မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ စိတ္အေထြေထြ
ျမနႏၵာဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၂၅
ေဆာင္းပါးရွင္-သင္းသင္းေသာ္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္။ မေတြ႕တာၾကာလို႔ ဟိုအေၾကာင္း ၊ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ၾကရင္း သူကေမးလာတယ္။ “ဟဲ့-နင္လက္မွတ္ထိုးမွာလား”တဲ့။ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္၊ အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိေမးေတာ့ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိဘူး။ “ဟိုဥပေဒေလ ။ လူမ်ဳိး ျခားကို မယူဖို႔”ဆိုတာ။ ၿပီးေတာ့ဆက္ေျပာေသးတယ္။“ ငါေတာ့သေဘာတူတယ္။ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းရင္ထိုးမွာ။ နင္လည္းထိုး၊ တကယ္လို႔ လက္မွတ္မထိုးရင္ နင္ကုလားမယားျဖစ္ခ်င္လို႔ပဲ”တဲ့။
ဘုရား၊ ဘုရား၊ ဖုန္းကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ၾကက္သီးေတြဖ်န္းဖ်န္းထလာတယ္။ သူဘာေတြဆက္ေျပာေနလည္း ကၽြန္မမသိေတာ့ဘူး။ ဒါ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္လား၊ အစြန္းေရာက္စိတ္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ယူသန္စိတ္လား။ ဘာကိုမွ ခြဲျခားမသိေတာ့ဘူး။
သံသယ
မံုရြာဘက္က အမ်ိဳးေတြေရာက္လာတယ္။ မိသားစုေတြ ၀ိုင္းထိုင္ၿပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ရြာအေၾကာင္းလည္း ေမးျဖစ္တယ္။ မံုရြာဘက္က သတင္းေတြၾကားတယ္။ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား။ ခုေကာ အေျခအေနက ဘယ္လိုရွိလဲ။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲမို႔လား။ ေမးခြန္းေတြ ဆက္တိုက္ေမးလိုက္တယ္။ ျပန္ေျဖတ့ဲစကားလံုးက“လူတိုင္းသံသယစိတ္ေတြနဲ႔တဲ့။ စိတ္ေအးလက္ေအး မေနရပါဘူး”တဲ့။
သံသယစိတ္ဟာ အရမ္းကို ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈမရွိ၊ မလံုမျခံဳစိတ္ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ေအးလက္ေအးမေနနိုင္တာ အျပစ္မဆိုသာပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ျမန္မာျပည္အနွံ႔အျပား ေနရာေဒသေတြမွာ ေကာလဟလေတြကလည္း ပ်ံ႕လြင့္လို႔ေနသကိုး။ ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ရတာလည္းမဟုတ္၊ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ျဖစ္တာလည္း မဟုတ္၊ ကိုယ့္ရပ္ရြာမွာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ။ ဟိုသတင္းဒီသတင္းေတြေၾကာင့္ စိတ္ေအးလက္ေအးမေနရ၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်ေနၾကရတာ ျဖစ္တတ္တာပါပဲ။
ဒီလိုျပသနာေတြ၊ ေကာလဟလေတြအျပင္ ေလာေလာလတ္လတ္ႀကီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနတာက လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းမယ့္ အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမိ်ဳးတိုင္းက ဘာသာေရးေဟ့ဆိုရင္ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံၾက။ “ေကာလဟာလေတြကလည္း ပ်ံံ႕ေနတာပဲ။ ေရတြင္းထဲမွာေဆးခပ္ထားလို႔တို႔၊ ေရခဲေခ်ာင္းမွာ ေဆးတို႔လိုက္လို႔ ကေလးနွစ္ေယာက္ေဆးရံုတင္လိုက္တာတို႔၊ လမ္းေဘးေသာက္ေရအိုးစင္ မွာ ဘာသာျခားေတြက ေဆးခပ္ထားတယ္တို႔နဲ႔ စံုေနတာပဲ။ အကုန္လံုးကလည္း ဒါေတြၾကားၿပီး ေၾကာက္လန္႔ေနၾကတယ္။ သံသယစိတ္ေတြကလည္း အျပည့္။ အမတို႔ဆီမွာ လမ္းေဘးေရအိုးစင္ ေရကိုမရွိဘူး။ ထည့္မယ့္သူကလည္း မထည့္ေတာ့သလို ေသာက္မယ့္သူလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အမတို႔ေတာင္ ေရအိုးစင္တည္ဖို႔ ၀ယ္ထားတဲ့ ေသာက္ေရအုိး အခုမတည္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။
