သူတို႔ေတြကို အရပ္၀တ္နဲ႔ ရဲေတြက ထပ္ ၾကပ္မကြာလိုက္တာခံခဲ့ရၿပီး အာဏာပိုင္ အခ်ဳိ႕က “ႏြားမေတြ”လို႔ ေခၚတာခံ
ခဲ့ရတယ္။
သူတို႔ဟာ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ေလးညတိတိ အိပ္ ခဲ့ရတာမွာ လူထုက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး
သူတို႔ကိုလႊတ္ေပးဖို႔ ၀ိုင္းေတာင္းဆိုၾကရတဲ့ အထိပါပဲ။
သူတို႔ကေတာ့ အခုတေလာ နာမည္ ႀကီးေနတဲ့ မေအးနက္နဲ႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္း ဆိုတဲ့ ေတာင္သူႏွစ္ဦးပါပဲ။ သူတို႔ဟာ အေျခခံ ပညာေလာက္ပဲ တတ္ေပမယ့္ လက္ပန္း ေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းမွာသူတို႔ ထက္ အဆမ်ားစြာ အင္အားႀကီးတဲ့ တပ္မေတာ္ပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုႀကီးနဲ႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုရဲ႕ လုပ္ငန္းခြဲတစ္ခုတို႔ကို အံတုရင္းကေန တစ္ႏိုင္ငံလုံးက သူတို႔ကို သတိျပဳမိၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ ကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို မိမိထက္ အဆ မတန္ အင္အားႀကီးမားသူမ်ားနဲ႔ထိပ္တိုက
“သူတို႔ဘယ္လိုပဲ ဖိအားလာေပးေပး၊ ကၽြန္မတို႔ အေလွ်ာ့မေပးဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ကေတာ့ ဒီစီမံကိန္းလုံး၀ ရပ္ဆိုင္းရတဲ့ အထိျဖစ္ေစခ်င္တယ္”လို႔
aၾကးနီမိုင္းတြင္း နားမွာရွိတဲ့ သူတို႔ရြာမွာလုပ္တဲ့ အင္တာဗ်ဴးမွာ
ေျပာပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႔တုန္းက သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို “ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္စတမ္း ေျခလွမ္းေနပါၿပီ”လို႔ ကုလသမဂၢမွာ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔လည္း သိသာထင္ရွားတဲ့ေျဖ ေလွ်ာ့ေျပာင္းလဲမႈေတြကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေျပာင္းအလဲ ေတြဟာ လူဦးေရရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ ေနထိုင္ၾကတဲ့ေက်းလက္ေဒသေန ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ေတာ့ ကမၻာျခားသေလာက္ ကြာေ၀းေနတုန္းပါပဲ။
အခုေတာ့ ၀က္ေမွးရြာတစ္၀ိုက္မွာ အာဏာပိုင္ေတြဟာ အရင္လုပ္ေနက် ျဖစ္ တဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြကို က်င့္သုံးေနတုန္းပါပဲ။
၀က္ေမွးရြာဟာ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ေရႊ႕ေပးရမယ့္ ရြာေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ထဲက တစ္ရြာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ဒီဇင္ဘာမွာေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြက အဲဒီမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကို ၀င္ဖ်က္ဆီးၿပီး ဗုဒၶဆင္းတု ေတြကို ယူေဆာင္သြားတယ္။ စာသင္ ေက်ာင္းတစ္ခုမွာဆိုရင္လည္း ပရိေဘာဂ ေတြ၊ တျခားပစၥည္းေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ခဲ့ၿပီး ေဒသခံရြာသားေတြ ေနရာေရႊ႕ေပးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥေတြ ေၾကာင့္ ဆႏၵျပမႈေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာ ခဲ့ၿပီး ရဲနဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႕ခဲ့ၾကတာမွာ အစိုးရ သစ္တက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အႀကီးဆုံး ဆႏၵျပ မႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရဲေတြဘက္ကလည္းခပ္ မာမာပါပဲ။ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းတို႔ႏွစ္ဦးကို ခ်ဳပ္ ထားခဲ့တဲ့ မုံရြာရဲစခန္းရဲ႕ စခန္းမွဴး ဦးတင့္ေအာင္ကို ဘာလို႔ ဒီအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာလဲ လို႔ တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီးေမးရာမွာေတာ့ သူက ျပန္ၿပီးေအာ္ ေငါက္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေဒသခံအာဏာပိုင္ေတြဟာ ဒီကိစၥကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ စိတ္၀င္စားမွာကိုလည္း မလိုလားၾကပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသတင္း ေထာက္
