Saturday 10 March 2012

ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆုံးျခင္း ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ အမွတ္တရ


(ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္)

သူငယ္ခ်င္း ဖိုးခြါး နဲ႕ မတ္လ ၁၃ရက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႕အခြင့္ေရးေန႕အေၾကာင္း စကားလက္ဆုံေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဆရာၾကီး ဒဂုန္တာရာ က

"မွင္နဲ႕ေရးတဲ့ မုသားေတြဟာ

ေသြးနဲ႕ေရးတဲ့သမိုင္းေတြကို ဖုန္းလႊမ္းလို႕မရႏိုင္"

လို႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္ကဗ်ာေလး နဲ႕ အစျပဳ ေဆြးေႏြးမိၾကပါတယ္။ သမိုင္းကိုလိမ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသူေတြ၊ သမိုင္းေဖ်ာက္မဲ႕ ငနဲသားေတြကို သတိေပးလိုက္တဲ့ကဗ်ာေကာင္းေလးပါ။ သမိုင္းဆိုတာ မေမ့ေကာင္းဘူးေလ။

၁၉၈၈မွာ ေနဝင္းရဲ့ စစ္ဝါဒီ လုံထိန္း တသိုက္ နဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ ထိပ္တိုက္တိုးခဲ႕ၾကရာမွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ က်ဆုံးခဲ႕ၾကရရွာတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္းေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္က မတ္လ ၁၃ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာပဲ က်ဆုံးခဲ႕ပါတယ္။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ပုသိမ္က ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုစိုးႏိုင္ ကိုလည္း ရန္ကုန္ ေဆးရုံမွာ ကုတင္နဲ႕တြဲျပီး လက္ထိပ္ေျခထိပ္ခပ္ထားျပီး ဒီအတိုင္း ကုတင္မွာပစ္ထားတာမို႕ မေသခင္မွာ "ေနရတာၾကပ္လိုက္တာ" ဆိုျပီးျငီးညဴေျပာဆိုရင္းေသဆုံးခဲ႕ရတယ္ လို႕ က်ေနာ္တို႕ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

"မ႑ာပ္ မထိုးရ၊ လူ မစုရ၊ စားၿမိန္ထုတ္ မထည့္လိုက္ရ၊ ေရအိုး မခြဲလိုက္ရ မနက္ေစာေစာခ်တဲ့ အသုဘ ကိုဖုန္းေမာ္ေရ အမွ် အမွ်"

အဲဒီတုန္းက ၁၉၈၈ ကာလ တုန္းက ကိုဖိုးခြါးမွတ္မိတာကို က်ေနာ္႕ကိုဒီလိုစတင္ေျပာျပတယ္။ "က်ေနာ္တို႕ေတြ လုံထိန္းေတြကို အရမ္းကာေရာ မုန္းေနတုန္း လူျပက္ပ်က္တာေလး ကိုစေျပာျပမယ္။ လူျပက္က မိန္းခေလးေဘာ္လီကို ပရိသတ္ကိုျပျပီး ဘာလဲလို႕ေမးေတာ့ ပရိသတ္က ဗလာစီယာ ေဘာ္လီေပါ့လို႕ေျဖတယ္တဲ့။ လူျပက္က ဗလာစီယာ ေဘာ္လီ မဟုတ္ဘူး ရင္ကိုထိမ္းထားေတာ႕ "ရင္ထိမ္း/ယဥ္ထိမ္း" လို႕ေျပာသတဲ့။ တခါ လူျပက္က မိန္းခေလး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ထုတ္ျပျပီး ဘာလဲလို႕ေမးျပန္သတဲ့။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလို႕ ေအာ္ေျဖၾကသတဲ့။ ညံ့လိုက္ၾကတာကြာ မွတ္ထား " ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ" ဟာ လုံေအာင္ထိန္းထားေတာ႕ " လုံထိန္း" ေပါ့လို႕ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ပရိသတ္က သေဘာေပါက္သြားျပီး ဝက္လုံးကြဲရယ္ၾကေတာ့တယ္တဲ့။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပ်က္လုံးဗ်ာ။ တကယ္မွတ္သားလိုက္ရပါတယ္။

"ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖြဲ႕တင္း အာဏာတြင္းမွ

နီေမာင္းဝင္းလွ်က္ ေသြးစက္စက္ျဖင့္

လြတ္ေျမာက္ဖို႕အတြက္ ရုန္းကန္လွ်က္"

ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလး နဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု ကေတာ့ ေလွာင္အိမ္ထဲက ေသြးစက္ေတြနဲ႕ခ်ိဳးျဖဴေလး ရုန္းကန္ေနပံု ဟာ ေတာ္လွန္ေရးနမိတ္ အရိပ္အေယာင္ကို သူမႏၲေလး ေရာက္တုန္း နံရံကပ္ပိုစတာကို အထင္းသား ျပန္ျမင္ေယာင္လာေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။

ေနာက္ ျပီးကဗ်ာေကာင္းေလးတပုဒ္ကေတာ့ "ႏိုင္မခံ"ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။

