Burma's Broken Education System Under the Military Rule

 

(ၿမတ္စုိး)
၈.၂၄.၂၀၁၄

" တုိင္းၿပည္တၿပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ဟာ အဲဒီႏုိင္ငံရွိ အုပ္စုိးသူ အစုိးရေတြ က တုိင္းၿပည္ရဲ႕ လူထု ပညာေရး အေပၚ ဘယ္ေလာက္ထိ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ၊ တန္ဘုိးထားတက္မႈ အေပၚ မႈတည္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမွာ အုပ္စုိးသူ အစုိးရ ဟာ အာဏာ တည္ၿမဲေရး အတြက္ ပညာရွင္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ ၿဖစ္လာၾကမဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ကုိ ရန္သူလုိ ၿပဳမႈဆက္ဆံေနရင္ေတာ့ အဲဒီႏုိင္ငံဟာ အနာဂတ္မွာ အထီးက်န္ၿပီး ဖြံ့ၿဖိဳးမွု ေနာက္က် က်န္ရစ္ေနမွာပါပဲ။"

လူငယ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ စာသင္ခန္းေတြ ကုိ ေက်ာခုိင္း၊ ပညာေရးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရသလဲ?

ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဆယ္တန္းေအာင္ဖုိ႔ ခက္တယ္ဆုိတဲ့ စကား လူတုိင္းၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ ရာခုိင္ႏွုန္းဟာလည္း အင္မတန္မွ နည္းပါးခဲ့ၾကတာ ပညာေရး ကုိ စိတ္၀င္စားသူတုိင္းသတိထားမိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဘာေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ စာသင္ခန္း ကုိ ေက်ာခုိင္းသြားၾကရသလဲဆုိတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရင္း ကုိေတာ့ သတိမၿပဳမိပဲၿဖစ္ေနတယ္။

တကယ္ေတာ့ အထက္တန္းပညာေရးဟာ တကယ္ေတာ့ မခက္ခဲပါဘူး။ ခက္ခဲေနတာ က အထက္တန္း ပညာေရး ကုိ ေအာင္ၿမင္လာမည့္သူေတြ အတြက္ အဆင့္မီွတဲ့၊ ေခတ္မွီတဲ့ စာသင္ခန္းေတြ၊ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းၾကီးေတြ လုံေလာက္မႈမရွိတဲ့ ၿပႆ နာပါ။

ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္စဥ္ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ေအာင္လာၾကမဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ စာသင္ခန္း၊ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ လုံေလာက္မႈမရွိသလုိ၊ စစ္အစုိးရ အဆက္ဆက္တုိင္းကလည္း ပညာေရး အေပၚ လုံေလာက္တဲ့ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ေငြေၾကးသုံးစြဲမႈေတြ မၿပဳလုပ္ၾကဘူး။

အာဏာရွင္ေဟာင္းၾကီး ဦးေန၀င္း ေခတ္မွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ကုိ ရန္သူလုိဆက္ဆံၿပီး၊ အဆင့္ၿမင့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြ၊ စာသင္ခန္းေတြ လုံေလာက္စြာ မေဆာက္ေပးခဲ့ဘူး။ ေနာက္တက္လာတဲ့ အာဏာရွင္ သန္းေရႊေခတ္မွာလည္း စစ္ကြ်န္ၿပဳ ပညာေရး ကုိ သာ စစ္တပ္အတြက္သာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ၿပီး၊ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ပစ္ၿခင္း၊ တကၠသုိလ္ ေတြ ၿမိဳ႔ၿပင္ ကုိ ပုိ႔ၿခင္းေတြၿပဳလုပ္ခဲ့တယ္။

ဒီလုပ္ရပ္ေတြ ဟာ ၿမန္မာလူငယ္ေတြ ႏွင့္ လူငယ္ေတြ ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ အေပၚ က်ဴး လြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈၾကီး အၿဖစ္ ၿမန္မာ့ သမုိင္းမွာ မွတ္တမ္း အၿဖစ္ တင္ရွိေနလိမ့္မယ္။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ပညာေရးဌာန က ထုတ္ၿပန္တဲ့ အခ်က္အလက္မွာ ၂၀၀၆-၂၀၀၇ ပညာသင္ ခုႏွစ္ မွာ အထက္တန္းပညာ သင္ၾကားေနသူ ၆၃၈ ၄၀၂ ေယာက္ရွိတယ္။
၂၀၀၆-၂၀၀၇ ပညာေရးစနစ္သစ္မွာ ဆယ္တန္း ေၿဖဆုိသူ ၄၈၄၆၀၅ ေယာက္ အနက္ ေအာင္ၿမင္သူ ၁၃၁၆၇၁ ေယာက္ရွိခဲ့လုိ႔ ၂၇.၁၇ ရာခုိင္ႏွုန္းသာရွိခဲ့တယ္။

