ အာဏာပိုင္ေတြကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ (၅) ရပ္ကေတာ့ ရဲနီတင္ျငိမ္း အေလာင္း ျပည္မျပန္ပို႔ေပးေရး၊ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ (သို႔မဟုတ္) ကၽြန္းမွာ ကုလို႔မရ ေသာ ေရာဂါသည္မ်ားကို ျပည္မျပန္ပို႔ေပးေရး၊ စည္သြတ္ဗူးအစား အသားစိုေပးေရး၊ တရား၀င္ထုတ္ေ၀ေသာ စာနယ္ ဇင္းမ်ား ဖတ္ခြင့္ရရွိေရးနဲ႔ အိမ္ႏွင့္ စာေရးဆက္သြယ္ခြင့္ရရွိေရး စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမေတာင္းဆိုခ်က္ျဖစ္တဲ့ အ ေလာင္းကိုေတာ့ အာဏာပိုင္မ်ားက အတင္းအဓမၼလုယူၿပီး ၿဂႋဳလ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာင္းဆိုခ်က္ (၄) ခ်က္ကို ေတာ့ ရက္ေပါင္း (၄၀) အၾကာမွာ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က လိုက္ေလ်ာခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ (၅၃) ရက္ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲႀကီးကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို ကိုးကိုးကၽြန္းကို ပို႔ ၿပီး၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ႏိွပ္စက္ျခင္း အေျခခံျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မူ၀ါဒႀကီးကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းမွတ္တိုင္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္ ဖ်က္သိမ္းေပးေရးနဲ႔ ျပည္မေထာင္အခြင့္အေရးမ်ား ကိုးကိုးကၽြန္းမွာလဲ ရရွိေရး ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကရာမွာ အသက္ေပးခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕ အေလာင္းစင္ေတြေရွ႕က ပိုစတာေတြ ေပၚ ေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ေတာ္လွန္ ေရးလမ္းညႊန္သဖြယ္ မီးေမာင္းထိုးျပေနခဲ့ပါတယ္။
ဆံျခည္တမွ်င္ေတာင္မွ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔။ ဆက္တိုက္။ (ရဲေဘာ္သိန္းၾကည္)
လယ္သမားဟာ ထယ္ထိုးတဲ့အခါ အငုတ္အျမစ္ပါ မက်န္ေအာင္ထိုးရသလို၊ ရန္သူကိုတိုက္ရာမွာလည္း အငုတ္အျမစ္ မက်န္ေအာင္ တိုက္ရမယ္။ (ရဲေဘာ္အုန္းေမာ္)
ခိုင္မာတဲ့ သႏၷိ႒ာန္သာရွိရင္ မိုးေအာက္ေျမျပင္မွာ မလုပ္ႏိုင္တာ မရွိဘူး။ (ရဲေဘာ္ခ်စ္ေဆြ)
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္သမားလူတန္းစားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ညႇိဳးႏြမ္းေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး။(ရဲေဘာ္စိန္ခ်င္း)
ရန္သူ႔ႏွလံုးအိမ္တြင္း စိုက္သြင္းထားတဲ့ ဓားေျမႇာင္နီ (ရဲေဘာ္ေလးေမာင္)
ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္း ရဲေဘာ္ရွစ္ေယာက္ အသက္ေပးခဲ့ရတဲ့ ၅၃ ရက္ တိုက္ပြဲမွာလဲ အာဏာပိုင္ေတြက အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ရပါ တယ္။
နိဂံုး
မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖ၊ ဦးသိန္းစိန္ ရုပ္ေသးအစိုးရ စတဲ့ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္တို႔ရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာလဲ အ စာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး၊ အာဏာပိုင္ေတြကို ဆန္႔က်င္အန္တုခဲ့ၾကပါတယ္။ မတရားမႈဟာ ဥပေဒ ျဖစ္ေနသေရြ႕၊ အာဏာတည္ေနသေရြ႕၊ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္သူဆိုတာ ရွိေနစျမဲပါပဲ။ ဒီလို ေတာ္လွန္သူေတြကို အက်ဥ္း ေထာင္ေတြထဲမွာ၊ တိုက္ေတြထဲမွာ၊ကၽြန္းေတြမွာ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရင္လဲ ကိုယ္ခႏၶာကိုပဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ရေပမယ့္ ေတာ္လွန္စိတ္ကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္လွန္စိတ္ကို မီးေမာင္းထိုးျပတဲ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲေတြဟာ အခ်ဳပ္ခန္း၊ ေထာင္အေဆာင္မ်ား၊ တိုက္မ်ားနဲ႔ ကၽြန္းေတြကေန ေပၚထြက္ခဲ့၊ ေပၚထြက္ဆဲ ျဖစ္ၿပီး၊ အာဏာရွင္စနစ္ အဆံုးမသတ္သေရြ႕ ဆက္လက္ ေပၚထြက္ေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပအပ္ပါ တယ္။
ခင္မမမ်ဳိး (၁၆၊ ၆၊ ၂၀၁၁)
http://www.khinmamamyo.info
No comments :
Post a Comment