ဦး ခင္ေမာင္ေဆြ အင္တာဗ်ဴး

NDF ပါတီ ဥကၠဌ ဦးခင္ေမာင္ေဆြႏွင့္အင္တာဗ်ဴး

ႏြယ္နီစန္း                                                                                    The Politics Journal 14.FEB. 2013

ေမး။      ။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအေနနဲ႔လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္း ယွဥ္ျပိဳင္ႏိုင္စြမ္းေတြ ဘယ္လိုရိွလာႏိုင္ပါသလဲ။

ေျဖ။       ။ ၂၀၁၅ အတြက္ဆိုအခု ပါတီေတြက (၅၀) ေက်ာ္သြားျပီ။ (၅၄) ပါတီရိွသြားျပီ။ ေနာက္ထပ္လည္းတိုးဖို႔ရာ ရိွေနပါေသးတယ္။ မသကာေျပာမယ္ဆိုရင္ ပါတီေလးငါးဆယ္ခုေလာက္ေတာ့တိုးရင္တိုးေနဦးမွာပါ။ ပါတီေတြအမ်ားၾကီး ျဖစ္လာမွာပါ။ ၂၀၁၅ ပြဲကေတာ့ ျပည္သူေတြမ်က္စိလည္မယ့္ပြဲလို႔ေျပာရမွာေပါ့။ အင္အားၾကီးပါတီကေတာ့ NLD နဲ႔ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီေပါ့။ က်န္တဲ့ပါတီေတြက သူတုိ႔ေလာက္အရိွန္အ၀ါမၾကီးေပမယ့္လုိ႔ အခ်ိဳ႕ပါတီေတြက စည္းရံုးေရးအင္ အားေကာင္းတယ္။ အခ်ိဳ႕ပါတီေတြက ႏိုင္ငံေရးသိကၡာရိွခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ပါတီေတြက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရပ္တည္လာတဲ့ ပါတီမ်ိဳးက်ေတာ့ ႏို္င္ငံေရးဥပဓိရုပ္ေကာင္းတာပေ့ါ။ အဲဒါေတြထည္႔တြက္မယ္ဆိုရင္ မွန္မွန္ကန္ကန္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္မမွာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီနဲ႔ NLD ကအဓိကျပိဳင္ဖက္ျဖစ္မွာေပါ့။ က်န္တဲ့ပါတီေတြလဲ သူတုိ႔အင္သူတုိ႔အားေပါ့ေလ။ စည္းရံုးေရးေကာင္းတဲ့နယ္ေျမေတြမွာ ရႏိုင္တဲ့အေနအထားရိွပါတယ္။ ျပည္နယ္ေတြမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြက နံပါတ္(၁) ေပါ့ေလ။ ရာခိုင္ႏႈန္း ၈၀၊၉၀ ေတာ့ရမွာေပါ့။ က်န္တဲ့ပါတီဘယ္ပါတီမဆို တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကိုေက်ာ္တက္ ျပီးေတာ့ land-slide ႏိုင္သြားဖို႔ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဥပမာဆိုပါစို႔- ရွမး္မွာဆိုရင္ ရွမး္(၃) ပါတီရိွတယ္ေလ။ ရွမ္းသုံးပါတီ ကို ေက်ာ္ျပီးေတာ့ ဗမာပါတီတစ္ခုကုိ ဦးစားေပးဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့  အေတာ္ခက္တဲ့ကိစၥပဲေလ။  ေတာင္ၾကီးလို၊ ျမစ္ၾကီးနားလို၊ လားရႈိးလို ျမိဳ႕ၾကီးေပၚမွာ  လူမ်ိဳးေပါင္းစုံေနထုိင္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ လူမ်ိဳးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မဲႏိုင္ဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ အားရ ေလာက္ေအာင္ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ အျခားပါတီေတြ ၀င္ျပိဳင္ရင္ ရႏိုင္တဲ့အလားအလာေတြ ရွိတာေပါ့။ ေတာင္ၾကီးဆုိရင္ ဗမာ မ်ားတယ္။ ပအုိ၀့္ ၊ ပေလာင္အစုံရွိတယ္။ ရွမ္းခ်ည္းပဲမရွိဘူး။ ျမစ္ၾကီးနားမွာလည္း ဒီလုိပဲ။ ကခ်င္ရွိတယ္။ ရွမ္းရွိတယ္။ ဗမာရွိတယ္။ အဲ့ဒီလုိရွိတဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ အေရးႏိုမ့္ႏိုင္တာေပါ့ေလ။ ျပည္နယ္အလုိက္ၾကည့္ မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရာခုိင္ႏႈန္း၈၀-၈၅ ေလာက္ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ ႏိုင္ဖုိ႔မ်ားတယ္။ ဒါကောတ့ ေယဘုယ်သုံးသပ္ခ်က္ ေပါ့။ အဲ့ဒီသုံးသပ္ခ်က္မွန္ျပီလားဆိုေတာ့ ဒီလုိလည္းေျပာလို႔မရျပန္ဘူး။ ေရႊးေကာက္ပြဲနီးလာတဲ့အခါမွာ ျပည္သူ႔သေဘာ ထားေျပာင္းသြားႏုိင္သလို ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ကြယ္မွာ ျဖစ္လာမယ့္ မျမင္ရေသးတဲ့အေျခအေနေတြ၊ ဖန္တီးလႈံေဆာ္မႈ ေတြ ေပၚလာရင္လည္း မဲအေျခအေနေတြ ေျပာင္းသြားႏုိင္ပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ေတာ့ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ဒီအတုိင္းေပၚမွာ အက်အနေတြရွိတယ္၊ တိုးလာတာရွိမယ္။ေလွ်ာ့သြားတာရွိမယ္၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။