၁၉၈၅-၁၉၈၆ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ေၿဖဆုိသူ ၃၄၅၇၅၀ ေယာက္ အနက္ ေအာင္ၿမင္သူ ၉၄၉၄၄ ေယာက္ရွိခဲ့လုိ႔ ၂၇.၄၆ ရာခုိင္ႏွုန္းသာရွိခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္အလက္ ကုိ ၾကည့္ၿခင္းအားၿဖင့္ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ ၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ဟာ အရည္အခ်င္းေရာ၊ အရည္အတြက္ပါ ဘာမွ သိသိသာသာ ထူးၿခားမႈမရွိဘူးဆုိတာ ေပၚလႊင္ထင္ရွားေနတယ္။

လူဦးေရ နဲ႔ ႏွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိလွ်င္ လူဦးေရ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ အထက္တန္းပညာေရး ကုိ ေၿဇဆုိသူနဲ႔ ေအာင္ၿမင္သူဟာ ၁ ရာခုိင္ႏွဳန္းမရွိၿဖစ္ေနတယ္။

၁၉၈၅-၁၉၈၆ ပညာသင္ႏွစ္မွာ တကၠသုိလ္၀င္ခြင့္ ( University) ေလ်ွာက္သူ ၁၉၂၈၁ ေယာက္၊ အသက္ေမြး နွင့္ အတက္ ပညာေရး ( Professional) ေလွ်ာက္ခဲ့သူ ၃၉၀၅ ေယာက္ ၊ ၂၀၀၆-၂၀၀၇ ပညာေရးစနစ္သစ္မွာ တကၠသုိလ္၀င္ခြင့္ ( University ) ေလ်ွာက္သူ ၆၅၁၇၇ ေယာက္ ၊ ( Professional) ၂၀၆၉၀ ေယာက္ ရွိတယ္။

(၂၀၀၆- Department of Population က ထုတ္ၿပန္တဲ့ အခ်က္အလက္အရ အရ ရန္ကုန္မွာ လူဦးေရ ၆.၆ သန္း၊ မႏၱေလးမွာ ၇.၉ သန္း၊ ဧရာ၀တီတုိင္း မွာ ၇.၇ သန္း၊ စစ္ကုိင္းမွာ ၆.၁ သန္း၊ ပဲခူးမွာ ၅.ရ သန္း၊ ရွမ္းၿပည္မွာ ၅.၄ သန္း၊ မေကြးမွာ ၅.၃ သန္း ေနထုိင္ၾကတယ္။

သန္းခ်ီေနထုိင္တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ေတြ မွာ အဆင့္ၿမင့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြ၊ စာသင္ခန္းေတြ လုံေလာက္မႈမရွိၿဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ခ်က္ ရာခုိင္ႏွဳန္း နိမ့္ခ်  ၿပဳလုပ္ရာကေန လူငယ္ေတြ ပညာေရး စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရမႈေတြ၊ စာသင္ခန္းေတြကုိ ေက်ာခုိင္းမႈေတြနဲ႔ အဆုံးသတ္ ခဲ့ရေတာ့ တယ္။  ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ပညာေရး ကုိ ေက်ာခုိင္းသြားေလ၊ စစ္တပ္အတြက္  စစ္သားစုေဆာင္းေရးအတြက္ ပုိမုိလြယ္ကူတာမုိ႔ စစ္အစုိးရ ဆက္တုိင္း ပညာေရးအေပၚ
ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ၊ တန္ဘုိးထားတက္မႈ  နည္းလာ ေလၿဖစ္လာၾကေတာ့တာပါပဲ။

 
Ref: Myanmar Statistical Data 2007: EDUCATION
http://www.myanmararchives.com/myanmardata2007/17.htm