တစ္ေယာက္ အဲဒီကိုႏွစ္ရက္ ေလာက္သြားေတာ့ သူ႔ကို ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ ကယ္နဲ႔ လူေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ တာခံရသလို လ၀ကအရာရွိရဲ႕တစ္နာရီ ေလာက္ထိန္းသိမ္းၿပီးေနာက္ကို ဒီေနရာ ျပန္မလာဖို႔ သတိေပးတာကိုလည္းခံခဲ့ရပါ တယ္။ သူ႔ရဲ႕စကားျပန္ကိုလည္း ဖမ္းမယ္ ဆီးမယ္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနည္းငယ္လြတ္လပ္ လာတဲ့ ျပည္တြင္းမီဒီယာမွာ ဒီကိစၥဟာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အဓိကဆန္႔က်င္ၾကရတာက ဒီစီမံကိန္းေၾကာင့္ အနီးအနား လယ္ေျမ ေတြေပၚ ဓာတုပစၥည္းေတြ စုပုံေရာက္လာ ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ထိခိုက္ပ်က္စီးမယ္၊ ဒါ့ ထက္မက အနီးအနား လယ္ေတြအသိမ္း ခံရမယ္ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အက်ယ္က်ယ္အျငင္းပြားမႈေတြဟာ မေအး နက္နဲ႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းတို႔ႏွစ္ဦးကို အာဏာ ပိုင္ေတြက ျပဳမူပုံေတြေၾကာင့္လည္း ဒီ ေလာက္အထိ ဂယက္ထခဲ့ရတာပါ။ “ဒီ အေရးေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး
သံမဏိမိန္းမေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါသူတို႔အတြက္ ေသ ေရး ရွင္ေရးပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ေဒသ ကို သူတို႔ကာကြယ္ၾကလိမ့္မယ္”လို႔ မုံရြာ ၿမိဳ႕ခံ ကဗ်ာဆရာ ဦးအံ့ေမာင္က ေျပာပါ တယ္။
ဒီအမႈအခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးရဲ႕ စစ္မွန္းမႈကို စမ္းသပ္ စစ္ေဆးမႈ ေကာင္းတစ္ခုပဲလို႔လည္း ဦးအံ့ ေမာင္က ေျပာပါတယ္။
ျပႆနာက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ မွာစတာပါ။ အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြက ဒီစီမံကိန္းအတြက္ ေဒသခံေတြကို ေရႊ႕ ေျပာင္းခိုင္းၿပီး အိမ္ရာအသစ္ေဆာက္လုပ္ ေပးတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕သုံးလစာ၀င္ေငြနဲ႔ညီမွ်
“သူတို႔က ကၽြန္မတို႔ကို ေအာ္တယ္၊ တိရစၦာန္ေတြလို႔လည္း ေျပာတယ္”လို႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက ေျပာပါတယ္။ သူတို႔က အစည္းအေ၀းကို ရပ္ဖို႔လုပ္ရာမွာ သူက အရပ္မခံခဲ့ဘူးလို႔လည္း မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက ေျပာပါတယ္။
“ကၽြန္မလည္း “အခု ကၽြန္မေျပာဖို႔ အလွည့္”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး “ရွင္ လူႀကီးလူေကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ဒီလို အစည္း အေ၀းကို ကၽြန္မကို ေနာက္ထပ္ ထပ္မေခၚ နဲ႔”လို႔ေျပာလိုက္တယ္” အဲဒီတုန္းက
ရပ္ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဟာ အခုအနားယူသြားၿပီမို႔ သူ႔မွတ္ခ်က္ ကို မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ဒီလုပ္ ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ကေနဒါအိုင္ဗင္ဟိုး ကုမၸဏီႏုတ္ထြက္သြားတဲ့ေနာက္ တ႐ုတ္ လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရးကုမၸဏီ “ႏိုရင္ကို” ရဲ႕လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ၀မ္ေပါင္ ေၾကးနီတူးေဖာ္ေရးက လက္လႊဲယူခဲ့ပါ တယ္။ အခုေတာ့ ဒီသတၱဳတြင္းကို တ႐ုတ္ ကုမၸဏီနဲ႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမိတက္တို႔ ပိုင္ဆိုင္လုပ္ကိုင္ေန ၾကပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လတုန္းက
