Myat Soe
ၿမန္မာလုိ ဖတ္ရွဳ႕ လုိလွ်င္ ဒီေနရာ ကို ႏွိပ္ၿပီး ၾကည္႔ ပါ။
Some economic watchers have been saying that ‘when Uncle Sam sneezes the whole world catches a cold’. And now as Uncle Sam finally catches a bad cold in the face of severe economic downturn, its investment and trading partners are scrambling to stop the deterioration of their own economy.
As early as May 2007, sharp increase in fuel prices forced many factories out of business, and many Blue collar workers in automobile and other manufacturing industries lost their jobs in the United States. In addition to escalating oil prices, sinking American dollar also led to a significant loss of investment in local industries, including travel businesses that depend on fuel oil. By September 2007, in Fort Wayne, Indiana is an alone, over twenty large manufacturing companies closed their doors and many workers lost their jobs.
Another sign of troubles appeared when oil producing countries such as Russia, Venezuela, and Iran began using petro dollars to influence international politics. Control of oil pipelines to Europe became a political game for Russia, and confident of its political prowess from oil wealth, Russia soon invaded Georgia, a new democracy. During the past few years, media outlets in Japan, Malaysia, and Thailand, have mainly focused on rapid economic rise of China and the rest of Asia, but ignored the United States.
As trade between EU and Asia steadily increased many financial analysts came to believe that the US economic crisis would not affect them. Just like other trading partners, Europeans ignored Uncle Sam’s worsening economic problems. As long as the price of Euro continued to climb against American dollar everyone was content to think of crisis in the US as a cyclical phenomenon. But when the US financial crisis began spinning out of control, and spreading panic among investors to a level not seen since the Great Depression; fallout from the US economic crisis swept across the globe like waves from a tsunami; thanks to the borderless world of people and culture in the age of globalization.
During recent stock market free falls, Russia and China even resorted to temporary halting of stock trades altogether. Economic trouble forced many factories in South Korea, China, India, Brazil, and Thailand, to be closed. Ireland which was doing well until now struggled to stabilize its banks. And Pakistan, with a large population had to ask for billion dollars emergency loan from International Monetary Fund. The IMF also put aside 30 billion dollars rescue package for financial institutions in Hungary, Ukraine, and Ireland. Japan agreed to contribute another 100 billion dollars to IMF, to help stabilize the world’s financial system.
World’s second largest economy, Japan, with one trillion dollar economy admitted last Sunday that it too now has officially entered recession, as did Germany last week. And Japan announced 105.8 billion dollars stimulus plan to prevent further economic deterioration. The United States government approved 700 billion dollars financial rescue bill and German Chancellor Angela Merkel signed twelve billion dollars rescue package in addition to fifty billion Euros stimulus plan. China also announced 586 billion dollars stimulus plan to shore up its own economy. And last Saturday, an emergency G-20 economic summit was convened in Washington, DC, to end the global credit crunch, and worldwide financial downturn.
Sadly, the impact of latest financial crisis will be quite severe on the people of Burma. First, there are millions of Burmese workers in Thailand, Singapore, Malaysia, India, China and Japan. And their livelihood will be greatly diminished by worldwide economic downturn. Cross border trade is already on the decline, and hard time of those families depending on Burmese workers will only get harder. Secondly, even temporary price decline from global slowdown will not benefit the people who are without social or economic safety net provided by their own government. The situation in Burma will be becoming more and more tense after each passing day.
Thirdly, price increase during global economic recovery will also be disastrous for the Burmese people as Burma exports cheap raw materials, and imports more expensive finished products, including toothpaste and soap. The majority of the people in the country are suffering. Finally, while Burmese currency continues to lose value and imports prices climb higher; Burmese people already burdened with unemployment, inflation, real estate and investment losses, on top of iron clad repression of the military junta, will suffer even more.
But while the world deals with economic tsunami, Burmese junta has been busy handing down sixty five years prison terms to brave political leaders and monks who protested against severe economic conditions and commodity price increases on behalf of their people in Burma last year. Unfortunately, as army generals continue to rule Burma without apparent legitimacy instead of working to solve economic and political crisis; only the scheme for 2010 forced elections under the guns is paramount in the mind of junta leaders. Instead of looking toward rapid economic adjustment and finding a solution to the country’s economic malaise, the regime is trying to escalate tension with opposition groups and civilian population.
