အဖြားကို ဓါးျပတိုက္သလို မေျပာပါနဲ႔
February 5, 2013
http://www.hotnewsweekly.com/
ျပည္သူတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အဘြားအေနနဲ႔ နာက်ည္းမ်က္ ရည္က်ခဲ့တာကုိသိရင္ အတိတ္
မွာျဖစ္ခဲ့သလုိ မျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူေတြကို အကာအကြယ္ ေပးဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ
သိေအာင္ ေျပာရျခင္းျဖစ္တယ္ဟု ဆုိလာ သည့္ လယ္အသိမ္းခံ လယ္သူမ အဘြား
ေဒၚစန္းရီႏွင့္ေတြ႕ဆံု။
ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး၊ ေတာင္ ငူခ႐ိုင္၊ ေက်ာက္ႀကီး၊ ၿမိဳ႕မအုပ္စု ရွိ
အသိမ္းခံထားရေသာ ကြင္း အမွတ္(၉၅)ဦးပုိင္အမွတ္ (၁၁၁/၁) ေျမ(၂၅)ဧကခန္႔အား
ကာယကံရွင္မိသားစုမ်ားမွ ျပန္ လည္အသနားခံ ေတာင္းဆုိသြား မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
သိရပါသည္။
အဆုိပါအသိမ္းခံထားရ ေသာ ေျမသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလက္ထက္ မွ
စ၍ လုပ္ကုိင္ခဲ့ရာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒု.၀.တ (ႏုိင္ငံေတာ္ၿငိမ္ ၀ပ္ပိျပားမႈ
တည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕)လက္ထက္တြင္ လယ္ေျမ သိမ္းမိန္႔ထြက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ေျမ
သိမ္းအမိန္႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရ.၀.တသို႔ သြားေရာက္စံုစမ္း ရာတြင္ “လယ္သမားသည္
လယ္ေျမကို လုပ္ပုိင္ခြင့္သာရွိ ေၾကာင္း၊ လယ္ယာေျမကုိ ႏုိင္ငံ
ေတာ္ကပုိင္ေၾကာင္း”၎ သိမ္းယူ ျခင္းကိစၥသည္ ၿမိဳ႕ေျမတုိးခ်ဲ႕ရန္ အတြက္
သိမ္းယူေၾကာင္း အမိန္႔ အျပင္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခြင့္
အေရးဆုိခြင့္မရွိေၾကာင္း ကာယ ကံရွင္မိသားစုမ်ားက ဆုိလာပါ သည္။
၎လယ္ေျမေပၚတြင္ ေျမကြက္မ်ား အကြက္႐ိုက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္
ခဲ့ေၾကာင္း ထပ္မံ၍ ေျပာပါ သည္။ အသက္ (၈၆) ႏွစ္ရွိ အဘြားေဒၚစန္းရီက
“အေမႀကီး တုိ႔ ဘုိးဘြားလက္ထက္ကတည္း က ဓားမဦးခ်လုပ္စားခဲ့တဲ့ လယ္ ယာ ၃၃
ဧကရွိတယ္။ အဲဒီတုန္း က မ.၀.တကေန အဘြားတုိ႔ မိသားစုကုိ ခဏခဏေခၚယူၿပီး
စစ္ေဆးတယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က လယ္သိမ္းဖုိ႔ လက္မွတ္ထုိးခုိင္း တယ္။
ဘာေတြေရးထားတယ္ ဆုိတာ မသိဘူး။ စာရြက္အလြတ္ မွာ အဘြားကို ထုိးခုိင္းတာေတာ့
သိလုိက္ရတယ္။ အဘြားကိုေနဖုိ႔ ဆုိၿပီး ၃ ဧက ျပန္ေပးပါတယ္။ အဲဒီေျမကုိလည္း
“ဘုိးဘြားပုိင္ေျမ လုိ႔ မမွတ္ေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကပိုင္ တယ္။
အခ်ိန္မေရြးသိမ္းမယ္””လုိ႔ ေျပာျပန္တယ္။ အဘြားကလည္း မခံႏုိင္လုိ႔
ကၽြန္မတုိ႔ကို ဓားျမ တုိက္သလုိ မေျပာပါနဲ႔ ေအးေအး ေဆးေဆးေျပာပါ။
ထဘီလုိခ်င္ ရင္ ထဘီခၽြတ္ေပးပါမယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ဆုိၿပီး အဘြားကုိ
ေက်ာက္ႀကီးရဲစခန္း အခ်ဳပ္ခန္း မွာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အဘြားကို မ.၀.တ႐ုံးကို ျပန္ထုတ္ၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔စကားေတြ
အထက္ကုိ တင္ျပရင္ ဒီထက္ပုိနစ္နာမယ္။ မနာခ်င္ရင္ အခုေပးထားတဲ့ေျမ ၃ ဧက
ျပန္သိမ္းတာကို လက္ မွတ္ထုိးလာပါတဲ့။ အဘြားတုိ႔ မိသားစုမွာ
မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ ပါပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ အဘြားအိမ္ ေရွ႕ကုိ
တပ္စိပ္တစ္စိပ္ေရာက္ လာၿပီး ၀ုိင္းတယ္။ အဘြားကို လည္း စစ္ေၾကာေရးစခန္းကို
စာ ပုိ႔ခံရတယ္။ အဘြားမိသားစုမွာ ၿမိဳ႕ျပင္မထြက္ရအမိန္႔ အထုတ္ခံ ထားရတယ္။
အဘြား (၁၅)ရက္ ၾကာေတာ့ ခလရ(၆၀)တပ္ရင္း မွဴးက သနားပါတယ္။ အရာရွိ
လုိင္းခန္းအလြတ္မွာ ထားပါဆုိလုိ႔ အဲဒီမွာ (၃)လအက်ဥ္းဘ၀နဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္။
ေတာင္ပုိင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တုိင္းမွဴး ေက်ာက္ႀကီး ကုိေရာက္လာၿပီး
အဘြားကို မ၀တ႐ုံးကိုေခၚၿပီး ခ်က္ခ်င္း လႊတ္ေပးတယ္။ အဲဒီမွာလည္း
ဒုတိယအသိမ္းခံရတဲ့ေျမ(၃)ဧက ႏွင့္ပတ္သက္၍ တုိင္းမွဴးက ေမးရင္
လွဴေၾကာင္းအေျပာခိုင္း တယ္။ ဒါေတြကို အဘြားႏွင့္ အဘြားရဲ႕
မိသားစုေတြဘ၀လုိ တုိင္းျပည္မွာ မခံရေအာင္ ေျပာ ခ်င္လုိ႔ပါ။ မိသားစုဘ၀
ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ခံရတဲ့ဘ၀ကိုလည္း ျပန္သူ ေတြမခံစားေစခ်င္ဘူး။ အႏုိင္
ထက္ျပဳတာေတြ အဓမၼလုပ္တာ ေတြ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးတာေတြဟာ အဘြားလုိခံခဲ့ရတဲ့
ျပည္သူေတြ အတြက္ လူထုရဲ႕ ခါးသီးခံခက္ နာက်ည္းခ်က္ေတြပဲဆုိတာတာ၀န္
ရွိသူေတြသိေအာင္ ေျပာခ်င္လုိ႔ ပါ။ ယေန႔သြားေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ စနစ္အတြက္
ဒီဟာေတြ သင္ခန္းစာရဖုိ႔ ပိုၿပီးေျဖာင့္ျဖဴး မယ္လုိ႔ ယူဆလုိ႔ေျပာတာပါဟု
ေျပာျပပါသည္။
စုိး၀င္းႏုိင္
February 5, 2013
http://www.hotnewsweekly.com/
ျပည္သူတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အဘြားအေနနဲ႔ နာက်ည္းမ်က္ ရည္က်ခဲ့တာကုိသိရင္ အတိတ္
မွာျဖစ္ခဲ့သလုိ မျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူေတြကို အကာအကြယ္ ေပးဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ
သိေအာင္ ေျပာရျခင္းျဖစ္တယ္ဟု ဆုိလာ သည့္ လယ္အသိမ္းခံ လယ္သူမ အဘြား
ေဒၚစန္းရီႏွင့္ေတြ႕ဆံု။
ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး၊ ေတာင္ ငူခ႐ိုင္၊ ေက်ာက္ႀကီး၊ ၿမိဳ႕မအုပ္စု ရွိ
အသိမ္းခံထားရေသာ ကြင္း အမွတ္(၉၅)ဦးပုိင္အမွတ္ (၁၁၁/၁) ေျမ(၂၅)ဧကခန္႔အား
ကာယကံရွင္မိသားစုမ်ားမွ ျပန္ လည္အသနားခံ ေတာင္းဆုိသြား မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
သိရပါသည္။
အဆုိပါအသိမ္းခံထားရ ေသာ ေျမသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလက္ထက္ မွ
စ၍ လုပ္ကုိင္ခဲ့ရာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒု.၀.တ (ႏုိင္ငံေတာ္ၿငိမ္ ၀ပ္ပိျပားမႈ
တည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕)လက္ထက္တြင္ လယ္ေျမ သိမ္းမိန္႔ထြက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ေျမ
သိမ္းအမိန္႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရ.၀.တသို႔ သြားေရာက္စံုစမ္း ရာတြင္ “လယ္သမားသည္
လယ္ေျမကို လုပ္ပုိင္ခြင့္သာရွိ ေၾကာင္း၊ လယ္ယာေျမကုိ ႏုိင္ငံ
ေတာ္ကပုိင္ေၾကာင္း”၎ သိမ္းယူ ျခင္းကိစၥသည္ ၿမိဳ႕ေျမတုိးခ်ဲ႕ရန္ အတြက္
