က်ေနာ္ တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ အားအနဲဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္က ဘာတုန္း လို႔ ေမးလာရင္ ဘယ္အခ်က္ဟာ အားအနဲဆံုး ျဖစ္တယ္လို႔ ေထာက္ျပမလဲ။ အျမင္ေတြကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရိွႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္အေနနဲ႔ ျမင္မိတဲ့ အားအနဲဆံုး အခ်က္ကေတာ့ သုေတသနျပဳျခင္း၊ စစ္တမ္းေကာက္ျခင္း၊ အခ်က္အလက္ စုေဆာင္းျခင္း၊ မွတ္တမ္းတင္ျခင္း စတာေတြမွာ အားအနည္းဆံုးလို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ အဲတာေတြ အျပင္ ရိွထားၿပီးသား မွတ္တမ္းမွတ္ရာ အေထာက္အထားေတြကို မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ မဆံုးရံႈးေအာင္ သိမ္းဆည္း သိုမီွး ထားရာမွာလည္း အားနည္း ေနေသးတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
တိုတိုနဲ႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ဟာ သုေတသနလုပ္တာ စစ္တမ္းေကာက္တာ ဝါသနာ မပါၾကဘူး။ သုေတသန လုပ္တာေတြ စစ္တမ္း ေကာက္တာေတြကို အေရးႀကီးလွတယ္လို႔ မျမင္တာလည္း ပါမွာေပါ့။ အခု သုေတသနလုပ္တဲ့ ကိစၥကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ တေလာက အစိုးရ ဝန္ႀကီးတဦးေျပာတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ သူကေျပာပါတယ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ စီးပြားေရး ခပ္ျမန္ျမန္ေလး တိုးတက္လာေအာင္ဆိုရင္ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ တိုးျမင့္လာမွ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာလိုႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာ သီအိုရီအရ မွန္ကန္တယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ တိုးတက္မ်ားျပားလာေအာင္ ႀကီးထြားလာ ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုေတာ့ တိတိပပ ရွင္းလင္းေျပာဆိုတာမ်ဳိး မေတြ႔ရေသးပါဘူး။
စက္မႈလုပ္ငန္းလို႔ ဆိုလုိက္တာနဲ႔ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ဟာ မရိွမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့အရာဆိုတာ သိၾကပါလိမ့္မယ္။ လွ်ပ္စစ္ စြမ္းအင္ကို မွန္မွန္ေပးႏုိင္ရဲ့လား။ မွန္မွန္ေပးႏုိင္တယ္ထား ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ အသံုးျပဳႏုိင္မွာလား။ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ေပးႏုိင္တယ္ ဆိုရင္လည္း ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရႏုိင္တာလဲ။ ဘယ္ေနရာေတြက်ေတာ့ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ရဖို႔ ခက္ခဲေနေသးသလဲ။ အစရိွတာေတြကို သိထားဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ အခုလက္ရိွ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ဟာ ရွားပါးပစၥည္း ျဖစ္ေနတုန္းပါ။ ေကာင္းပါၿပီ တႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္အတြင္းမွာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ကို ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ေနရာအႏွံ႔အျပား ျဖန္႔ျဖဴး ႏုိင္ၿပီဆိုပါစို႔။ အေသးစား အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ေထာင္တက္လာမယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ ေစ်းကြက္မွာ လူသံုးမ်ားတဲ ပစၥည္းကို ထုတ္လုပ္သူ တခ်ဳိ႔သာ အလုပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တစံုလံုးအေနနဲ႔ ဟုန္းကနဲ တိုးတက္လာဖို႔ မလြယ္ေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုတာ ဆန္းစစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။-ဆက္ဖတ္ရန္ ေခါင္းစဥ္ ကုိ ႏွိပ္ပါ။-
ဒီလို ဆန္းစစ္ဖို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သုေတသနနဲ႔ စစ္တမ္းေကာက္တာေတြကို ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သုေတသနနဲ႔ စစ္တမ္းေကာက္တာမ်ဳိး စနစ္တက် မရိွေသးဖူးဆိုရင္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိရတာ တခု ထဲနဲ႔ စက္မႈတုိးတက္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေသးပါ။ ဘာေၾကာင့္ စစ္တမ္းေကာက္ဖို႔ လိုတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ သုေတသန လုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုတာလဲ။ ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ႔လုိက္ရမယ့္ အလုပ္မ်ဳိး မလုပ္လိုတာေၾကာင့္ပါ။ အဲတာ ေၾကာင့္ သုေတသန လုပ္ရမယ္ စစ္တမ္းေကာက္ ရမယ္လို႔ ေျပာတာပါ။ စစ္တမ္းေကာက္တယ္ဆိုတဲ့ အသံုးအႏံႈးကို ေျပာမိတာေၾကာင့္ စစ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဥပမာ တခုကို ေပးလုိပါတယ္။ ေရွးတုန္းက ပေဒသရာဇ္ေတြေတာင္ စစ္တုိက္ ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ စစ္ပြဲနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ စစ္တမ္းေကာက္တာမ်ဳိး မွတ္တမ္းယူတာမ်ဳိး လုပ္ရပါတယ္။ ဒါကလည္း သုေတသနလုပ္တာ တမ်ဳိးလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ရာဇမန္သက္သက္နဲ႔ ဒီအတုိင္း စစ္ေျမျပင္ကို ထြက္လို႔မရပါဘူး။ ဆိုလို တာကေတာ့ ဓားကုိင္ လွံကုိင္ ေျခလွ်င္စစ္သည္ အင္အား ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲ၊ မီးေပါက္ေသနတ္ကုိင္ စစ္သည္က အင္အား ဘယ္ေလာက္လဲ၊ အေျမာက္က ဘယ္ႏွစ္လက္ရိွသလဲ၊ ေလးသည္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲ၊ ရိုးရိုး ျမင္းသည္ေတာ္က ဘယ္ႏွစ္ေထာင္ရိွလဲ၊ အဲေမာင္းလွံကိုင္ ျမင္းသည္ေတာ္ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္လဲ၊ တုိက္ဆင္က ဘယ္ႏွစ္ရာ ရိွသလဲ၊ ရိကၡာသယ္ဖို႔ လွည္းအစီးဘယ္ႏွစ္ေထာင္ လိုအပ္သလဲ စသျဖင့္ ဒါေတြကို သိရိွ တြက္ခ်က္ ထားဖို႔လိုပါတယ္။ တခါ ေရေၾကာင္းပါ ခ်ီဦးမယ္ဆိုရင္ တုိက္ေလွ၊ ေလွာ္ကား၊ ေလွလွ်င္၊ ေလာင္းေလွ၊ စပါးရိကၡာတင္ေလွ စတာေတြနဲ႔ ေရတပ္ခ်ီ စစ္သည္ ဘယ္ေလာက္ ရိွရမယ္ ဆိုတာကလည္း စစ္အဂၤါစဥ္အရ လုိျပန္ ပါေသးတယ္။ ဒါဟာ ျမင္သာေအာင္ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ခုိင္းႏိႈင္းေျပာတာပါ။