ေမး။      ပါတီတစ္ခုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္အေပၚမွာ ဘယ္လုိျမင္ပါ သလဲ။

ေျဖ။       လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကေတာ့ အေပၚကစေျပာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပုံသ႑ာန္တစ္ခုပါ။  အေပၚကစေျပာင္းေတာ့ အေပၚပိုင္းမွာပဲ ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ၾကိဳးပမ္းတာေတါ၊ အေပၚမွာပဲ ရွိေနေသးတာေပါ့။ ေအာက္ကို သက္ေရာက္လားဆုိေတာ့ အလယ္မွာရွိေနတဲ့အဆင့္မွာလည္း Mind Set ေတြ မေျပာင္းေသးဘူးေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ Military Bureaucracy အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ Commanding Parctise ေပါ့။ အေပၚကအမိန္႔ေပးမွ လုပ္တတ္တဲ့ဟာေတြ ရွိ ေနတဲံအခါက်ေတာ့ အလယ္မွာရွိေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေခါက္ရုိးက်ိဳးေနတဲ့ အက်င့္အရေသာ္လည္းေကာင္း အထက္ကအမိန္႔ေပးမွ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေတြရွိေနတာကတစ္ပုိင္းေပါ့။ ေနာက္ တစ္ခ်က္က လူဆုိတာက လူမႈဘ၀ဖူလုံမႈအေပၚမွာ အတုိးအဆုတ္ေတြရွိတဲ့အခါမွာ  corruption ျခစားမႈ ေပါ့။ အဲ့ဒီအက်င့္ ဆုိးၾကီးကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အေနအထားမွာလည္း လုံး၀ဥႆုံး မေရာက္ေသးဘူး။ ေအာက္ေျခလုူတန္းစားက်ေတာ့ ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ ခံစားရတာ မေတြ႔ရေသးဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားဟာ ေအာက္အထိမေရာက္ေသးဘူးဆုိတာ သြားေပၚေနတယ္။ အန္ကယ္တုိ႔ NDF ပါတီအေနနဲ႔လည္းပဲ အခြင့္အခါသင့္တုိင္း အာဏာပုိင္ေတြကို ရွင္းျပတာေတြရွိ တယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ခုနကေျပာတဲ့အတုိင္းေပါ့။ အေပၚမွာတစ္၀ဲလည္လည္၊ အလယ္နားမွာလည္း သိပ္မေရာက္ေသး ဘူး။ ေအာက္ေျခကို လုံး၀မထိဘူး။ ဒီလိုသာဆုိရင္ ဒီအစိုးရဟာ ဟုိတုန္းကအစိုးရလုိပဲ ဘာမွမထူးတဲ့ အစိုးရျဖစ္မွာပဲလို႔ ေ၀ဖန္မႈေတြနဲ႔ေျပာၾကတာရွိတယ္။ ဒါကို သမၼတက မၾကာခင္ကမိန္႔ခြန္းမွာ ဒီမုိကေရစီလူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ဆုိတဲ့ဟာနဲ႔ စေဖာ္လာတယ္။ ေဖာ္လာျပီးေဆာင္ရြက္မယ့္သေဘာေတာ့ ေတြ႔ေနရျပီ။ အကယ္ပီျပင္မယ္ဆုိရင္ ေအာက္ေျခအထိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ သက္ေရာက္ျပီးေတာ့ ျပည္သူေတြခံစားရဖုိ႔ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

