မာန္

မာန္ (ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ)

အပြင့္ကိုခူး
အဖူး ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အဖူးကို ဖ်က္ 
အခက္ ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အခက္ကို ခ်ိဳး 
အရိုး ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အရိုးကို ႏွဳတ္ 
အငုတ္ ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အငုတ္ကိုပယ္
ေရြ႕ မ်ိဳးေစ့ ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
မနက္ၿဖန္ဆို
 ငါပင္ပ်ိဳသည္ ေဝစည္စိမ္းလွ်က္ 
သီးပြင့္ရြက္ႏွင့္ ခက္လက္ေဝဆာ
 ေၿမကမၻာမွာ 
သာယာဝင့္လန္း ေမတၱာဖ်န္းၿပီး
 ငါ့လမ္း ငါေလွ်ာက္ေနဦးမယ္ … ။



ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ

ကဗ်ာဆရာၾကီးေဒါင္းႏြယ္ေဆြရဲ ့မာန္ ကဗ်ာကိုု ထပ္မံေဖၚျပလိုုက္ပါတယ္။ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြဆိုုတာကေတာ့ ၁၉ ၅၀ ခန္ ့ကေန ၁၉ ၈၀ ၀န္းက်င္မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ဆရာတဦးျဖစ္ပါတယ္။  

သူကဗ်ာေတြမွာ လူအဖြဲ ့တရားမ်ွတမႈကင္းမဲ့ေနပံုုေတြ၊ အဖိနိပ္ခံေနရပံုုေတြကိုုေဖၚထုုတ္ေရးသားေလ့ရိွတယ္။ အာဏာရအစိုုးရေတြနဲ ့ ကိုု္ယ္က်ိဳးရွာ အေခ်ာင္သမားေတြကိုု  ရႈတ္ခ်ေလွာင္ေျပာင္ေလ့ရိွတယ္။ ၁၉ ၈၀ ၀န္းက်င္မွာသူကြယ္လြန္သြားတယ္။ သူအေၾကာင္းကိုု လူငယ္ေတြသိဖိုု ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ သူကဗ်ာကိုု ျပန္လည္ေဖၚျပေပးလိုုက္တယ္။ သူရဲ ့ေက်ာ္ၾကားတဲ့ကဗ်ာရည္ၾကီးတပုုဒ္ကေတာ့ ကလ်ာမိမိမုုန္းဆိုုတဲ့က ဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ 

ကဗ်ာက ဇတ္လမ္းရည္ၾကီးျဖစ္တယ္။ စာမ်က္နာ ရာေက်ာ္ရိွတယ္။ ဇတ္လမ္းကေတာ့ 

မင္းသမီးေလးတပါးဟာ သူရဲ ့အိမ္ေရွ ့စံ မရိွခ်ိန္မ်ာ ဥယာဥ္မႈးနဲ ့ေဖါက္ျပားတဲ့ဇတ္လမ္းပါ။ 

အခ်စ္၊ အနမ္းနဲ ့ရမက္ေတြကိုု လိႈင္လိႈင္ၾကီးတင္ျပထားတယ္။ အလြန္လွတဲ့ ကာရံေတြစာသားေတြနဲ ့ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ စာသားေတြကိုု အလွဆင္ထားတာပါ။ 

ေဒါင္းႏြယ္ေဆြက သူရဲ ့ပညာအကုုန္ကိုု ေဖၚထုုတ္ခဲ့တာပါ။ 

ကလ်ာမိမိမုုန္း ကိုု သူအခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ေ၀ဖန္ခံရတဲ့ကဗ်ာတပုုဒ္ျဖစ္တယ္။ လိင္ပိုုင္းဆိုုင္ရာေတြကိုု ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေရးသားတင္ျပခဲ့တယ္။  သူရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ ျမန္မာ ့လူအဖြဲ ့စည္းက ေၾကာင္သူေတာ္ ေတြကိုု ေ၀ဖန္လိုုပံုုရိွတယ္။ 

ျမန္မာ လူအဖြဲ ့စည္းက နဂိုုကတည္းက ပြင္းလင္းတဲ့လူအဖြဲ ့စည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖိုုမဆက္ဆံမႈေတြမွာ ပြင့္လင္း ရိုုးသားမႈေတြရိွခဲ့တယ္ အာဏာရေတြက ျမန္မာယ်ဥ္ေက်းမႈကိုု ဖိနိပ္ေရးကိရိယာအျဖစ္အသံုုးခ်ျပီး ေၾကာင္သူေတာ္လုုပ္ေနတာေတြကိုုသူက အလြန္စက္ဆုုတ္ခဲ့တယ္။ ဒါကိုု မ်က္စိလည္လိုုက္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကိုု သူကအားမရျဖစ္ခဲ့ပံုုရတယ္လိုု ့ နာလည္နိင္တယ္။   

တခ်ိန္က ေခတ္ေပၚျမန္မာစာေပဟာ အလြန္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။ အေတြးအေခၚအယူဆတိုုက္ပြဲေတြနဲ ့ ရွင္သန္ႏိုုးၾကားေနတယ္။ စာဖတ္သူေတြကိုု ပညာေပးနိင္စြမ္းရိွတယ္။ လူငယ္ေတြကိုု ဘ၀သစၥာတဲ ့ ဘ၀ျဖစ္တည္မႈ တန္ဖိုုးကိုုေပးနိင္ခဲ့ၾကတယ္။ စာေပဂုုဏ္းေတြအုုပ္စုုေတြရိွေနတယ္။ ဒီထဲမွာ ရန္ကုုန္ဘေဆြ၊ 

ေအာင္လင္း၊ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြတိုု ့ဟာ အုုပ္စုု တခုုရဲ ့ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ခဲ့ျပီးသူတိုု ့ရဲ ့အယူဆအျမင္ေတြကိုု စာေပနဲ ့တင္ျပခဲ့ၾကတယ္။ 

ေဒါင္းႏြယ္ေဆြအပါအ၀င္ စာေပအုုပ္စုုအမ်ားစုုကေတာ့ လက္၀ဲအယူဆဖက္ကိုု တိမ္းညြတ္ၾကသူေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္သူတိုု ့စာေပေတြဟာ သစ္လြင္မႈေတြ၊ မတရားမႈေတြကိုု လက္မခံနိင္မႈေတြ၊ လူသားတန္ဖိုုးေတြ ဟာ ကိန္း၀ပ္ေနခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ 

ေဒါင္းႏြယ္ေဆြရဲ ့ကဗ်ာေတြရဲ ့ထူးျခားခ်က္က သိပ္ကိုုျမန္မာဆန္သေလာက္ေခတ္ေႏွာက္ျပန္မဆြဲျခင္းျဖစ္တယ္။
ကာရံေတြ လြင္လြင္ေနတယ္။ ဖတ္လိုုက္ရင္ မပင္မပန္းဘူး။ အသံခ်ိဳသေပါ့။ 

- မိုုးသီး-