ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ ထိပ္တိုက္ႏိုင္ငံေရး အားၿပိဳင္ပြဲ တေစ့တေစာင္း

ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ ႏုိင္ငံရဲ႕ ခုတေလာ ႏုိင္ငံေရးတင္းမာမႈ အေျခအေနဟာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ အေနအထားကို က်ေရာက္ ေနတာကို ေတြ႔ေနရတယ္။ အာဏာရအစိုးရပါတီနဲ႔ အတိုက္အခံပါတီေတြအၾကား ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြဟာ အတိုင္းအတာ လြန္ကဲလာေနၿပီျဖစ္တယ္။ ႐ိုးသားတဲ့ျပည္သူေတြဟာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနၾကရတယ္။ ဘ၀အာမခံခ်က္ကို သူတို႔ေတြ ရွာမေတြ႔ၾကဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ႏွင့္ အာဏာရ
Bangladesh Awami League ပါတီ ဥကၠ႒
Sheikh Hesina

၉ လ တိုင္တိုင္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဆင္ႏြဲၿပီး ၁၉၇၂ မွာ လြတ္လပ္ေရး ရရွိလာခဲ့တဲ့ ဒီႏုိင္ငံဟာ သယံဇာတ မေျပာႂကြယ္ ၀ေသာ္လည္းပဲ၊ ႏုိင္ငံရဲ႕ ကုန္ထုတ္အား ေကာင္းတာေၾကာင့္ ကမၻာ့အလည္မွာ ရပ္တည္လာႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ လည္း ျဖစ္တယ္။ အက်ယ္အ၀န္းေသးငယ္ၿပီး လူဦးေရ အဆမတန္ထူေျပာေနတာေၾကာင့္ ဆင္းရဲသူဦးေရ ပြားမ်ားေပမဲ့ လဲဘဲ၊ ခ်မ္းသာသူေတြၾကေတာ့ အလြန္ကိုခ်မ္းသာ ေနၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အကဲခတ္ သံုးသပ္သူေတြကေတာ့ ခ်မ္း သာသူေတြဟာ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ယင္ သူတို႔နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းကပဲ ျဖစ္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးတဲ့ သက္တမ္းဟာ ျမန္မာျပည္ထက္ ငယ္ေနေပမဲ့လည္း၊ အစစ အရာရာမွာေတာ့ တိုးတက္မႈေတြ သာလြန္ေနတာကို ကြင္းကြင္းႀကီး ေတြ႔ျမင္ေနရတာ အမွန္ပဲ။

ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ လက္ကိုင္ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္း SIM CARD တခုကို က်ပ္ေငြ ၂ သိန္း ေပးၿပီး ၀ယ္ယူေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ၊  ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ ႏုိင္ငံမွာေတာ့ တာကာေငြ ၁၅၀ ေပးရင္ရႏိုင္ပါၿပီ။ ျမန္မာေငြ က်ပ္ ၁၅၀၀ တန္ဘိုးေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံ ဆိုေပမဲ့လို႔ စုစုေပါင္းလူဦးေရ ၆၀% ေက်ာ္ရဲ့လက္ထဲမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ ရွိေနၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုကေတာ့ laptop ကိုပဲ အသံုးျပဳၾကတာ မ်ားတယ္။ အင္တာနက္ ကေဖးဆိုင္ေတြက အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကမၻာ မွာ အ၀တ္အထည္ အမ်ားဆံုး ႏုိင္ငံျခားကို ထုပ္လုပ္ေရာင္းခ်ေပးႏုိင္တယ္။ လူဦးေရ ထူေျပာလြန္းတာေၾကာင့္ လုပ္ငန္း ကၽြမ္းက်င္သူေတြကို ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အစိုးရက စနစ္တက် စီမံေပးတာေတြေၾကာင့္လည္း ႏုိင္ငံျခား ၀င္ေငြရရွိမႈမွာ အားသာခ်က္ေတြက ရွိေနတယ္။