ေမး။     ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးအေျပာင္းအလဲကို အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအထိ ပုံေဖာ္ႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။

ေျဖ။       အဲ့ဒါကေတာ့ ဥပေဒျပဳအာဏာကုိင္ထားတဲ့လႊတ္ေတာ္က စီးပြားေရးဥပေဒအေဟာင္းေတြကို ဒီမုိကေရစီစနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ဖ်က္ျပီး အသစ္ျပဳတာေတြ ရွိဖုိ႔လုိတယ္။ အသ္ျပ႒ာန္းဖုိ႔လိုတယ္။ ျပဳျပင္သင့္တာ ျပဳျပင္ဖုိ႔လိုတယ္။ ဥပေဒ အသစ္နဲ႔မွသာလွ်င္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကေန ဥပေဒအသစ္အေပၚတည္မွီျပီး ျပည္သူေတြအက်ိဳးရွိမယ့္လုပ္ငန္းေတြ၊ စီးပြား ေရး အကြက္အကြင္းေတြကို ဖန္တီးေပးႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ နံပတ္တစ္ကေတာ့ ဥပေဒျပဳဖုိ႔၊ နံပတ္ႏွစ္ကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာကိုင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ျပည္သူ႔ဖက္ကရပ္တည္တဲ့ဥပေဒ ျပဳျပင္ျပဳထားေသာ္လည္း ျပည္သူ႔အက်ိဳးကိုမၾကည့္ ဘဲနဲ႔ အစိုးရအက်ိဳးကိုပဲၾကည့္မယ္ဆုိရင္ စီးပြားေရးဥပေဒေတြကို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေအာင္ျပင္ထားျပင္ထား  အလယ္ ေကာင္မွာရွိေနတဲ့ အလယ္ကဆုံခ်က္ကိုကုိင္ထားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကုိင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ သမာသမတ္က်ဖုိ႔လို တယ္။ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို တကယ္လိုလားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၀န္ၾကီးဌာနေတြမွာရွိမွသာ ထင္ရွားျမင္သာတဲ့ အေၾကာင္း ေတြ ေပၚလာဖုိ႔ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေတြကုိ ၀င္ပူးမယ့္ခရုိနီေတြေပါ့။ လက္ေ၀ခံမွ်စားမယ့္သူေတြကိုလည္း ၾကိဳးစားျပီးကင္းကင္းရွင္းရွင္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ထုိနည္းတူ ေခတ္အဆက္ ဆက္က စားေသာက္ထားတဲ့ ခရုိနီေတြေပါ့။ ေရွ႕ကေနျပီးေတာ့ အရင္းအႏွီးေတြကိုလည္း တရား၀င္စီးပြားေရးနယ္ပယ္ထဲ မွာ အသုံးခ်ႏိုင္ေအာင္လည္း ဥပေဒျပ႒ာန္းျပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔ အစုိးရဖက္ကလည္း ျပင္ဆင္ေပးဖုိ႔ လုိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ မတရားရထားတဲ့ဟာေတြ ရွိပင္ရွိေသာ္္လည္း ဒါေတြဟာ အမ်ားျပည္သူပုိက္ဆံပဲေလ။ အဲ့ဒီပုိက္ဆံ ေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳစီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကြင္းလုပ္ကြက္ေတြ ေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ ၊ ဥပေဒအသစ္ေတြျပ႒ာန္းျပီးေတာ့ ယူထားတဲ့ေငြေတြကို တရား၀င္သုံးစြဲခြင့္ရွိေအာင္ ဖန္တီးေပးမယ္္ဆုိရင္ စီးပြားေရးအရွိန္အဟုန္ တက္လာမွာပဲေလ။ ႏိုင္ငံ ရပ္ျခားက ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံမႈေတြ ၀င္လာမယ့္ဟာေတြအတြက္လည္း သာယာတဲ့လမ္းေတြ ခင္းေပးဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ောတ့ ဒီအေပၚမွာလည္း      perfect compaction ယွဥ္ျပိဳင္မႈစြမ္းအား အျမင့္ဆုံးေရာက္ေအာင္  ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့လုပ္ကြင္း လုပ္ကြက္ေတြ၊ ဥပေဒေတြကို ဖန္တီးေပးဖုိ႔ လိုတယ္။ လက္တစ္ဆုပ္စာလူတစ္စုတည္း ေကာင္းစားတဲ့ဟာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ျပည္သူေတြ အျပိဳင္းအရုိင္း စီးပြားေရးလုပ္ခြင့္ရွိေအာင္ ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္းေတြအထိပါ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကို ျဖန္႔ထုတ္ေပး ဖုိ႔လိုတယ္။  သေဘာကေတာ့ ႏိုင္ငံက ႏွစ္ေပါင္း၂၀ ထက္မကေနာက္က်ေနတဲ့ စီးပြားေရးကုိ အျမန္ဆုံးျမွင့္တင္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္းအစုိးရေတြမွာလည္းပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာ ခြဲေ၀က်င့္သုံးခြင့္ေပးျပီးေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ ကုိ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္အသီးသီးက လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ အစိုးရေတြရဲ့အာဏာနဲ႔လုပ္ပုိင္ခြင့္၊ေတြကို ျပည္သူအမ်ားစုအက်ိဳးရွိမယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကုိင္ေပးမယ္ဆုိရင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ အျပိဳင္းအရုိင္းေပၚလာမယ္။ တုိင္းျပည္ကလည္း တစ္ျပိဳင္နက္တုိးတက္လာဖုိ႔အေၾကာင္းရွိတယ္။ အဓိကကေတာ့ နံပတ္တစ္ လႊတ္ေတာ္ေပါ့။ ႏွစ္ကေတာ့ အစုိးရေပါ့။ သုံးကေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ပါ၀င္မႈအတုိင္းအဆ မ်ားျပားဖုိ႔ေပါ့။ ဒါေတြက အေရးၾကီးပါတယ္။