Since an average Burmese will live only to fifty three year of age, by sentencing the activist leaders sixty five years in prison, military generals in Burma have mocked the world by openly brutalizing the people they have sworn to protect. Burma cannot wait another sixty five years to be free from the tyrannical power. Economic crisis can become a force for change as it almost did in 1988 in Burma. And during such crisis the world must make sure to stand with the people of Burma not with their oppressors.
(The writer is a former Central Executive Committee member of the All Burma Federation of Student Unions (1988) and currently serves as the Research Director of Justice for Human Rights in Burma. He graduated from Indiana University, and earned his MBA from Indiana Wesleyan University.)
-ၿမတ္စုိး-
ကမၻာ႔စီးပြားေရးေလာကမွာ စီးပြားေရးကြ်မ္းက်င္သူေတြ၊ ေလ႔လာသုံးသပ္သူေတြ ကမၻာ႔ စီးပြားေရး အေၿခ အေနနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ရည္ညႊန္း ေၿပာဆုိေလ႔ရွိတဲ႔ စကားတခု ရွိတယ္။ အန္ကယ္ဆမ္ နားေစး ေခ်ာင္း ဆုိးရင္၊ သတိထားၾကပါ။ အန္ကယ္ဆမ္လုိ႔ ေခၚဆုိတဲ႔ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အေၿခအေန အေပၚမႈတည္ၿပီး၊ အၿခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရး အေၿခအေနကုိ သတိေပးမႈေတြ၊ ရည္ညႊန္း သုံးသပ္ေၿပာဆုိမႈေတြရွိခဲ႔တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္..ၾကိဳက္သည္ၿဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ၿဖစ္ေစ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ ကမၻာမွာ စီးပြားေရး အင္အား အေတာင္႔တင္းဆုံး ႏုိင္ငံပါ။ အင္အား အေတာင္႔တင္းဆုံးေသာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရး ၿပသနာေတြရွိ ေနၿပီ။ တနည္းအားၿဖင္႔ အန္ကယ္ဆမ္ နားေစးေခ်ာင္းဆုိး လာၿပီဆုိရင္ စီးပြားေရးအရ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ၊ ကုန္သြယ္မႈ ရွိတဲ႔ အၿခားေသာ ႏုိင္ငံေတြဟာလည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုိသလုိ စီးပြားေရး ထိခုိက္မႈေတြ၊ အက်ပ္ အတည္းေတြကုိ တုိက္ရုိက္ ခံစားရတက္တယ္။
အန္ကယ္ဆမ္ နားေစးေခ်ာင္းဆုိး စခဲ႔တာ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ေမလ ကစခဲ႔တာပါ။ ေမာ္ေတာ္ကား လုပ္ငန္းေတြ နဲ႔ အၿခားေသာ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ဓာတ္ဆီေစ်းႏွဳန္းေတြ ၾကီးၿမွင္႔ ေနမႈေၾကာင္႔၊ စက္ရုံေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပိတ္ခဲ႔လုိ႔ ဘလူးေကာ္လာအလုပ္သမား(Blue-collar