“တစ္ခ်ဳိ႕၇ြာေတြမွာပိုဆိုးတယ္။ ကိုယ့္ျခံ၀င္းထဲက ေရတြင္းကို ေဆးလာခပ္ခံ၇မွာစိုးလို႔ ညဘက္ေစာင့္အိပ္တာတို႔၊ ေရတြင္းကို အ၀တ္ဖံုးထားတာတို႔ေတြေတာင္ လုပ္ၾကတာ။ ညေနဆိုရင္ ရြာသားေတြက ကင္းလွည့္ေနၾကၿပီ။ ဟိုအသံဒီအသံကလည္း စံုေနေတာ့ ရင္းနွီးတဲ့ သူေတြကိုေတာင္ သူ႔ကိုယ္မယံု၊ ကိုယ့္သူမယံု၊ ေၾကာက္စိတ္ေတြ၊ သံသယစိတ္ေတြနဲ႔ စိတ္ေအးရတယ္လို႔ကို မရွိေတာ့ပါဘူး”တဲ့။
ေအးခ်မ္းေနတဲ့ ရင္ထဲကို ဒီသံသယေတြနဲ႔ ဒီအေၾကာက္တရားေတြ ဘယ္သူရိုက္သြင္းေပးေနတာလဲ။ ပူေလာင္မႈေတြနဲ႔ မျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြကို ဘယ္သူထည့္သြင္းေပးလိုက္တာလဲ။ေကာလဟလေတြကို ဘယ္သူေဆာင္ၾကဥ္းလာတာလဲ။ မသီတာေထြး အမႈ၊ ရန္ကုန္-ေတာင္ကုတ္ အေ၀းေျပးကားေပၚမွာ ပါလာတဲ့မူဆလင္ ဆယ္ေယာက္ အသတ္ခံရတဲ့ကိစၥ၊ မိတၳီလာကိစၥ ၊ လားရႈိးကိစၥ၊ ....မ်ားျပားလွတဲ့ ကိစၥေတြက ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္..ဒါေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲကေတာ့ အခုအမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ကို အတည္ျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားလာေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြအေပၚ ပုခံုးေျပာင္း သြားျပန္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြက သားေကာင္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူေတြက အေရႊ႕ခံေနရတာလည္း။ ဆင္ကြက္ထဲ၀င္သြားတာလား။ ထြင္ကြက္ထဲ ၀င္သြားတာလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အခု လူတိုင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ သံသယေတြ၊ အေၾကာက္တရားေတြနဲ႔ ပ်ံ႕နွံ႕ တုန္လႈပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ မတည္ျငိမ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစဖို႔ အခြင့္ေကာင္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ အမုန္းတရားေတြကေတာ့ စြဲျမဲေနခဲ့ပါၿပီ။
လက္မွတ္ထိုးေကာက္ခံ
ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ကို အတည္ျပဳနုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဆီက ေထာက္ခံလက္မွတ္ေတြ ထိုးခိုင္းေနပါၿပီ။ မႏၱေလး ဘုရားႀကီးဘက္မွာဆိုရင္ ေလာ္စပီကာႀကီးဖြင့္၊ သီခ်င္းေတြဖြင့္ ခံုေတြခင္းၿပီး လက္မွတ္ထိုးေတြေကာက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခရီးေပါက္ေနပါၿပီ။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာေတာ့ ဒီေထာက္ခံလက္မွတ္ထိုးေတြကို ဆရာဒကာရင္းေတြကတဆင့္ စုေဆာင္းတယ္လို႔လည္းသိရတယ္။ မံုရြာ၊ ပုလဲၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ေက်းရြာေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေတြက တစ္ရြာလံုးကို ေက်ာင္းကိုလာဖို႔ဆင့္ေခၚၿပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းပါသတဲ့။