သိမ္းယူေၾကာင္း အမိန္႔ အျပင္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခြင့္
အေရးဆုိခြင့္မရွိေၾကာင္း ကာယ ကံရွင္မိသားစုမ်ားက ဆုိလာပါ သည္။
၎လယ္ေျမေပၚတြင္ ေျမကြက္မ်ား အကြက္႐ိုက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္
ခဲ့ေၾကာင္း ထပ္မံ၍ ေျပာပါ သည္။ အသက္ (၈၆) ႏွစ္ရွိ အဘြားေဒၚစန္းရီက
“အေမႀကီး တုိ႔ ဘုိးဘြားလက္ထက္ကတည္း က ဓားမဦးခ်လုပ္စားခဲ့တဲ့ လယ္ ယာ ၃၃
ဧကရွိတယ္။ အဲဒီတုန္း က မ.၀.တကေန အဘြားတုိ႔ မိသားစုကုိ ခဏခဏေခၚယူၿပီး
စစ္ေဆးတယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က လယ္သိမ္းဖုိ႔ လက္မွတ္ထုိးခုိင္း တယ္။
ဘာေတြေရးထားတယ္ ဆုိတာ မသိဘူး။ စာရြက္အလြတ္ မွာ အဘြားကို ထုိးခုိင္းတာေတာ့
သိလုိက္ရတယ္။ အဘြားကိုေနဖုိ႔ ဆုိၿပီး ၃ ဧက ျပန္ေပးပါတယ္။ အဲဒီေျမကုိလည္း
“ဘုိးဘြားပုိင္ေျမ လုိ႔ မမွတ္ေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကပိုင္ တယ္။
အခ်ိန္မေရြးသိမ္းမယ္””လုိ႔ ေျပာျပန္တယ္။ အဘြားကလည္း မခံႏုိင္လုိ႔
ကၽြန္မတုိ႔ကို ဓားျမ တုိက္သလုိ မေျပာပါနဲ႔ ေအးေအး ေဆးေဆးေျပာပါ။
ထဘီလုိခ်င္ ရင္ ထဘီခၽြတ္ေပးပါမယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ဆုိၿပီး အဘြားကုိ
ေက်ာက္ႀကီးရဲစခန္း အခ်ဳပ္ခန္း မွာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အဘြားကို မ.၀.တ႐ုံးကို ျပန္ထုတ္ၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔စကားေတြ
အထက္ကုိ တင္ျပရင္ ဒီထက္ပုိနစ္နာမယ္။ မနာခ်င္ရင္ အခုေပးထားတဲ့ေျမ ၃ ဧက
ျပန္သိမ္းတာကို လက္ မွတ္ထုိးလာပါတဲ့။ အဘြားတုိ႔ မိသားစုမွာ
မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ ပါပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ အဘြားအိမ္ ေရွ႕ကုိ
တပ္စိပ္တစ္စိပ္ေရာက္ လာၿပီး ၀ုိင္းတယ္။ အဘြားကို လည္း စစ္ေၾကာေရးစခန္းကို
စာ ပုိ႔ခံရတယ္။ အဘြားမိသားစုမွာ ၿမိဳ႕ျပင္မထြက္ရအမိန္႔ အထုတ္ခံ ထားရတယ္။
အဘြား (၁၅)ရက္ ၾကာေတာ့ ခလရ(၆၀)တပ္ရင္း မွဴးက သနားပါတယ္။ အရာရွိ
လုိင္းခန္းအလြတ္မွာ ထားပါဆုိလုိ႔ အဲဒီမွာ (၃)လအက်ဥ္းဘ၀နဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္။
ေတာင္ပုိင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တုိင္းမွဴး ေက်ာက္ႀကီး ကုိေရာက္လာၿပီး
အဘြားကို မ၀တ႐ုံးကိုေခၚၿပီး ခ်က္ခ်င္း လႊတ္ေပးတယ္။ အဲဒီမွာလည္း
ဒုတိယအသိမ္းခံရတဲ့ေျမ(၃)ဧက ႏွင့္ပတ္သက္၍ တုိင္းမွဴးက ေမးရင္
လွဴေၾကာင္းအေျပာခိုင္း တယ္။ ဒါေတြကို အဘြားႏွင့္ အဘြားရဲ႕
မိသားစုေတြဘ၀လုိ တုိင္းျပည္မွာ မခံရေအာင္ ေျပာ ခ်င္လုိ႔ပါ။ မိသားစုဘ၀
ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ခံရတဲ့ဘ၀ကိုလည္း ျပန္သူ ေတြမခံစားေစခ်င္ဘူး။ အႏုိင္
ထက္ျပဳတာေတြ အဓမၼလုပ္တာ ေတြ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးတာေတြဟာ အဘြားလုိခံခဲ့ရတဲ့
ျပည္သူေတြ အတြက္ လူထုရဲ႕ ခါးသီးခံခက္ နာက်ည္းခ်က္ေတြပဲဆုိတာတာ၀န္
ရွိသူေတြသိေအာင္ ေျပာခ်င္လုိ႔ ပါ။ ယေန႔သြားေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ စနစ္အတြက္
ဒီဟာေတြ သင္ခန္းစာရဖုိ႔ ပိုၿပီးေျဖာင့္ျဖဴး မယ္လုိ႔ ယူဆလုိ႔ေျပာတာပါဟု
ေျပာျပပါသည္။
စုိး၀င္းႏုိင္
No comments :
Post a Comment