workers)ေတြ အလုပ္အကုိင္ ရွားပါးမႈ ေတြၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ ကြ်န္ေနာ္ ေနထုိင္တဲ႔ အင္ဒီယားနားၿပည္နယ္ ေဖာ႔၀ိန္ၿမိဳ႕ေလး မွာတင္ ကုမၸဏီ ၂၀ေက်ာ္က စက္ရုံေတြ ပိတ္ခဲ႔လုိ႔ စက္ရုံအလုပ္သမားေတြ အလုပ္လက္မဲ႔ ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ ဆီေစ်းတက္ၿပီး၊ အေမရိကန္ေဒၚလာ ေစ်းႏွဳန္း က်ဆင္းခဲ႔မႈေၾကာင္႔ ရင္ႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ ေတြဟာလည္း စတင္ က်ဆင္း လာခဲ႔တယ္။ ခရီးသြားလာမႈလုပ္ငန္းေတြ ဟာလည္း သိသိသာသာ က်ဆင္းခဲ႔ရၿပန္တယ္။ ဆုိလုိတာက၂၀၀၇ခုႏွစ္ ကစၿပီး အင္အားေတာင္႔တင္းတဲ႔ အေမရိကန္စီးပြားေရးဟာ သိသိ သာသာ က်ဆင္းေနခဲ႔တယ္။
ရုရွား၊ဗင္နီဇြဲလား၊အီရန္ အပါအ၀င္ တၿခားေရနံထုတ္လုပ္တဲ႔ အာရပ္ႏုိင္ငံေတြ ကေတာ႔ ေရနံေစ်း ထုိးတက္မႈ ေတြအေပၚ အခြင္႔ေကာင္းယူၿပီး၊ ႏုိင္ငံတကာ အေရးေတြမွာ ေရနံကုိ ႏုိင္ငံေရးဖဲခ်ပ္ သဖြယ္ အသုံးခ် လာ ၾကတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ရုရွားအစုိးရဟာ ဥေရာပကုိ ဆက္သြယ္ တင္ပုိ႔ေနတဲ႔ ေရနံပုိက္လုိင္းေတြကုိ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈ ၿပဳလုပ္ခဲ႔တယ္။ ပူတင္ရဲ႕ ရုရွား ကြန္ၿမဴနစ္အစုိးရ ဟာဒီမုိကေရစီက်င္႔သုံးေနတဲ႔ လြတ္လပ္ခါစ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏုိင္ငံကုိ အင္အား အလုံးအရင္း သုံးၿပီး က်ဴးေက်ာ္မႈၿပဳလုပ္ ခဲ႔တာကုိ ၾကည္႔ၿခင္းအားၿဖင္႔၊ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအရ တုိးတက္ေနမႈ အေပၚယုံၾကည္မႈေတြရွိေနတယ္ ဆုိတာကုိ ၿပသခဲ႔တယ္။ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြ ကလည္း ေဒၚလာေစ်းထုိးက်မႈ၊ ဥေရာပေငြေၾကး ထုိးတက္မႈ ေတြရွိခဲ႔တာေၾကာင္႔ အန္ကယ္ ဆမ္ နားေစးေခ်ာင္းဆုိး စေနတာကုိ သိပ္အေလးထားမႈမရွိခဲ႔ၾကပါဘူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ ရာသီလုိက္ ၿဖစ္တက္တဲ႔ စီးပြားေရးတုတ္ေကြးေရာဂါလုိ႔ဘဲ၊ စီးပြားေရးအရ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ၊ ကုန္သြယ္မႈ ရွိတဲ႔အၿခားေသာႏုိင္ငံေတြက သုံးသပ္ၾကတယ္။ မႏွစ္က ကြ်န္ေနာ္ ဂ်႔ပန္၊မေလးရွား၊ထုိင္းႏုိင္ငံ ေတြကုိ အလည္သြားခဲ႔တယ္။ အဲဒီႏုိင္ငံေတြရဲ႕ သတင္းစာေေတြ၊ ရုပ္ၿမင္သံၾကားသတင္း ေတြမွာ အန္ကယ္ဆမ္ တုတ္ေကြးေရာဂါထက္၊ တရုတ္ၿပည္စီးပြားေရး တုိးတက္ေနမႈသတင္းေတြ၊ အာရွစီးပြားေရး တုိးတက္ေနမႈ အေၿခအေနေတြ ကုိသာအေလးထား သုံးသပ္ေၿပာဆုိခဲ႔ၾကတယ္။ အၿခားကုန္သြယ္ဘက္ေတြ ၿဖစ္တဲ႔ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြနဲ႔ပုိမုိစီးပြားေရး ကုန္သြယ္ဆက္္ဆံမႈ ေတြၿပဳလုပ္ခဲ႔တာေၾကာင္႔၊ အန္ကယ္ဆမ္ တုတ္ေကြး ေရာဂါဟာ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံေတြကုိ ကူးစက္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ သတင္းစာေေတြ၊ ရုပ္ၿမင္သံၾကားေဆြးေႏြးမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နားေထာင္ခဲ႔ရတယ္။