ေမး။ တို္င္းရင္းသားေတြအားလုံးပါ၀င္တဲ့ ေရရွည္တည္တံ့တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ဖုိ႔ ဘယ္လုိႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္း လုိအပ္ပါမလဲ။

ေျဖ။       ဒါကေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလုံးက ရုိးသားဖုိ႔လိုတယ္။ ႏွစ္ဖက္စလုံးက ႏိုင္ငံေရးရုိးသားမႈနဲ႔ တကယ္ပဲ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလိုခ်င္

တယ္ဆုိတဲ့ ေစတနာသန္႔ဖုိ႔ လိုတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လိုခ်င္တယ္ေျပာျပီး ေတာ့ တကယ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အျပေကာင္းရုံ ေလာက္ အသံထြက္ျပီးေတာ့ တကယ့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးတံခါးေပါက္ဆီ မသြားဘူးဆုိရင္ေတာ့ ထာ၀ရျငိမ္းခ်မ္းေရးရဖုိ႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ အဓိကကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုပုံသ႑ာန္တစ္ခုကို သြားၾကမယ္ ဆိုတဲ့ ကတိက၀တ္ေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈေတြ ပါ၀င္ႏုိင္ဖုိ႔ လိုတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲရုံတင္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲမႈရဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈရဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရယုံၾကည္မႈရွိမွျဖစ္ မယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲသြားျပီဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြ ဒုကၡမေရာက္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အန္ကယ္အျမင္ကေတာ့ အပစ္အခတ္မရပ္စဲႏိုင္ေသးေသာ္လည္းဘဲ ေဆြးေႏြးပြဲေတြဆီ သြားဖုိ႔လိုတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမရတာက ႏုိင္ငံေရးအရ မေျပလည္လို႔ လက္နက္ကုိင္ပစ္ၾကရတာကုိး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမေျပလည္ဘဲနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ပစ္တာေတြ ရပ္ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား စားပြဲ၀ုိင္းေပၚလာဆုိ ဘယ္လာမလဲ။ လက္နက္ကေတာ့ ဘယ္ခ်လိမ့္ဦးမလဲ။ ပစ္ဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ ကုိင္ထားဦးမွာေပါ့။ အေရးၾကီးတာက ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ဘယ္လုိေျဖရွင္းမလဲဆုိတဲ့ကိစၥကို အရင္ဆုံးထိေတြ႔ဖုိ႔လုိတယ္။ Tough လုပ္ဖုိ႔လိုတယ္။  အဲ့ဒီမွာ တန္းတူညီမွ်ခြင့္ရွိတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္ရမယ္။ ကိုယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ အေနအထားေတြကုိ ဖန္တီးေပးႏုိင္ဖို႔ဆုိတဲ့ သေဘာတူညီမႈ ရွိရမယ္။ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးေတြကို အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ဥပေဒေတြကို ျပ႒ာန္းမယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာေတြ ပါရမယ္။ ေနာက္ျပီး သယံဇာတေတြ၊ ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာေအာက္မွာရွိေနတဲ့ သယံဇာတေတြကို ဘယ္လုိႏွစ္ဖက္ခြဲေ၀က်င့္သုံးမလဲဆုိတဲ့ ညွိႏိႈင္းမႈေတြ ရွိဖုိ႔လိုတယ္။ ဒါေတြပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ထာ၀ရျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးတည္ဖုိ႔ သိပ္မခက္ေတာ့ပါဘူး။

ေမး။      ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဖုိ႔လိုအပ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါသလား။ တကယ္လုိ႔ လိုအပ္တယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ျပင္ရမလဲဆုိတာ ဆရာ႔အျမင္ကို သိပါရေစ။

ေျဖ။       ျပင္ရမွာပဲ။ အန္ကယ္တို႔ NDF ပါတီမူ၀ါဒမွာကိုက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ရမယ္ဆိုတာ ပါျပီးသားပဲ။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွာ ဒီမုိကရက္တစ္မျဖစ္တဲ့ အပိုင္းေတြ အမ်ားၾကီးပါတာကုိး။ အဲ့ဒါေတြျပင္ျပီးေတာ့မွ ေရွ႕ဆက္သြားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ျပင္ခြင့္လည္းရွိပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒအခန္း ၁၁ မွာ အေျခခံဥပေဒကို ဘယ္လုိျပင္ရမလဲဆုိတာ ျပ႒ာန္းျပီး သား။ အဲ့ဒီေတာ့ အေျခခံဥပေဒကို မၾကိဳက္ေသာ္လည္း လက္ခံျပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာကိုး။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ ျပီး အေျခခံဥပေဒျပင္ျ့ပီးေတာ့ ျပည္သူေတြကို ဒီမုိကေရစီလူ႔ေဘာင္ေရာက္ေအာင္ ေခၚသြားခ်င္လုိ႔ ၀င္ရတာပဲ။ အေျခခံဥပ ေဒ ျပင္မွာပါ။ ဘယ္္လိုျပင္မလဲဆုိတာကောတ့ တစ္ဆင့္ခ်င္းျပင္သြားရမွာေပါ့။ အားလုံးတစ္ျပိဳင္နက္တည္း ျပင္လို႔ေတာ့ မရဘူးေပါ့။ ဒါအားလုံးသေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ျပင္ရမွာေလ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရျပီးမွပဲ အေျခခံဥပေဒျပင္လုိ႔ရမယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မရဘဲနဲ႔ေတာ့ အေျခခံဥပေဒျပင္လုိ႔မရဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးက အတားအဆီးၾကီးပဲ။

