ပလက္ေဖါင္းေပၚက အေတြး စမ်ား ( ခင္မမမ်ိဳး )

ပလက္ေဖာင္းေပၚက အေတြးစမ်ား

ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ျပီး သံုးရက္ေလာက္မွာ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးနဲ႕ မိတ္ေဆြမ်ားက လိုက္ပါပို႕ေဆာင္ေပးတဲ့ ေနရာေတြကို သြားရင္း ပလက္ေဖာင္းကိစၥကို စျပီး သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚကို ေျခမခ်ရေသးတာေၾကာင့္ အျမင္နဲ႕ မေရးသင့္ဘူးထင္လို႕ စာမေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႕ေတာ့ အနားယူမယ္ဆိုျပီး ခ်ိန္းဆိုထားမွဳေတြ မလုပ္ထားတာေၾကာင့္ ေအးေအေဆးေဆး ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာခြင့္ရသြားခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုးအေနနဲ႕ ေနထိုင္ရာ၀န္းက်င္ျဖစ္တဲ့ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္က ပလက္ေဖာင္းေပၚကို စတင္ေျခခ်ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ အင္မတန္ထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥေတြကို ေတြ႕ရေတာ့တာပါပဲ။ လူသြားစၾကၤန္ဆိုတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ကားေတြက အစီအရီ တက္ရပ္ထားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ား ဆိုရင္ ကားသံုးစီးကပ္ျပီးရပ္ထားတာေၾကာင့္ လူက လမ္းမၾကီးေပၚ လမ္ဒဆင္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။

ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မီးစက္ၾကီးမ်ားကလဲ ပလက္ေဖာင္းေနရာကို အျပည့္အ၀ ေနရာယူထားပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေဆာက္လက္စ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္မ်ားကလဲ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ျဖတ္သန္းသြားလာသူမ်ားရဲ႕ လံုျခံဳေရးအတြက္ အကာအရံမ်ား ထားရွိဖို႕ ေနေနသာသာ၊ သဲေတြ၊ ေက်ာက္ေတြကိုေတာင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ပံုထားလိုက္ၾကေသး။

လမ္းတဘက္ကေန ေနာက္လမ္းတဘက္ကို ေမာင္းေနတဲ့ ကားေတြေရွ႕ကေန ကားနဲ႕လူအျပိဳင္ လမ္းကူးေနၾကတာေတြ ေတြ႕ျမင္ရတာက ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ သည္းထိတ္ရင္ဖိုျဖစ္စရာ ေကာင္းပါေသးတယ္။ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမွကူးပါ ဆိုတဲ့ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းေတာ့ ရွိပါရဲ႕။ ဘယ္မွာလဲ။ လူကူးမ်ဥ္းက်ားက။ ဟိုဘက္လမ္းထိပ္၊ ဒီဘက္လမ္းထိပ္က မီးပိြဳင့္ေတြမွာေတာ့ ကူးလို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႕ ေလွ်ာက္သြားမွ ေရာက္ႏိုင္တာဆိုေတာ့ မည္သူက မီးပြိဳင့္ထိ တခါေလွ်ာက္၊ လမ္းကူး၊ တခါျပန္ေလွ်ာက္လာတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ပါမည္တဲ့လဲ။ လူကူးမ်ဥ္းက်ားဆိုတာ တခုနဲ႕တခု ကိုက္မည္မွ် အကြာအေ၀းမွာ ထားရွိသင့္တယ္ဆိုတဲ့ Infrastructure စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း ၀န္ေဆာင္မွဳေပးျပီးမွသာ စည္းကမ္းဆိုတာ မထုတ္သင့္ေပဘူးလား။

ဒီေတာ့ ေတြးစရာေတြက ျဖစ္လာပါျပီ။ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေရးရာ ၀န္ေဆာင္မွဳက မျပည့္စံုတာလား၊ လူေတြက စည္းကမ္းမလိုက္နာတာလား။ အႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြ မ်ားေနပါရက္နဲ႕ ဒါေတြကို မေလွ်ာ့ခ်ပဲ အႏၱရာယ္ကို ပညာေပးရံုနဲ႕ အႏၱရာယ္ ျဖစ္ပြားမွဳကို ကာကြယ္ႏိုင္ပါမည္တဲ့လား။