ဒီႏွစ္မွာေတာ႔ အန္ကယ္ဆမ္ ရဲ႕ တုတ္ေကြးေရာဂါဟာ တေန႔ထက္ တေန႔ အေၿခအေနဆုိး လာတယ္။ အန္ကယ္ဆမ္ရဲ႕ ေရာဂါဟာ အသည္းအသန္ အေနအထားကုိ ေရာက္ရွိ လာလုိ႔ ခြဲစိတ္ခန္းထဲကုိ ေရာက္ရွိ လာခဲ႔ၿပီ။ ခံစားေနရတဲ႔ ေ၀ဒနာဟာ အခ်ိန္ၾကာၿမင္႔ လာတာနဲ႔အမွ်၊ အၿခားေရာဂါ ေတြပါရရွိလာၿပီး ကင္ဆာ ေရာဂါ တခုလုိ ၿဖစ္လာခဲ႔ရတယ္။ တနည္းအားၿဖင္႔ အိမ္ရာေစ်းကြက္၊ ဘ႑ာေရးေငြေၾကးေစ်းကြက္၊ ေငြေၾကး စံနစ္ေတြ၊ ရင္ႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈ ေစ်းကြက္ ဆုိင္ရာ အက်ပ္အတည္း ၿပသနာေတြကုိ ဆက္တုိက္ ရင္ဆုိင္လာရပါၿပီ။ ဒီလုိ အက်ပ္အတည္း ၿပသနာေတြဟာ လူ႔သက္တမ္းတခု (သုိ႔)ရာစုႏွစ္ တခုမွာ ရင္ဆုိင္ ၿဖစ္ေပၚတက္တဲ႔၊ ဆူနာမီ လုိ႔ တင္စားေခၚေ၀ၚတဲ႔ စီးပြားေရးကပ္ဆုိးၾကီးနဲ႔ အလာသ႑န္တူလာခဲ႔တယ္။
Globalizationလုိ႔ေခၚတဲ႔ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြနယ္ၿခားမဲ႔ ကူးလူး ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္း တည္ရွိေနထုိင္ေနတဲ႔ ယေန႔ ကမၻာၾကီးမွာလည္း၊ စီးပြားေရး ေတာင္႔တင္း တဲ႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဆူနာမီ စီးပြား ေရး ကပ္ဆုိးၾကီး ဂယက္က အခုအခါမွာ ႏုိင္ငံတကာကုိ ၿပန္႔ႏွံ႔ သြားေနပါၿပီ။ ရုရွား၊တရုတ္၊ အပါအ၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စေတာ႔ရွယ္ရာေရာင္း၀ယ္ တာေတြ ရပ္ဆုိင္းမႈေတြရွိခဲ႔တယ္။ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ဘရာဇီး၊ ထုိင္း၊ ေတာင္ကုိရီးယား၊ ေတြမွာ စက္ရုံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပိတ္ခဲ႔ရတယ္။ ဥေရာပမွာ စီးပြားေရး ေတာင္႔တင္းတ ဲ႔ႏုိင္ငံငယ္တခု ၿဖစ္တဲ႔ အုိင္ယာလန္မွာ ႏုိင္ငံကေဒ၀ါလီခံ ရမဲ႔အေနအထားကုိ ေရာက္ရွိခဲ႔တယ္။ လူဦးေရ ေပၚမ်ားတဲ႔ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံမွာေတာ႔ အစုိးရဟာ ႏုိင္ငံၿခားေငြ ၿပတ္လတ္သြားမႈေၾကာင္႔၊ (I.M.F)လုိ႔ေခၚတဲ႔ အၿပည္ၿပည္ဆုိင္ရာ ေငြေၾကးရံပုံေငြအဖြဲ႔က အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇.၆ဘီလီ ယံကုိ အေရးေပၚ ေခ်းငွားမႈ ၿပဳလုပ္ခဲ႔ရတယ္။ အၿပည္ၿပည္ဆုိင္ရာေငြေၾကးရံပုံေငြအဖြဲ႔ဟာ စီးပြားကပ္ဆုိးဂရက္ေၾကာင္႔၊ အက်ပ္အတည္းေတြ ရင္ဆုိင္ ေနရတဲ႔ ဟန္ေဂရီ၊ ယူကရိန္း၊ အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံ ေတြကုိ အေရးေပၚအကူအညီ ေဒၚလာဘီလီယံ ၃၀ကုိ ေထာက္ပံ႔ခဲ႔ရတယ္။ အၿပည္ၿပည္ဆုိင္ရာ ေငြေၾကးရံပုံေငြအဖြဲ႔ ကလည္း စီးပြား ကပ္ဆုိးဂရက္ေၾကာင္႔၊ အက်ပ္အတည္းေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ႔ ဆင္းရဲတဲ႔ႏုိင္ငံေတြကုိ ေငြေၾကးေခ်းငွား ကူညီေထာက္ပံ႔ႏုိင္ရန္၊ လုိေငြၿပႏုိင္တာမုိ႔ ဂ်ပန္အစုိးရက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀ ဘီလီယံ ေခ်းငွား ထည္႔၀င္ေပးခဲ႔ရတယ္။