အခု အေသးစား အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ တိုးတက္လာေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ မလုပ္ခင္စပ္ၾကား သုေတသန လုပ္ဖို႔ စစ္တမ္းေကာက္ဖို႔ လိုလာပါတယ္။ ပထမဆံုးက စက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နားလည္ကြ်မ္းက်င္သူေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ႏုိင္ငံနဲ႔အဝွမ္း သုေတသနလုပ္ဖို႔ အလုပ္အဖြဲ႔ေတြ အမ်ားႀကီးလိုပါတယ္။ အလုပ္အဖြဲ႔ဝင္ တဦးခ်င္းစီဟာ သုေတသန ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းေတြကို နားလည္ခ်င္မွ နားလည္မွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အခ်ိန္တို သင္တန္းေတြ ပို႔ခ်ေပးဖို႔လိုပါတယ္။ သုေတသန ဆုိတာ ဘယ္လိုလုပ္ ရတယ္ စစ္တမ္းဆိုတာ ဘယ္လိုေကာက္ရတယ္ ဆိုတာကို နားလည္သြားေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံနဲ႔ အဝွမ္းလုပ္မွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သုေတသနျပဳတဲ့ တဖြဲ႔ခ်င္းစီက ေဆာင္ရြက္တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ေနာက္ဆံုး ဗဟိုခ်က္မတခုမွာ သြားစုရမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အထားအသို အစုအေလွာင္ ညီၫႊတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သုေတသနနဲ႔စစ္တမ္း ေကာက္တဲ့ အဖြဲ႔ေလးေတြဟာ ရလာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို တေျပးတညီထဲ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပံုစံခြက္တခုအတြင္းမွာ သြန္ခ်ျဖည့္တင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ template တခု သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တည္ေဆာက္ ထားရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ (ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား လာေရာက္ ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံတည္ ေဆာက္ထားတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းႀကီးေတြ သည္အထဲမွာ မပါဝင္ပါ။ တုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ပုိင္ဆုိင္လုပ္ကိုင္ ေနတဲ့ အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းမ်ဳိးကိုသာ ရည္ညႊန္းပါတယ္။)
ဒုတိယ အဆင့္မွာေတာ့ ဘာေတြကို စစ္တမ္းေကာက္ရမွာလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ လိုရင္းတုိရွင္းနဲ႔ လူတုိင္း နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လက္ရိွအသံုးျပဳေနတဲ့ စက္ဘယ္ႏွစ္လံုး ရိွသလဲ၊ စက္ရံုဘယ္ႏွစ္ရံု ရိွသလဲ ဆိုတာ သိဖို႔လိုပါတယ္။ စက္ဆိုတာကို ထပ္ၿပီး အမ်ဳိးအမည္အရ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရမယ္ဆိုရင္ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ တခုလံုးမွာ လက္ရိွအသံုးျပဳေနတဲ့ တြင္ခံု ဘယ္ႏွစ္လံုးရိွသလဲ။ ဘာလုပ္တဲ့ တြင္ခံုေတြလဲ။ စက္အပိုပစၥည္း ထုတ္လုပ္ တဲ့ တြင္ခံုမ်ဳိးလား။ အေသးစား စက္ပစၥည္း အသစ္ကိုပဲ ထုတ္လုပ္တဲ့ တြင္ခံုမ်ဳိးလား။ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးကို ထုတ္လုပ္ သလား။ ဘယ္ႏုိင္ငံေတြက ထုတ္တဲ့ တြင္ခံုေတြလဲ၊ သက္တမ္းဘယ္ေလာက္ ရိွၿပီလဲ၊ စစ္ႀကိဳေခတ္ ကထဲက အသံုးျပဳ လာေနတဲ့ တြင္ခံုေတြလား၊ ေခတ္မီ တြင္ခံုေတြေရာ ဘယ္ႏွစ္လံုး ရိွသလဲ၊ ဘယ္တြင္ခံုေတြက ျမင္းေကာင္ေရ ဘယ္ေလာက္ရိွတဲ့ ေမာ္တာေတြနဲ႔ လည္ပတ္ရသလဲ၊ အဲသည့္ တြင္ခံုေတြအတြက္ အသံုးျပဳေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္ေမာ္တာ ေတြမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံလုပ္ကို အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ႀကံ့ခုိင္သလဲ၊ မီးသိပ္စားတဲ့ ေမာ္တာမ်ဳိးေတြလား စသျဖင့္ စစ္တမ္းေကာက္ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တခါ အဲသည့္ တြင္ခံုေတြဟာ ဘယ္ၿမိဳ႔နယ္၊ ဘယ္တုိင္းနဲ႔ ဘယ္ျပည္နယ္ေတြမွာ အမ်ားဆံုးရိွေနလဲ ဆိုတာပါ သိရိွဖို႔လိုပါတယ္။