ကုမၸဏီ၀န္ ထမ္းအခ်ဳိ႕က ေဒသခံေတြကို ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အမူအရာေတြလုပ္ျပခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၀က္ေမွးရြာသားေတြ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ၿပီး ဆႏၵျပပြဲေတြ စခဲ့ၾကပါတယ္။ မေအးနက္တို႔ႏွစ္ဦးကို ဖမ္းဆီးတဲ့ေနာက္ ထင္ရွားတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဒီကိုလာၿပီး သူတို႔ကို လႊတ္ေပးဖို႔ ညွိႏိႈင္းရာမွာေတာ့ သူတို႔ကို စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ လႊတ္ေပး ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီရဲ႕ မန္ေနးဂ်င္း ဒါ႐ိုက္တာ မစၥတာကုံးယီကေတာ့ သူ႔၀န္ထမ္းေတြဟာ ေဒသခံေတြနဲ႔ အဆင္ ေျပေအာင္ေနလိုၾကၿပီး ႐ိုင္း႐ိုင္း စိုင္းစိုင္း အမူအယာေတြလုပ္ခဲ့တာ မရွိပါဘူးလို႔ အီးေမးလ္နဲ႔ ေျဖၾကားပါတယ္။
““ဒီမိုင္းတြင္းဟာ အလုပ္အကိုင္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီဖန္တီးေပးႏိုင္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုလည္း အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျပဳမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။
ကုမၸဏီ မွာ ျမန္မာ၀န္ထမ္း ၂,၀၀၀ ေလာက္ရွိၿပီး မၾကာခင္မွာ ဒီအေရအတြက္ရဲ႕ ႏွစ္ဆ ေလာက္ ရွိလာႏိုင္တယ္”လို႔ သူကေျပာပါ တယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေဒသခံေတြကို အတင္းအၾကပ္ေရႊ႕ခိုင္းဖို႔ အစိုးရ မွာ စိတ္ကူးရွိဟန္မတူပါဘူး။ ဆားလင္း ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမªး ဦးေဇာ္မိုး ေအာင္က အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔အစီအစဥ္ အခု မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ကိစၥျဖစ္ၿပီးခဲ့ တဲ့ေနာက္မွာ မေအးနက္နဲ႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းတို႔ ႏွစ္ဦးဟာ မႏၲေလးကိုသြားၿပီး လယ္ယာ ေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုင္ရာကိစၥအ
မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက အခုဆိုရင္ ၂၀၀၈ ခု ႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒစာအုပ္ကို
- ေသာမတ္စ္ဖူလာ
(နယူးေယာ့ခ္တိုင္းမ္ သတင္းစာပါ In Battle Over Myanmar Mine, Folk Heroines Emerge ကို ၫြန္႔၀င္း ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုပါသည္။)
သူတို႔ကေတာ့ အခုတေလာ နာမည္ ႀကီးေနတဲ့ မေအးနက္နဲ႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္း ဆိုတဲ့ ေတာင္သူႏွစ္ဦးပါပဲ။ သူတို႔ဟာ အေျခခံ ပညာေလာက္ပဲ တတ္ေပမယ့္ လက္ပန္း ေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းမွာသူတို႔ ထက္ အဆမ်ားစြာ အင္အားႀကီးတဲ့ တပ္မေတာ္ပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုႀကီးနဲ႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုရဲ႕ လုပ္ငန္းခြဲတစ္ခုတို႔ကို အံတုရင္းကေန တစ္ႏိုင္ငံလုံးက သူတို႔ကို သတိျပဳမိၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ ကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို မိမိထက္ အဆ မတန္ အင္အားႀကီးမားသူမ်ားနဲ႔ထိပ္တိုက
“သူတို႔ဘယ္လိုပဲ ဖိအားလာေပးေပး၊ ကၽြန္မတို႔ အေလွ်ာ့မေပးဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ကေတာ့ ဒီစီမံကိန္းလုံး၀ ရပ္ဆိုင္းရတဲ့ အထိျဖစ္ေစခ်င္တယ္”လို႔
aၾကးနီမိုင္းတြင္း နားမွာရွိတဲ့ သူတို႔ရြာမွာလုပ္တဲ့ အင္တာဗ်ဴးမွာ
ေျပာပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႔တုန္းက သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို “ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္စတမ္း ေျခလွမ္းေနပါၿပီ”လို႔ ကုလသမဂၢမွာ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔လည္း သိသာထင္ရွားတဲ့ေျဖ ေလွ်ာ့ေျပာင္းလဲမႈေတြကို လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေျပာင္းအလဲ ေတြဟာ လူဦးေရရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ ေနထိုင္ၾကတဲ့ေက်းလက္ေဒသေန ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ေတာ့ ကမၻာျခားသေလာက္ ကြာေ၀းေနတုန္းပါပဲ။