ျပည္သူဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ တရင္းတႏွီး အျမဲရွိေနတယ္။ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လူထုနဲ႔ ထိေတြ႔ၿပီး စည္း႐ံုးေဟာ ေျပာပြဲေတြကို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း လုပ္ျဖစ္ေလ့ ရွိၾကတယ္။ အတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရး ပါတီေတြဟာ အစိုးရရဲ႕ အားနည္း ခ်က္ေတြကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿပီး သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေတြကဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူထုေဟာေျပာပြဲကေနတဆင့္ျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္ျပၾကတယ္၊ လိုအပ္ရင္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ လုပ္ၾကတယ္။ လိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို ဆႏၵျပပြဲေတြ က်င္းျပၿပီး အစိုးရကို ေ၀ဖန္မႈေတြေပးၾကတယ္။ တခါခါေတာ့ အဲဒီဆႏၵျပပြဲကေန တႏုိင္ငံလံုး ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ညႊန္ၾကားေပးလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ တႏုိင္ငံလံုးမွာ ဆက္သြယ္ေရးလမ္ေၾကာင္းေတြကို အတိုက္အခံလူထုက ပိတ္ထား လိုက္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလို အခ်ိန္ခါမ်ဳိးမွာ အဏာရပါတီနဲ႔ အတိုက္အခံ ပါတီေတြရဲ႕ ႏွစ္ဖက္အင္အားစုေတြဟာ လမ္းမ ေတြေပၚမွာ သတ္ၾက၊ ပုတ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ အစိုးရကို အာဏာခံတဲ့ ပလိပ္တပ္ဖြဲ႔ကေတာ့ အာဏာရပါတီဖက္ကေန အျမဲတမ္း လိုက္ပါၿပီး အတိုက္အခံပါတီေတြရဲ႕အင္းအားစုေတြကို ႏွိမ္နင္းတာကို အျမဲလို ျမင္ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ 

အတိုက္အခံပါတီ Bangladesh Nationalist 

Party  ေခါင္းေဆာင္ Begum Khalida Zia

အတိုက္အခံဖက္ကေတာ့ ခဲနဲ႔ျပန္ေပါက္တာ၊ ႏွစ္ပိုင္းက်ဳိးနဲ႔ေဆာ္ထည့္တာေတြဟာ သမ႐ိုးက်ေတြပါ။ ပိုဆိုးတာက ေတြ႔တဲ့ ကားေတြ၊ ဘတ္စ္ကားေတြ၊ ဆိုက္ကားေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြ စသျဖင့္ ေတြ႔ရွိသမွ် ယာဥ္ေတြကို ၿဖိဳဖ်က္၊ မီး တိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီအထဲ ေသဆံုးသူေတြကလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒီေန႔ေတြမွာ ႐ံုး၊ အလုပ္သြားသူ ေတြ အယမ္းနည္းပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ အဲဒီေန႔မွာ အဖမ္းအဆီးပါ။ ပလိပ္ေတြက အတိုက္အခံ ပါတီဖက္က ေခါင္းေဆာင္ေတြရယ္၊ သူတို႔ကိုေဆာ္တဲ့ လူေတြရယ္ လိုက္ဖမ္းေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ စစ္ေဆးၿပီး ျပန္လႊတ္ေပး သူကိုေပး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒအရ အေရးယူသူကိုယူေပါ့။

အခုတေလာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ႏုိင္ငံေရး တိုက္ပြဲက ပိုၿပီး ျပင္းထန္ေနပါေတာ့တယ္။ အတိုက္အခံေတြ ရဲ႕ အဓိက ေတာင္းဆိုခ်က္က လာမယ့္ ၂၀၁၄ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၾကားျဖတ္အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ က်င္းပေပး ရမယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာရပါတီေကေတာ့ ယခင္က ဥပေဒေဟာင္းကို ျပင္ဆင္ၿပီး လက္ရွိအစိုးရ လက္ ထက္မွာပဲ က်င္းပသြားဖို႔ စီစဥ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကိုျပန္ျပင္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါ ဘူး။ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာ ရသူ၊ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသူေတြလည္း ရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အတိုက္အခံဖက္က ရက္ ေပါင္း ၉၀ အခ်ိန္ေပးၿပီး အစိုးရကို ဆက္ေတာင္းဆိုထားတာလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေပးထားတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ရင္ ဒီထက္ျပင္းထန္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြနဲ႔အတူ အစိုးရျပဳတ္က်တဲ့အထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ပြဲ၀င္သြားၾကဖို႔ ရွိပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ အဓိက အတိုက္အခံပါတီ (BNP) ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ Mr.M Illias Ali နဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕ ကားဒ႐ိုင္ဘာတို႔ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္းပါပဲ။ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔ ညဥ့္ကေန ဒီေန႔ထိ ရွာမေတြ႔ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တာ၀န္ ရွိတဲ့ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကလည္း တလပဲ ၾကာသြားတယ္ ခုထိ တစံုတရာ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္ျခင္း မရွိေသးဘူး။  ဒါေၾကာင့္မို႔ ဧၿပီလ ၂၉ ႏွင့္ ၃၀ ရက္ေန႔မ်ားမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ အတိုက္အခံဘက္က ေခါင္းေဆာင္ကို္ ရွာေဖြေပးဖို႔ႏွင့္ ၾကားျဖတ္အစိုးရျဖင့္သာ ၂၀၁၄ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ႕ ဆႏၵျပပြဲႀကီးေခၚယူခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ၀န္ ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးေရွ႕မွာ ကားတစီး မီးရႈိ႕ခံခဲ့ရတာရယ္၊ ၀န္ႀကီးမ်ား႐ံုးေရွ႕မွာ လက္လုပ္ဗံုးေတြ႔ရွိတာရယ္ေၾကာင့္၊ အတိုက္အခံ ပါတီေခါင္းေဆာင္ ၄၅ ဦးကို ဒီအမႈေတြနဲ႔ ပါတ္သက္တယ္ဆိုၿပီး ရဲအဖြဲ႔က တရားစြဲဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ထိုေခါင္းဆာင္ေတြအားလံုး ရက္အနည္းငယ္္ ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တရား႐ံုးကို လာၿပီး ၃၃ ေယာက္က အမႈ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တရား႐ံုးေတာ္က အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြကို အာမခံနဲ႔ေတာင္လႊတ္မေပးဘဲ တိုက္ ႐ိုက္ႀကီး ေထာင္ထဲကို ဧၿပီ ၁၆ ရက္ေန႔မွာတန္း ပို႔လိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အတိုက္အခံေတြဖက္က ၁၇-၀၅-၂၀၁၂ ေန႔မွာ ထပ္ၿပီးအဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ အားလံုးကို ခၽြင္းခ်က္မရွိ ျပန္လႊတ္ေပးေရး ေတာင္းဆိုဖို႔ ဆႏၵျပပြဲ ေခၚပါ ေတာ့တယ္။ အဲဒီေန႔ အေသအေပ်ာက္ေတာ့ မရွိဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ထပ္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ အ ဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး၊ ေနာက္တေယာက္ ဒါဏ္ရာ ရရွိသြားၾကတယ္လို႔ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တဆက္ တည္းမွာ ၂၀-၀၅-၂၀၁၂ ေန႔ အတိုက္အခံမဟာမိတ္ ပါတီေတြက လူထုေဟာေျပာပြဲႀကီး က်င္းပၾကမွာ ျဖစ္သလို၊ ေနာက္ ထပ္ ဘယ္လို အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြ ေပၚေပါက္လာမွာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္္ၾကရအံုးမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ အတိ္ုက္အခံ ၁၈ ပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ၃၃ ဦးကို အဖမ္းခံလိုက္ရေပမဲ့လည္း ေနာက္ဆက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ေခါင္း ေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနေသးေၾကာင္းနဲ႔၊ လက္ရွိအစိုးရ ျပဳတ္က်သြားတဲ့အထိ တိုက္ပြဲ၀င္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း က်န္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျပာဆိုေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အာဏာရ ပါတီ Bagladesh Awami League ကလည္း၊ မင္းမဲ့စရိတ္ လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ကာ ကြယ္သြားဖို႔ အဆင္သင့္ရွိေနေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလ်က္ပါ။


ခိုင္ဆန္းေအာင္
ေမလ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္။