ေမး။      PR စနစ္ကို ဆရာ့အေနနဲ႔ အရင္ဆုံးေျပာတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ အဲ့ဒီစနစ္အေပၚ ဆရာအျမင္သိပါရေစ။

ေျဖ။       PR စနစ္ကို ဆရာတုိ႔ NDF ပါတီက အရင္ဆုံးမိတ္ဆက္ေပးတာပါ။ ဒီစနစ္ကေတာ့ အခ်ိဳးက်ကိုယ္စားျပဳမဲေပး စနစ္ပါ။ ပါတီတစ္ခုက အခ်ိဳးက်စနစ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ႏုိင္တယ္ေပါ့။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေပါ့ေလ။ ခရုိင္တစ္ခုမွာ လူ ၁၀သိန္း ရွိတယ္ဆုိပါေတာ့၊ မဲေပးတဲ့သူ ဆယ္သိန္းရွိတယ္ဆုိပါေတာ့။ ေအာက္ထစ္ မဲ ၁၀ရာခုိင္ႏႈန္းရတဲ့ပါတီေတြကုိ အခ်ိဳးက်ကိုယ္စားျပဳစနစ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲပို႔ႏုိင္တယ္။ ၁၀ သိန္းမွာ ၁၀ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္တဲ့ မဲတစ္သိန္းေတာင္မရတဲ့ပါတီက ေတာ့ ထားရစ္ခဲ့ရမွာပါပဲ။ ဒီလိုလိုင္းသတ္မွတ္ျပီးရင္ က်န္တာေတြကေတာ့ မဲ ၂၀ရာခုိင္ႏႈန္းရရင္  ၂ ေယာက္ရမယ္။ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရရင္ ေလးေယာက္ရမယ္။  ဒါဆုိရင္လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ပါတီေပါင္းစုံကို ကုိယ္စားျပဳျပီးျဖစ္သြားမယ္။ ျပည္သူလူထု ၾကိဳက္တဲ့သူမွန္သမွ် အမ်ားစုလႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ့ဆႏၵကုိ အမ်ားစုကိုယ္စားျပဳရာ ေရာက္သြားမယ္။  ပီအာစနစ္ဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အမ်ားစုကေနသယ္ေဆာင္သြားႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးရမယ္။  ျပည္သူ႔အသံကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ားစုပို႔ေပးႏို္င္တဲ့စြမ္းရည္ရမယ္။ ပီအာစနစ္က ေကာင္းပါတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ NDF ပါတီကေျပာတာ။ ပါတီကေျပာေသာ္လည္း ဒီစနစ္ကုိ  သုံးရမယ္။ ရမွရရမယ္ဆုိတဲ့သေဘာနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ပါတီေပါင္းစုံကေန စဥ္းစားပါ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံနဲ႔ ကိုက္ညီသလား စဥ္းစားပါ။ လက္ရွိက်င္းပေနတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တုိ႔၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္တုိ႔၊ ၂၅ရာခုိင္ႏႈန္းကိစၥဆိုတာေတြကို ခ်င့္တြက္ျပီးေတာ့ ပီအာစနစ္ကို ဘယ္လုိသုံးႏုိင္မလဲဆုိတာ စဥ္းစားလို႔ရေအာင္ ေပးလိုက္တာပဲေလ။ စဥ္းစားေပါ့။ ျပည္နယ္မွာမသုံးေစခ်င္ဘူးဆုိရင္ ျပည္မမွာပဲသုံး။ ျပည္မမွာဆုိရင္ ဘယ္လုိသုံးမလဲ။ အခ်ိန္ယူစဥ္းစားျပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ သင့္ေတာ္တယ္ဆုိရင္ သုံးေပါ့။ ကမာၻႏိုင္ငံေတြမွာ ႏုိင္ငံ ၉၀ ေက်ာ္က သုံးေနျပီ။ ဂ်ာမဏီမွာလည္း ပီအာစနစ္္နဲ႔လုပ္ထားတာပဲ။ ျပည္ေထာင္စုစနစ္က်င့္သုံးတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ပီအာစနစ္ က ပိုျပီးေတာ့ေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆစရာ ရွိပါတယ္။