ဒီလိုနဲ႕ အေတြးစေတြနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ တီတီဆိုတဲ့ အနီးကပ္ကားဟြန္းတီးသံေၾကာင့္ လန္႕ျပီး ထခုန္လိုက္မိပါတယ္။ ကိုယ့္ေျခေထာက္မ်ား ကားလမ္းမေပၚေရာက္ေနလို႕ ဟြန္းတီးခံရတာလားလို႕ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့လဲ ေျခေထာက္က ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာပါ။ ကားခ်ိဳးေကြ႕၀င္ရတဲ့ လမ္းသြယ္၊ လမ္းဆံုလဲ မဟုတ္။ ဒါနဲ႕ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ကားတစီး။ ျမတ္စြာဘုရား။ ပလက္ေဖာင္းဆိုတဲ့ လူသြားလမ္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူကို ကားက ဟြန္တီးျပီး လမ္းဖယ္ခိုင္းေနတာပါလား။ ဒါနဲ႕ပဲ ကားက လူသြားလမ္းေပၚတက္ရပ္ဖို႕ လူက ကားလမ္းမေပၚ ဆင္းေပးလိုက္ရပါတယ္။ သူ႕အရပ္နဲ႕ သူ႕ဇာတ္ဆိုေပမယ့္ ဒီလိုဇာတ္မ်ိဳးကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကားလို႕ေတာင္ သင့္ေလ်ာ္မွာ မဟုတ္။

ဒီျဖစ္ရပ္ကို အသိတေယာက္ကို ရင္ဖြင့္ေတာ့ အေနာက္တိုင္းမ်က္စိနဲ႕ မၾကည့္ပါနဲ႕တဲ့။ ကၽြန္မက အေနာက္တိုင္းမ်က္စိနဲ႕ ၾကည့္ျပီး ေျပာေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဖြံ႕ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ အဂၤလန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ဆြီဒင္၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံေတြနဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲျမန္မာကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မမွာ အသိဥာဏ္မေခါင္းပါးပါ။ ကၽြန္မေျပာေနရျခင္းက ပလက္ေဖာင္းေပၚက အမ်ားျပည္သူအတြက္ ေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကားဆိုတာကလဲ အေနာက္တိုင္းက စျပီး တီထြင္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပလက္ေဖာင္းဆိုတာကလဲ အေနာက္တိုင္းက စျပီးတီထြင္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းက တီထြင္ခဲ့တဲ့ ကားကို စီေနၾကျပီး၊ ပလက္ေဖာင္းက်ေတာ့မွ အေနာက္တိုင္းနဲ႕ မတူႏိုင္ပါ ဆိုတာကေတာ့ ပလက္ေဖာင္းေပၚ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြကို လ်စ္လ်ဴရွဳရာ ေရာက္ပါတယ္။