ကမၻာ႔ ဒုတိယ စီးပြားေရး အင္အား အေတာင္႔အတင္းဆုံးၿဖစ္ၿပီး၊ ႏုိင္ငံၿခားအရံ ေငြ ၁ ထြီလီယံ ရွိတဲ႔ ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရး က်ဆင္းလာၿပီး၊ စီးပြားေရး ကပ္ဆုိးၾကီး က်ေရာက္ေနပါၿပီလုိ႔ တနဂၤေႏြေေန႔ ကဘဲ တရား၀င္ ထုတ္ေေဖာ္ေၿပာဆုိ လာခဲ႔သလုိ၊ ဂ်ာမာန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အန္ဂ် လာမာကယ္ ကလဲ သူမႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးကပ္ဆုိးၾကီး ဆုိက္ေနပါၿပီလုိ႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ က ေက်ညာခဲ႔တယ္။
ဒီလုိၿဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စီးပြားေရး ကပ္ဆုိးေရာဂါၾကီးကုိ ကုသဖုိ႔ အေမရိကန္ အစုိးရဟာ ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၇၀၀ကုိ အကုန္အက်ခံပါလိမ္႔မယ္။ ဗုဒၵဟူးေန႔ ကဘဲ တုိင္းၿပည္ဟာ စီးပြားေရး က်ဆင္းၿပီး၊ စီးပြားေရး ကပ္ဆုိးၾကီး က်ေနပါၿပီလုိ႔ တရား၀င္ ထုတ္ေေဖာ္ေၿပာဆုိခဲ႔တဲ႔ ဂ်ာမာန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အန္ဂ်လာမာကယ္ဟာ၊ သူမ အစုိးရအေနနဲ႔ ယူယုိေငြ ၁၂ ဘီလီယံေငြေၾကးေထာက္ ပံ႔မႈ ဆုိင္ရာအပါအ၀င္၊ယူယုိေငြ ၅၀ ဘီလီယံ ကုိသုံးၿပီး စီးပြားေရး က်ားကန္မႈ ေတြကုိၿပဳလုပ္ မယ္လုိ႔ တရား၀င္ ေက်ညာခဲ႔တယ္။ တရုတ္အစုိးရ ကေတာ႔ ေဒၚလာ ၅၈၆ ဘီလီယံ ကုိသုံးၿပီး ႀၿပည္တြင္းစီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းေတြကုိ က်ားကန္မႈေတြ ၿပဳလုပ္ သြားမည္လုိ႔ တရား၀င္ ေက်ညာထားတယ္။ ကမၻာ႔ ဒုတိယ စီးပြားေရးအင္အား အေတာင္႔အတင္းဆုံးၿဖစ္တဲ႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ ကေတာ႔ ေဒၚလာ ၁၀၅.၈ ဘီလီယံ ကုိသုံးၿပီး ၿပည္တြင္းစီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေတြကုိ က်ားကန္မႈေတြ ၿပဳလုပ္သြားမည္လုိ႔ တရား၀င္ ေက်ညာခဲ႔တယ္။ ဒီလုိ ႏုိင္ငံတကာမွာ ကမာၻလံုး ဆိုင္ရာ စီးပြားေရးကပ္ဆုိးၾကီး တခုအၿဖစ္ ေရာက္ရွိလာလုိ႔၊ စေနေန႔ ကဘဲ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ စက္မႈနဲ႔ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ ထိပ္သီးႏိုင္ငံ၂၀ တို႔ရဲ႕ အစည္းအေ၀းကုိ က်င္းပၿပီး၊ကမာၻလံုးဆိုင္ရာဘ႑ာေငြေၾကး အက်ပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ ႔ႏိုင္ငံတကာ စုေပါင္းၿပီး ညႇိႏိႈင္းမႈေတြကုိ ၿပဳလုပ္ခဲ႔ၾက တယ္။ စူနာမီ စီပြားေရး ကပ္ဆုိးၾကီး လုိ႔ေခၚတဲ႔ ကင္ဆာေရာဂါကုိ ေရာဂါကုသ ေပ်ာက္ကင္း ႏိုင္မည့္ ေဆးကို ရွာေဖြေနၾကတယ္။