“ရြာဘက္က ဆရာေတာ္က သူတို႔ရဲ႕ ဒကာမေတြကို လက္မွတ္လိုက္ထိုးခိုင္းတယ္။ ဒကာ၊ ဒကာမတစ္ေယာက္စီက လက္မွတ္ တစ္ရာစီျပည့္ေအာင္ စုခိုင္းထားတယ္။ အမတို႔အိမ္ဘက္ေတြလည္း ရြာထဲက လူေတြကလက္မွတ္လာထိုးခိုင္းတယ္။ ဘာသာျခားကို မယူဖို႔တဲ့။ ကိုယ္လည္းယူမွမယူတာ ဘာမွဖတ္ၾကည့္မေနေတာ့ဘဲထိုးေပးလိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာက ဘာသာျခားေတြဆိုရင္ ေျပာင္းသြားၾကၿပီ။ ဘာသာျခားဆိုင္ေတြလည္း အေရာင္းေတြက်သြားတယ္။ အရမ္းကို သိသာတယ္”လို႔ အလည္လာတဲ့ မံုရြာေဆြမ်ိဳးေတြက တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း ေျပာျပၾကတယ္။
ဒီအမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုတာဟာ ကိုယ့္ဘာသာသာသနာနဲ႔ ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာ မိန္းခေလးေတြကို ကာကြယ္ေပးလို႔ ဒီဥပေဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြကို အင္မတန္ေထာက္ခံၿပီး ေက်းဇူးေတြလည္း တင္ေနၾကတယ္တဲ့။
နူးညံ့သူေတြ မုန္းၾကၿပီလား
တရားလာေဟာတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ တရားေတြကို နာၾက၊ ေခြေတြကို ၾကည့္ၾက၊ ေဒါသေတြထြက္၊ အမုန္းမီးေတြေတာက္၊ ခံျပင္းစိတ္ေတြ၀င္ၿပီး အပူေတြကိန္းေအာင္းကုန္ၾကတာကိုေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကပါၿပီ။
“အ၇င္တုန္းကေတာ့ တရားနာတယ္ဆိုတာ ရင္ထဲက အပူမီးေတာက္ေတြ ျငိမ္းေအးၿပီး စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ ေအးခ်မ္းသြားတာ။ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ ၊ ေမာဟေတြ အကုန္ျငိမ္းေအးသြားေလာက္ေအာင္ကို တရားေရေအးတိုက္ေကၽြးတယ္ေပါ့ေနာ္။ အခုေတာ့ လူေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အမုန္းေတြပြားလာတယ္။ ကံ၊ ကံ၏ အက်ဳိး၊ ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံ ကိုယ့္သာခံ၇မယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး။တကယ္က ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႕တဲ့ အရာ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္အိမ္က လူေတြေတာင္ ဟိုမုန္႔ဆိုမစားဘူး။ ဒီဆိုင္ဆို မ၀ယ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို ရင္မေအးစရာပါပဲ”လို႔ လည္း ၿမိဳ႕ခံ အခ်ဳိ႕က ေျပာၾကပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာက ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က ဘယ္ရြာသားကိုမွ လက္မွတ္မေကာက္ဘူး။ ၀င္လည္းမပါဘူးေလ။ ဒါကို ရြာကအခ်ိဳ႕လူေတြက ဆရာေတာ္ကို မေက်နပ္ဘူး။ တာ၀န္မေက်ဘူးလို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ရြာမွာဒီကိစၥနဲ႔ ဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳတဲ့သူ၊ မၾကည္ညိုတဲ့သူ ကြဲကုန္ၿပီ။ အခ်င္းခ်င္းေတြလည္း လက္မွတ္ထိုးမယ္ မထိုးဘူးနဲ႔ စိတ္၀မ္းေတြ ကြဲေနတယ္။
အေျခအေနကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ။ ရြာက လူေတြက အားရင္ ဒီတရားေခြေတြကိုပဲ စပီကာနဲ႔ အၿပိဳင္္ဖြင့္ထားတာ။ အားေနလည္း ဒီအေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနတယ္။ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္ေနၾကသလိုပဲ။ ေခြေတြၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြထြက္နဲ႔ အမုန္းေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုစိုးတယ္”လို႔လည္း ကိုယ္လက္လွမ္းမီတဲ့ ရြာကမိတ္ေဆြေတြကို ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ျပန္ေျဖခဲ့တဲ့ စကားပါ။
သက္ေရာက္မႈတိုင္း ေကာင္းပါ့မလား
အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေပၚေပါက္ေရး လႈပ္ရွားမႈကေတာ့ တဟုန္ထိုးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘယ္လိုပဲေတြးေတြ ၊ ဘယ္လိုပဲေမးေမး အေျဖကေတာ့ ေပၚမလာပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမိန္းခေလးေတြဟာ တကယ္ပဲ ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားမွ ၊ တားျမစ္ထားမွ၊ ေဘာင္ခတ္ကန္႔သတ္ထားမွ ရမယ့္သူေတြလား။ ဒီေလာက္ထိ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ကို မေစာင့္ထိန္းနုိင္ေတာ့တဲ့သူေတြျဖစ္သြားလို႔လား။ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းေက်ာင္းရေလာက္ေအာင္ထိ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလးေတြက ဘာသာျခားေတြကို ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ယူထားသလဲဆိုတဲ့ စစ္တမ္းအေသးစိတ္ေတြေကာ ေကာက္ထားလို႔လား။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ မိသားစု အစုတစ္ရာမွာ ဘာသာျခားကို ယူတဲ့သူ တစ္ေယာက္မရွိပါဘူး။အျခားဘာသာ၀င္ေတြက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကို ဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ။ ကိုယ့္သိကၡာကိုယ္မေစာင့္စည္းၾကလို႔ ဒီလိုဥပေဒထုတ္ခံ၇တာေပါ့လို႔မ်ားေတြးၿပီးဟားၾကေလမလား။ ဒီလိုသာဆိုရင္ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ မိဘေတြကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္သမီးပ်ိဳေတြကို မသြန္သင္နုိင္လို႔၊ မဆံုးမနုိင္ မထိန္းေက်ာင္းနုိင္ေတာ့လို႔ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြက ၀င္ပါၿပီး ထိန္းေက်ာင္းေပးေန၇တာမ်ိဳးမ်ား သက္ေရာက္သြားေလမလား။
ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းေတြးေတာရင္း ဒီအေၾကာင္းအ၇ာေတြကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပဖို႔ ၿမိဳ႕ထဲက ဆရာ့ထံကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဆရာ့ဆီမွာ ေျပာျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ဆရာေတြ၊ ၿမိဳ႕ခံေတြ ဘယ္လိုသံုးသပ္ၾကလဲ။ ဘယ္လိုေတြးလည္းဆိုတာကိုလည္း လက္လွမ္းမီသေလာက္လိုက္ေမးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
“ဗုဒၶဘာသာတရားဆိုတာက ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားပါ။ နည္းနည္းေတာ့လြဲေနတယ္။ ေျပာျပန္ရင္လည္း ဆန္႔က်င္သလိုျဖစ္သြားဦးမယ္။ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဒါေတြကို မလုပ္ေစခ်င္ေသးဘူး။ အခုက ရႈပ္ေထြးေနတဲ့အခ်ိန္ေလ။ မျငိမ္းခ်မ္းၾကဘူး။ အခြင့္အခါကို ေစာင့္ေနတဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီအခြင့္အေရးကို ရဖို႔ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးေနသလားဆိုတာလည္း မခန္႔မွန္းနုိင္ဘူးေလ။