လူနဲ႕ကား မည္သည္က တန္ဖိုးပိုၾကီးပါသလဲ။ ဂုဏ္ပကာသန အဆိပ္တက္ျပီး၊ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ လူမည္ကာမတၱမ်ားမွ လြဲရင္၊ လူသားစစ္စစ္ျဖစ္ေသာ မည္သူမဆို အျခားလူသားတေယာက္ရဲ႕ ဘ၀၊ လူ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားေလ့ရွိပါတယ္။ ျမန္မာတျပည္လံုးက သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေသာ လူေတြထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးသူ လူဦးေရး၊ တကၠစီစီးေသာ လူဦးေရက မည္မွ်ေသာ ရာခိုင္ႏွဳန္း ရွိပါသတဲ့လဲ။ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြရဲ႕ အေရးကို ဂရုမျပဳပဲ၊ ကားစီးေရ မ်ားလာရံု၊ လူဦးေရ ငါးရာခိုင္ႏွဳန္းခန္႕ ကားစီးရံုနဲ႕ ေခတ္မီတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါမည္တဲ့လား။ လူအမ်ားရဲ႕ လူေနမွဳဘ၀ကို ေအးခ်မ္းသာယာေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၀န္ေဆာင္မွဳ ေပးႏိုင္မွသာ ေကာင္းမြန္ေသာအုပ္ခ်ပ္ေရး (Good Governance) ရွိျပီး တိုင္းျပည္တိုးတက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူဦးေရရဲ႕ ရာခိုင္ႏွဳန္းအမ်ားစုကို ကိုုယ္စားျပဳေနသူမ်ား ေန႕စဥ္ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းမ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ကားလမ္းမေပၚကေန ပလက္ေဖာင္းကို ေမာင္ပိုင္တက္စီးထားၾကေသာ ကားမ်ား ရပ္နားဖို႕အတြက္ ရပ္တန္႕ရန္ေနရာမ်ား ဖန္တီးေပးဖို႕ လိုအပ္သလို၊ စည္းကမ္းမလိုက္နာပါက အေရးယူမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ဖို႕လဲ လိုအပ္ပါတယ္။ ခရီးသြားျပည္သူမ်ား အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္မယ့္ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမ်ားကို ျမိဳ႕လယ္ေခါင္လမ္းမ်ားေပၚမွာတင္မဟုတ္ပဲ၊ လူအမ်ားသြားလာေလ့ရွိတဲ့ လမ္းတိုင္းမွာ စနစ္တက် ထားရွိေပးဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။

အမ်ားျပည္သူျဖတ္သန္းသြားလာတဲ့ လမ္းမေပၚက ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မ်ားကို အကာအရံ၊ တံတိုင္းမ်ားထားရွိေစျပီး အုတ္ပံု၊ ေက်ာက္ပံု၊ သဲပံုမ်ားကို လမ္းေပၚထားရွိျခင္းအား ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္မ်ား ျပည္သူလူထုအေပၚ မသက္ေရာက္ေစဖို႕ ကာကြယ္ေပးရန္ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီအၾကံျပဳခ်က္ေတြဟာ အေနာက္တိုင္း၊ အေရွ႕တိုင္း မည္သည့္အေတြးအေခၚကိုမွ အေျချပဳထားတာမဟုတ္ပါ။ အေနာက္တိုင္းျဖစ္ေစ၊ အေရွ႕တိုင္းျဖစ္ေစ ဘယ္ႏိုင္ငံက အစိုးရမဆို ျပည္သူလူထုအေပၚ ေပးအပ္ရမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၀န္ေဆာင္မွဳမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုေတြ ေျပာတဲ့အခါ အခ်ိဳ႕က ဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ အစိုးရက ၀န္ေဆာင္မွဳေပးေတာ့ေကာ ျပည္သူက တန္ဖိုးထားျပီး၊ လိုက္နာက်င့္သံုး၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမည္တဲ့လား ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပါ။ တိုင္းျပည္တိုင္းမွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမွဳ ဆိုတာကို ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ယႏၱရားေတြ ရွိပါတယ္။ ၀န္ေဆာင္မွဳေပးျပီးမွ မလိုက္နာ၊ မက်င့္သံုးလွ်င္ေတာ့ တရားဥပေဒအရ အေရးယူေဆာင္ရြက္မွဳေတြ လိုအပ္သလို ေပၚထြက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းပန္းကန္ကြဲမွာစိုးလို႕ ထမင္းမေကၽြးဘူးဆိုျပီး လုပ္လို႕မွ မရသည္ပဲ။

မည္သို႕ဆိုေစ၊ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ လူေနမွဳဘ၀လံုျခံဳေရး၊ တိုးတက္ေရးအတြက္ ပလက္ေဖာင္းမ်ား စနစ္တက် ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းတည္ေဆာက္ေရး၊ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမ်ား ထားရွိေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ တိုက္ရိုက္က်ေရာက္ႏိုင္မွဳမ်ားကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို မလြဲမေသြ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပအပ္ပါတယ္။

ခင္မမမ်ိဳး (၄၊ ၇၊ ၂၀၁၃)