စီးပြားေရး စူနာမီ လွဳိင္းလုံးၾကီး တကမၻာလုံးကုိ ရုိက္ခုိက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔၊ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း တက္လုိ႔ ေတာင္းဆုိမႈ ၿပဳခဲ႔သူေတြကုိ လက္ရွိ စစ္အုပ္စု ေခါင္း ေဆာင္ ေတြက ၆၅ႏွစ္ ေထာင္ခ်ခဲ႔တယ္။ ၿမန္မာၿပည္မွာ လူတေယာက္ ေတာင္ ၆၅ ႏွစ္ အသက္ ရွည္ဖုိ႔မလြယ္ကူတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဒီလုိ ၿပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခဲ႔တာကုိ ၾကည္႔ခ်င္းအားၿဖင္႔ လက္ရွိ န၀တ အာဏာရ စစ္အုပ္စုဟာ ကမၻာမွာ အႏွိဳင္မဲ႔ ၿဖစ္ေနတဲ႔ အာဏာရွင္ေတြ ၿဖစ္ေနၾကၿပီ ဆုိတာ ႏုိင္ငံတကာက သိေနၾကၿပီ။ ၿမန္မာ ၿပည္သူ ေတြကေတာ႔ အားကုိးရာမဲ႔ အေၿခအေနအဆင္႔ ကုိ ေရာက္ရွိေနၿပီ။
က်ေနာ္တုိ႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဘယ္လုိ တုိက္ရုိက္ ထိခုိက္ႏုိင္မလဲ။ ပထမဆုံး တုိက္ရုိက္ခံစား ရမွာကေတာ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ လုပ္ကုိင္ ေနၾကတဲ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ႔ ၿမန္မာ အလုပ္သမား ေတြကုိ တုိက္ရုိက္ ထိခုိက္ လာေတာ႔မယ္။ လက္ရွိထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေၿခေအေနေတြ က်ပ္တည္းမႈ ေတြရွိလာၿပီ။ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ စီးပြားေရးကပ္ဆုိးၾကီးေၾကာင္႔ ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ၿပည္ပသုိ႔ တင္ပုိ႔ေနတဲ႔ ကုန္ပစၥည္း ေရာင္း၀ယ္မႈ က်ဆင္းလာၿပီး၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ေတြဟာ ကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္မႈကုိ ေလွ်ာ႔ခ်မွာ ၿဖစ္တာေၾကာင္႔၊ ထုိင္းစက္ရုံ ေတြမွာ မွီခုိလုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ႔ သန္းခ်ီေနတဲ႔ ၿမန္မာအလုပ္သမားေတြ အတြက္ေတာ႔ အေတာ္႔ကုိ ဒုကၡေတြ ေရာက္ရွိ လာေတာ႔ မွာပါ။ ဒီလုိဘဲ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ စကၤာပူ၊ ဂ်ပန္၊ မေလးရွား၊ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ စတဲ႔ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ နယ္စပ္ ေဒသေတြမွာ လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ႔ ၿမန္မာ အလုပ္သမားေတြလည္း ဒုကၡအၾကီးအက်ယ္ ေရာက္ လာေတာ႔မယ္။ ဒီလုိ နယ္စပ္မွာ လုပ္ကုိင္ေနတဲ႔ အလုပ္သမားေတြ၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ လုပ္ကုိင္ ေနတဲ႔ ၿမန္မာအလုပ္သမားေတြ အက်ပ္အတည္း ဒုကၡေတြ ေရာက္လာရင္ သူတုိ႔ကုိ မွီခုိေနတဲ႔ သန္းခ်ီေနတဲ႔ မိသားစုေတြလည္း စား၀တ္ေနေရးအတြက္၊အက်ပ္အတည္း ဒုကၡေတြ ေရာက္လာ ၾကမွာပါ။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးကုိလည္း က်ဆင္းေစလိမ္႔မယ္။