ေမး။      အာဏာရွိတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ ၾသဇာရွိတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ထပ္တည္းက်တယ္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္ကတုိးတက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲ့ဒီအေပၚမွာ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ။       အုပ္ခ်ဳပ္သူမွာ အာဏာရွိတယ္ဆုိရင္လည္းပဲ ဒါက အေျခခံဥပေဒက ေပးထားတဲ့အခြင့္အာဏာထဲမွာပဲ ရွိရမယ္။  ၾသဇာရွိတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူရေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ျပည္သူလူထုက ၾကိဳက္တာေပါ့။ ၾကိဳက္တဲ့ပဂၢိဳလ္ဆိုင္ရင္ေတာ့ ေျပာတဲ့ ဟာ အရာေရာက္တာေပါ့။ အခ်ိဳ႕အခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္လႊားသြားႏိုင္တဲ့သေဘာရွိတယ္။ အာဏာရွတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ ၾသဇာရွိတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ထပ္တည္းရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ ၾသဇာေရာ၊ အာဏာပါရွိ သြားတဲ့အခါ သူသာမမွန္မကန္လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြခံရမွာပဲေလ။ ဘယ္ေလာက္ပဲၾသဇာရွိရွိ၊ အာဏာရွိရွိ  အေျခခံမူေဘာင္ေတြကို မေက်ာ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးပဲ လိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ျပည္သူေတြလႈပ္သာလွည့္သာရွိမွာေလ။ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ျပည္သူေတြက ႏိုင္ငံေရးဆုံးျဖတ္ခြင္ေတြမွာ ျပည္သူေတြကိုယ္တုိင္ပါရမယ့္ဟာ။ ဒီမုိကေရစီပဲေလ။ ဆုံျဖတ္ခြင့္ျပည္သူမွာရွိတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ ေလးႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ပဲခံမွာ။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက ျပည္သူမွာပဲ ရွိတယ္။ အေရးၾကီးတာက ၾသဇာရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္က လိုအပ္တဲ့ဟာကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးကာလေတြမွာလုိတာ။ ဗိုလ္ ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုေပါ့။ အဲ့ဒီတုန္းက တုိက္ခံတာက လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔။ ၾသဇာရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္ဆုိေတာ့ အားလုံးစုရပ္လုိက္ရင္ အမ်ိဳးသားအင္အားျဖစ္တာေပါ့။ အာဏာရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္က်ေတာ့ အာဏာကုိင္စြဲသူရဲ့ ပကတိဥပဓိရုပ္က မွန္ကန္တယ္ဆုိရင္ ဟုတ္တာေပါ့။ ဦးသန္းေရႊလိုဟာမ်ိဳးက်ေတ့ာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ သူ႔ရဲ့ တစ္ကုိယ္ရည္တည္ျမဲမႈသက္တမ္းရွည္မႈကိုပဲ ၾကည့္သြားတာကုိး။ သူအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သက္တမ္းမွာ ၾသဇာနဲ႔အာဏာရွိေတာ့ သိပ္ျပီးေတာ့ ဒီမုိကေရစီေခတ္နဲ႔ မကုိက္ညီပါဘူး။ အာဏာဆုိတာ ျပည္သူေတြရဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္ျဖစ္ရမယ္။ အာဏာဆုိတာ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ့ ကိုယ္ပုိင္လက္နက္မျဖစ္ရဘူး။ ဒါဆုိရင္ အန္ကယ္တုိ႔ လက္ခံတာေပါ့။

ေမး။      ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအထိ ေရာက္ေနျပီလုိ႔ ထင္ပါသလဲ။