စက္ရံုေတြကို သုေတသနျပဳ စစ္တမ္းေကာက္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စက္ရံုဆိုတာကေတာ့ အႀကီးစားစက္ရံုေတြကို ဆိုလုိတာ မဟုတ္ပါ။ အေသးစားအလတ္စား စက္ရံုမ်ဳိးေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ သဘာဝအားျဖင့္ တခ်ဳိ႔စက္ရံုေတြဟာ ဝင္းျခံ အက်ယ္ႀကီးေတြထဲက အေဆာက္အဦ အႀကီးႀကီးေတြထဲမွာ တည္ေဆာက္ထားေပမယ့္ စက္သေဘာ စြမ္းအား အေနနဲ႔ တုိင္းတာရင္ အေသးစား အလတ္စား စြမ္းအင္မ်ဳိးပဲ ရိွတာကိုလဲ သတိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ မိသားစုလုပ္ငန္း ျဖစ္တဲ့ ဆန္ဖြတ္တဲ့စက္၊ အမႈန္႔ႀကိတ္တဲ့စက္ေတြလည္း အႀကံဳးဝင္ပါတယ္။ သၾကားစက္၊ စကၠဴစက္၊ ေခါက္ဆြဲစက္၊ အရက္နဲ႔ ဘီယာခ်က္စက္ရံု၊ ဆပ္ျပာစက္၊ ဆီစက္၊ ဆန္စက္၊ ဂ်ဳံစက္၊ စက္ဘီး အစိတ္အပုိင္းမ်ား ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ထမင္းအိုး ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ တာယာကြန္ေပါင္းလုပ္ငန္း၊ ေရႊရည္ေငြရည္စိမ္ လုပ္ငန္း၊ နစ္ကယ္အေရာင္တင္ လုပ္ငန္း၊ သံပန္းသံတံခါး ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံု၊ လွ်ပ္စစ္ေမာ္တာ ကြိဳင္ပတ္လုပ္ငန္း၊ အင္ဂ်င္ဘေလာက္ ပံုေလာင္း ပံုသြင္းတဲ့ စက္ရံု၊ ကားေဘာ္ဒီစက္ရံု၊ ေက်းလက္သံုး ဘက္ထရီအိုး လုပ္ငန္း၊ ပလတ္စတစ္ စက္ရံု၊ ဂြမ္းဖတ္စက္၊ ခ်ည္ငင္စက္၊ စက္ယကၠန္းလုပ္ငန္း၊ သံေသတၱာမ်ဳိးစံု လုပ္ငန္း စတာေတြအျပင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားလည္း စက္ရံု ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ နာမည္ေပါက္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ လက္ဖက္ေျခာက္ ေကာ္ဖီလုပ္ငန္း၊ မံု႔မ်ဳိးစံုလုပ္ငန္း၊ သားေရဖိနပ္လုပ္ငန္း၊ တူရိယာပစၥည္း ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္း ေတြမွာလည္း ေရွးတုန္းကလို လက္ျဖစ္သက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စက္စြမ္းအားနဲ႔ တပိုင္းတစျဖစ္ေစ လံုးလံုးျဖစ္ေစ လည္ပတ္လုပ္ကုိင္ ေနၿပီဆိုရင္ စက္ရံုစာရင္းဝင္တယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလို အမ်ဳိးအစား မ်ားလွတဲ့ စက္ရံုေတြ ထဲမွာ ဘယ္လို စက္ရံုမ်ဳိးေတြက ေခတ္မီတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ၿပီး ဘယ္လိုစက္ရံုမ်ဳိးေတြ ကေတာ့ ေရွးတုန္းကလို ထင္းမီး အသံုးျပဳ အပူေပးတဲ့ ဘိြဳင္လာမ်ဳိးနဲ႔ လည္ပတ္ေနတုန္းပဲလား ဆိုတာေတြလည္း သိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဟိုတုန္းက စက္ရံု အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘြိဳင္လာအုိးႀကီးေတြ ကေနတဆင့္ လည္ပတ္ရတာေၾကာင့္ အစိုးရက ဘြိဳင္လာ အင္စပက္တာ ဆိုတာေတြကို ခန္႔ထားရၿပီး ဘိြဳင္လာအုိး စိတ္ခ်လံုျခံဳဖို႔ စစ္ေဆးၾကရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္ထပ္ တိတိက်က် သိထားဖို႔ လိုတာက ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စုိက္ပ်ဳိးေရးကို အေျခခံထားေနဆဲ ႏုိင္ငံ ျဖစ္တာမို႔ လယ္ယာ လုပ္ငန္းသံုး ပစၥည္းေတြကို ဘယ္ေလာက္အတုိင္း အတာနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးေလာက္ကို အေသစား အလတ္စား စက္ရံု ေတြက ထုတ္လုပ္ႏုိင္ၿပီလဲ ဆိုတာပါပဲ။