"လွံနဲ႕ေဖာက္လွ်ိဳး ထိုးခ်င္ထိုးေလ၊

ဓားနဲ႕မိုးအုပ္ခုတ္ခ်င္ခုတ္ေလ၊

က်ည္နဲ႕စူးနစ္ ပစ္ခ်င္ပစ္ေလ၊

စိတ္ထားညီညီ ေသြးနီနီျဖင့္

လဲလည္းျပန္ထ တိုက္အုန္းမည္" တဲ့။

အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးေတြ ရရွိဖို႕ ျပန္ျပီးၾကိဳးစားရခ်ိန္မွာ အားေဆးတင္တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။

ဒါနဲ႕ပဲ ၈၈ အမည္မသိကဗ်ာေလး တပုဒ္ ကို ရြတ္မိျပန္ပါတယ္။ "ပန္းေကာင္းတပြင့္

ေလအသင့္မွာေႂကြလင့္ေသာ္လည္း

ေဝဆာပြင့္လန္း ေတာ္လွန္ပန္းေတြ

သိန္းသန္းမက က်န္ေသးတယ္" ။

မတ္လ ၁၃မွာ က်ဆုံးခဲ႕ရရွာတဲ့ ကိုဖုန္းေမာ္ ကို ရည္ရြယ္ဂုဏ္ျပဳစပ္ဆိုထားတဲ့ကဗ်ာပါ။

ျပီးေတာ့ ေနာက္ကဗ်ာ တပုဒ္က

"ေသြးဆိုတာ နီတယ္

နီတယ္ဆိုတာ ခြပ္ေဒါင္း

ခြပ္ေဒါင္းဆိုတာ အာဏာရွင္ကို တိုက္ဖို႕ပဲ" တဲ့။

ေနာက္တပုဒ္က " အာဏာရွင္ရဲ့ အတၱဝါဒ ကို စ်ာပနအျဖစ္ ျပာခ်ပစ္မယ္" တဲ့။ အားေကာင္းတဲ့ ေတာ္လွန္ကဗ်ာေလးပါ။

ျပီးေတာ့တခါ ဆရာ တင္မိုးရဲ့ ဖုန္းေမာ္ေန႕ ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ ေလး။ ေဒၚစုက အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနခ်ိန္ ေရးစပ္တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ အခုအခါ အန္တီ အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္လာျပီး ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႕ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး မရွိေတာ့တာကို တမ္းတမ္းတတ လြမ္းဆြတ္စြာ ျပန္တမ္းတသတိရ မိပါတယ္။

ေခါင္းစဥ္ေလးက "မွတ္မိေသးရဲ့" တဲ့။

ေသနပ္ေတြ လွံစြတ္ေတြခ်ိန္ျပီး

ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေအာင္ခ်ိမ္းေျခာက္

လူထုကို ဟိန္းေဟာက္ရဲတာ

သတၱိမဟုတ္။

အဲ႔ဒီေသနတ္ဖ်ား လွံစြတ္ဖ်ားေရွ႕မွာ

အမွန္တရားကိုယံုၾကည္

တည္ျငိမ္စြာရင္ဆိုင္ျပီး

ခံႏိုင္ရည္ရွိရွိ

ခိုင္ျမဲတဲ့ သမာဓိရွိသူကိုသာ

သတၱိရွိသူလို႕ေခၚတယ္။

ဖုန္းေမာ္ရဲ့ တႏွစ္ျပည္႕ႏွစ္လည္တြင္းမွာ

သူရဲေကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က

စက္မႈတကၠသိုလ္ ရင္ျပင္နီထက္ ေက်ာင္းသားထုတစ္ခဲနက္ေရွ႕မွာ

လက္ႏွက္လွံစြတ္ေတြၾကားက

မိန္႕ခြန္းစကားဆိုခဲ႕တယ္

- ဖုန္းေမာ္အမွတ္တရ-

ဆိုျပီးဆရာၾကီးဦးတင္မိုး ေရးခဲ႕တာပါ။ ဆရာတင္မိုး ၾကည္ညိဳ တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ့ ရဲရင့္တဲ့မိန္႕ခြန္းေလးကို ဆရာက ကိုဖုန္းေမာ္ေန႕ နဲ႕ ဆက္စပ္သတိတရ ေရးထားခဲ႕တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

တခါ ကိုမိုးသီးဇြန္ ေရးခဲ႕တဲ့

"သမိုင္းသစ္ေရး ငါတို႕ေသြးကို

ထုံးျဖဴေဆးသုတ္ေျဖာက္ဖ်က္ဖုံးလည္း

မဆုံးကမ႓ာတည္လိမ့္မယ္"

ဆိုတဲ့ နဝတ (နေဝတိမ္ေတာင္ အစိုးရလို႔ေလွာင္ေခၚခဲ႔ၾကသလို ႏြားအဖြဲ႕ လို႕လည္းေခၚၾကပါတယ္) စစ္အုပ္စုရဲ့ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူေတြကို သတ္ျဖတ္တဲ့ လူသတ္သမိုင္းေတြ ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ယၾတာေခ်ဖို႕အတြက္၊ တႏိုင္ငံလုံး ရပ္ကြက္ေတြထဲ ျခံစည္း႐ိုးအားလုံး ထုံးမသုတ္မေနရအမိန္႕ကို အာဏာဖီဆန္တဲ့ ကိုမိုးသီးဇြန္ရဲ့ သမိုင္းဝင္ကဗ်ာေလး ကို ျပန္ရြတ္မိၾကပါတယ္)