ေျဖ။       အခုမွ ေျခလွမ္း စလွမ္းရုံပဲ ရွိပါေသးတယ္။ မေရာက္ေသးပါဘူး။ အခုမွ ခတ္ကြင္းျပင္တုန္း၊ေခၚတာေပါ့။ တံခါး ေတာင္ ေခါက္ျပီး မ၀င္ရေသးပါဘူး။ သြားမယ္ဆိုျပီး အားယူတဲ့အခ်ိန္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ နဲ႔ ဘယ္လိုသြားရမယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ  FRAME WORK ခ်တုန္းပဲရွိပါေသးတယ္။ ျပည္သူေတြ မွာ Political Eduaction ရွိရမယ္။ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဘာလဲလို႔ ျပည္သူေတြသိရမယ္။ ဒီမုိကေရစီယဥ္ေက်းမႈကို သိရမယ္။ ငါလိုခ်င္တာ ရရမယ္ဆုိတဲ့စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ သြားရင္ ဒီမုိကေရစီမဟုတ္ဘူး။ အမ်ားစုဆႏၵနဲ႔ ညီညြန္မွ်တေအာင္ သြားဖုိ႔လုိသ လို အနည္းစုဆႏၵကိုလည္း မပစ္ပယ္ရဘူး။ အနညး္းစုအခြင့္အေရးကိုလည္း ကာကြယ္တဲ့သေဘာထားေတြ ရွိရမယ္။ မွ်မွ်တတ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ သည္းခံစိတ္ရွည္စြာနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တဲ့အက်င့္ ရွိရမယ္။မွ်ေ၀ခံစားနိုင္ရမယ္။ သူရဲ႔အဓိကအုတ္ျမစ္က လြတ္လပ္မႈပဲ။ အေျခခံအႏွစ္သာရကေတာ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကုိ ျပည္သူပုိင္တယ္။ ျပည္သူ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ဟာ ဒီမုိကေရစီပဲ။ လူလတ္တန္းစားအမ်ားစုရွိတဲ့တုိင္းျပည္က ဒီမုိကေရစီျမန္ျမန္ေရာက္တာေပါ့။ အေျခခံ လူတန္းစားေတြမ်ားေနရင္ ဒီမုိကေရစီလည္းမသိ။ မင္းေလာင္းေမွ်ာ္၀ါဒနဲ႔ ငါတို႔အတြက္ ဘယ္သူကဘာလုပ္ေပးရမယ္ ေမွ်ာ္ေနတာနဲ႔ုကို ကိုယ့္ၾကမၼာကို္ယ္ ဆုံးျဖတ္ခြင့္နဲ႔ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္ပတ္သက္ရမယ္ဆုိတာကို နားမလည္ဘဲေနလို႔ရွိရင္ တစ္ခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ျပန္ျဖစ္သြားမွာပဲ။ အာဏာရွင္စနစ္က ျပန္ေပၚလာမွာပဲ။ ကိုယ္ကမယူရင္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူက ယူသြား မွာပဲ။ ဒီလုိေတြမျဖစ္ေအာင္လူေတြက ပညာတတ္မွရမယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္  သတင္းစာဖတ္ရမယ္။ ေ၀ဖန္ႏိုင္တဲ့ ဦးေႏွာက္ရွိရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ရမယ္။ မဲရုံေတြကို သြားခ်င္တဲ့စိတ္ရွိရမယ္။ ငါတို႔မဟာ မဲျပားတစ္ျပားတုိင္း တစ္ျပားတုိင္း တန္ဖုိးရွိတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ၊ ဥေဒျပဳေရးအာဏာနဲ႔ တရားစီရင္ေရးအာဏာေတြဟာ မဲျပားတုိင္းမွာ ပါတယ္ဆုိတာ ခံစားနားလည္ရမယ္။ ျပီးျပီးေရာသြားထည့္လို႔ရွိရင္ ကုိယ္႔ရဲ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ခြင့္ေတြ ဆုံးရႈံးသြားမယ္။ အဲ့ဒီလူဟာ ေကာင္းရဲ့လား၊ ဒီပါတီေတာ္ရဲ့လား။ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးလုိ႔ရွိရင္ ငါတို႔ကို ညာေနမွာလား။ သူ႔ကုိ အားကုိးရမွာ လား။ ဆုိတာေတြကို ျပန္လွန္သုံးသပ္ျပီးေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္မဲေပးမွသာ ကိုယ့္မဲကို ကိုယ္ရမယ္။ အဲ့ဒိလုိမဟုတ္ရင္ ကိုယ့္မဲကုိ အုပ္ခ်ဳပ္သူက ယူသြားလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါ ဒီမုိကေရစီရဲ့လုိအပ္တဲ့ အခ်င္းအရာေတြပဲ။

ခုလိုေျဖၾကားေပးတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအင္အားစုပါတီဥကၠဌ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။