တတိယအေနနဲ႔ကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အေသးစား အိမ္တြင္းမႈအဆင့္ (သို႔မဟုတ္) အလတ္စား သံနဲ႔ သတၳဳ အရည္ႀကိဳ လုပ္ငန္းေတြ ရိွေနၿပီလား ဆိုတာ စစ္တမ္း ေကာက္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဘယ္အဆင့္အထိ သတၳဳအရည္ႀကိဳ လုပ္ငန္းဟာ ေရာက္ေနၿပီလဲ ဆိုတာလဲ သိဖို႔လိုပါတယ္။ ထင္းမီးေသြးနဲ႔ အရည္ႀကိဳတာလား၊ ေက်ာက္မီးေသြးကို အသံုးျပဳတာလား၊ လွ်ပ္စစ္ (သို႔) ဓာတ္ေငြ႔စြမ္းအင္နဲ႔ ႀကိဳတာလား ဆိုတာလည္း သိရပါလိမ့္မယ္။ အိမ္ရုိက္သံကစလို႔ သံျပား၊ သံေခ်ာင္း၊ သံဟင္းကလုိင္း စတာေတြအျပင္ တျခားလူသုံးပစၥည္းေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရး ပစၥည္းေတြကို အေသးစားအဆင့္ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ၿပီလား ဆိုတာကိုလည္း စစ္တမ္းထဲမွာ ထည့္သြင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ အင္ဂ်င္ ဘေလာက္တုံး လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းက သည္အထဲမွာလည္း အၾကံဳးဝင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သံျပား သံေခ်ာင္းေတြဟာ အခုအထိ ႏုိင္ငံျခားကေန ဝင္လာတာကိုပဲ အားကိုးေနရဆဲလား။ သံရည္ႀကိဳ လုပ္ငန္းေတာ့ လုပ္ေနၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ သံကြ်တ္အဆင့္ပဲ လုပ္ႏုိင္ေသးတယ္ ဆိုရင္လည္း ဒါကို သိထားဖို႔ လိုပါတယ္။
စတုတၳအခ်က္ကေတာ့ အေသးစား အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈ ဘယ္ေလာက္ ရိွေနသလဲ ဆိုတာကိုလည္း တြက္ထုတ္ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ စက္မႈဇံု စက္မႈလုပ္ငန္းေတြက စြန္႔ပစ္တဲ့ ပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ ထိခုိက္ေနသလဲ လူေတြကို ဘယ္လိုအႏၱရာယ္မ်ဳိး ေပးႏုိင္သလဲ ဆိုတာလည္း ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ ရပါလိမ့္မယ္။ တခါ တခ်ဳိ႔စက္ရံုေတြဟာ ထင္းနဲ႔မီးေသြးကိုပဲ အားထား ေနရတယ္ဆိုရင္ တႏွစ္တႏွစ္ အဲသည့္ စက္ရံုေတြမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ထင္းနဲ႔မီးေသြးဟာ တန္ခ်ိန္အားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ ပမာဏအထိ အသံုးျပဳ ေနသလဲ ဆိုတာလည္း သိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါဟာ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့အတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ ကေတာ့ အေသးစားအလတ္စား စက္ရံုေတြေၾကာင့္ အနီးအနားက လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရး ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းေတြကိုပါ ထိခုိက္ေနသလား ဆိုတာကလည္း စစ္တမ္းေကာက္တဲ့ အထဲမွာ အၾကံဳးဝင္ပါေသးတယ္။ သဘာဝန္းက်င္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေနာက္ထပ္ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ ေကာကုန္သလား ေရစီးေၾကာင္း ေျပာင္းကုန္သလား ဆိုတာလည္း သိထားဖို႔ လုိပါတယ္။
အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြအတြက္ သုေတသနနဲ႔ စစ္တမ္းေတြ ေကာက္ၿပီးရင္ လိုအပ္တာေတြဟာ ဘာေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို တြက္ထုတ္ယူရတာ လြယ္ကူသြားပါတယ္။ အဲသည့္ အခ်က္ေတြအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ျမန္မာ့ အေသးစား အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းဟာ ဘယ္အတုိင္းအတာထိ ရိွေနတယ္၊ သည့္ထက္ တုိးတက္ဖို႔ အလားအလာ potential ဘယ္ေလာက္ ရိွသလဲ ဆိုတာကိုပါ သိရိွႏုိင္ပါတယ္။ ဒီစက္မႈလုပ္ငန္းေတြကေန တဆင့္ လူေပါင္းမည္ေရႊ႔မည္မွ်ကို အလုပ္အကုိင္ေတြ ဖန္တီးေပးႏုိင္တယ္ ဆိုတာလည္း တြက္ထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။ နည္းပညာေတြ ထပ္မံတပ္ဆင္ေပးဖို႔ ကေတာ့ လုိအပ္ေနဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သည့္အတြက္ နည္းပညာကို အစိုးရက ရွာေဖြေပးဖို႔ တာဝန္ရိွပါတယ္။ တခါ တႏုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာအရ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈ လုပ္ငန္းအတြက္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ဘယ္ေလာက္ ေပးႏုိင္ရင္ လံုေလာက္ၿပီလဲ ဆိုတာကိုလည္း တြက္ထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အခုေခတ္ စီးပြားေရးစနစ္ဟာ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး စနစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေသးစား အလတ္စား စက္မႈသမားမ်ား ထုတ္လုပ္လုိက္တဲ့ ပစၥည္းေတြအတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေစ်းကြက္ေတြ ရွာေဖြေပးရာ မွာလည္း အစိုးရက ကူညီဖို႔လိုပါေသးတယ္။
ဒါဟာ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေထာက္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရက အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ အေရးႀကီးတယ္၊ တုိးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳတယ္၊ ဝန္ႀကီးကုိယ္တုိင္ေတာင္ ထုတ္ေျပာထားၿပီးၿပီ ဆိုရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ေသးပါ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ပံ့ပိုးမႈ ဆိုတာေတြ လိုပါေသးတယ္။ နည္းပညာပံ့ပိုးမႈတင္ မကဘဲ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေတြလည္း ပံ့ပုိးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာ ေခတ္မီ တြင္ခံုတလံုး ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးမယ္။ အတိုးေကာ အရင္းပါ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အတြင္း အရစ္က်ျပန္ဆပ္ပါ ဆိုတာမ်ဳိးေတြလဲ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေသးစား အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔ အရင္ဆံုး လုပ္ရမွာကေတာ့ ႏုိင္ငံနဲ႔အဝွမ္း စနစ္တက် စစ္တမ္းေကာက္ သုေတသနျပဳဖို႔သာ အရင္ဆံုး လိုပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၉ ရက္၊ ႏိုဝင္ဘာလ၊ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္
No comments :
Post a Comment