ျပီးေတာ့ တိုက္လည္းတိုက္ဆိုင္ပါဘိ။ ကိုဖုန္းေမာ္ေသတာ လံုထိမ္းေတြရဲ့ အတြင္းက်ည္ ၁၃ခ်က္နဲ႕ က်ဆုံးရရွာတာထူးဆန္ေနတာပါ။ ျပီးျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မတ္လ ၁၃ ရက္ ၁၉၄၄ ကေျပာတဲ့ မိန္႕ခြန္း။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မတ္လ ၁၃ ရက္မွာ တပ္မေတာ္ကို ေျပာခဲ႕တာပါ။

"ဒီတပ္မေတာ္ဟာ လူတဦး တေယာက္အတြက္ တည္ေထာင္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တႏိုင္ငံလုံး တမ်ိဳးသားလုံးအတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ တဖြဲ႕တပါတီ လူတစုအတြက္ တည္ေထာင္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တႏိုင္ငံလုံး တမ်ိဳးသားလုံးအတြက္ျဖစ္တယ္"။.

ေအာ္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆုံးတဲ့ မတ္လ ၁၃ရက္မွာ တပ္မေတာ္သားေတြကို မိန္႕မွာ ေျပာၾကားခဲ႔တဲ့အမွာစကားပါ။ ဖုန္းေမာ္ေန႕ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႕အခြင့္အေရးေန႕မွာ တပ္မေတာ္ ကို တည္ေထာင္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေျပာခဲ႕တာ။ တကယ္ မွတ္သားရပါတယ္။

ဖုန္းေမာ္ေန႕ တႏွစ္ျပည့္ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ မိန္႕ခြန္းကေတာ့ " ေက်ာင္သားေတြကိုသတ္ ေက်ာင္းသူေတြကို မုဒိမ္းက်င့္တာေတြကို ကိုၾကီးတို႕မသိပါဘူး ဆိုသူေတြနဲ႕ မညီညြတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ဒီမိုကေရစီဆန္႕က်င္သူေတြရဲ့ တိုက္ပြဲကို ကြန္ျမဴနစ္ နဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႕က်င္သူေတြတိုက္ပြဲအျဖစ္ တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသူေတြနဲ႕လည္း မညီညြတ္ႏိုင္ဘူး" တဲ့။ တစည နဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး ကို ရည္ညြန္းပံုရပါတယ္။ ၈၈ ၈၉ ႏိုင္ငံေရး အရိပ္အေငြ႕ေတြ ျပန္႐ႉၾကည့္တာပါ။

ဒီေန႕က်ေနာ္တို႕တိုင္းျပည္ဟာ အမ်ိဳးသားခ်င္းေတြစစ္ခင္းလို႕ ေသြးေျမက်တာေတြ မရပ္ေသးပါဘူး။ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ၾကားေစ့ေရး စကားလုံးေတြ ကို လက္ေတြ႕ျဖစ္လာဖို႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ သမိုင္းကို မေမ့ေဖ်ာက္သင့္ၾကပါဘူး။ ေကာင္းတာေတြကို ဆက္လုပ္ၾကရမယ္။ မေကာင္းတာေတြေတြကို သင္ခန္းစာ ယူရမယ္ ျပဳျပင္သြားၾကရပါလိမ့္မယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္ကို သတိရရုံနဲ႕မျပီးဘဲ အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ၾကရအုန္းမယ္။ ဒီထက္သန္မာတဲ့ အားၾကီးတဲ့ ပုခုံး ေတြနဲ႕ တိုင္းျပည္တာဝန္ထမ္းပိုးၾကဖို႕ တိုက္တြန္းအပ္ပါတယ္။

ကိုမင္းကိုႏိုင္ အမွာစကားအရဆိုရင္ "ေရာက္တဲ့ေနရာ အေရးမၾကီးဘူး က်င့္တဲ့တရားသာ အေရးၾကီးတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။

ကိုဖုန္းေမာ္ ႏွင့္ က်ဆုံးသြားၾကရရွာေသာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

ဒီမိုကေရစီေရးေအာင္ျမင္ဖို႕ အတြက္ ခ်ီတက္သြားၾကပါစို႕၊ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ႕ ၾကပါေစလိုေၾကာင္း တိုက္တြန္းဆႏၵျပဳအပ္ပါတယ္။

ေဇာ္ဝင္း (နယူးေယာက္)


(ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆုံးျခင္း ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ အမွတ္တရ အျဖစ္ ပန္းခ်ီဆြဲေပးဖို႔ တိုက္တြန္းလို႕ မဆိုင္းမတြ ခ်က္ခ်င္း ဆြဲေပးတဲ့ ပန္းခ်ီ ကိုမင္းေက်ာ္ခိုင္ ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္)

No comments :