အခု ဘာသာျခားနဲ႔ပိုျဖစ္လာတာ။စိတ္ေတြကို အရမ္းကို လႈ႔ံေဆာ္လိုက္သိုျဖစ္ေနတယ္။ ကေလးေတြရင္ထဲမွာေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားေဟာတာက ဒီလိုႀကီးေစာင့္ရမယ္္လို႔ ေဟာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုက ေရာေထြးေနတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က သံသယေတြနဲ႔ေလ။ သူတို႔ကလည္းေၾကာက္ေနၾကတယ္။ ဒီတိုင္းကေတာ့ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ဖို႔ိုတာ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နုိင္ေတာ့မွာလဲ။ ”လို႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ခံ အခ်ိဳ႕ကလည္း သံုးသပ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။
“ဘုရားရွင္ရွိစဥ္ကေတာင္ ဘုရားက ဒိဌိေက်ာင္းကို သြားတာပါပဲ။ဘုရားေက်ာင္းေဘးမွာလည္း ဒိဌိေက်ာင္းေတြရွိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာက စည္းရံုးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ စည္းလည္းမစည္းရံုးရဘူး။ ဘုရားကိုယ္တိုင္ကိုယ္က ယံုၾကည္ရင္ကိုးကြယ္ေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာမိဘက ေမြးလို႔ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရမယ္လို႔ မေျပာဘူး။ ကိုယ္တိုင္ယံုၾကည္မွ လက္ခံ၊ ကိုယ္တိုင္က်င့္ပဲ။ ”လို႔လည္း လူႀကီးသူမေတြက ေျပာျပပါတယ္။
ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲ
ကိုယ့္လက္ထဲကို လက္မွတ္ထိုးတဲ့ စာရြက္မ်ားေရာက္လာခဲ့ရင္ လာလုပ္ရမလဲ။ လက္မွတ္ထိုးမွာလား။ မထိုးဘူးလား။ ဘယ္သူေတြက ေထာက္ခံၿပီး ၊ ဘယ္သူေတြက ကန္႔ကြက္ၾကပါသလဲ။ ေထာက္ခံသူေတြကေကာ ဘယ္လိုလူေတြျဖစ္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ေထာက္ခံၾကပါသလဲ။ ကန္႔ကြက္ၾကသူေတြကေကာ ဘယ္လိုလူေတြျဖစ္ၿပီး ဘာ့ေၾကာင့္ကန္႔ကြက္ၾကပါသလဲ။
တစ္အိမ္တက္ဆင္း လက္မွတ္လိုက္ထိုးခိုင္းတာမ်ိဳးနဲ႔ မၾကံဳေတြ႔ပါေစနဲ႔လို႔ေတာ့ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လက္မွတ္မထိုးေပးဘူးလို႔ ေျပာရင္ သူငယ္ခ်င္းေျပာသလို ဘာသာျခားမယားျဖစ္ခ်င္ေနလို႔လို႔ ေအာ္ေတာ္မစ္တစ္ စာရင္းသြင္းခံရမယ္။ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ျပန္ရင္လည္း ကိုယ္ေတြ သိကၡာမရွိ၊ အက်င့္ပ်က္၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို မေစာင့္ထိန္း၊ ဘာသာတရားကို လ်စ္လွ်ဴရႈတဲ့ မိဘဆိုဆံုးမလို႔ မရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ျပန္ဦးမယ္။
ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အေတြးကေတာ့ ဒီလိုလြတ္လပ္ပြင့္လင္းလာတဲ့ ေခတ္၊ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ထိပါးတယ္လို႔ ခံစားရတဲ့ ဘယ္လိုဥပေဒမ်ိဳး ဘယ္လိုအမိန္႔မ်ိဳးကို မွ ေဘာင္ခတ္မခံခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္လိုလူေတြ ဘယ္လိုေတြးမွန္းမသိေပမယ့္ ကိုယ့္ဆီလက္မွတ္ထိုးစာရြက္ေရာက္လာခဲ့ရင္ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္အတြက္ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိပါးေစာ္ကားၾကဦးမွာလား ဆိုတဲ့အေတြးကို ေတြးေနၾကတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးက်န္ေနပါေသးတယ္။
No comments :
Post a Comment