အခုေတာ့ ၀က္ေမွးရြာတစ္၀ိုက္မွာ အာဏာပိုင္ေတြဟာ အရင္လုပ္ေနက် ျဖစ္ တဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြကို က်င့္သုံးေနတုန္းပါပဲ။
၀က္ေမွးရြာဟာ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ေရႊ႕ေပးရမယ့္ ရြာေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ထဲက တစ္ရြာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ဒီဇင္ဘာမွာေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြက အဲဒီမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကို ၀င္ဖ်က္ဆီးၿပီး ဗုဒၶဆင္းတု ေတြကို ယူေဆာင္သြားတယ္။ စာသင္ ေက်ာင္းတစ္ခုမွာဆိုရင္လည္း ပရိေဘာဂ ေတြ၊ တျခားပစၥည္းေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ခဲ့ၿပီး ေဒသခံရြာသားေတြ ေနရာေရႊ႕ေပးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥေတြ ေၾကာင့္ ဆႏၵျပမႈေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာ ခဲ့ၿပီး ရဲနဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႕ခဲ့ၾကတာမွာ အစိုးရ သစ္တက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အႀကီးဆုံး ဆႏၵျပ မႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရဲေတြဘက္ကလည္းခပ္ မာမာပါပဲ။ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းတို႔ႏွစ္ဦးကို ခ်ဳပ္ ထားခဲ့တဲ့ မုံရြာရဲစခန္းရဲ႕ စခန္းမွဴး ဦးတင့္ေအာင္ကို ဘာလို႔ ဒီအမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာလဲ လို႔ တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီးေမးရာမွာေတာ့ သူက ျပန္ၿပီးေအာ္ ေငါက္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေဒသခံအာဏာပိုင္ေတြဟာ ဒီကိစၥကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ စိတ္၀င္စားမွာကိုလည္း မလိုလားၾကပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသတင္း ေထာက္
တစ္ေယာက္ အဲဒီကိုႏွစ္ရက္ ေလာက္သြားေတာ့ သူ႔ကို ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ ကယ္နဲ႔ လူေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ တာခံရသလို လ၀ကအရာရွိရဲ႕တစ္နာရီ ေလာက္ထိန္းသိမ္းၿပီးေနာက္ကို ဒီေနရာ ျပန္မလာဖို႔ သတိေပးတာကိုလည္းခံခဲ့ရပါ တယ္။ သူ႔ရဲ႕စကားျပန္ကိုလည္း ဖမ္းမယ္ ဆီးမယ္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနည္းငယ္လြတ္လပ္ လာတဲ့ ျပည္တြင္းမီဒီယာမွာ ဒီကိစၥဟာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အဓိကဆန္႔က်င္ၾကရတာက ဒီစီမံကိန္းေၾကာင့္ အနီးအနား လယ္ေျမ ေတြေပၚ ဓာတုပစၥည္းေတြ စုပုံေရာက္လာ ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ထိခိုက္ပ်က္စီးမယ္၊ ဒါ့ ထက္မက အနီးအနား လယ္ေတြအသိမ္း ခံရမယ္ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အက်ယ္က်ယ္အျငင္းပြားမႈေတြဟာ မေအး နက္နဲ႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းတို႔ႏွစ္ဦးကို အာဏာ ပိုင္ေတြက ျပဳမူပုံေတြေၾကာင့္လည္း ဒီ ေလာက္အထိ ဂယက္ထခဲ့ရတာပါ။ “ဒီ အေရးေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး
သံမဏိမိန္းမေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါသူတို႔အတြက္ ေသ ေရး ရွင္ေရးပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ေဒသ ကို သူတို႔ကာကြယ္ၾကလိမ့္မယ္”လို႔ မုံရြာ ၿမိဳ႕ခံ ကဗ်ာဆရာ ဦးအံ့ေမာင္က ေျပာပါ တယ္။
ဒီအမႈအခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးရဲ႕ စစ္မွန္းမႈကို စမ္းသပ္ စစ္ေဆးမႈ ေကာင္းတစ္ခုပဲလို႔လည္း ဦးအံ့ ေမာင္က ေျပာပါတယ္။
ျပႆနာက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ မွာစတာပါ။ အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြက ဒီစီမံကိန္းအတြက္ ေဒသခံေတြကို ေရႊ႕ ေျပာင္းခိုင္းၿပီး အိမ္ရာအသစ္ေဆာက္လုပ္ ေပးတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕သုံးလစာ၀င္ေငြနဲ႔ညီမွ်