ဒုတိယအေနနဲ႔ လက္ရွိကုန္ေစ်းႏွဳန္း က်ဆင္းေနမႈဟာ အခ်ိန္တုိ သာလွ်င္ ၿဖစ္ေနမွာပါ။ ၀ယ္လုိသုံးစြဲမႈ က်ဆင္းခဲ႔တာေၾကာင္႔ ထုတ္လုပ္ၿပီးသား ကုန္ပစၥည္းေတြဟာ ကုန္ေလွာင္ရုံေတြ မွာ ဆက္လက္ထားရွိဘုိ႔ အခက္အခဲေတြရွိတာေၾကာင္႔၊ ယာယီကုန္ေစ်းႏွဳန္းက်ဆင္းမႈ ခဏ သာ ရွိေနေသာ္လည္း၊ ေနာက္လပုိင္း အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ကမၻာမွာ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း ၿပန္လည္ ၿမင္႔တက္လာဖုိ႔ရွိတယ္။ ၿပည္သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရး အေၿခအေနကုိ ေငြေၾကး က်ားကန္ေထာက္ပံ႔ ကူညီမႈ ေတြမရွိတဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမန္မာၿပည္မွာ မၾကာခင္ စား၀တ္ေနေရး အက်ပ္အတည္း ကပ္ ဆုိး ဆုိက္ေရာက္ပါလိမ္႔မယ္။ ဘာၿဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ႔ ကုန္းၾကမ္းသာ ေရာင္းခ်ႏုိင္ၿပီး၊ ဆပ္ၿပာ၊ သြားတုိက္ေဆး စတဲ႔ အေၿခခံ ကုန္ေခ်ာပစၥည္းေတြကုိ တင္သြင္းသုံးစြဲေနရတဲ႔ ၿမန္မာၿပည္သူေတြဟာ ကမၻာမွာ ကုန္ေစ်းႏွဳံး ၿပန္လည္ ၿမင္႔တက္လာမႈ ဒဏ္ကုိ ခါးစီး ရင္ဆုိင္ ၾကရလိမ္႔မယ္။
တတိယအေနနဲ႔ကေတာ႔ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ စီးပြားေရးကပ္ဆုိးၾကီးေၾကာင္႔ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ အလုပ္ လက္မဲ႔ၿပသနာ၊ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈၿပသနာ၊ အိမ္ယာေစ်းကြက္ၿပသနာ၊ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈဆုိင္ရာ က်ဆင္းမႈၿပသနာေတြ ရွိေနသလုိ၊ က်ေနာ္တုိ ႔ၿပည္သူေတြဟာလည္း ဒီအက်ပ္အတည္း ေတြကုိ လူသား မဆန္တဲ႔ အာဏာရွင္ စစ္အုပ္စု ေအာက္မွာ အကူအညီမဲ႔စြာၿဖင္႔ ခါးသီးစြာ ရင္ဆုိင္ရအုံးမယ္။ အာဏာရွဴးေနတဲ႔ စစ္အုပ္စုေၾကာင္႔ ဘယ္ႏုိင္ငံ ကမွလည္း ေငြေရးေၾကးေရး ေထာက္ပံ႔မႈ ေတြကုိရရွိမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္ ဒုကၡေတြ ရင္ဆုိင္ ေၿဖရွင္းေနၾကရလုိ႔ တၿခားႏုိင္ငံေတြ ကုိ ေငြေၾကး ကူညီေထာက္ပ႔ံႏုိင္ဖုိ႔ က လက္ရွိအာဏာရ အစုိးရေတြအေနနဲ႔ က ေတာ႔ အခက္အခဲေတြ ရွိေနမွာပါ။
ေနာက္ဆုံးအေနကေတာ႔ တုိင္းၿပည္ အရံေငြဟာ ေငြေၾကးလွဲလွယ္မႈႏွဳန္း က်ဆင္းမႈေၾကာင္႔၊ အရံေငြ တန္ဘုိး ေလွ်ာ႔က်လာေစလိမ္႔မယ္။ ေစ်းႏွဳန္းၾကီးၿမွင္႔လာမဲ႔ သြင္းကုန္စရိတ္အေပၚ ပုိမုိသုံးစြဲလာရမယ္။ ႏိုင္ငံသားအားလံုး ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စီးပြားေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္း ေရးထက္ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ စစ္အုပ္စု အလုိက် ၿပဳလုပ္မဲ႔ တုိင္းၿပည္ကုိ စစ္ကြ်န္ၿပဳေရး ေရႊးေကာက္ပြဲ ကသာ အေရးႀကီးေနလို႔ ကမၻာ႔စီးပြားေရး ကပ္ဆုိးၾကီး ေအာက္က ၿမန္မာၿပည္နဲ႔ ၿပည္သူ ေတြရဲ႕ ဘ၀ကေတာ႔ ဒုကၡေတ ြတသီးၾကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ ၾကရအုံးမွာ ပါဘဲလုိ႔။ ။
No comments :
Post a Comment