“သူတို႔က ကၽြန္မတို႔ကို ေအာ္တယ္၊ တိရစၦာန္ေတြလို႔လည္း ေျပာတယ္”လို႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက ေျပာပါတယ္။ သူတို႔က အစည္းအေ၀းကို ရပ္ဖို႔လုပ္ရာမွာ သူက အရပ္မခံခဲ့ဘူးလို႔လည္း မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက ေျပာပါတယ္။
“ကၽြန္မလည္း “အခု ကၽြန္မေျပာဖို႔ အလွည့္”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး “ရွင္ လူႀကီးလူေကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ဒီလို အစည္း အေ၀းကို ကၽြန္မကို ေနာက္ထပ္ ထပ္မေခၚ နဲ႔”လို႔ေျပာလိုက္တယ္” အဲဒီတုန္းက
ရပ္ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဟာ အခုအနားယူသြားၿပီမို႔ သူ႔မွတ္ခ်က္ ကို မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ဒီလုပ္ ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ကေနဒါအိုင္ဗင္ဟိုး ကုမၸဏီႏုတ္ထြက္သြားတဲ့ေနာက္ တ႐ုတ္ လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရးကုမၸဏီ “ႏိုရင္ကို” ရဲ႕လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ၀မ္ေပါင္ ေၾကးနီတူးေဖာ္ေရးက လက္လႊဲယူခဲ့ပါ တယ္။ အခုေတာ့ ဒီသတၱဳတြင္းကို တ႐ုတ္ ကုမၸဏီနဲ႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမိတက္တို႔ ပိုင္ဆိုင္လုပ္ကိုင္ေန ၾကပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လတုန္းက
ကုမၸဏီ၀န္ ထမ္းအခ်ဳိ႕က ေဒသခံေတြကို ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အမူအရာေတြလုပ္ျပခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၀က္ေမွးရြာသားေတြ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ၿပီး ဆႏၵျပပြဲေတြ စခဲ့ၾကပါတယ္။ မေအးနက္တို႔ႏွစ္ဦးကို ဖမ္းဆီးတဲ့ေနာက္ ထင္ရွားတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဒီကိုလာၿပီး သူတို႔ကို လႊတ္ေပးဖို႔ ညွိႏိႈင္းရာမွာေတာ့ သူတို႔ကို စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ လႊတ္ေပး ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာ၀မ္ေပါင္ကုမၸဏီရဲ႕ မန္ေနးဂ်င္း ဒါ႐ိုက္တာ မစၥတာကုံးယီကေတာ့ သူ႔၀န္ထမ္းေတြဟာ ေဒသခံေတြနဲ႔ အဆင္ ေျပေအာင္ေနလိုၾကၿပီး ႐ိုင္း႐ိုင္း စိုင္းစိုင္း အမူအယာေတြလုပ္ခဲ့တာ မရွိပါဘူးလို႔ အီးေမးလ္နဲ႔ ေျဖၾကားပါတယ္။
““ဒီမိုင္းတြင္းဟာ အလုပ္အကိုင္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီဖန္တီးေပးႏိုင္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုလည္း အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျပဳမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။
ကုမၸဏီ မွာ ျမန္မာ၀န္ထမ္း ၂,၀၀၀ ေလာက္ရွိၿပီး မၾကာခင္မွာ ဒီအေရအတြက္ရဲ႕ ႏွစ္ဆ ေလာက္ ရွိလာႏိုင္တယ္”လို႔ သူကေျပာပါ တယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေဒသခံေတြကို အတင္းအၾကပ္ေရႊ႕ခိုင္းဖို႔ အစိုးရ မွာ စိတ္ကူးရွိဟန္မတူပါဘူး။ ဆားလင္း ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမªး ဦးေဇာ္မိုး ေအာင္က အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔အစီအစဥ္ အခု မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ကိစၥျဖစ္ၿပီးခဲ့ တဲ့ေနာက္မွာ မေအးနက္နဲ႔ မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းတို႔ ႏွစ္ဦးဟာ မႏၲေလးကိုသြားၿပီး လယ္ယာ ေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုင္ရာကိစၥအ
မသြဲ႕သြဲ႕၀င္းက အခုဆိုရင္ ၂၀၀၈ ခု ႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒစာအုပ္ကို
- ေသာမတ္စ္ဖူလာ
(နယူးေယာ့ခ္တိုင္းမ္ သတင္းစာပါ In Battle Over Myanmar Mine, Folk Heroines Emerge ကို ၫြန္႔၀င္း ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုပါသည္။)
No comments :
Post a Comment